Εορτάζοντες την 29ην του μηνός Μαρτίου ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΜΑΡΚΟΣ επίσκοπος Άρεθουοίων, ΚΥΡΙΛΛΟΣ Διάκονος, και των εν Άσκάλωνι και Γάζη παρθένων γυναικών και ιερωμένων ανδρών ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΙΩΝΑΣ, ΒΑΡΑΧΗΣΙΟΣ και οι συν αυτοίς ΖΑΝΙΘΑΣ, ΛΑΖΑΡΟΣ, ΜΑΡΟΥΘΑΣ, ΝΑΡΣΗΣ, ΗΛΙΑΣ, ΜΑΡΗ (κατ' άλλους Μαρής), ΑΒΙΒΟΣ, ΣΙΜΙΑΘΗ (κατ' άλλους Σιμιάθης) και ΣΑΒΑ ή Σώθα (κατ' άλλους Σάββας) Ο ΑΓΙΟΣ ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ ο Όμολογητής επίσκοπος Χίου Βιθυνίας Ο ΑΓΙΟΣ ΔΙΑΔΟΧΟΣ επίσκοπος Φωτικής ΟΙ ΟΣΙΟΙ ΙΩΝΑΣ και ΜΑΡΚΟΣ Ο ΟΣΙΟΣ ΗΣΥΧΙΟΣ

0Ι ΑΓΙΟΙ ΜΑΡΚΟΣ επίσκοπος Άρεθουοίων, ΚΥΡΙΛΛΟΣ Διάκονος, και των εν Άσκάλωνι και Γάζη παρθένων γυναικών και ιερωμένων ανδρών
Ό Άγιος Μάρκος ήταν επίσκοπος στα χρόνια του Μ. Κων/νου. Μια μέρα, κινούμενος από θείο ζήλο, γκρέμισε ένα ναό των ειδώλων και τον έκανε εκκλησία. Όταν όμως ανέλαβε αυτοκράτωρ ο Ιουλιανός ο Παραβάτης, συνέλαβε το Μάρκο, διότι γκρέμισε τον ειδωλολατρικό ναό. Τότε οι στρατιώτες, αφού τον γύμνωσαν και τον μαστίγωσαν αλύπητα, τον έριξαν μέσα σε χαντάκια με βρώμικο νερό. Μετά τον έβγαλαν από 'κει, και τον παρέδωσαν σε μικρά παιδιά, να τον τρυπούν με βελόνες. Έπειτα, έβρεξαν το σώμα του με άλμη. Κατόπιν τον άλειψαν με μέλι και τον κρέμασαν ανάποδα στον ήλιο, για να είναι τροφή στις μέλισσες και στις σφήκες. Όλα αυτά τα βάσανα ο Μάρκος τα υπέστη με ανδρεία και πολλή υπομονή. Όποτε, βλέποντας οί ειδωλολάτρες αυτή την ανδρεία και μεγαλοψυχία του γέροντα Μάρκου, έγινε στις ψυχές τους μέγα θαύμα. Αφού τον κατέβασαν από 'κει πού τον είχαν κρεμασμένον, μετενόησαν, έγινε διδάσκαλος τους και έμαθαν άπ' αυτόν την αληθινή πίστη. Έρχεται, έτσι, να μας υπενθυμίσει ο Άγιος Μάρκος το θεόπνευστο λόγο της Αγίας Γραφής: "άνδρίζου και Ίσχυε, μη φόβου μηδέ δειλιάσης μηδέ πτοηθής από προσώπου αυτών"1. Να έχεις, δηλαδή, ανδρεία και θάρρος. Μη φοβάσαι, ούτε να δειλιάσεις. Ούτε να τρομάξεις μπροστά στους εχθρούς σου.
Επί Ιουλιανού του Παραβάτη έλαμψε και ο Διάκονος Κύριλλος, καύχημα της Εκκλησίας της Φοινίκης. Επειδή στάθηκε αμετακίνητος στη χριστιανική ομολογία και κήρυττε κατά των ειδώλων, κίνησε τη μανία των ειδωλολατρών, οι όποιοι με ξίφη άνοιξαν την κοιλιά του και χύθηκαν τα σπλάχνα του. Με τον ίδιο θάνατο τελείωσαν τη ζωή τους και αρκετές παρθένες γυναίκες στην Ασκάλωνα και τη Γάζα, καθώς και μερικοί ιερωμένοι, των οποίων ή μνήμη συνεορτάζεται την ήμερα αυτή.

1. Δευτερονόμιον, λα' 6.

Απολυτίκιο. Ήχος δ'. Ό υψωθείς εν τω Σταυρώ.Άρεθουσίων ο σοφός Ποιμενάρχης, υπέρ Χριστού Μάρκε στερρώς ήνωνίσω, εν τη Φοινίκη δε ώ Κύριλλε Διάκονε, Μάρτυς ώφθης ένθεος, και εν Γάζη τή πόλει, άμα και Άσκάλωνι, Ιερείς θεοφόροι, μετά Γυναίων ήθλησσν σεμνών, ους ως όπλίτας, Χριστού μακαρίσωμεν

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΙΩΝΑΣ, ΒΑΡΑΧΗΣΙΟΣ και οι συν αύτοϊς ΖΑΝΙΘΑΣ, ΛΑΖΑΡΟΣ, ΜΑΡΟΥΘΑΣ, ΝΑΡΣΗΣ, ΗΛΙΑΣ, ΜΑΡΗ (κατ' άλλους Μαρής), ΑΒΙΒΟΣ, ΣΙΜΙΑΘΗ (κατ' άλλους Σιμιάθης) και ΣΑΒΑ ή Σώθα (κατ' άλλους Σάββας)

