ΠΑΟΚ Παντού!

Στήριξη παντού και πάντα, σε όλα τα αθλήματα, σε όλα τα τμήματα, σε όλα τα γήπεδα...

Καλώς ή κακώς, το ποδόσφαιρο είναι αυτό που σχεδόν μονοπωλεί το ενδιαφέρον του ΠΑΟΚτσήδικου λαού. Σίγουρα το ποδόσφαιρο είναι αυτό που έχει χαρίσει συγκινήσεις, χαρές και λύπες και φυσικά αποτελεί τον βασιλιά των σπορ. Όμως ο ΠΑΟΚ δεν τελειώνει μόνο στο ποδόσφαιρο. Ο ΠΑΟΚ είναι ένα τεράστιο σωματείο, το οποίο διαθέτει πολλά τμήματα που διαπρέπουν και κάνουν πρωταθλητισμό. Δυστυχώς όμως αυτά τα τμήματα ζουν στην αφάνεια και δεν έχουν την προβολή που τους αξίζει.

Σίγουρα ήμουν κι εγώ ένας από τους οπαδούς που το κυριότερο που τους ενδιαφέρει είναι το ποδόσφαιρο. Η φετινή μου όμως ενασχόληση για λογαριασμό του paokmania.gr και με τα υπόλοιπα τμήματα, με έκανε να ‘’ανοίξω τα μάτια μου’’ και να δω το μεγαλείο που κρύβεται και στα υπόλοιπα αθλήματα.

Ας ξεκινήσουμε με το παραγκωνισμένο Μπάσκετ. Ένα τμήμα που έγινε το σωσίβιο σωτηρίας των απανταχού ΠΑΟΚτσήδων, στα πέτρινα χρόνια του ποδοσφαίρου. Ένα τμήμα που έχει χαρίσει ευρωπαϊκούς αλλά και εγχώριους τίτλους, σε μία εποχή που το ποδόσφαιρο του ΠΑΟΚ παρήκμαζε. Τα μεγάλα κατορθώματα του μπασκετικού ΠΑΟΚ δυστυχώς ανήκουν στο παρελθόν και η τωρινή κατάσταση δεν θυμίζει σε τίποτα τα μεγαλεία του παρελθόντος. Το μόνο που έχει μείνει να θυμίζει την ‘’Χρυσή Εποχή’’ είναι οι μπροστάρηδες της προσπάθειας, ο Μπάνε, ο Magic, ο Σούλης, αλλά... και η ψυχή και το μέταλλο του ΠΑΟΚ. Μία ομάδα που προσπαθεί και σίγουρα πετυχαίνει τις δικές της υπερβάσεις καθημερινά. Το μπάσκετ με υπερβολικά μικρό μπάτζετ έχει καταφέρει αυτά τα χρόνια να κοιτάξει στα μάτια ευρωπαϊκά μεγαθήρια, όπως και τους 2 (πλέον μεγάλους) της ελληνικής καλαθοσφαίρισης. Είναι μία ομάδα που... με τα ψέμματα αγωνίζεται ως ΠΑΟΚ, νικάει σαν ΠΑΟΚ και άλλοτε χάνει σαν ΠΑΟΚ, κάνοντας κάθε φορά που μπαίνει στα παρκέ, ειλικρινή και ΠΑΟΚτσήδικη κατάθεση ψυχής.

Το παλατάκι παρ’ όλα αυτά παραμένει άδειο και έτσι αυτή η δύσκολη προσπάθεια που επιχειρούν οι διοικούντες αλλά και το προπονητικό team μένει ημιτελής. Σίγουρα λείπουν οι αστέρες και τα... δαχτυλίδια του παρελθόντος. Σίγουρα λείπει το κίνητρο και το όραμα. Θεωρώ όμως πως το συγκεκριμένο τμήμα σε καμία περίπτωση δεν αξίζει αυτή την απαξίωση ιδιαίτερα από την στιγμή που το ΠΑΟΚτσηδιλίκι ξεχειλίζει. Μία μόνο επίσκεψη σας στο παλατάκι θα σας πείσει.

Πάμε τώρα και στο βόλεϊ. Ένα τμήμα που τα τελευταία 3 χρόνια έχει χαρίσει στην οικογένεια του ΠΑΟΚ, ισάριθμα τρόπαια. Ένα τμήμα που φιλοξένησε αυτά τα χρόνια παίκτες παγκόσμιας φήμης και κλάσης. Ένα τμήμα που κατάφερε να τα βάλει με τον παραδοσιακά πρωταθλητή του συγκεκριμένου αθλήματος και εν τέλει να τον εκθρονίσει. Και εδώ όμως βλέπουμε, πως τα παιδιά που αγωνίζονται με τον δικέφαλο στο στήθος παίζουν μπροστά σε σχεδόν άδειες εξέδρες, κάτι το οποίο είναι απαράδεκτο, αν αναλογιστεί κανείς το τι έχει προσφέρει αυτό το τμήμα τα τελευταία χρόνια. Οι μνήμες είναι ακόμα νωπές. Ο ΠΑΟΚτσής οφείλει να στέκεται δίπλα σε αυτά τα παιδιά και να μην τα θυμάται μόνο όταν έρχονται οι τελικοί και οι κούπες.

