ΠΑΟΚ: Γιατί δεν είναι στον Δικέφαλο του Βορρά Πέλκας, Τζόλης, Κουλιεράκης, Γιαννούλης; Ο Δημήτρης Τσορμπατζόγλου γράφει για τους Έλληνες διεθνείς που βγήκαν από τις ακαδημίες του ΠΑΟΚ, παίκτες που πολλοί θα ήθελαν να βλέπουν ακόμη στα ασπρόμαυρα. Γίνεται; Πρέπει; Τι έχει δείξει το ποδόσφαιρο;
Εθνική ομάδα ποδοσφαίρου! Τι βράδυ μας χάρισε; Μία τεράστια συγκίνηση για την υπέρβαση ψυχής των διεθνών που έπρεπε να ξεπεράσουν το πένθος τους και φυσικά η ποδοσφαιρική περηφάνια της απόδοσης και της νίκης, απέναντι σε τέτοιο αντίπαλο. Η Ελλάδα με τόσους πολλούς παίκτες που βγήκαν από τα σπλάχνα του ΠΑΟΚ…
Οι αντιδράσεις μετά από τη συγκλονιστική βραδιά ήταν πάρα πολλές. Αφήνω στην άκρη τους άπειρους υποστηρικτές της νίκης που τώρα δεν αντιδρούν για όσους παίζουν ή δεν παίζουν στην Εθνική, ακόμη και αν οι επιλογές προσώπων του νυν προπονητή μπορεί να είναι παρόμοιες με του περασμένου. Δεν θα ασχοληθούμε και με πολλά άλλα τα οποία αξίζουν μετά τον θρίαμβο που αποδεικνύει τα βήματα προόδου του ελληνικού ποδοσφαίρου, για τα οποία συχνά-πυκνά μιλάμε και γράφουμε το τελευταίο διάστημα. Υπάρχει ένα ΠΑΟΚτσήδικο ζήτημα μέσα σε όλα αυτά που σχετίζονται με την Εθνική μας, ένα σχόλιο που αναπαράχθηκε από πολλούς φίλους των πρωταθλητών: «Γιατί να μην είναι ακόμη στην ομάδα μας ο Τζόλης, ο Πέλκας, ο Γιαννούλης και φυσικά ο Κουλιεράκης που τώρα έφυγε;»
Εννοείται ότι οι περισσότεροι έχουν στο μυαλό την ανησυχία πως του χρόνου, το ίδιο θα συμβεί και με τον Γιάννη Κωνσταντέλια.
Οι περιπτώσεις των τεσσάρων
Δεν είναι τυχαίο ότι η παραγωγή, ανάδειξη και καθιέρωση παικτών από την εξαιρετική ακαδημία του ΠΑΟΚ, φαίνεται πολύπλευρα στην ομάδα, φθάνει πλέον και στην Εθνική, ενώ όλοι ξέρουν πώς και οι μικρότερες Εθνικές είναι γεμάτες με παίκτες του Δικεφάλου. Μία Εθνική Ελλάδας που εκτός όλων των άλλων, πρέπει να αντιληφθούμε ότι και πάλι γίνεται η καλύτερη ομάδα της χώρας. Τόσο υψηλού επιπέδου παίκτες έχουμε, οι οποίοι και πριν Γιοβάνοβιτς σχημάτιζαν ένα καλό σύνολο και τώρα όμως με τις οδηγίες του, έχουν παρόν, αλλά και εξαιρετική προοπτική.
