Το Survivor της Ελλάδας, η ασυλία των «ισχυρών» Ο Μιχάλης Τσόχος σχολιάζει τις αλλαγές στο Champions League και το Europa League, την ισχυροποίηση των ισχυρών αλλά και τα... μαντάτα για την Ελλάδα, η οποία πρέπει να αλλάξει ΤΩΡΑ το καλεντάρι της!

Το ελληνικό ποδόσφαιρο έχει στα χέρια του από χθες τον νέο τρόπο διεξαγωγής του Champions League και του Europa League για την τριετία 2018-2021 και ας μην γελιόμαστε και για τα επόμενα χρόνια και μετά το 2021.

Πριν... καταραστεί την UEFA για την ισχυροποίηση των μεγάλων και ισχυρών και πριν ψάξει να βρει και το παράθυρο (υπάρχει και τέτοιο) για την ευημερία του ελληνικού ποδοσφαίρου μέσα από τις συμπληγάδες του νέου τρόπου διεξαγωγής, ένα πράγμα πρέπει να κάνει. Να αλλάξει το ελληνικό καλεντάρι.

Εφτασε η ώρα το πρωτάθλημα στην Ελλάδα να ξεκινά στις αρχές Αυγούστου και να τελειώνει και με τα πλέι οφ του στις αρχές Μαΐου. Ναι, ξέρω η ζέστη και οι διακοπές του Αυγούστου στην Ελλάδα δεν επιτρέπουν να παίζεται μπάλα στους 40 βαθμούς! Ας γίνουν οι δύο - τρεις πρώτες αγωνιστικές με βραδινά ματς μόνο. Αλλωστε με 40 βαθμούς θα παίζουν όλες οι ελληνικές ομάδες από τον Ιούλιο κιόλας την ευρωπαϊκή ύπαρξή τους. Ολες όμως και ο δρόμος θα είναι σε γενικές γραμμές λίγο πιο δύσβατος απ' όσο είναι τώρα. Προκειμένου λοιπόν να έχουν έναν μεγαλύτερο βαθμό ετοιμότητας ας παίζουν και μερικά παιχνίδια πρωταθλήματος σε αυτό το χρονικό διάστημα. Και κυρίως ας δίνουν την δυνατότητα στους παίκτες τους να ξεκουράζονται κάποια στιγμή, διότι με κρίσιμα ματς στις αρχές Ιουλίου, ο Ιούνιος θα είναι κατά βάση μήνας προετοιμασίας και αν ο Μάιος είναι μήνας των πλέι οφ του ελληνικού πρωταθλήματος, τότε οι ποδοσφαιριστές των ελληνικών ομάδων που παίζουν στην Ευρώπη θα πρέπει να παίζουν 12 μήνες μπάλα τον χρόνο. Δεν γίνεται.

Εδώ, στο αναλυτικό ρεπορτάζ του Αντώνη Σαούλη, μπορείτε να δείτε όλες τις αλλαγές από το 2018 στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, αφού εγώ θα μείνω μόνο στα βασικά συμπεράσματα, με την υποκειμενική κρίση μου ασφαλώς.
Το βασικότερο συμπέρασμα που δεν νομίζω ότι είναι καν υποκειμενικό, είναι ότι το Champions League όντως γίνεται ένα κλειστό club 24 ομάδων με άλλες 8 από την υπόλοιπη Ευρώπη να ψάχνουν κάθε χρόνο μία θέση στον... παράδεισο. Και μάλιστα οι 8 θα μπορούν να μειωθούν σε έξι στις περιπτώσεις που το Champions και το Europa το κατακτήσουν ομάδες από τις τέσσερις μεγάλες χώρες που δεν θα έχουν εξασφαλίσει τη συμμετοχή στο Champions μέσα από το εγχώριο πρωτάθλημα τους. Οι αθεόφοβοι και σε αυτό το ενδεχόμενο τους μικρούς βάζουν να πληρώσουν, το μάρμαρο!

