Το κάνω… manifest. O Νίκος Μοσχοβίτης έζησε για λίγο το ΟΑΚΑ και αναζητά τη δύναμη του μυαλού

Ο τίτλος του κειμένου μπορεί να μοιάζει με… κινεζικά για αρκετούς, οπότε πριν προχωρήσουμε, πρέπει να κάνουμε και την απαραίτητη εξήγηση. «Το manifesting έχει να κάνει με το να πιστεύεις σε κάτι τόσο δυνατά ώστε να το δεις να έρχεται στο δρόμο σου. Είναι η ικανότητα να χρησιμοποιείς τη δύναμη του μυαλού σου για να αλλάξεις τη ζωή σου και να πετύχεις τους στόχους σου».

Αφού το εξηγήσαμε, πάμε να το μεταφράσουμε και στα δικά μας «ασπρόμαυρα». Δεν υπάρχουν και πολλά μπασκετικά γήπεδα στην Ευρώπη, που να σε κάνουν να σκέφτεσαι, ένα μικρό ή μεγάλο ταξίδι, για να τα δεις από κοντά, να ζήσεις την ατμόσφαιρα και να καταλάβεις πως λειτουργούν μεγαλύτεροι οργανισμοί. Κατά την ταπεινή μας άποψη, το ένα είναι στο Βελιγράδι, το άλλο είναι στο Κάουνας, λόγω τεράστιας παράδοσης και κουλτούρας, δε μπορεί μην είναι ένα ακόμα στη Μπολόνια.

Στο ΟΑΚΑ, είχαμε βρεθεί και στο παρελθόν, αλλά μετά το ολικό «λίφτινγκ» που έγινε από το καλοκαίρι, η απόφαση για μία «καταδρομική» ήταν πιο εύκολη. Επειδή τους έχουμε ζήσει οι περισσότεροι από εμάς στο χώρο και ειδικά τα τελευταία χρόνια που η κατάσταση έχει «αγριέψει», υπάρχει η πεποίθηση ότι στην πρωτεύουσα, διάφορα θέματα τα κάνουν… λύσσα, αλλά όσον αφορά το ΟΑΚΑ τα περισσότερα ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.

Ο χώρος υποδοχής (θυμίζει reception μεγάλου ξενοδοχείου), οι επιλογές για φαγητό και ψυχαγωγία, ο κόσμος που δουλεύει, οι τουαλέτες, ο χώρος των δημοσιογραφικών, το glass floor, το χρώμα της ομάδας σε όλες τις εξέδρες, το εκπληκτικό cube που αλλάζει όλη την εμπειρία ενός γηπέδου, τα συστήματα φωτισμού και ήχου (ειδικά στον ήχο ακόμα και μεγάλοι συναυλιακοί χώροι της χώρας έχουν να ζηλέψουν την ποιότητα του), η αίθουσα Τύπου, τα led παντού, με διαφημίσεις, χορηγούς, διάδραση με τον κόσμο, οι πολλές οικογένειες που πήγαν να περάσουν την Kυριακή τους σε ένα γήπεδο μπάσκετ, είναι πράγματα που ίσως να κάνουν το καθαρά αγωνιστικό χθες, να περνάει σε δεύτερη μοίρα.

Προφανώς και όλα τα παραπάνω που περιγράφουμε, έχουν ανεβάσει το κόστος για να τα ζήσει κάποιος, αλλά η επένδυση που έχει γίνει, έχει αλλάξει τα δεδομένα και αυτό, το σέβεται ο περισσότερος κόσμος. Μπορούμε να ανοίξουμε και την κουβέντα, για το πως παραχωρήθηκε ένα ολυμπιακό ακίνητο σε μία ΚΑΕ, να ακούσουμε τις ενστάσεις του καθενός, αλλά περισσότερο χρόνο θα χάσουμε σε αυτήν την περίπτωση.

Με τον τρόπο που έχει διαμορφωθεί ο επαγγελματικός αθλητισμός, με τα χρήματα που πέφτουν και τζιράρονται στο πλέον υψηλό επίπεδο, για συλλόγους με μεγάλη δυναμική κόσμου, το γήπεδο πρέπει να αποτελεί πόλο έλξης. Προσέξτε. Όχι μόνο η ομάδα και οι επιτυχίες της. Το μπάσκετ ή το ποδόσφαιρο που παίζει. Φυσικά, αυτά αποτελούν το μεγάλο πόλο έλξης. Το γήπεδο, όμως, ειδικά έτσι όπως το έχει διαμορφώσει ο Παναθηναϊκός, δίνει μια άλλη εμπειρία, φέρνει πιο κανονικό κόσμο στο γήπεδο, αλλάζει το σκεπτικό ίσως και τη γενικότερη νοοτροπία που επικρατούσε ως τώρα.

Αυτό που ζήσαμε χθες, λοιπόν, το κάνουμε ένα… ασπρόμαυρο manifest. Βάζουμε τη δύναμη του μυαλού μας, για να γίνει ό,τι χρειάζεται προκειμένου η Τούμπα και το Παλατάκι, να αποτελέσουν πόλο έλξης, όχι μόνο για την ατμόσφαιρα που δημιουργεί ο κόσμος, αλλά και για πολλά άλλα πράγματα τα οποία θέλει μια μεγάλη μερίδα φιλάθλων (πλέον) για να επιλέξει ως τρόπο διασκέδασης, το γήπεδο. Και βέβαια, επειδή στην Ελλάδα βρισκόμαστε, σε τέτοια γήπεδα, πρέπει να υπάρχουν μέσα ομαδάρες και παικταράδες. Ας το κάνουμε εμείς το «manifesting», αυτό μπορούμε σε αυτήν τη φάση. Αυτοί που μπορούν, ας κάνουν περισσότερα.

Υ.Γ.: 25 λεπτά, να έχει επιβάλλει αυτός ο ΠΑΟΚ, το στυλ παιχνιδιού που του αρέσει, κόντρα σε αυτόν τον Παναθηναϊκό, δεν είναι και λίγο. Μετά «μίλησε» το άλλο επίπεδο στο οποίο βρίσκεται η ομάδα του Αταμάν. Ε και κάτι 3-4 σφυρίγματα άγχους…

Υ.Γ. 2: Δύσκολη εβδομάδα, με μεγάλα φορτία ενέργειας και έντασης χθες, Τετάρτη Ντιζόν και Σάββατο Πανιώνιο, ευτυχώς για την ομάδα, στο Παλατάκι αμφότερα.

Υ.Γ. 3: Άλλος ένας που με το που ρωτήθηκε για το κλίμα και τη χημεία στην ομάδα, ζωγραφίστηκε ένα μεγάλο χαμόγελο στο πρόσωπο του. Μετά τον Ρέινολντς και τον Μπάρτλεϊ, τώρα και ο Άπσον. Θα τον διαβάσετε και θα καταλάβετε.

Υ.Γ. 4: Από τη μία το μπασκετικό γήπεδο στο ΟΑΚΑ, που φαίνεται και από έξω το λίφτινγκ που έχει γίνει και από την άλλη, όλες οι άλλες ολυμπιακές εγκαταστάσεις. Πολύ κρίμα πραγματικά, μόλις 20 χρόνια μετά τους αγώνες…

https://www.paok24.com/mpasket/535377/to-kano-manifest/