Ξυπόλυτος στα αγκάθια.Ο θυμός ολόκληρου του οργανισμού του ΠΑΟΚ μοιάζει με βούτυρο στο ψωμί, όσων θέλουν να χαλάσουν κι άλλο το μυαλό του. Γράφει ο Σωτήρης Μήλιος.

Ήταν μία από τις λίγες καλές κόντρες του ΠΑΟΚ με προϋποθέσεις, με τρεξίματα, με αριθμούς, από την ώρα που αλλοιώθηκαν οι αριθμητικές ισορροπίες. Γρήγορο κλέψιμο του Ότο, άμεσο τρανζίσιον και ο ξεκούραστος Σαμάτα σε κόντρα με όλο το γήπεδο στο πιάτο.

Ο Μαξίμοβιτς αντιλαμβάνεται την ανισορροπία και με επαγγελματικό φάουλ κάρτας κόβει την υποσχόμενη αντεπίθεση, όμως από πίσω έρχεται με φόρα ο Σβαμπ και με διαγώνια πάσα βρίσκει τον Ντεσπόντοφ, ο οποίος βρίσκεται πια σε συνθήκη δύο εναντίον δύο.

Δεν θα μάθουμε, ποτέ τι θα γινόταν στην πολλά υποσχόμενη φάση, το πλεονέκτημα δεν εφαρμόστηκε ποτέ.

Ο αγχωμένος Δανός διαιτητής είχε προλάβει να σφυρίξει και να κόψει την αντεπίθεση για να δείξει μία ασήμαντη για την εξέλιξη της αναμέτρησης κάρτα, αγνοώντας το πνεύμα του κανονισμού.

Μία φάση με πολλές σημειολογικές ερμηνείες. Αυτή η φάση στο 82ο λεπτό ήταν το πρώτο και μοναδικό φάουλ που κέρδισε ο ΠΑΟΚ σε όλο το δεύτερο ημίχρονο (μετά το τέταρτο λεπτό των καθυστερήσεων πήρε άλλα τρία), έναντι των 12 που δόθηκαν εναντίον του!

Σε ένα ημίχρονο (και βάλε) πήρε μόνο ένα φάουλ κι αυτό σε φάση που εντέλει του έκοψε το πλεονέκτημα να δημιουργήσει καθαρή φάση!

Ακριβώς μισό λεπτό αργότερα, ο Ότο κάνει το τελευταίο του ανέβασμα και πέφτει από ένα αγκάλιασμα του Βαγιαννίδη.

Αυτή τη φορά ο ακόμα πιο αγχωμένος Δανός καταπίνει το στραγάλι και στην φάση που ακολουθεί, σπριντάροντας (!) αρχίζει και μοιράζει κάρτες σε Λόβρεν και σε Σβαμπ, ο οποίος τον πλησίασε ως αρχηγός και δεν πρόλαβε καν να του μιλήσει!

Κάθε ομάδα που παίζει με παίκτη λιγότερο λαχταρά μερικά φάουλ για να κερδίσει μέτρα, χρόνο, ανάσες. Ο ΠΑΟΚ δεν πήρε τίποτα, ούτε μισό, αντιθέτως ένιωθε ότι πρέπει να αμύνεται συνεχώς βαθιά.

Για κάποιον που βρίσκεται μέσα στο χορτάρι και παίζει με 150 σφυγμούς, αυτή η ανομοιομορφία / ανισορροπία στις αποφάσεις που αφορούν επαφές, μαρκαρίσματα, πειθαρχικό έλεγχο μπορεί να τον τρελάνει, να τον βγάλει εκτός εαυτού.

Κι ο ΠΑΟΚ αυτή την στιγμή θέλει ένα… φύσημα για να ανεβάσει πίεση, να χάσει το μυαλό του, να θολώσει.

Και η αλήθεια είναι ότι οι περισσότεροι παίκτες του μπήκαν νευριασμένοι στο γήπεδο, το μυαλό τους έχει χαλάσει. Οι δύο (καθαρές) κάρτες του Μπάμπα είναι προϊόν εκνευρισμού, θυμού, νεύρων.

