ΠΛΑΝΗΤΗΣ ΦΥΛΑΚΗ !!!! ΤΟ ΥΠΟΥΛΟ ΠΑΙΓΝΙΔΙ…

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΠΑΛΑΙΟΣ
ΠΑΜΕ ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ

Σαν Πρόλογο

Σαν ξεκίνημα να πούμε ότι στον κόσμο και στην κατάσταση που είμαστε δεν είναι δυνατόν να έχουμε η να φτάσουμε ποτέ στην Πρώτη-Πρώτη Αρχή, απλά διακινδυνεύουμε να πάμε μέχρι ένα σημείο, όσο η Λογική και η Εν-θύμησή μας … μας επιτρέπει.

Αυτή η μικρή περίληψη δεν φιλοδοξεί να παρέξει πλήρη και αναλυτική ανάπτυξη του θέματος, αλλά να σκιαγραφήσει και να δώσει με όσο το δυνατό εύληπτο τρόπο μιά περιγραφή της όλης κατάστασης.

Έτσι δεν θα υπεισέλθουμε σε λεπτομέρειες και αναπτύξεις αχρείαστες που από την μιά θα βαρύνουν και από την άλλη θα περιπλέξουν το όλον θέμα. Απλά θα περιοριστούμε στα απολύτως αναγκαία.

Εισαγωγή

Ήταν …. η ΑΡΧΗ … η ΠΡΩΤΑΡΧΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ … το ΘΕΙΟΝ …. Η ΠΡΩΤΑΡΧΑΙΓΟΝΙΚΗ ΠΗΓΗ …

Στους Λογισμούς … στην Σκέψη … στο Παιχνίδι και τ’ Όνειρό ΤΗΣ … έφτιαξε ΚΟΣΜΟΥΣ … ΣΥΜΠΑΝΤΑ … ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ …

Η Δημιουργική ΤΗΣ Δύναμη και Ενέργεια … Έπλασε Μορφοκλασματικές Ολογραφικές Καταστάσεις … και το … ΣΑΝ ΌΝΕΙΡΟ … ξεκίνησε και απλώθηκε …

Κόσμοι … Σύμπαντα και Όντα άρχισαν να αποκτούν συνείδηση και να παίρνουν ΜΟΡΦΗ … λαμβάνοντας μέρος στο ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ …

Μία η ΠΡΟΤΡΟΠΗ … πρός … εμπειρία, χαρά, απόλαυση και δημιουργική ευχαρίστηση

Ένας ο ΝΟΜΟΣ … απλός και απόλυτος … Ελεύθερη Βούληση και Δικαίωμα ΟΛΩΝ στα Πάντα … μέχρις εκεί που δεν παρεμβαίνουν και δεν υπεισέρχονται σε ‘κείνα των άλλων.

Η Παρεκτροπή

ΈΝΑ από τα Σύμπαντα των ΚΟΣΜΩΝ και το Δικό μας … Εν Μέρει Ελεύθερο … Εν Μέρει ΑΝ-ελεύθερο … Σκλαβωμένο … για καιρούς μέχρι και σήμερα.

Κάποια στιγμή … εκεί σε Άχρονες καταστάσεις … μερικά όντα-συνειδήσεις επέλεξαν να κινηθούν εγωιστικά … καταστρώνοντας μεθοδικά ένα ύπουλο καταχθόνιο σχέδιο … φροντίζοντας να μην παραβιάσουν τον ΝΟΜΟ…

Άρχισαν να πλάθουν ένα ΝΕΟ ΣΥΜΠΑΝ … καλώντας και άλλους να πάρουν μέρος … γιατί η ενέργειά τους έφτανε μέχρις ένα σημείο.

Πολλοί δελεάστηκαν και προσχώρησαν σ’ αυτό … κάποιοι γνωρίζοντας το σχέδιο και κάποιοι όχι …

Όπως και να ‘χε το πράγμα προχώρησε …

Πολλή φαντασία έπεσε και το κόσμησαν με άφθαστη περιωπή … έφτιαξαν κυριολεκτικά ένα θαύμα !!

Τότε έκαναν το επόμενο βήμα … διαφημιστικό τον τρόπον, πλάσαραν το δημιούργημά τους σε πολλούς κόσμους, προσφέροντας δήθεν την ευκαιρία σε όλους να το απολαύσουν.

…. κόσμος και κόσμος, συνειδήσεις και συνειδήσεις … προσήλθαν και ζήτησαν την άδεια να μπούνε σ’ αυτόν τον δελεαστικόν ομολογουμένως κόσμο …

Η Πλάνη

Μικροί … Μεγάλοι … πολλοί προσήλθαν και μπήκαν στο νέο δημιούργημα.

Τότε … στην αρχή … κυριολεκτικά τα φχαριστήθηκαν.

Η φήμη απλώθηκε … και περισσότεροι συνέρρευσαν … νέος κόσμος συνέχεια κατέφθανε.

Και όλα φαινομενικά κυλούσαν ωραία και ομαλά.

Νέοι Γαλαξίες …. Νεφελώματα και Πλανήτες δημιουργήθηκαν και Κόσμησαν αυτό το Νέο Δημιούργημα … και όλα φαίνονταν … να πηγαίνουν από το καλό στο καλύτερο … και η φήμη του Νέου Δημιουργήματος αύξανε και απλωνόταν … προσελκύοντας όλο και περισσότερους.

Και τα ΥΠΟΥΛΑ ΣΧΕΔΙΑ έμεναν κρυφά … καταχωνιασμένα … τίποτε δεν αφέθηκε να γίνει γνωστό.

Το Πρώτο Βήμα … το στήσιμο του Μαντριού

Όταν η μάζωξη έφτασε σε ένα σημείο το οποίο οι πρώτοι εκείνοι αρχηγεύοντες δημιουργοί έκριναν ικανοποιητικό … προχώρησαν στην επόμενη κίνηση.

Προφασιζόμενοι ότι ήθελαν δήθεν να προβούν σε κάποιες αλλαγές οι οποίες όμως είχαν κάποιες ιδιαίτερες απαιτήσεις … ζήτησαν σε όσους ήθελαν, να προσχωρήσουν οριστικά στο δημιούργημα και να απαρνηθούν οτιδήποτε άλλο.

Πολλοί κάτι μυρίστηκαν και τσίνησαν … οπότε τους ζητήθηκε να αποχωρήσουν.

Οι περισσότεροι ευχαριστημένοι από τα μέχρι στιγμής και δελεασμένοι από τις αναγγελίες για πιό καλά πράγματα … ούτε καν το σκέφθηκαν δεύτερη φορά … άμεσα συμφώνησαν.

Μερικοί που είχαν αμφιβολίες δέχτηκαν να παραμείνουν υπό όρους.

Από όσους παρέμειναν … ζητήθηκε να προσφέρουν ενεργειακά ώστε να προχωρήσουν σε μια αναμόρφωση και καλύτερη διευθέτηση … την οποία και όντως έκαναν.

Έτσι όλοι όσοι παρέμειναν ακόμη και εκείνοι που ήταν επιφυλακτικοί … ήταν πλέον απόλυτα ευχαριστημένοι και ουδεμία αμφιβολία είχαν ότι όλα θα πήγαιναν από το καλό στο καλύτερο.

Το Δεύτερο Βήμα … η Μεγάλη Εξαπάτηση

Αφού πέρασε καιρός και ακόμη και η πιό μύχια ανησυχία είχε εξαλειφθεί οι σχεδιαστές προχώρησαν στο δεύτερο βήμα.