Ήταν ασκητές και μαρτύρησαν περίπου το 330 μ.Χ., όταν βασιλιάς των Περσών ήταν ο Σαβώριος και των Ρωμαίων ο Μέγας Κων/νος. Αυτοί λοιπόν, αναχώρησαν από τη Μονή πού μόναζαν και πήγαν σε κάποια κωμόπολη, πού ονομαζόταν Μαρβιαβώχ (ή Μαρμιαβώχ). Εκεί επισκέφθηκαν εννιά κρατούμενους Μάρτυρες στην ειρκτή, τον Ζανιθά, Λάζαρο, Μαρουθά, Ναρσή, Ηλία, Μάρη, Άβίβο, Σιμιάθη και Σάβα (ή Σώβα) και τους ενθάρρυναν στο μαρτύριο. Αμέσως τότε συνέλαβαν και αυτούς και τους οδήγησαν μπροστά σε τρεις άρχοντες των Περσών, τον Μασδράθ, τον Σιρώ και Μαρμισή. Αυτοί συμβούλευσαν τους Ίωνά και Βαραχήσιο ν' αρνηθούν τον Χριστό και να προσκυνήσουν τη φωτιά, το νερό και τον ήλιο. Επειδή όμως οι Άγιοι στάθηκαν σταθεροί στην πίστη τους, τους βασάνισαν φρικτά και τους θανάτωσαν αφού κατατεμάχισαν τα σώματα τους. Τα άγια λείψανα τους τα αγόρασε κάποιος χριστιανός και τα έθαψαν μαζί με αυτά των εννιά προαναφερθέντων Μαρτύρων.

Απολυτίκιο. Ήχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε.Χορόν έννεάριθμον, πανευκλεών Αθλητών, και λόνοις και πράξεσι, προς μαρτυρίου όδόν, λαμπρώς ενισχύσατε· όθεν ήγωνιαμένοι, συν αυτοίς θεοφρόνως, άμα Βαραχησίω, Ίωνά θεοφόρε, πρεσβεύσατε τω Κυρίω, χάριν δούναι ήμίν και έλεος.

Ο ΑΓΙΟΣ ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ ο Όμολογητής επίσκοπος Χίου Βιθυνίας
Έζησε στα χρόνια του μακρού και πολυθόρυβου αγώνα της εικονομαχίας. Από νέος βάδισε το δρόμο της ευσέβειας, στολισμένος με βαθειά και ένθερμη πίστη. Ήταν συγχρόνως και ακριβής τηρητής των εντολών, τις όποιες δεν γνώριζε μόνο αλλά και εφάρμοζε. Τη ζωντανή αυτή ευσέβεια του, καλλιέργησε ακόμα περισσότερο, όταν έγινε μοναχός και χειροτονήθηκε υστέρα Ιερέας. Ή κοινή αναγνώριση των προτερημάτων αυτών, τον ανέβασε στην επισκοπή της Κίου στη Βιθυνία. Στη νέα του αυτή διακονία, έδειξε περισσότερα ποιμαντικά χαρίσματα και εργάστηκε με μεγαλύτερη αφοσίωση στη φιλανθρωπική αποστολή του. Απέναντι στους εικονομάχους, ο ειρηνικός ποιμενάρχης φάνηκε δυναμικός και ακοίμητος φρουρός της Ορθοδοξίας. Ούτε πτοήθηκε, όταν είδε μπροστά του τον άγριο διωγμό. Φυλακίστηκε και στη συνέχεια εξορίστηκε. Άλλ' από παντού συμμετείχε στην άμυνα της Ορθοδοξίας. Υπέμεινε δε απερίγραπτες στερήσεις πείνας, γυμνότητας και άλλων κακουχιών. Τελικά παρέδωσε το πνεύμα του στο Θεό, του οποίου έλαμψε πιστός και γνήσιος υπηρέτης, πού προτίμησε τις ταλαιπωρίες και το θάνατο από την εγωιστική διατήρηση του αξιώματος του.

Ο ΑΓΙΟΣ ΔΙΑΔΟΧΟΣ επίσκοπος Φωτικής
Δεν τον αναφέρουν οι Συναξαριστές. Συναντάται στον Λαυριωτικό Κώδικα Δ 34 φ. 68α, μαζί με τον πρεσβύτερο Μάρκο τον μεγάλο ασκητή (+5 Μαρτίου), όπου υπάρχει και κοινός Κανόνας των δύο μη ολοκληρωμένος. Ό Άγιος Διάδοχος, επίσκοπος Φωτικής της Παλαιάς Ηπείρου, έζησε τον 5ο αιώνα μ.Χ. και είχε το χάρισμα της ευγλωττίας, αλλά και της συναρπαστικής συγγραφής. Τα 100 γνωστικά ασκητικά κεφάλαια πού έγραψε, διαβάζονταν με απληστία από τους μοναχούς. Επίσης έγραψε και αλλά, όπως την "Όραση" και λόγο στην Ανάληψη του Κυρίου.

ΟΙ ΟΣΙΟΙ ΙΩΝΑΣ και ΜΑΡΚΟΣ

(Ρώσοι, +15ος αι.).

Ο ΟΣΙΟΣ ΗΣΥΧΙΟΣ

ό Σιναΐτης Ηγούμενος Ί. Μονής Σινά (+ 7ος αι.).
 http://www.pigizois.net/sinaxaristis/03/29_03.htm