Αυτός δεν ήταν …ΠΑΟΚ! Με τέτοιες εμφανίσεις ο ΠΑΟΚ πρέπει να ξεχάσει την Ευρώπη. Το 2-2 και ο βαθμός της ισοπαλίας μοιάζει ως μια στιγμιαία καλή ποδοσφαιρική ανάμνηση σε σχέση με το σύνολο του παιχνιδιού και την αρνητικότατη εμφάνιση του Δικεφάλου στα τρία τέταρτά του. Γράφει ο Θάνος Μπούζας

Για 70-75 λεπτά οι ασπρόμαυροι έμοιαζαν να κοιτούν το ματς από την τηλεόραση. Μόνο οι χιλιάδες φίλαθλοι που βρέθηκαν στο γήπεδο και δεν σταμάτησαν στιγμή να ενισχύουν την ομάδα, θύμιζαν ΠΑΟΚ. Τα λάθη διαδέχονταν το ένα το άλλο. Βέβαια αυτά είχαν ως δημιουργικό υπόβαθρο την κάκιστη εκτίμηση του προπονητή για τη σύσταση της αρχικής ενδεκάδας. 

Η συμμετοχή κυρίως του Μπακαγιόκο στα χαφ, αποτέλεσε την «αχίλλειο πτέρνα» της ομάδας. Τόσο στα αμυντικά όσο και στα δημιουργικά του καθήκοντα έμοιαζε σα να έπαιζε μετά από χρόνια ποδόσφαιρο. Είναι απορίας άξιο το πως ο κ. Λουτσέσκου δεν το έχει διακρίνει στις προπονήσεις και εμπιστεύτηκε στο πιο κρίσιμο Ευρωπαϊκό ματς έναν ανέτοιμο ποδοσφαιριστή. 

Ωστόσο οι αρνητικές κρίσεις επεκτείνονται και αγγίζουν την απόδοση σχεδόν όλης της ενδεκάδας. Ο Κοτάρσκι που έσωσε την ομάδα από το 0-3 φέρει ευθύνη και στα δύο τέρματα- κυρίως στο 0-2- με λάθος αρχική απόκρουση. Ο Σάστρε, για τέτοια παιχνίδια τουλάχιστον, δεν πρέπει να είναι ούτε στην αποστολή. Ο Ζίφκοβιτς, μέχρι που μπήκε ο Ντεσπότοφ, ήταν εκτός αγώνα. Σίγουρα δεν είμαστε προπονητές ούτε έχουμε γνώση της καθημερινότητας της ομάδας. Όμως ορισμένες διαπιστώσεις είναι σχεδόν αυτονόητες. 

Δε θα μπούμε σε λεπτομέρειες προκειμένου να περιγράψουμε κάτι που διαπίστωσαν όλοι. Το συμπέρασμα είναι ένα και απλό: επιβάλλεται να αγωνίζονται οι παίκτες που είναι σε φόρμα, που οι δυνάμεις τους δεν παρουσιάζουν πτώση και που θέλουν να επιδείξουν και να αποδείξουν την αξία τους. Έχουμε αναφέρει αρκετές φορές στο παρελθόν ότι στα δύσκολα ματς η δεξιά πλευρά είναι καλό να αποτελείται από Ζίφκοβιτς και Ντεσπότοφ. 

Δε μπορεί κάτι ανάλογο να κάνει ή Εθνική Σερβίας με την οπισθοχώρηση του Ζίφκοβιτς και στον ΠΑΟΚ να συμβαίνει μόνο όταν το σκορ είναι 0-2 και ο αντίπαλος παίζει με δέκα. Ένα δεύτερο στοιχείο που αξίζει ερώτησης στον προπονητή και απάντησης εκ μέρους του που να έχει ποδοσφαιρική λογική, είναι το σύστημα που αγωνίζεται ο ΠΑΟΚ. Ναι πέρυσι ήταν ο Μπράντον ο φορ αλλά η ομάδα είχε Τάισον, Κωνσταντέλια και Ζίφκοβιτς σε εξαιρετική φόρμα. Φέτος και οι τρεις είναι μέτριοι στα περισσότερα ματς με αποτέλεσμα ο Μπράντον που έπαιζε σήμερα να μην μπορεί να κάνει απολύτως τίποτε. 

Κοτάρσκι μακρινές μπαλιές για να πάρει κεφαλιές ο Μπράντον;;; Αυτό παρακολουθούσαμε για 75 λεπτά. Χρειάστηκε ο αντίπαλος να μείνει με 10 παίκτες προκειμένου ο Λουτσέσκου να προχωρήσει στις, για μας, αναγκαστικές αλλαγές επιθετικής χροιάς προκειμένου να ανατρέψει το 0-2. Εκεί πραγματικά είδε ο κόσμος αυτό που επιθυμούσε και κατέκτησε η ομάδα ένα βαθμό που έως τότε έμοιαζε αδιανόητο. 

Εκτός από τον Σβαμπ, πολύ καλός και επικίνδυνος ήταν ο Ντεσπότοφ (έκανε μια ασίστ), ο Τισουντάλι που πέτυχε το 1-2 και παραλίγο να ισοφαρίσει και φυσικά ο Μπάμπα. Το ζήτημα που συνεχώς απασχολεί την σκέψη μας είναι το πως θα προσπαθήσει ο προπονητής, όταν αυτό είναι απαραίτητο και όχι μόνο όταν βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο, να αλλάζει αγωνιστικό σύστημα και να παίζει με 2 επιθετικούς. 

Για όλους τους εν’ Ελλάδι αντιπάλους είναι πασίγνωστος ο τρόπος που αγωνίζεται ο ΠΑΟΚ. Όταν όλοι είναι σε πολύ καλή κατάσταση για μεγάλο χρονικό διάστημα ο ΠΑΟΚ μπορεί να διεκδικήσει και να κατακτήσει, όπως πέρυσι, τίτλους. Όταν όμως 3-4 παίκτες είναι «ντεφορμέ» η ομάδα επιβάλλεται να έχει έτοιμες εναλλακτικές λύσεις όχι μόνο σε πρόσωπα αλλά και στα συστήματα παιχνιδιού. 

Οι ελπίδες για πρόκριση μειώθηκαν σημαντικά και μόνο ένα μικρό θαύμα στο Μάντσεστερ μπορεί να αλλάξει την κατεύθυνση από τον αποκλεισμό προς την πρόκριση. Κάτι που αξίζει για τους χιλιάδες φιλάθλους που ήταν στην Τούμπα αλλά και γι’ αυτούς που θα ταξιδέψουν στην Αγγλία.

https://www.metrosport.gr/aytos-den-itan-paok-1067500