Προφασιζόμενοι ότι για την καλύτερη λειτουργία και για περισσότερες εμπειρίες υπήρχε ανάγκη και θα ήταν καλό οι μετέχοντες να δεχτούν το ΚΛΕΙΣΙΜΟ της Μνήμης τους.

Πολλοί ήταν αρνητικοί σ’ αυτό και αντέδρασαν …

Άλλοι το σκέφτονταν …

Όμως οι σχεδιαστές παρέκαμψαν τον σκόπελο … ζητώντας από κάποιους να το δεχτούν δοκιμαστικά.

Έτσι και έγινε … όπου όντως σ’ αυτήν την φάση όλα κύλησαν ομαλά και ευχάριστα … προσφέροντας την εμπειρία της ΠΡΩΤΗΣ ΦΟΡΑΣ …

Και … το καταχθόνιο σχέδιο έβαινε καλώς

Αφού έδειξαν ότι όλα θα είναι καλά και ευχάριστα και επιπλέον με εμπειρίες που δεν ήταν δυνατόν να αποκτηθούν αλλιώς … έπεισαν σχεδόν το σύνολο να το δοκιμάσει.

Μετά και απ’ αυτό … ήταν πανεύκολο να ζητήσουν το ΚΛΕΙΣΙΜΟ να επεκταθεί στο διηνεκές … λέγοντας ότι κάθε συνέχεια θα ήταν πολύ πιό απολαυστική από κάθε προηγούμενη.

Σχεδόν το ΣΥΝΟΛΟ ανταποκρίθηκε θετικά … περιλαμβάνοντας στις τάξεις του όχι μόνο απλές κατώτερες οντότητες αλλά και εκείνες της Ανωτέρας τάξεως … οντότητες που είχαν σχέση με Πλανήτες, Ηλιακά Συστήματα άλλα και Γαλαξίες ακόμη.

Κάποιοι όμως αρνήθηκαν … και αποσχίσθηκαν … αποτελώντας μέχρι σήμερα το Ελεύθερο κομμάτι από το Σύμπαν μας.

Και το Πανηγύρι … άρχισε

Αφού έγινε και αυτό … πήρε σάρκα και οστά … το περίκλειστο μέρος του Σύμπαντός μας.

Δημιουργήθηκε τότε ένα Αποτρεπτικό Πλέγμα ΕΙΣΟΔΟΥ αλλά και ΕΞΟΔΟΥ στο μέρος αυτό του Σύμπαντός μας … αλλά και όχι μόνο, καθώς μικρότερα Πλέγματα δημιουργήθηκαν περικλείοντας Γαλαξίες, Ηλιακά Συστήματα αλλά και Πλανήτες.

Τότε ήταν που τέθηκε ΌΡΟΣ ΑΠΑΡΑΒΑΤΟΣ, καθένας που ήθελε να εισέλθει έπρεπε να αποποιηθεί το δικαίωμα μνήμης, είτε οριστικά διά παντώς, είτε προσωρινά για όσο θα διαρκούσε η αποδοχή του φορέως που ζητούσε να λάβει.

Όσοι μετείχαν στον απ’ αρχής σχεδιασμό … σχημάτισαν και απετέλεσαν πυραμιδικά την ανώτερη ιεραρχία, αλλά και όσοι προσεχώρησαν στην συνέχεια εντάχθηκαν στα επόμενα σκαλοπάτια αυτής, σκαλοπάτια που ακόμη και σήμερα συμπληρώνονται με νέους προσχωρούντες.

Τα διάφορα όντα από την στιγμή που δέχθηκαν ΟΙΚΕΙΟΘΕΛΩΣ να ΚΛΕΙΣΕΙ η ΜΝΗΜΗ τους έγιναν έρμαια των Καταχθονίων Σχεδιαστών.

Και … μόλις άρχιζε, το Μεγάλο Πανηγύρι !!!

