Ο ΟΣΙΟΣ ΤΙΜΟΘΕΟΣ ο εν Συμβόλοις
Ήταν μοναχός πνευματέμφορος, με μεγάλη καθαρότητα ζωής από νεαρή ηλικία, ξένος προς τους μολυσμούς της ψυχής και του σώματος. Επίσης, ήταν χαρακτήρας ευθύς, ειλικρινής, συμπαθητικός, ελεύθερος. Χωρίς φανατισμούς, χωρίς καυχήσεις ότι νήστευε, χωρίς αλαζονείες ότι έκανε αγρυπνίες και εγκράτεια. Γεμάτος απλότητα, ταπεινοφροσύνη, επιείκεια και συγκατάβαση. Έκρινε τον εαυτό του με αυστηρότητα και τους άλλους με αγαθότητα. Γι' αυτό και ο Θεός του έδωσε το χάρισμα να ιατρεύει ασθένειες, χωρίς βέβαια να υπερηφανεύεται γι' αυτό. Και έλεγε: "Γιατί να υπερηφανευθώ; ο Θεός μου το χάρισε, όχι για τη δική μου αρετή αλλά για την προς σας αγάπη Του. Έπειτα ο Κύριος μας το είπε, ότι δεν σημαίνει τίποτα το να κάνουμε θαύματα. Άλλα το πάν είναι, με την πίστη μας και τη μετάνοια μας και την τήρηση των εντολών του Ευαγγελίου, να γράψουμε τα ονόματα μας στο βιβλίο της ζωής".
Απολυτίκιο. Ήχος πλ. α'. Τον συνάναρχον Λόγον.Φερωνύμως τιμήσας Θεόν Τιμόθεε, δια ζωής ενάρετου από παιδός ως σοφός, έτιμήθης παρ' αυτού άξίως Όσιε των γαρ ένθέων δωρεών, σκεύος ώφθης ιερόν, παρέχων ένί έκάστω, πολυτελείς χορηγίας, προς σωτηρίαν των ψυχών ημών.
Ο ΑΓΙΟΣ ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ Αρχιεπίσκοπος Αντιοχείας της Μεγάλης
Από τις μεγάλες και αθλητικές εκκλησιαστικές μορφές του 3ου και 4ου αιώνα ο Ευστάθιος, γεννήθηκε στη Σίδη της Παμφυλίας το 260. Διακρίθηκε μεταξύ των προμάχων της Ορθοδοξίας, για την οποία αγωνίστηκε και καταδιώχθήκε. Στην αρχή διέλαμψε σαν επίσκοπος Βερροίας στη Συρία, όταν και συμμετείχε στην Οικουμενική Σύνοδο της Νίκαιας. Το 323 του δόθηκε ή αρχιεπισκοπή Αντιοχείας της Μεγάλης. Από τη θέση αυτή ο Ευστάθιος, κατόρθωσε λαμπρότερη διάδοση και στερέωση της Ορθοδοξίας. Το 330 όμως οι άρειανοί έκαναν Σύνοδο εναντίον του, με την κατηγορία ότι ασπαζόταν την αίρεση του Σαβελλίου. Επίσης, αφού δωροδόκησαν κάποια γυναίκα ελαφρών ηθών, την παρουσίασαν στη Σύνοδο και είπε ότι είχε σχέσεις με τον Ευστάθιο και μάλιστα, ότι από τις σχέσεις αυτές απέκτησε και παιδί. Περιττό δε να πούμε, ότι μετά τις συκοφαντίες αυτές οι αρειανοί, κατόρθωσαν και εξόρισαν τον Ευστάθιο στην Τραϊανούπολη της Θράκης, όπου και πέθανε (το 360). ο λαός βέβαια ξεσηκώθηκε και δεν δεχόταν ν' αναγνωρίσει κανένα διάδοχο του. Ή μνήμη του ζούσε στο ποίμνιο του, σαν άνδρα, πού άνηκε στους αθλητές και μάρτυρες της πίστης. Περίφημο λόγο για τον Ευστάθιο, έξεφώνησε ο Ιερός Χρυσόστομος.
Απολυτίκιο. Ηχος γ'. Θείας πίστεως.Θείας έμπλεως σοφίας πέλων, όμοούσιον Πατρί τον Λόγον, εν τη Συνόδω τη Πρώτη έκήρυξας' και διωγμοίς όμιλήσας και θλίψεσι, δόξης αρρήτου μετέσχες Ευστάθιε. Πάτερ Όσιε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε, δωρήσασθαι ήμϊν το μέγα έλεος.
Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Γ Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης ο από Σχολαστικών
Καταγόταν από ένα χωριό της Αντιόχειας, πού ονομαζόταν Σιρίμιο. Σπούδασε στην Αντιόχεια και έκανε το επάγγελμα του δικηγόρου. Καθώς ήταν ευσεβής και ενάρετος, έγινε κληρικός και στάλθηκε στην Κωνσταντινούπολη σαν άποκρισάριος του Πατριάρχη Αντιοχείας. Και ενώ βρισκόταν εκεί, εκλέχτηκε Πατριάρχης Κωνσταντινούπολης το 565. Διοίκησε την εκκλησία για 12 χρόνια και μερικούς μήνες και απεβίωσε ειρηνικά το 577.
Ο ΑΓΙΟΣ ΖΑΧΑΡΙΑΣ Πατριάρχης Ιεροσολύμων
Είναι αυτός, πού μετά την άλωση της Ιερουσαλήμ από τους Πέρσες (614) από τον Χοσρόή, μεταφέρθηκε αιχμάλωτος στην Περσία. Σύμφωνα με ορισμένες πληροφορίες, επανήλθε από την Περσία (628), αφού ελευθερώθηκε από τον Ηράκλειο, και πέθανε στην Ιερουσαλήμ το 633.
Ο ΟΣΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ επίσκοπος Άμάστριδος
Γεννήθηκε το έτος 750 από γονείς ευσεβείς του Θεοδοσίου και της Μεγέθους, πού κατάγονταν από την Κρώμνη, πόλη κοντά στη Άμάστριδα του Ευξείνου Πόντου. ΟΙ γονείς του τον απέκτησαν δια πολλής προσευχής, διότι δεν έκαναν παιδιά. Όταν μεγάλωσε και εκπαιδεύτηκε αρκετά, αναχώρησε από την πατρίδα του και πήγε στο όρος της Συρικής, κοντά σ' έναν σοφό Γέροντα, όπου άπ' αυτόν πήρε το Αγγελικό σχήμα των Μοναχών. Όταν ο Γέροντας αυτός πέθανε, ο Γεώργιος πήγε στη Μονή Βονύσσης (Βόνιτσα Ακαρνανίας), κοντά στην 'Αμάστριδα, και εκεί άσκήτευε. Κάποτε όμως, ο Επίσκοπος της 'Αμάστριδας πέθανε και τότε λαός και κλήρος έκαναν επίσκοπο τον Γεώργιο (788). Αφού χειροτονήθηκε Αρχιεπίσκοπος στην Κων/πολη, γύρισε στην επισκοπή του και αποδείχτηκε πραγματικά λύχνος επί την λυχνίαν. Επιμελήθηκε την διάταξη των ιερών ναών, την προστασία των ορφανών και φτωχών με τις πτωχοτροφίες και άλλα. Αξιώθηκε μάλιστα και του θαυματουργικού χαρίσματος. Έτσι, μ' αυτόν τον άγιο τρόπο αφού έζησε, απεβίωσε ειρηνικά το έτος 805. (Ή μνήμη του επαναλαμβάνεται και την 25η Οκτωβρίου).
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΑΝΔΡΕΑΣ και ΑΝΑΤΟΛΙΟΣ
Άγνωστοι στους Συναξαριστές. Ανήκουν στην Εκκλησία των Ιεροσολύμων και είναι καταταγμένοι στο Ίεροσολυμιτικό Κανονάριο σελ. 35 σημ. 1 και εκτός από την συγκεκριμένη ημερομηνία, γιορτάζουν και 26 Απριλίου και 7 Ιουνίου. Οι Άγιοι αυτοί υπήρξαν από τους πρώτους μαθητές του Άγιου Ευθυμίου του Μεγάλου. ο Ανδρέας καταγόταν από τη Μυτιλήνη και ήταν ανεψιός του Σιδωνίου, πού διαπαιδαγώγησε τον Μέγα Ευθύμιο. ο 'Ανατόλιος καταγόταν από τη Ραϊθώ. Αυτοί παρουσιάστηκαν στον Μέγα Ευθύμιο σχεδόν ταυτόχρονα, ο μεν Ανδρέας μαζί με τα δυο του αδέλφια Στέφανο και Γαϊανό, ο δε 'Ανατόλιος μαζί με τον Ιωάννη τον πρεσβύτερο και τον Θαλάσσιο.
|
Reviewed by GEORGE GEOPONOS
on
Φεβρουαρίου 21, 2017
Rating:
