Εορτάζοντες την 5ην του μηνός Δεκεμβρίου Ο ΟΣΙΟΣ ΣΑΒΒΑΣ ο Ηγιασμένος Ο ΑΓΙΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ, Ο ΟΣΙΟΣ ΓΡΑΤΟΣ Ο ΑΓΙΟΣ ΔΙΟΓΕΝΗΣ Ο ΑΓΙΟΣ ΑΒΕΡΚΙΟΣ Ο ΟΣΙΟΣ ΝΟΝΝΟΣ Ο ΟΣΙΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ ο Αθωνίτης Ο ΟΣΙΟΣ ΦΙΛΟΘΕΟΣ ο Καρεώτης ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΟΣΙΟΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ Ο ΑΓΙΟΣ ΝΙΖΕΡΙΟΣ (Λουξεμβούργιος)
Αναλυτικά Ο ΟΣΙΟΣ ΣΑΒΒΑΣ ο Ηγιασμένος "Ειδέναι έκαστος υμών το εαυτού σκεύος κτάσθαι εν αγιασμώ και τιμή". Α' προς Θεσσαλονικείς, δ' 4.. Πρέπει δηλαδή να γνωρίζει ο καθένας από σας, να συγκρατεί στην κυριαρχία και κατοχή του το σώμα του και να το διατηρεί πάντοτε αγιασμένο και τιμημένο. Μέσα σ' αυτά τα πλαίσια αγωνίστηκε και ο όσιος Σάββας ο ηγιασμένος. Έζησε στα χρόνια του αυτοκράτορα Ιουστινιανού (527 μ.Χ.). Καταγόταν από το χωριό Μουταλάσκη της Καππαδοκίας και ήταν γιος ευσεβών γονέων, του Ιωάννη και της Σοφίας. Από μικρός είχε μοναχικές τάσεις και μπήκε στο μοναστήρι των Φλαβιανών. Ήταν τόσο εγκρατής, ώστε για λόγους ασκήσεως ορισμένα συνηθισμένα τρόφιμα δεν τα έβαλε ποτέ στο στόμα του. Σε ηλικία 16 χρονών πήγε στην Ιερουσαλήμ, στη Μονή του Μεγάλου Ευθυμίου. Αυτός, λόγω του νεαρού της ηλικίας του Σάββα, τον έστειλε στη Μονή του Αγίου Θεοκτίστου. Εκεί, ο Σάββας προόδευσε ακόμα περισσότερο στην ασκητική ζωή και έγινε πατέρας και ποιμένας πολλών μοναχών της ερήμου. Προσείλκυσε με τη ζωή του πλήθη μοναχών στην περίφημη κτισθείσα από αυτόν Λαύρα. Για την αγιότητα της ζωής του και για τη μεγάλη του φήμη, είχε σταλεί από τον Πατριάρχη Ιεροσολύμων δυο φορές πρεσβευτής στην Κων/πολη, προς το βασιλιά Αναστάσιο και έπειτα προς τον Ιουστινιανό. Πέθανε ειρηνικά σε ηλικία 94 χρονών.
Τους επισκεπτόταν στις φυλακές, τους έφερνε τροφές και περιποιείτο τα τραύματά τους. Επίσης τους παρακολουθούσε και τους εμψύχωνε κατά τη δίκη, τα μαρτύρια και τη θανατική εκτέλεση, προσευχόμενος γι' αυτούς και τους παρακαλούσε να εύχονται υπέρ αυτού προς τον Θεό, ώστε να τον αξιώσει ίδιο μ' αυτούς τέλος. Μ' αυτόν τον πόθο θερμαινόμενος, παρουσιάστηκε κάποια μέρα με τη θέλησή του και δήλωσε στον δικαστή, που είχε διατάξει να βασανιστούν μερικοί χριστιανοί, ότι μάταια κοπιάζει με τέτοια μέσα να καταπνίξει το έργο του Θεού. Η ειδωλολατρική λύσσα τότε, στράφηκε σ' αυτόν τον ίδιο. Βασανίστηκε ανελέητα και αποκεφαλίστηκε. Αλλ' η μανία των απίστων, δεν αρκέστηκε σ' αυτό. Αφού έβαλαν το λείψανό του σε μια βάρκα, έδεσαν σ' αυτό μια βαριά πέτρα και το έριξαν στο πιο βαθύ μέρος της θάλασσας. Και η θάλασσα μεν δέχτηκε το σώμα, ο δε Θεός παρέλαβε την πιστή και άγια ψυχή του.
Σε ορισμένους Συναξαριστές αναφέρεται σαν επίσκοπος Εφέσου και μαζί με τον όσιο Νόννο.
Σε κάποια επιδρομή των Αγαρηνών, για να αποφύγουν οι γονείς του τη σύλληψη, κατέφυγαν σε κάποιο βουνό. Κατόπιν ο πατέρας του Νεκταρίου, με τη συγκατάθεση της γυναίκας του, πήρε τα δύο αγόρια του και έγινε μοναχός με το όνομα Παχώμιος, στο μοναστήρι των Αγίων Αναργύρων, που βρισκόταν στους πρόποδες του βουνού που είχαν κρυφτεί. Κατόπιν όμως, κάποιος μοναχός Διονύσιος Ιάγαρις, που ανήκε στο κελί των Αρχαγγέλων, κοντά στις Καρυές του Άγιου Όρους, πήρε τον Νικόλαο - αυτό ήταν το βαπτιστικό του όνομα - και τον πήγε στο Άγιον Όρος. Εκεί έγινε μοναχός με τον όνομα Νεκτάριος (1470) και προσκολλήθηκε στον Πνευματικό Γέροντα Φιλόθεο, που είχε διορατικό χάρισμα. Από τότε ο Νεκτάριος αρχίζει μια αξιοζήλευτη ασκητική ζωή, που οι σπάνιες αρετές του έγιναν γνωστές σ' όλο το Άγιον Όρος. Ο σατανάς πολλές φορές θέλησε και μέσω των συνασκητών του, να τον ρίξει στην αμαρτία, αλλ' ο Νεκτάριος με τη χάρη του Θεού και την μεγάλη του ταπεινοφροσύνη, κατόρθωνε και αντιμετώπιζε τις δοκιμασίες αυτές. Απεβίωσε ειρηνικά στις 5 Δεκεμβρίου του 1500.
Ο μεν Πρώτος του Αγίου Όρους απαγχονίστηκε, οι δε υπόλοιποι αποκεφαλίστηκαν.
|
Reviewed by GEORGE GEOPONOS
on
Δεκεμβρίου 04, 2024
Rating:
