ΠΑΟΚ: Στην Τούμπα «μίλησε» η μπάλα και «είπε» την αλήθεια…Το χθεσινό ΠΑΟΚ-Άρης δεν αντέχει σε κριτική, επιβεβαίωσε την τεράστια απόσταση των δύο και το αφήγημα περί διαιτησίας δεν σώζει κανέναν. Ο Σταύρος Σουντουλίδης γράφει..
Υπάρχουν βραδιές στο ποδόσφαιρο που δεν χρειάζονται πολλή ανάλυση. Το ΠΑΟΚ–Άρης 3-1 ήταν ακριβώς μια τέτοια βραδιά. Ένα «ντέρμπι» που έμοιαζε περισσότερο με μάθημα, ένα παιχνίδι στο οποίο ο ΠΑΟΚ έκανε ό,τι ήθελε στο γήπεδο και ο Άρης προσπάθησε να πείσει ότι… κάτι του έφταιξε. Το ποδόσφαιρο, όμως, μιλάει μόνο του.
Η απόσταση των δύο ομάδων δεν φαίνεται απλώς στο χορτάρι. Φαίνεται και στη βαθμολογία: 32–16, μια απόσταση… χαώδης, «double score» λέγεται στο μπάσκετ αυτό. Και σε μια εικόνα που όσο κι αν προσπαθεί κάποιος να την ξαναγράψει, δεν αλλάζει. Ο ΠΑΟΚ πρωταγωνιστεί. Ο Άρης ψάχνει άλλοθι στη διαιτησία και το VAR. Δικαίωμα του.
Το χθεσινό παιχνίδι, να με συγχωράτε, δεν αντέχει σε κριτική. Όταν η κατοχή αγγίζει το 86–14, παραμένει κολλημένη άνω του 70% στο πιο αντιπροσωπευτικό κομμάτι του αγώνα και κλείνει στο 65–35, όταν οι μεγάλες φάσεις είναι 6–1, όταν τα xGoals γράφουν 3.00 – 0.43, δεν έχει νόημα να ψάχνεις κάτι βαθύτερο. Είναι σαν να προσπαθείς να αναλύσεις γιατί η θάλασσα είναι υγρή.
Ο Άρης, αντί να δει την εικόνα του στο γήπεδο, έβγαλε ανακοίνωση για τη διαιτησία. Ο Μανόλο Χιμένεθ αρνήθηκε χειραψία στον Ραζβάν Λουτσέσκου ψάχνοντας αφορμή για φασαρία. Και στη συνέντευξη Τύπου το αφήγημα συνεχίστηκε: πέναλτι στον Ράστιτς, αδικία, εχθροί, σκοτεινές δυνάμεις. Το συνηθίζουν. Εδώ και 55 χρόνια χωρίς εγχώρια επιτυχία, κάποιος πρέπει να τους φταίει. Και πάντως, δεν μπορεί ποτέ να είναι η δική τους (καλοκαιρινή) ανικανότητα.
Ο ΠΑΟΚ χόρευε στο χορτάρι της Τούμπας
Ο ΠΑΟΚ μπήκε στο γήπεδο σαν να ήθελε να τελειώσει τη συζήτηση πριν καν ξεκινήσει. Και την τελείωσε. Ο Τάισον, ο Ζίβκοβιτς, ο Γιακουμάκης, ο Μεϊτέ — ήταν όλοι τους σε μια βραδιά που έμοιαζαν να παίζουν σε δική τους ταχύτητα.
Ο «παππούς» Τάισον, στα 38, τους έκανε πάλι να τρέχουν… χωρίς να φτάνουν. Γκολ, κερδισμένο πέναλτι, δημιουργία. Σε μια περίοδο γεμάτη αναποδιές, χωρίς Κωνσταντέλια, ο Βραζιλιάνος βγήκε μπροστά. Αν δεν το έκανε, ο ΠΑΟΚ κινδύνευε να χάσει πολλά περισσότερα από βαθμούς.
