Αποτυχία χωρίς δικαιολογίες. Το πρόβλημα για τον ΠΑΟΚ δεν είναι η ήττα από τον Ολυμπιακό. Αυτό είναι ένα αποτέλεσμα που μπορεί να συμβεί. Γράφει ο Κ. Κεφαλογιάννης.

Το πρόβλημα για τον φετινό ΠΑΟΚ είναι ότι πήγε στο “Καραϊσκάκης” έχοντας αποκλειστεί από το κύπελλο, έχοντας αποκλειστεί (με οδυνηρό τρόπο) από το Γιουρόπα Λιγκ, έχοντας μείνει οκτώ πόντους πίσω από την κορυφή και έχοντας να κερδίσει ντέρμπι από το περσινό, εκπληκτικό 4Χ4 στο φινάλε.

Αν δεν συνέτρεχαν όλα τα παραπάνω μαζί τότε θα μπορούσαμε να συζητήσουμε περισσότερο για το παιχνίδι, όπου ο ΠΑΟΚ, δεδομένου πώς είχε αγωνιστεί και Πέμπτη βράδυ εν αντιθέσει με τον φρέσκο αντίπαλό του, ήταν καλός μέχρι το 70ο λεπτό, το έπαιξε στα ίσια, θα μπορούσε να προηγηθεί αντί να βρεθεί πίσω στο σκορ στο πρώτο ημίχρονο. Γενικώς θα είχε να κρατήσει πράγματα, παρά το γεγονός ότι ηττήθηκε τελικά, δίκαια.

Επειδή συντρέχουν όμως, ο ΠΑΟΚ δεν κρατά τίποτα παρά μονάχα την επισφράγιση της φετινής του αποτυχίας.

Μετά από μια ιστορική κατάκτηση πρωταθλήματος, κατά τρόπο ανεπανάληπτο, ο ΠΑΟΚ πριν μπει ο Μάρτιος έχει ως βασικό στόχο να εξασφαλίσει την είσοδό του στην τετράδα και από εκεί και πέρα, ό,τι παραπάνω καταφέρει στα πλέι – οφ. Οχι ακριβώς η ιδανική συνέχεια του περσινού κατορθώματος.

Οι βασικές αιτίες της αποτυχίας ίσως εδράζονται και εκεί: στο περσινό κατόρθωμα και στον τρόπο που το διάβασε ολόκληρος ο οργανισμός. Ο ΠΑΟΚ κατέκτησε πέρα ως πέρα δίκαια το πρωτάθλημα, παίζοντας και το καλύτερο ποδόσφαιρο στο μεγαλύτερο μέρος της σεζόν. Το κατέκτησε όμως, τρυπώντας το ταβάνι των δυνατοτήτων του ρόστερ του. Τούτο δεν μπορεί να συμβαίνει πάντα – συνήθως δεν συμβαίνει. Αν οι άνθρωποι της ομάδας πίστεψαν πώς ό,τι και να δώσουν στον Λουτσέσκου, εκείνος θα μπορέσει να το μετατρέψει σε ομάδα τίτλου, έκαναν λάθος. Με Μπακαγιόκο και Κόλεϊ αντί για Μεϊτέ και Κουλιεράκη, ομάδα τίτλου δεν φτιάχνεις. Φτιάχνεις ομάδα που κάνει βήματα πίσω σε σχέση με τον ανταγωνισμό. ο οποίος ειδικά το περσινό καλοκαίρι ξόδεψε ακόμα περισσότερα από ό,τι συνήθως και έδωσε αστρονομικά – για τα ελληνικά δεδομένα – συμβόλαια.

Επιπλέον, χωρίς αθλητικά προσόντα και όπλο κυρίως την πολύ καλή ομαδική δουλειά, μπορείς να κερδίσει μια χρονιά τον τίτλο, δεν μπορείς δεύτερη.

Μέσα σε όλο αυτό, το οποίο άλλωστε έχουμε περιγράψει πολλές φορές, ήρθε και το “θόλωμα” του Λουτσέσκου να κάνει τα πράγματα ακόμα χειρότερα. Οι επιλογές του ήταν μπερδεμένες και έβγαζαν κακή διάθεση  και ξενέρωμα στο μεγαλύτερο μέρος της χρονιάς, η διαχείριση ορισμένων παικτών σχεδόν τους “ακύρωσε” αντί να πάρει πράγματα από εκείνους, οι συνήθεις εμμονές που έχει πάντα με τους παλιούς και αγαπημένους του ποδοσφαιριστές, τους έχουν φέρει σε σημείο “καψίματος”.

Ακόμα και εξαγωνιστικά, το περιβόητο περιστατικό στο πάρκινγκ της ΟΠΑΠ Αρένα, ασχέτως αν οι τιμωρίες υπήρξαν αυστηρές ή όχι, δείχνει ομάδα σε σύγχυση και ένταση. Πέρυσι ο ΠΑΟΚ έβγαζε ηρεμία σε κάθε συνθήκη και κυρίως μετά από τις “στραβές”. Φέτος βγάζει ανασφάλεια και μετά από τις νίκες.

Τα παραπάνω δεν αλλάζουν. Εκείνο που ίσως μπορεί να αλλάξει είναι ο σχεδιασμός για το καλοκαίρι – να γίνει δηλαδή πιο άμεσος και αποτελεσματικός. Ακούγεται σαν σύντομο ανέκδοτο το ξέρω, από την στιγμή που ο ΠΑΟΚ θα έχει να διαχειριστεί ένα καράβι ανοιχτά θέματα και συνήθως δεν τα καταφέρνει ούτε όταν έχει όλα σχεδόν στρωμένα – όπως το περσινό καλοκαίρι.

Αλλά τι να κάνουμε, η ελπίδα πεθαίνει τελευταία.

Υ.Γ. Η αγωνιστική πτώση του Κοτάρσκι που φέτος αντί να κερδίζει βαθμούς, στοιχίζει βαθμούς , είναι ίσως το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα όσων πήγαν στραβά φέτος: αντί ο ΠΑΟΚ να κρατήσει τα πολλά θετικά της περασμένης χρονιάς και να δουλέψει στις αδυναμίες του, δεν δούλεψε στις αδυναμίες του και απέκτησε και άλλες που δεν είχε! Εντυπωσιακό.

https://www.sdna.gr/podosfairo/1287318_apotyhia-horis-dikaiologies