Οι Σχεδιαστές ήταν πλέον ελεύθεροι να προχωρήσουν στο κακόβουλο και καταχθόνιο σχέδιό τους, αυτό που ήταν ο απώτερος σκοπός τους από την αρχή … ο Βαμπιρισμός … η απορρόφηση ενέργειας.

Όλα τα όντα σε οποιαδήποτε κατάσταση (εγρήγορσης, ονειρικής κλπ.) και να βρίσκονται με την δημιουργική τους αυτή δύναμη παράγουν συνεχώς ενέργεια … ενέργεια σαν αεικίνητο δυναμικό.

Αυτήν την ενέργεια σφετερίζονται οι σχεδιαστές … καθώς τα διάφορα εγκλωβισμένα ΑΜΝΗΜΟΝΑ όντα στο περίκλειστο Σύμπαν δεν είναι σε θέση να χειριστούν την Ενέργεια που Συνεχώς και Αδιαλείπτως παράγουν.

Το Βίαιο Κανιβαλικό Σύμπαν ήταν πλέον Γεγονός

Τα Όντα, αποποιούμενα την Μνήμη τους και το Δικαίωμά τους σ’ αυτήν, αυτόματα περιέπεσαν σε μια οικτρή κατάσταση, μια κατάσταση στην οποία βυθίζονταν όλο και περισσότερο.

Ο Νόμος, που ονομάστηκε Νόμος του Κάρματος (όχι Αίτιου και Αποτελέσματος ή Δράσεως και Αντίδρασης), το άρπαγμα στην άγνοια και την λήθη, άρχισε να παίρνει Σάρκα και Οστά, και σαν ατέρμονο μαγκανοπήγαδο, να οδηγεί και να σπρώχνει τα όντα σε μια ζοφερή κατάσταση δυστυχίας και πόνου, δίχως και χωρίς τέλος.

Όσο βαρύτερος ο φορέας σωμάτωσης … τόσο πιό δυνατά τα συναισθήματα, τόσο περισσότερη και πιό δυναμική η παραγόμενη ενέργεια.

Χαράς πανηγύρια για τους εμπνευστές και σχεδιαστές του εκτρώματος … καθώς η ενέργεια πλέον έρεε άφθονη και το τσιμπούσι γινόταν όλο και πιό πλούσιο.

Η μόνη τους έγνοια τώρα πιά ήταν να διοχετεύουν στα μυαλά … στις ψυχές … στην εναπομείνασα συνείδηση των όντων … όλο και πιό περίτεχνες συλλήψεις και σχεδιασμούς διέγερσης του σωματικού, συναισθηματικού και ψυχοπνευματικού φορέως αυτών, ώστε να παράγουν λεπτότερες και πιό περίπλοκες δομές ενέργειας, αλλά ταυτόχρονα να τους σπρώχνουν και προς βαρύτερους και υλικότερους φορείς … έτσι που κάποια στιγμή όλοι να έχουν ενδυθεί τον πιο βαρύ φορέα, τον φορέα που παράγει την πλουσιότερη και υψηλότερη μορφή ενέργειας.

Καθώς τα όντα οσημέρα γίνονταν όλο και περισσότερο έρμαια των παραγόμενων συναισθημάτων, τόσο η ένταση, τα πάθη, η βία και ο κανιβαλισμός αυξάνονταν.

Συν τω χρόνω ένας νέος «νόμος» παγιώθηκε … ο νόμος της ζούγκλας … ο νόμος του δυνατότερου … ο νόμος του φάε να μην σε φάνε … ο νόμος του φάε να δυναμώσεις και άρπαξε για να έχεις … η νέα πραγματικότητα που απλώθηκε από τα μικρότερα και κατώτερα όντα μέχρις τα Ηλιακά και Γαλαξιακά συστήματα … και το Βίαιο Κανιβαλικό Σύμπαν … ήταν πλέον Γεγονός !!!

