Ο Ολυμπιακός είχε χάσει τα πάντα, ο ΠΑΟΚ είχε να χάσει τα πάντα…

Ο Βαγγέλης Μαρινάκης ξεκάθαρα πολιτεύεται. Και η παρούσα «πολιτική» του είναι ότι δεν θέλει πρωταθλητή τον Ιβάν Σαββίδη! Ο ΠΑΟΚ το ήξερε και είχε μια δουλειά να κάνει. Γράφει ο Αλέξης Σπυρόπουλος.

     Ο Σάββας Θεοδωρίδης δεν κάνει διακρίσεις ή εξαιρέσεις. Κάθε φορά εδώ και χρόνια, στην καθιερωμένη τηλεοπτική εμφάνιση (αλλά και στα μίτιγκ για ζητήματα ασφάλειας) πριν τη Λεωφόρο, πριν το Στάδιο, πριν την Τούμπα, πάντοτε το ίδιο λέει. «Με το παραμικρό παίρνω την ομάδα και φεύγω». Άλλη μία φορά, αυτή την Κυριακή.

     Θέμα του ΠΑΟΚ, δεν είναι τι κάνει και πώς πολιτεύεται ο Ολυμπιακός. Θέμα του ΠΑΟΚ είναι, τι κάνει ο ΠΑΟΚ. Θέμα του ΠΑΟΚ είναι, γιατί να δώσει μες στο ίδιο το σπίτι του το πάτημα ώστε ο Ολυμπιακός να κάνει την πολιτική του. Η οποία πολιτική, αυτή την εποχή, συμβαίνει (και ο ΠΑΟΚ, φυσικά, το ξέρει) να είναι αντιΠΑΟΚ πολιτική.

     Ο Μαρινάκης, ξεκάθαρα, πολιτεύεται. Τελευταία απόδειξη, η εμφάνισή του στην TV μετά την ήττα από την ΑΕΚ στο Καραϊσκάκη. Πολιτεύεται εξίσου όσο και ο κομματικός ομόσταυλος Αλαφούζος που αυτή την Κυριακή πανηγύριζε, πιθανότατα όσο δεν πανηγύρισε εκείνο το Σαββατόβραδο της 28^ηςΟκτωβρίου όταν ο Παναθηναϊκός νίκησε τον Ολυμπιακό με το γκολ του Βιγιαφάνιες.

     Στην παρούσα φάση η «πολιτική» είναι, απ’ το να το πάρει ο Σαββίδης (δηλαδή ο Τσίπρας, αυτοπροσώπως…) προτιμότερος ο Μελισσανίδης (…κι ας έχει τον Θωμά με την ανοχή του γεροΣωκράτη κ.λπ) που είναι, ας το πούμε, διακομματικός και τα πάει με όλους καλά. Σύμφωνοι, όμως το περιστατικό με τον Οσκαρ δεν είναι στη φαντασία κανενός. Το περιστατικό με τον Οσκαρ συνέβη. Θέμα του ΠΑΟΚ είναι, γιατί να συμβεί. Γιατί δεν συνέβη κάτι αντίστοιχο, όταν πήγε ο Ολυμπιακός, στη Λεωφόρο ή στο Στάδιο.      

     Ο ΠΑΟΚ, μία και μοναδική δουλειά είχε να κάνει αυτή την Κυριακή. Να νικήσει μισό-μηδέν, να πάρει τρεις πόντους, να συνεχίσει να προπορεύεται, τελεία. Θέμα του ΠΑΟΚ δεν ήταν, με ποιον παίζει. Αν είναι Ολυμπιακός, Πανιώνιος, Λεβαδειακός. Προτεραιότητα του ΠΑΟΚ θα έπρεπε να είναι μόνον, ο ρυθμός και το μομέντουμ. Το focus, η συγκέντρωση με παρωπίδες, στον δρόμο του. Στον στόχο του.

     Ο,τιδήποτε επιπλέον, τι θα ρίξουμε, τι δεν θα ρίξουμε, να μη ρίξουμε βεγγαλικά που απαγορεύεται, να ρίξουμε χαρτάκια που επιτρέπεται, περίττευε. Ο διάβολος μπορεί να κρυφτεί, ακόμη και στο χαρτί της ταμειακής μηχανής. Κρύφτηκε. Βγήκε απ’ την τσέπη ενός καυλαντιστή επαναστάτη κι εξοστρακίστηκε εκεί που εξοστρακίστηκε. Αντε κάν’ τον καλά, τώρα. Όχι τον καυλαντιστή. Τον διάβολο.

     Δεν επρόκειτο για το ακροτελεύτιο, να πεις, ματς της ιστορίας. Δεν επρόκειτο, καν, για το ακροτελεύτιο ματς αυτής της σεζόν. Ηταν ένα ματς, από τα πολλά «καθ’ οδόν». Τετάρτη, έχει Νέα Σμύρνη. Κυριακή, Τρίπολη. Μετά, ΑΕΚ. Υστερα, Περιστέρι. Δεν λοξοκοιτάζεις, ούτε για μια στιγμή, αλλού. Δεν βγαίνεις ποτέ, έξω από το αγωνιστικό. Θ’ ανατραπεί, το όχημα.

     Πλέον, και νομικό θρίαμβο να καταγάγει το επιτελείο του ΠΑΟΚ, ο αποπροσανατολισμός του γκρουπ, το χάλασμα της σειράς στα πράγματα, αναπόφευκτα έχει επέλθει. Τα πράγματα δεν θα είναι ποτέ στο εξής, όπως ήταν αυτούς τους τρεις μήνες του σερί. Ένα ολόκληρο πρωτάθλημα θα κριθεί απ’ ό,τι φαίνεται, όχι στο ποδόσφαιρο. Αλλά στο τι έγινε, μετά και πριν το ποδόσφαιρο. Μετά Ολυμπιακός-ΑΕΚ, πριν ΠΑΟΚ-Ολυμπιακός.

     Ο Μιραλάς, και να τιμωρηθεί τώρα όσο είχε τιμωρηθεί ο Μανόλο Χιμένεθ για τη χειρονομία στη Λεωφόρο, πάλι δεν θα πάθει κάτι. Ούτε αυτός ούτε η ομάδα. Και που παίζει άλλωστε, σαν να μη παίζει είναι. Αυτή ήταν όλη η διαφορά. Ο Ολυμπιακός, ήδη είχε χάσει τα πάντα. Δεν ρίσκαρε, τίποτα. Ο ΠΑΟΚ, είχε να χάσει (και ρίσκαρε) τα πάντα. Η ΑΕΚ, δίχως να κουνήσει το δαχτυλάκι της, από δεύτερο έγινε πρώτο φαβορί. Ας πρόσεχαν, οι άλλοι…     

http://www.sdna.gr/podosfairo/superleague/article/438151/o-olympiakos-eixe-xasei-ta-panta-o-paok-eixe-na-xasei-ta-panta