Το ίδιο που συμβαίνει στο Βόλεϊ, συμβαίνει δυστυχώς και στο Χάντμπολ, ίσως και σε μεγαλύτερο βαθμό. Εδώ οι τίτλοι είναι ακόμα περισσότεροι, αλλά η στήριξη και η προβολή του τμήματος αντιστρόφως ανάλογη. Το Χάντμπολ είναι ήμι-επαγγελματικό στην Ελλάδα και αυτό σημαίνει πως κατά κύριο λόγο, στο τμήμα αυτό αγωνίζονται παιδιά τα οποία νοιώθουν ΠΑΟΚ και θέλουν πραγματικά να αγωνιστούν με τον δικέφαλο αετό στο στήθος. Παιδιά που εξασφαλίζουν μόνο ένα χαρτζιλίκι από το Χάντμπολ και αναγκάζονται να κάνουν και δεύτερη δουλεία για να ζήσουν. Κι όμως το πάθος που βγάζουν είναι αξιομνημόνευτο. Το πως πανηγύρισαν εχθές τον τίτλο του Κυπελλούχου Ελλάδος, το ότι μόνοι τους αποφάσισαν να επισκεφτούν τον τοπικό σύνδεσμο φιλάθλων ώστε να χαρούν μαζί το τρόπαιο! Το πως έγιναν στην κυριολεξία ένα με τον κόσμο δεν μπορεί να αποτυπωθεί με τον γραπτό λόγο. Μπορείς να το καταλάβεις μόνο αν είσαι δίπλα τους. Σε καμία περίπτωση δεν αξίζουν να αγωνίζονται μπροστά σε 50-60 άτομα, ειδικά από την στιγμή που αποτελούν το πιο ‘’ΠΑΟΚτσήδικο’’ τμήμα του συλλόγου.

Για το τέλος άφησα τις ακαδημίες. Κάποτε ο ΠΑΟΚτσής πήγαινε στην Τούμπα 2-3 ώρες πριν το κάθε ματς για να δει τα περίφημα ‘’τσικό’’, ή αλλιώς τα επονομαζόμενα ‘’ούζα’’. Πλέον αυτά τα παιδιά, ανεξαρτήτου τμήματος, παίζουν μπροστά σε ‘’γνωστούς και άγνωστους’’. Είναι πραγματικά κρίμα για τα δικά μας αετόπουλα, τους αυριανούς πρωταγωνιστές και πρωταθλητές να απαξιώνονται και να μην έχουν την καθολική στήριξη του κόσμου του ΠΑΟΚ. Οι ακαδημίες του ΠΑΟΚ αυτή την στιγμή διαθέτουν παιδιά με απίστευτο ταλέντο και η προσπάθεια που γίνεται είναι αξιοθαύμαστη και αρχίζει να αποκτά την δημοσιότητα που της αξίζει. Ας βρεθούμε λοιπόν με την πρώτη ευκαιρία δίπλα στο μέλλον του ΠΑΟΚ, για να τους μεταλαμπαδεύσουμε με τον δικό μας τρόπο τα ιδανικά του ΠΑΟΚ.

Σίγουρα, τα παραπάνω τμήματα δεν είναι τα μόνα που χρειάζονται στήριξη, καθώς υπάρχουν πολλά ακόμα στον Α.Σ. τα οποία είναι κι αυτά, άκρως αδικημένα με μηδενική προβολή.

Το ζήτημα όμως είναι να βοηθήσουμε κι εμείς όσο μπορούμε για να αναδειχτούν και να προοδεύσουν. Είναι ευκαιρία λοιπόν, να κάνουμε τον ΠΑΟΚ ακόμα μεγαλύτερο. Να τον κάνουμε τον αυριανό πρωταγωνιστή ΠΑΝΤΟΥ. Γιατί όπου και να παίζει πάντα τον ακολουθούμε. Γιατί έτσι μάθαμε από παιδιά. Γιατί η μπάλα είναι μόνο η αφορμή. Γιατί...ΠΑΟΚ ΑΦΟΥ.

ΠΑΝΤΟΥ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ Π.Α.Ο.Κ.

Τελευταία τροποποίηση στις Δευτέρα, 27 Μαρτίου 2017 21:10

Γράφτηκε από τον Κώστας Γαλάνης

http://www.paokmania.gr/stiles/apopseis/kostas-galanis/121424-paok-pantoy