ΠΑΟΚ: Οι τρύπες που κλείνουν, η μύγα στο γάλα που λέγεται Ντέλιας και το must win με τη Σλάβια. Στέλιος Γρηγοριάδης
Το έγραφα παραμονές του αγώνα με τον Αρη: «Η νέα αρχή, μετά το ρεζιλίκι με τον Βόλο, γίνεται αυτή την Κυριακή στο ντέρμπι με τον Αρη. Ιδού η πρώτη απόδειξη όχι για το αν θέλει η ομάδα να το γυρίσει, αλλά για το αν έχει την ποιότητα και τη δύναμη να το κάνει». Τι είδαμε λοιπόν σ' αυτό το παιχνίδι; 10 παίκτες να θέλουν, να προσπαθούν, αλλά να μην μπορούν να σκοράρουν απέναντι σε έναν προβληματικό Αρη, που ήταν ακίνδυνος και που με αρκετά λάθη έδινε στον ΠΑΟΚ τη δυνατότητα να κάνει επιπλέον επιθέσεις δημιουργώντας αρκετές ευκαιρίες.
Ακόμη, είδαμε έναν Κωνσταντέλια να ξεχωρίζει σαν τη μύγα μεσ' το γάλα με πολλές πανέμορφες ενέργειες, είδαμε και τις ευκαιρίες που έχασε ο Ντεσπόντοφ, ο οποίος μπορεί να σκοράρει από το κέντρο του γηπέδου, μπορεί όμως και να αστοχεί σε πάσες πάρε-βάλε μπροστά στην εστία.
Παρεμπιπτόντως, μου τη δίνει στα νεύρα η κριτική για τον Κωνσταντέλια, που έχει αδυναμία στην τελική ενέργεια, όταν οι τέσσερις φορ του ΠΑΟΚ βλέπουν τα αντίπαλα δίχτυα με το κυάλι, όταν ο έμπειρος Τάισον επίσης δεν μπορεί, όταν ο Ζίβκοβιτς και ο Ντεσπόντοφ δεν σκοράρουν όσο περιμένει κανείς από τα προσόντα τους και όταν πρώτοι σκόρερ του ΠΑΟΚ είναι ένας αριστερός μπακ και δύο αμυντικοί χαφ.
Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να δουλέψει ο «Ντέλιας» το σουτ. Αν δεν το κάνει, θα εξακολουθεί να αδικεί τον εαυτό του. Αν το κάνει θα έχει την ευκαιρία να ανεβάσει στα ύψη την αξία του στο ποδοσφαιρικό χρηματιστήριο. Φαίνεται, δυστυχώς, ότι στον ΠΑΟΚ δεν πρόκειται να βελτιωθεί περισσότερο ούτε σ΄αυτόν τον τομέα, ούτε σε κανέναν άλλο. Οπότε θα τον περιμένει έξτρα δουλειά και σίγουρη βελτίωση στην ξένη ομάδα που θα τον αγοράσει το ερχόμενο καλοκαίρι. Εκτός κι αν πιστεύει κανείς ότι θα θελήσει να παραμείνει στον ΠΑΟΚ μετά τη φετινή ταλαιπωρία, ή ότι ο ΠΑΟΚ δεν θα θελήσει να τον πουλήσει.
Για να επανέλθω στο τι είδαμε στο ματς με τον Αρη, ήταν ηλίου φαεινότερη η λειψανδρία. Με τρεις τραυματισμένους, έναν με ίωση και δυο-τρεις... εντελώς άχρηστους, μόλις και μετά βίας κατέβηκε αξιοπρεπής ενδεκάδα. Και δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο Λουτσέσκου έκανε αλλαγές για πρώτη φορά φέτος τόσο αργά. Μία στο 75΄, δύο στο 83΄και άλλες δύο στο 86'. Μακάρι να γίνουν κι άλλες μεταγραφές μετά του Πένια, του Πέλκα, του Βιετέσκα και του Μεϊτέ, γιατί είναι κρίμα να συνεχίσει ο ΠΑΟΚ έως το τέλος της σεζόν με τόσες τρύπες στο ρόστερ και αρκετά βαριά συμβόλαια, τα οποία όχι μόνο δεν προσφέρουν τίποτε αλλά είναι και επιζήμια αγωνιστικά. Βλέπε Μπακαγιόκο, Κόλει και Λόβρεν, βλέπε και Μουργκ, βλέπε και φορ, βλέπε ακόμη και στους τερματοφύλακες τι γίνεται, καθότι το να παίζει συνεχώς ο Κοτάρσκι είναι κάτι που κανείς δεν τολμάει να αλλάξει ούτε για ένα ματς. Κι ας πήρε ο ΠΑΟΚ δύο ακόμη τερματοφύλακες, πέρα από τους μπόλικους πιτσιρικάδες που είχε και εξακολουθεί να έχει...
Τώρα, όμως, προέχει ο αγώνας ματς με τη Σλάβια Πράγας, η οποία δεν είναι δα καμιά σπουδαία ομάδα, αλλά παίζει το τελευταίο χαρτί της για πρόκριση και ακριβώς γι' αυτό είναι επικίνδυνη. Μπορεί να μη σκοράρει εύκολα, δύσκολα όμως δέχεται γκολ. Αλλωστε, στον αγώνα της Πέμπτης στην Τούμπα, ο βασικός αντίπαλος του ΠΑΟΚ δεν θα είναι η Σλάβια αλλά ο... ΠΑΟΚ. Ο καλός ΠΑΟΚ δεν έχει να φοβηθεί τίποτε και σίγουρα μπορεί, όπως μπόρεσε μια χαρά με τη Φερεντσβάρος. Θα είναι η πρόκριση στην επόμενη φάση μια τονωτική ένεση ηθικού, θα είναι ένα ακόμη credit στο γόητρο της ομάδας, θα είναι μια ικανοποίηση για τους οπαδούς, θα είναι φυσικά και μια επιπλέον οικονομική ενίσχυση σε μια εποχή που η εκ Ρωσίας ρευστότητα δεν είναι ούτε αυτονόητη, ούτε καν εύκολη.
Στέλιος Απ. Γρηγοριάδης