Άγιοι Τριάντα τρεις Μάρτυρες «οἱ ἐν Μελιτινῇ» - Όσιος Λάζαρος ο Θαυματουργός, ο Γαλλησιώτης - Άγιοι Αύκτος, Ταυρίων και Θεσσαλονίκη - Άγιοι Μελάσιππος, Κασσίνη και Αντώνιος και Σαράντα Παίδες

Άγιοι Τριάντα τρεις Μάρτυρες «οἱ ἐν Μελιτινῇ»

Βιογραφία

Eις τον Iέρωνα.
Ὢ πῶς, Ἱέρων οὐδὲν ἐξ εὐτολμίας
Ἄτολμον εἶδεν, οὐδ' ἀγενὲς πρὸς ξίφος!

Eις τους τριακονταδύω.
Διὰ ξίφους ἀνεῖλον ἄνδρας τρὶς δέκα,
Ἄνδρες πονηροί, καὶ μίαν ξυνωρίδα.

Ουδ' ἔλαθ' ἑβδομάτῃ Ἱέρων ξίφει αὐχένα τμηθείς.

Τα ονόματα των Αγίων Ματρύρων είναι: Ιέρων, Νίκανδρος, Ησύχιος, Βαράχος (ή Βαράχιος), Μαξιμιανός, Καλλίνικος, Ξαντικός (ή Ξανθιάς), Αθανάσιος, Θεόδωρος, Δουκίτιος, Ευγένιος, Θεόφιλος, Ουαλέριος, Θεόδοτος, Καλλίμαχος, Ιλάριος, Γιγάντιος, Λογγίνος, Θεμέλιος, Ευτύχιος, Διόδοτος, Καστρίκιος, Θεαγένης, Μάμας, Νίκων, Θεόδουλος, Βοστρύκιος (ή Ουστρίχιος), Ουΐκτωρ, Δωρόθεος, Κλαυδιανός, Επιφάνιος, Ανίκητος και άλλος Ιέρων.

Ο πρώτος απ' αυτούς, ο Ιέρων, ήταν από τα Τύανα της Καππαδοκίας. Ο πατέρας του πέθανε γρήγορα και την ανατροφή του, καθώς και των δύο αδελφών του, Ματρωνιανού και Αντωνίου, ανέλαβε εξ ολοκλήρου η μητέρα τους Στρατονίκη. Παρ' όλο που ο Ιέρων πήρε αρκετή μόρφωση, ασχολήθηκε με το γεωργικό επάγγελμα. Οι ειδωλολάτρες τέτοιες ενασχολήσεις τις θεωρούσαν υποτιμητικές. Αλλά οι χριστιανοί ήξεραν ότι ο Χριστός δεν απαξίωσε τον ιδρώτα του ταπεινού εργάτη. Και ότι κάθε τίμια εργασία είναι αρετή και μόνο η αργία, πού φέρνει την αμαρτία, αποτελεί για τον άνθρωπο στίγμα. Άλλωστε, ο θεόπνευστος λόγος της Αγίας Γραφής περιγράφοντας τη ζωή των Αποστόλων και κατ' επέκτασιν, όλων των χριστιανών, λέει: «κοπιῶμεν ἐργαζόμενοι ταῖς ἰδίοις χερσί» (Α' προς Κορινθίους, δ' 12). Κοπιάζουμε, δηλαδή, εργαζόμενοι με τα ίδια μας τα χέρια.

Όταν επί Διοκλητιανού άρχισε ο διωγμός κατά των χριστιανών, ο έπαρχος Αγρικόλας συνέλαβε τον Ιέρωνα με την κατηγορία ότι τις Κυριακές και τις άλλες γιορτές περιφερόταν και κήρυττε το Χριστό στους εργάτες, με αποτέλεσμα να αποσπάσει πολλούς από την ειδωλολατρία. Μαζί του συνελήφθησαν οι δύο αδελφοί του και τριάντα ακόμα συνεργάτες του στη διακονία του Ευαγγελίου. Αφού φυλακίστηκαν και φρικτά βασανίστηκαν, τελικά ο έπαρχος Αγρικόλας τους αποκεφάλισε έξω από την πόλη Μελιτινή.