Οι Ιταλοί και η τηλεόραση οι μεγάλοι κερδισμένοι

Μεγάλοι κερδισμένοι ασφαλώς οι Ιταλοί! Από εκεί που παραδοσιακά στο Τσάμπιονς Λιγκ έβαζαν δύο ομάδες (η τρίτη της βαθμολογίας μέχρι σήμερα έπαιζε προκριματικά και 8 στις 10 φορές αποκλείονταν), τώρα θα βάζουν απευθείας 4 στους ομίλους του Champions League (το ίδιο ισχύει και για Ισπανούς, Αγγλους και Γερμανούς). Κοινώς επιστρέφουν οι μεγάλοι του Μιλάνου (Ιντερ και Μίλαν) και τα επόμενα χρόνια η Serie A θα γνωρίσει άνθιση από εκεί που είχε πέσει σε μαρασμό... Οι Ιταλοί επιπλέον θα έχουν και δύο ομάδες απευθείας στους ομίλους του Europa (σήμερα μία) και μία στα προκριματικά αυτής της διοργάνωσης (σήμερα δύο). Το ίδιο πάντως στο Europa ισχύει και για Αγγλους, Ισπανούς και Γερμανούς.
Δεύτερος μεγάλος κερδισμένος η τηλεόραση. Πλέον κάθε αγωνιστική των ομίλων γίνονται δύο ζώνες τηλεοπτικών μεταδόσεων. Μία στις 8 το βράδυ (ώρα Ελλάδας) με δύο ματς και μία στις 22.00 με 6 ματς, κάθε Τρίτη και κάθε Τετάρτη. Με αυτό τον τρόπο αυξάνεται η πίτα των διαφημιστικών εσόδων και φυσικά στα μεγάλα τηλεοπτικά δίκτυα των μεγάλων χωρών θα έχουν την δυνατότητα να δείχνουν όλες τις ομάδες τους σε διαφορετικές ώρες και ημέρες. Μία αγγλική στις 8 την Τρίτη, μία στις 10 της ίδιας μέρας, μία στις 8 της Τετάρτης και μία στις 10 της ίδιας ημέρας!
Εδώ αν θέλετε την προσωπική μου άποψη η ίδια η διοργάνωση χάνει κάτι από την μαγεία της. Τα back to back ματς σε βάθος χρόνου θα κουράσουν νομίζω και κυρίως θα χαθεί και η... σφραγίδα της διοργάνωσης που ήταν το παρά τέταρτο. Αν ρωτήσεις παγκοσμίως 100 ανθρώπους ποια αθλητική διοργάνωση αρχίζει παρά τέταρτο (για εμάς στην Ελλάδα δέκα παρά τέταρτο), οι 99 θα σου απαντήσουν “Το Champions League”. Anyway που λένε και στο χωριό μου...

Τι αλλάζει για την Ελλάδα!

Πολύ κακό για το τίποτα αν θέλετε την άποψη μου. Το ελληνικό ποδόσφαιρο είναι έτσι κι' αλλιώς σε έναν τέτοιο κατήφορο που οι αλλαγές δεν το επηρεάζουν ιδιαίτερα. Οι Ολλανδοί ας πούμε μπορούν να γκρινιάζουν, ακόμη και οι Ρώσοι ή οι Ουκρανοί, εμείς δεν βρίσκω τον λόγο. Το ποτήρι μπορείς να το δεις μισοάδειο ή μισογεμάτο. Γίνονται πιο δύσκολα τα πράγματα είναι το εύκολο συμπέρασμα και το αρνητικό “δεν θα ξαναδούμε ποτέ ελληνική ομάδα στο Champions League”. Δεν είμαι τόσο βέβαιος ότι στα αλήθεια με βάση την σημερινή μας κατάσταση είναι τόσο πιο δύσκολο. Ας μιλήσουμε επί πραγματικών δεδομένων.

Το περσινό καλοκαίρι ο Ολυμπιακός ως πρωταθλητής ξεκίνησε από τον τρίτο προκριματικό και είχε ως πιθανούς αντιπάλους τις πρωταθλήτριες των χωρών από την 13η θέση της κατάταξης και κάτω. Δηλαδή τις πρωταθλήτριες Τσεχίας, Δανίας, Πολωνίας, Ρουμανίας, Νορβηγίας, Αυστρίας, Κροατίας, Κύπρου, Σουηδίας, Ισραήλ και πάει ακόμη παρακάτω. Με το νέο τρόπο διεξαγωγής θα ξεκινούσε από τον ίδιο γύρο και θα είχε ως υποψήφιες αντιπάλους τις πρωταθλήτριες των χωρών από την θέση 11 και κάτω. Δηλαδή όλες όσες είχε φέτος συν την πρωταθλήτρια Τουρκίας και Ελβετίας. Ναι λίγο δυσκολότερο δεν λέω, αλλά δεν σου αλλάζει την ζωή. Αν μπορείς να αποκλείσεις όλες τις άλλες, δεν λες, “ναι αλλά την πρωταθλήτρια Ελβετίας είναι αδύνατο...”! Οπότε είναι δύσκολο, αλλά εξαρτάται από το πόσο καλή ομάδα έχεις.

Οσο για τον δευτεραθλητή Ελλάδας επιτρέψτε μου να κάνω την εκτίμηση ότι μπορεί να είναι και ευκολότερα. Εξαρτάται πάντα πως βλέπεις το ποτήρι.