Ο ΠΑΟΚτσής χαίρεται για την εθνική αλλά… αναρωτιέται αν αυτό το γεγονός της αποχώρησης τόσων πολλών και καλών παικτών από τα σπλάχνα του, είναι θετικό ή αρνητικό. Πρέπει να χαρεί για την πρόοδό τους ή να στενοχωρηθεί που δεν είναι όλοι μαζί στον ΠΑΟΚ του 2024;
- Πρέπει να θυμίσουμε ότι ο ΠΑΟΚ παραχώρησε τον Πέλκα τον Οκτώβριο του 2020 με ένα μικρό (σχετικά) χρηματικό ποσό και αφού νωρίτερα φόρεσε τα ασπρόμαυρα για πέντε χρόνια μέσα από τα οποία εξελίχθηκε, βελτιώθηκε και έφθασε στο σημείο να πρωταγωνιστεί στην κατάκτηση τίτλων όπως το αήττητο πρωτάθλημα του 2019. Κάποια στιγμή έκλεισε ο κύκλος, κάτι που αποδέχθηκε ο ίδιος και η ομάδα. (Αφήνουμε στην άκρη ότι στα δύσκολα αυτών των ετών, πάντα «έπρεπε» να φταίει ο Πέλκας. Κι αυτό βέβαια έπαιξε ρόλο για να ζητήσει την μεταγραφή).
- Ο ΠΑΟΚ παραχώρησε τον Γιαννούλη τον Ιανουάριο του 2021 μετά από δύο γεμάτα χρόνια, όπου ο αριστερός μπακ άλλαξε πραγματικά επίπεδο. Από τη Νόριτς ο Δικέφαλος πήρε αρκετά χρήματα και εννοείται ότι όποτε αποφασίσει να επιστρέψει, ο ΠΑΟΚ θα ασχοληθεί με την περίπτωσή του.
- Από τον ΠΑΟΚ ο Τζόλης έφυγε τον Αύγουστο του 2021, μόλις στα 19 του χρόνια. Στην πρώτη ομάδα του ΠΑΟΚ έπαιξε λίγο και αποχώρησε γιατί πίεσε πάρα πολύ γι αυτό, επιθυμώντας να αγωνιστεί και να αμειφθεί σε ένα επίπεδο ποδοσφαίρου όπως αυτό το Αγγλικό.
- Ο Κουλιεράκης έφυγε φέτος στα 21 του και αφού τα τελευταία δύο χρόνια εκτόξευσε την αξία του, κερδίζοντας πολλά με τον ΠΑΟΚ, μαζί και το πρωτάθλημα.
Η υγεία του ΠΑΟΚ
Από το 2020 και μετά λοιπόν ο ΠΑΟΚ έχει μπει σε μία τέτοια διαδικασία (παραχωρήθηκε και ο Κούτσιας στις ΗΠΑ) την οποία σε κάθε μεμονωμένη περίπτωση συζητάει και με τους παίκτες. Όλα όσα γίνονται είναι σε απόλυτη συνεννόηση με τα παιδιά του, τη βούληση των οποίων ο ΠΑΟΚ σέβεται απόλυτα. Καλώς προχωράει σε τέτοιες κινήσεις; Κακώς; Τι θα συνέβαινε αν δεν προτιμούσε τέτοια τακτική πωλήσεων;
Βάσει όλων των εκτιμήσεων και κάθε ποδοσφαιρικής λογικής για μία ελληνική ομάδα (άρα δεύτερης ή τρίτης ευρωπαϊκής ταχύτητας) η συγκεκριμένη διαδικασία αποτελεί μονόδρομο και είναι ο ορισμός της υγείας. Αναδεικνύεις παίκτες μέσα από πολύ-πολύ οργανωμένη δουλειά στις ακαδημίες, τους καθιερώνεις στην πρώτη σου ομάδα, τους αξιοποιείς ποδοσφαιρικά για να κατακτήσεις επιτυχίες και όταν έρθει η κατάλληλη συγκυρία για την οποία βέβαια και η αγορά αποφασίζει, έρχεται η ώρα της πώλησης έτσι ώστε να καρπωθείς και την υπεραξία που θα σε βοηθήσει να πας παρακάτω, να βελτιώσεις την ομάδα σου και να αναδείξεις τους επόμενους παίκτες των ακαδημιών.
Έχω την εντύπωση ότι οι πιο πολλοί αντιλαμβάνονται αυτή την πραγματικότητα, απλά κάθε φορά που φεύγει ένας γηγενής παίκτης, υπάρχει η αίσθηση ότι… «θα μπορούσε λίγο ακόμη». Αν αποφάσιζε μόνο ο ΠΑΟΚ, ίσως διατηρούσε τον Τζόλη ένα-δύο χρόνια ακόμη. Το πώς θα αντιδρούσε ο Τζόλης βέβαια σε ένα τέτοιο «δέσιμο» ενώ εκείνος επιθυμούσε διακαώς την πώληση, κανείς δεν ξέρει.