 

Όσιος Λάζαρος ο Θαυματουργός, ο Γαλλησιώτης

Βιογραφία

Ἑτοίμασον τὸν κόλπον, Ἀβραὰμ Πάτερ,
Οὐχ ὑστεροῦντι Λαζάρῳ σοῦ Λαζάρου.

Ο Όσιος Λάζαρος ήταν από τη Μικρά Ασία και γεννήθηκε τον 11ο αιώνα μ.Χ. σ' ένα χωριό κοντά στη Μαγνησία (προς τον Νέανδρο Ποταμό), από γονείς ευσεβείς τον Νικήτα και την Ειρήνη.

Όταν ακόμα ήταν έξι χρονών, επιδόθηκε στον πνευματικό στίβο μέσα στο μοναστήρι των Ορόβων. Εκεί έμεινε επί πέντε χρόνια διδασκόμενος. Όμως, από θείο ζήλο κινούμενος, θέλησε να προσκυνήσει τους αγίους τόπους. Έτσι έφυγε κρυφά από τη Μονή και πήγε στα Ιεροσόλυμα.

Μετά την προσκύνηση των εκεί Ιερών, επισκέφθηκε τη μονή του αγίου Σάββα, όπου κοινοβίασε αφού έγινε μοναχός και κατόπιν Ιερέας.

Κατά την επανάσταση των Αράβων, που βεβήλωναν τα Ιερά, αναγκάστηκε και έφυγε στην Έφεσο, σ' ένα έρημο όρος αντίκρυ της πόλης, που ονομαζόταν Γαλλήσιο.

Εκεί, στην αρχή μόνος ζούσε σ' ένα κελί, αλλά αργότερα μαζεύτηκαν γύρω του και άλλοι μοναχοί. Ο δε Μονομάχος Κωνσταντίνος (1042 - 1054 μ.Χ.), εξόριστος τότε στη Μυτιλήνη, άκουσε για την αγιότητα του οσίου και έκτισε ωραιότατο ναό της Αναστάσεως στο Γαλλήσιο όρος, και τον προίκισε με πολλά Ιερά κειμήλια. Ο δε όσιος Λάζαρος, ανήγειρε κοντά στο ναό στυλό, όπου εγκαταστάθηκε στην κορυφή του και ασκήτευε χειμώνα - καλοκαίρι, εκτεθειμένος σε καύσωνες και παγωνιές. Ο Θεός επίσης, έδωσε στον Όσιο Λάζαρο και το χάρισμα να θαυματουργεί. Έτσι αυστηρά ασκητικά αφού έζησε τη ζωή του, πέθανε με αγιότητα σε βαθιά γεράματα το 1054 μ.Χ.

Άγιοι Αύκτος, Ταυρίων και Θεσσαλονίκη

Βιογραφία

Eις τον Aύκτον και Tαυρίωνα.
Ἐφεῦρον Αὖκτος, Ταυρίων εὐκτὸν τέλος,
Ξίφει τμηθέντες, οἷα ταῦροι Κυρίου.

Eις την Θεσσαλονίκην.
Φυγὴν κατακριθεῖσα πατρῴου πέδου,
Πέδον χλόης ᾤκησε Θεσσαλονίκη.

Οι Άγιοι αυτοί μαρτύρησαν στην Αμφίπολη της Μακεδονίας, που βρισκόταν κοντά στην Καβάλα.

Η Θεσσαλονίκη ήταν κόρη ενός Ιερέα των ειδώλων, πού ονομαζόταν Κλέων και ήταν αρκετά πλούσιος. Όταν έμαθε ότι η κόρη του έγινε χριστιανή, θερμά την παρακάλεσε να αρνηθεί τον Χριστό, πράγμα που δεν κατόρθωσε. Τότε τη γύμνωσαν και τη μαστίγωσαν με μαστίγια από ωμά δέρματα, τέσσερις άνδρες. Έπειτα έσπασαν τα πλευρά της και αφού πήραν την περιουσία της την εξόρισαν, όπου ομολογώντας τον Χριστό απεβίωσε.