Πάλι με παράδειγμα τον ΠΑΟΚ που πέρυσι τερμάτισε δεύτερος! Στον δρόμο για τους ομίλους ο ΠΑΟΚ έπρεπε να αποκλείσει πρώτα τον Αγιαξ και μετά αν τα κατάφερνε μάλλον ένα... θηρίο. Τον τέταρτο της Αγγλίας ή της Ισπανίας ή της Γερμανίας ή τον τρίτο της Γαλλίας, κ.ο.κ. Αυτό πέθανε. Ισπανός, Αγγλος, Γερμανός, Ιταλός δεν πρόκειται να ξαναβρεθεί ποτέ στον δρόμο ελληνικής ομάδας, άρα δεν υπάρχει το σχεδόν αδύνατο που κατά την άποψη μου υπήρχε αν ο ΠΑΟΚ είχε αποκλείσει τον Αγιαξ και στα πλέι οφ για παράδειγμα είχε κληρωθεί με την Μάντσεστερ Σίτι που φέτος ήταν η τέταρτη της Αγγλίας.
Από την άλλη οι δύο γύροι γίνονται τρεις και εύκολος αντίπαλος δεν υπάρχει πουθενά. Με λίγα λόγια ο ΠΑΟΚ την χρονιά που μας πέρασε θα έπρεπε να αποκλείσει έναν Αγιαξ και μία Σίτι για να μπει στους ομίλους. Με το νέο τρόπο διεξαγωγής θα έπρεπε να αποκλείσει... 3 Αγιαξ ή αν προτιμάται μία Αντερλεχτ, έναν Αγιαξ και μία Σπόρτινγκ Λισσαβώνας! Δεν ξέρω τι είναι χειρότερο, τρεις καλύτερες ομάδες από εσένα αλλά απλώς καλύτερες, ή μία καλύτερη και μία πανίσχυρη. Προσωπικά προτιμώ το νέο σενάριο, αρκεί η προετοιμασία του ΠΑΟΚ για να παίξει με τον όποιο Αγιαξ αρχές και όχι τέλη Ιουλίου να μην έχει ξεκινήσει 20 Ιουνίου και οι μεταγραφές να μην γίνονται 20 Αυγούστου...

Στο Europa League για τις ελληνικές ομάδες επί της ουσίας δεν αλλάζει τίποτα. Εξακολουθεί να μην εξασφαλίζει καμία απευθείας συμμετοχή τους ομίλους και σε γενικές γραμμές ισχύει ότι ίσχυε μέχρι σήμερα.

Το... παράθυρο αισιοδοξίας.

Αν πράγματι θέλουμε να στοχεύουμε άμεσα σε κάτι ως ελληνικό ποδόσφαιρο είναι η 12η θέση της ειδικής κατάταξης. Σήμερα είμαστε στην 14η θέση και ο στόχος είναι εφικτός γιατί στην 12η είναι οι Ελβετοί και στην 13η οι Τσέχοι. Η βαθμολογική απόστασή μας δεν είναι μεγάλη και αν κάνουμε μία καλή σεζόν την επόμενη χρονιά μπορούμε να ανέβουμε στην 12η θέση τα προνόμια της οποίας είναι σημαντικά. Ενώ σήμερα επί της ουσίας είμαστε... ξεκρέμαστοι και δεν υπάρχει βεβαιότητα ότι έστω μία ομάδα θα βρεθεί στους ομίλους μίας εκ των δύο ευρωπαϊκών διοργανώσεων η 12η θέση μας εξασφαλίζει την συμμετοχή τουλάχιστον δύο ομάδων μας στους ομίλους. Αυτό προκύπτει από τις διαφορές των προνομίων της 14ης θέσης που είμαστε σήμερα σε σχέση με την 12η θέση που είναι σήμερα οι Ελβετοί. Η 12η χώρα της ειδικής βαθμολογίας στέλνει την πρωταθλήτρια της απευθείας στα πλέι οφ του Champions League και όχι στον γ' προκριματικό. Πράγμα που σημαίνει ότι με μία πρόκριση ο πρωταθλητής Ελλάδας μπαίνει στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ, αλλά και με αποκλεισμό απευθείας στους ομίλους του Europa. Στους ομίλους του Europa μπαίνει απευθείας και η ομάδα που θα εξασφαλίσει το καλό εισιτήριο για το Europa είτε μέσω του Κυπέλλου, είτε μέσω του πρωταθλήματος.

Στο δια ταύτα.

Οι ισχυροί γίνονται ισχυρότεροι, τα λεφτά πάνε στα λεφτά, τα ντέρμπι μεταξύ Ισπανών, Αγγλων, Γερμανών, Ιταλών και Γάλλων θα είναι σχεδόν δύο κάθε μέρα, αφού θα έχουν πάνω από τις μισές ομάδες των ομίλων του Τσάμπιονς Λιγκ, το τηλεοπτικό προϊόν συνεπώς θα είναι μεγαλύτερο σε διάρκεια και η διαφορά του Champions League από το Europa League θα παραμείνει χαοτική. Οσο για την Ελλάδα, το χειρότερα δεν γίνεται που θα ισχύσει από το 2018, ισχύει έτσι κι' αλλιώς από σήμερα. Κοινώς τι είχαμε τι χάσαμε και το θέμα μας είναι τι μπορούμε να έχουμε. Ο στόχος δεν μπορεί να είναι άλλος από την 12η θέση της ειδικής βαθμολογίας των χωρών της UEFA. Είναι αρκετή, είναι ικανοποιητική, έχει προνόμια, αλλά χρειάζεται σχέδιο και αλλαγή λογικής στο ελληνικό ποδόσφαιρο και για να την κατακτήσουμε και κυρίως για να την διατηρήσουμε.

http://www.gazzetta.gr/football/article/1064700/survivor-tis-elladas-i-asylia-ton-ishyron