Ακόμη και αυτοί της πυραμιδικής ιεραρχίας άρχισαν κάποια στιγμή να τρώγονται μεταξύ τους … κανείς δεν έμεινε αμέτοχος … όλοι άρπαζαν και έχαφταν ότι προλάβαιναν … οδηγώντας την κατάσταση στο παρά ένα.

Ο Περιορισμός και η Μεταλλαγή

Καθώς το πράγμα έφτασε στο απροχώρητο και το έκτρωμα κινδύνευε να αφανιστεί από μόνο του … οι υψηλά ιστάμενοι προχώρησαν σ’ ένα συμβούλιο όπου έθεσαν συγκεκριμένους όρους αλλά και κατένειμαν αρμοδιότητες και όρισαν τομείς ευθύνης … έφθασαν μάλιστα τότε για πρώτη φορά να παραχωρήσουν δικαιώματα και απολαβές ακόμη και σε κατώτερα κλιμάκια της ιεραρχίας.

Έτσι μετά απ’ αυτό πολλά διαφοροποιήθηκαν κατά περιοχές και ανάλογα με το σκεπτικό των υπευθύνων.

Αυτό σπρώχθηκε ακόμη και μέχρι τα κατώτερα πεδία.

Έτσι πήραν σάρκα και οστά οι διάφορες μορφοπλασίες όντων και ξεφύτρωσαν οι λογής-λογής πολιτισμοί … που κατέκλυσαν κάθε χώρο στο σύμπαν μας … διαφορετικοί μεταξύ των στην δομή, στην εμφάνιση, στην σύλληψη, στην λειτουργία, στο σκεπτικό και στην δράση.

Βέβαια η κανιβαλική τάση ουδέποτε εξαλείφθηκε … απλά περιορίστηκε … ακόμη και στα υψηλά κλιμάκια πέρασε σε αυτό που θα λέγαμε … τοπικές συγκρούσεις … τίποτα γενικευμένο.

Θα λέγαμε ότι όλα πέρασαν σε τοπικό επίπεδο … και περιορίστηκαν τα πολλά πάρε-δώσε, χωρίς βεβαίως και να εξαλειφθούν … απλά έμειναν στα αναγκαία … και μόνο εδώ-εκεί υπάρχουν προστριβές.

Εκεί που όλα ή σχεδόν τίποτα δεν άλλαξε ήταν στο πολύ περιορισμένο πεδίο … πλανητικό και κάτω, καθώς αυτό είχε να κάνει με τονκατάφωρη τοπικό υπεύθυνο …. αλλά και τους υφισταμένους του.

Όμως και σ’ αυτό το περιορισμένο πεδίο υπήρξαν εποχές που τα πράγματα τράβηξαν από το ένα άκρο στο άλλο … εποχές που όλα έγιναν μαλλιά κουβάρια.

Η Αντίδραση … και το Χέρι Βοήθειας

Από την στιγμή που αυτόβουλα τα μετέχοντα όντα, εισήλθαν στο εν λόγω σύστημα-Σύμπαν, έστω και αν εξαπατήθηκαν και παραπλανήθηκαν, αποποιούμενα το δικαίωμα τους στην Μνήμη, κανείς δεν είχε το δικαίωμα να κάνει οποιαδήποτε ενέργεια για να το απαγορεύσει και να το αποτρέψει, καθώς ο ΝΟΜΟΣ είναι ξεκάθαρος … «Καθένας είναι ελεύθερος να επιλέξει και να κάνει ότι θέλει … αρκεί να μην παρεμβαίνει στην Βούληση και το Δικαίωμα των Άλλων».

Αφού λοιπόν ελεύθερα και αυτόβουλα το είχαν επιλέξει, έστω και αν ήταν λάθος, έστω και αν εξαπατήθηκαν … όλα ήταν σωστά καμωμένα … και κανείς άλλος δεν είχε λόγο επ’ αυτού.