Ο Ζίβκοβιτς τους «τρύπησε» 4–5 φορές, μοίρασε δύο ασίστ, έχασε άλλα δύο τετ-α-τετ και έκανε αυτό που κάνει πάντα: έβαλε το παιχνίδι στην παλάμη.
Ο Γιακουμάκης έβαλε δύο γκολ, έφτασε τα 9 και είναι πλέον ο πρώτος σκόρερ της ομάδας — τη στιγμή που δείχνει να διανύει την πιο φορμαρισμένη περίοδο της καριέρας του. Ο τραυματισμός του; Μοιάζει να είναι πιο σοβαρός απ’ όσο θα ήθελε ο ΠΑΟΚ. Και το timing, τραγικό: Πέμπτη στη Βουλγαρία ο «Δικέφαλος» παίζει τελικό πρόκρισης.
Ο Ζίβκοβιτς πρώτος πασέρ στη σεζόν: 9 ασίστ.
Ο Τάισον: 4 γκολ, 5 ασίστ.
Οι τρεις τους: 16 γκολ + 15 ασίστ. Όλη η υπόλοιπη ομάδα: 33 γκολ + 17 ασίστ.
Η διαφορά ποιότητας είναι απλώς τεράστια.
Το VAR ως σωσίβιο αφήγημα
Η ιστορία όμως δεν σταματά εδώ. Ο Άρης έκανε ό,τι κάνει σχεδόν κάθε φορά που χάνει: ανακοίνωση, διαρροές, παραπλάνηση οπαδών. Η διοίκηση του πρέπει να φωνάζει για διαιτησία — είναι ο μόνος τρόπος να επιβιώσει επικοινωνιακά. Πρέπει να δημιουργεί εχθρούς, να στρέφει την οργή προς τα έξω, να σπέρνει πόλωση. Αν σταματήσει, θα αναγκαστεί να κοιτάξει στον καθρέφτη. Κι εκεί δεν υπάρχουν VAR, δεν υπάρχουν φωτογραφίες,. Υπάρχει μόνο η σκληρή πραγματικότητα.
Το να παίρνεις ένα καρέ πριν από το χτύπημα του Ιβανούσετς, να το τραβάς προς τα πάνω για να μοιάζει… κλωτσιά στο στομάχι του Ρόουζ και να ζητάς κόκκινη, δεν είναι ποδοσφαιρική ανάγνωση. Είναι πολιτική επικοινωνίας. Προπαγάνδα για να καλύψεις την ανυπαρξία σου, να ποτίσεις μίσος, να κρατήσεις ζωντανό το αφήγημα.
Το ίδιο και με τη φάση Κεντζιόρα–Ράστιτς: κανένα πέναλτι. Ο αμυντικός του ΠΑΟΚ σηκώνετε μόνος του και παίρνει την κεφαλιά δεν χρησιμοποιεί τα χέρια του για να κερδίσει κάποιο πλεονέκτημα.
Το ίδιο και με το πέναλτι στον Τάισον: Ο Βραζιλιάνος «τσιμπάει» την μπάλα, το πέναλτι από τον Διούδη μπορεί να είναι χαζό, αλλά την εποχή του VAR είναι ο ορισμός.
Όποιος θέλει να δει μπάλα τα βλέπει. Όποιος θέλει αφήγημα, θα συνεχίσει να το παράγει. Κανείς τηλεκριτικός δεν χρειάζεται να βγει να το πει ή να το επιβεβαιώσει. Ειδικά, αυτοί με το… ένοχο παρελθόν τους. Έχουμε μάτια και βλέπουμε.
Ο ΠΑΟΚ έκανε ό,τι έπρεπε. Κυριάρχησε, νίκησε, δεν άφησε περιθώρια παρερμηνείας. Και τώρα πάει στη Βουλγαρία την ερχόμενη Πέμπτη για έναν πραγματικό «τελικό», σε μια στιγμή όπου κάθε απουσία μετράει διπλά.
Reviewed by GEORGE GEOPONOS
on
Δεκεμβρίου 08, 2025
Rating:
.jpg)