Η αδυναμία να βγουν ακόμα και εύκολες συνεργασίες, τα εύκολα πουλήματα μπάλας, η αδυναμία στις αμυντικές στατικές φάσεις είναι δείγματα μιας ομάδας που μέσα της έχει συσσωρευμένο θυμό.

Ένας θυμός που επιτείνεται, όταν δεν γίνονται σωστά ούτε τα βασικά. Ο ΠΑΟΚ δέχεται ένα ανεπίτρεπτο γκολ ισοφάρισης σε μία στιγμή που ελέγχει απόλυτα το μομέντουμ και έχει την ψυχολογική συνθήκη με το μέρος του.

Η μπάλα ταξιδεύει για ώρα στην 40άρα μπαλιά του Μαξίμοβιτς, είναι μία φάση ρουτίνας για ένα κανονικό δίδυμο στόπερ. Μόνο που ο Κεντζιόρα με τον Λόβρεν δεν βρέθηκαν ποτέ ως δίδυμο στο ΟΑΚΑ.

Ο Παναθηναϊκός κατάλαβε την απόσταση ανάμεσα τους και έστησε το ίδιο κόλπο πάμπολλες φορές, με τον Ιωαννίδη να παίζει ανάμεσα τους και τους συμπαίκτες του να σημαδεύουν συνεχώς την «τρύπα», διαβάζοντας σωστά την συνθήκη του ματς.

Η «τρύπα» έκλεισε όταν ο ΠΑΟΚ έπαιξε με 10 και αμύνθηκε σε χαμηλό μπλοκ, εκεί ο Κροάτης ήταν απροσπέλαστος, μα αυτή ήταν μία παρά φύσει συνθήκη. Ο Δικέφαλος έχει αποδεδειγμένο και παγιωμένο ανασταλτικό θέμα σε ανοιχτό γήπεδο, που είναι πολύ πιο σύνθετο από ότι φαίνεται.

Ο ΠΑΟΚ σε ένα εξαιρετικά απαιτητικό παιχνίδι απέναντι σε έναν εξαιρετικά ανεβασμένο αντίπαλο εμφανίστηκε ξυπόλυτος στα αγκάθια σε όλα τα επίπεδα. Η αποβολή του Μπάμπα τον στερεί από τον επαναληπτικό με την ΑΕΚ, μα υπάρχει κάτι ακόμα πιο σοβαρό.

Οι αποβολές του Χρήστου Καρυπίδη (αναίτια όπως υποστηρίζει η ΠΑΕ ΠΑΟΚ) και του Ματέο Σπαταφόρα, σε συνδυασμό με τις τιμωρίες των Λουτσέσκου, Κωνσταντινίδη, Τσονάκα, Θεοδωρίδη, Καπούλα, αφήνουν έναν πάγκο εντελώς αδειανό και την αίσθηση ότι τα πόδια της καρέκλας πριονίζονται μαεστρικά.

ΥΓ: Δεν μπορώ να ξέρω αν είναι οφσάιντ ή όχι η φάση του 1-1. Κανείς δεν μπορεί να το ξέρει από τον καναπέ του. Αυτό που ξέρω είναι ότι το πλάνο / καρέ που επιλέχθηκε για μία τόσο λεπτή φάση εκατοστών (όπως μεταφέρθηκε από τον τηλεοπτικό πάροχο) είναι κακό και μη αντιπροσωπευτικό για τις θέσεις των παικτών. Δεν έχει καμία σχέση με την ευθεία, είναι πολύ μακρινό και αν είναι το μόνο καρέ που εξετάστηκε ενέχει τον κίνδυνο λάθους -ψάχνουμε να βρούμε ακρίβεια εκατοστού σε πλάνο που τραβήχτηκε από απόσταση 50 μέτρων. Αν σε ένα σύγχρονο τηλεοπτικά γήπεδο, αυτό είναι το καλύτερο πλάνο της φάσης ώστε να ελεγχθεί από το VAR για πιθανό οφσάιντ, τότε κάτι δεν πήγε καθόλου καλά εδώ.