Όμως η κατάφωρη αυτή Αδικία, ο Πόνος και Δυστυχία, που βίωναν τα όντα μέσα σ’ αυτό το σύστημα δεν άφησε αδιάφορους εκείνους που είχαν αντιδράσει και δεν πήραν μέρος αλλά ούτε και πολλούς άλλους στα διάφορα σύμπαντα, διαστάσεις και κόσμους.

Όμως τι μπορούσαν αλήθεια να κάνουν ;;

Άμεσα …. ΤΙΠΟΤΑ !!!

Υπήρχε όμως ένα πολύ μικρό παραθυράκι … μια στενή και δύσβατη ατραπός … κάτι πραγματικά επώδυνο και άκρως επικίνδυνο που μπορούσε όμως να περάσει μια αχτίδα φωτός να προσφέρει ένα χέρι βοηθείας σ’ όλα εκείνα τα ταλαίπωρα πλάσματα.

Πολλοί ήταν αυτοί που θέλαν να βοηθήσουν … το εγχείρημα όμως δεν ήταν απλώς και μόνο δύσκολο αλλά τρομερά επικίνδυνο … έτσι σχετικά λίγοι ήταν αυτοί που … μετά από πολύ σκέψη αποφάσισαν να το διακινδυνεύσουν.

Ο μεγάλος κίνδυνος προερχόταν από την επιβολή του ΌΡΟΥ που είχε επιβληθεί … «κάθε εισερχόμενος στο σύστημα πρέπει να αποποιείται το δικαίωμα μνήμης» … ένας όρος από τον οποίον πολλές και άγνωστες καταστάσεις μπορούν να προκύψουν, καθώς από την στιγμή που κάποιος έμπαινε στο σύστημα χωρίς Μνήμη, κατά πρώτον δεν θα ήξερε τι ήλθε να κάνει και δεύτερον η Λήθη μπορούσε να τον παρασύρει σε αδιανόητες καταστάσεις.

Η μόνη ελπίδα όσων το απετόλμησαν και το αποτολμούν από τότε είναι, κάπου στην συνείδησή τους μέσα, να κρύψουν κάτι … ένα κλειδί που αργότερα κατά την διάρκεια της ζωής τους, της ενσωμάτωσής τους, να αναδυθεί και να τους επιτρέψει να ξεκλειδώσουν κομμάτια της Μνήμης τους, να Θυμηθούν την Αποστολήν τους και να ΕΝ-Θυμηθούν Νόμους και Αρχές.

Τότε ήταν που έπεσε η ΙΔΕΑ … Ιδέα ;; ποιά Ιδέα ;;

Καλά τώρα … ποιούς άλλους ;;;

Μά … τους Έλληνες !!

Τους ΈΛΛΗΝΕΣ ;; … που κολλάνε οι Έλληνες ;;

Ναί … ναί … τους Έλληνες !!

Λοιπόν η ιδέα που είχε πέσει ήταν … όλοι εκείνοι … ή τουλάχιστον οι περισσότεροι από εκείνους, που επιθυμούσαν να βουτήξουν στα σκατά … να συνασπιστούν και να οργανώσουν το πράγμα … παρά ξεκομμένα να κάνει ο καθένας ότι και όποτε του κατέβαινε.

Αυτή η ΟΜΑΔΑ … οι Φέροντες το Φώς … ή αλλιώς οι Φωτεινοί Πολεμιστές … ήταν οι πρώτοι ΕΛ … λίγοι μεν στην αρχή … και όλοι εκείνοι οι περισσότεροι αργότερα, που γονιμοποιήθηκαν απ’ την ιδέα αυτή … τα παιδιά … οι γόνοι αυτής … ……

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ….[ΜΕΡΟΣ Β΄]

ergdhmerg
μέσω Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΕΝΑΤΟΥ ΚΥΜΑΤΟΣ

http://www.diadrastika.com/2017/02/planitis-fylaki-ypoulo-pegnidi.html