Μπορούσε ή έπρεπε ο ΠΑΟΚ να κρατήσει «δεμένο» εδώ τον Κουλιεράκη; Έπρεπε να περιμένει μήπως και την επόμενη σεζόν έτσι ώστε τα 12-15 να γίνουν 18-20; Ποιος ξέρει; Κάθε σεζόν πάντως και ο ΠΑΟΚ κάνει πλέον μία τέτοια κίνηση να κερδίζει από την υπεραξία των νεαρών του.
Κάπως έτσι πάντως όλοι δείχνουν να βγαίνουν κερδισμένοι, με τον ΠΑΟΚ να προβάλλεται ως η ομάδα που μπορεί και κερδίζει αγωνιστικά και οικονομικά. Μαζί, κερδίζει και σε προβολή στην Ευρώπη για τη δουλειά που πραγματοποιεί στις υποδομές του. Από την άλλη… αν εμείς ήμασταν ο Γιαννούλης δεν θα θέλαμε να φύγουμε για να πάμε στην Αγγλία για να καρπωθούμε όσα δίνει ένα ανώτερο ποδοσφαιρικό περιβάλλον; Όσο… ΠΑΟΚ και αν είναι μία οικογένεια, για το παιδί της πάντα ψάχνει το κάτι παραπάνω.
Ο Τζόλης μπορεί να έφυγε νωρίς, αλλά… δεν είναι όλοι ίδιοι. Έτσι ήθελε, γι αυτό πίεσε και ο ΠΑΟΚ τα ζύγισε, λαμβάνοντας την απόφαση που του έδωσε αρκετά χρήματα και ένα ακόμη ποσοστό μεταπώλησης. Θα μπορούσε να μείνει και άλλο (όπως και ο Κούτσιας) αλλά δεν γίνονται όλα τέλεια, όταν λόγο στην μεταγραφή έχουν και οι άλλες πλευρές.
Ο ΠΑΟΚ είναι αναγκασμένος να προχωράει έτσι και μέσα από αυτή τη διαδικασία να βελτιώνεται. Ο ΠΑΟΚ μεγαλώνει αφού κερδίζει τόσα χρήματα από τον κάθε Κουλιεράκη, τα οποία επενδύει για να γίνει άμεσα καλύτερος ή για να δημιουργήσει και άλλους τέτοιους ποδοσφαιριστές. Για την Ελλάδα αυτός είναι ένας μονόδρομος ώστε μία ΠΑΕ να έχει μέλλον. Αγωνιστικό και οικονομικό. Επενδύεις στις ακαδημίες, παράγεις, καθιερώνεις, κερδίζεις πράγματα στο γήπεδο, πουλάς κερδίζοντας σε υπεραξία, στέλνεις σωστά μηνύματα στην αγορά, γίνεσαι καλύτερος αξιοποιώντας τα χρήματα και συνεχίζεις την ίδια διαδικασία από την αρχή.
Η διαδικασία είναι λογική, είναι άκρως ποδοσφαιρική, βγάζει υγεία και τελικά αν γίνεται (τις περισσότερες φορές) με σωστούς όρους και με συνέπεια σε σωστό timing, βγάζει τον ΠΑΟΚ κερδισμένο από όλες τις απόψεις.
Και μην ξεχνάμε… Όπως το 2004 μέσα στα αποδυτήρια της εθνικής, πάρα πολλοί τον ΠΑΟΚ αγαπούσαν και για τον ΠΑΟΚ μιλούσαν, έτσι και τώρα όλα αυτά τα παιδιά για τον ΠΑΟΚ… λαχταράνε.
Εννοείται… «μία φορά ΠΑΟΚ, για πάντα ΠΑΟΚ» είτε γεννήθηκες «ασπρόμαυρος» είτε έγινες στην πορεία.
Reviewed by GEORGE GEOPONOS
on
Οκτωβρίου 12, 2024
Rating:
.webp)