Οι δε Αύκτος και Ταυρίων, αφού κατηγόρησαν τον ωμό βασανιστή και φονιά της Θεσσαλονίκης, καταγγέλθηκαν στον υπατικό Θορύβιο. Αυτός διέταξε τον λιθοβολισμό τους και κατόπιν μια σειρά φρικτών βασανιστηρίων. Επειδή όμως οι Άγιοι με θαυματουργικό τρόπο βγήκαν απ' όλα αυτά σώοι και αβλαβείς, διατάχθηκε ο αποκεφαλισμός τους και έτσι έλαβαν τα ένδοξα στεφάνια του μαρτυρίου.

Άγιοι Μελάσιππος, Κασσίνη και Αντώνιος και Σαράντα Παίδες

Βιογραφία

Eις τον Mελάσιππον και Kασίναν.
Οὐ σάρκες ἦσαν, ἀλλ' ἄσαρκός τις φύσις.
Ὁ Μελάσιππος πρὸς ξέσεις καὶ Κασίνη.

Eις τον Aντώνιον.
Στὰς Ἀντώνιε, τὴν τομὴν χαίρων δέχου,
Καὶ δέξεταί σε τῆς χαρᾶς θεῖος τόπος.

Οι Άγιοι Μελάσιππος, Κασσίνη και Αντώνιος ήταν από την πόλη Άγκυρα της Μικράς Ασίας και έζησαν κατά τους χρόνους του αυτοκράτορα Ιουλιανού του Παραβάτη (361 μ.Χ.).

Ο Αντώνιος ήταν γιος του Μελασίππου και της Κασσίνης. Όντως σωστοί χριστιανοί, ανάθρεψαν τον γιο τους με μεγάλη επιμέλεια και τον ανέδειξαν σε άξιο μέλος της κοινωνίας και δόκιμο εργάτη του Ευαγγελίου. Όταν ο δούκας Αγριππίνος πληροφορήθηκε τη χριστιανική πίστη τους, πρόσταξε τη σύλληψή τους. Τους μεν γονείς προσπάθησε να τους νικήσει λέγοντάς τους ότι από αυτούς εξαρτάται η ζωή του παιδιού τους. και ότι αν απαρνιόντουσαν τον Κύριο θα χάριζε τη ζωή στον γιο τους. Τον δε Αντώνιο τον πίεζε ψυχολογικά, λέγοντάς του ότι μπορεί να σώσει τους γονείς του. Εκείνοι όμως δεν φοβήθηκαν τον μαρτυρικό θάνατο και η καρδιά τους ήταν έτοιμη να πάει στον Κύριο. Ο δούκας Αγριππίνας θύμωσε ακούγοντας τους να εξυμνούν τον Ιησού, παρόλο τις απειλές του και διέταξε τον βασανισμό τους.

Τον Μελάσσιπο και την Κασσίνη τους θανάτωσε κρεμασμένους πάνω σε ξύλο. Τον δε Αντώνιο τον βασάνισαν φρικτά και μετά τον έβαλαν μέσα σε αναμμένο κλίβανο. Όμως με τη βοήθεια της Θείας Χάρης, ο Άγιος έμεινε αβλαβής. Βλέποντας το θαύμα αυτό 40 νεαρά παιδιά ήλθαν στην πίστη του Χριστού, που αμέσως αποκεφάλισαν οι υπηρέτες του βασιλιά. Έπειτα έριξαν τον Άγιο σε πυρακτωμένη κάμινο, πάλι όμως χάρη στη Θεία επέμβαση έμεινε άφλεκτος. Ύστερα από το θαύμα αυτό πολλοί προσχώρησαν στην πίστη του Χριστού. Τελικά οι δήμιοι τον αποκεφάλισαν και έτσι ο Άγιος Αντώνιος ετελειώθη και κοσμήθηκε από τον Κύριο, όπως οι γονείς του, τον αμάραντο στέφανο του μαρτυρίου.

https://www.saint.gr/11/07/index.aspx