Από τις δυο, προκρίθηκε η Ομάδα Είναι τόσο δύσκολη η χώνεψη των δυο -συν ένα- αγώνων με την FCSB, όμως όλα εξηγούνται. Γράφει ο Ανέστης Παπιόπουλος

• Share
• Tweet
•  ΣΧΟΛΙΑ0

Βραδιά δύσκολη προς διαχείριση. Ίσως, χρονιά, συνολικά, δύσκολη προς διαχείριση. Είναι εύκολο να γράψω ένα κείμενο που θα ξεκινάει από τα καλοκαιρινά λάθη και θα φτάνει στο σήμερα. Για να μην κουράζω όμως, ας αφήσουμε στην άκρη χιλιοειπωμένα γεγονότα και ας εστιάσουμε στα παιχνίδια με την FCSB.

Αποχωρώντας από την Τούμπα, την προηγούμενη Πέμπτη, αναρωτιόμουν πως γίνεται να έχασε ο ΠΑΟΚ δυο φορές από τον ίδιο αντίπαλο, εντός έδρας και ενώ ποιοτικά είναι καλύτερος. Φυσικά και έπαιξε ρόλο ο διαιτητής. Πραγματικά πιστεύω ότι με προβάδισμα 2-0 και έντεκα εναντίον έντεκα, ο ΠΑΟΚ θα ήταν σήμερα στην κλήρωση των 16. Δε θα μάθουμε ποτέ. Ξεπερνώντας ωστόσο τον διαιτητή, οι Ρουμάνοι έδειξαν, και στα τρία παιχνίδια με τους «ασπρόμαυρους», ότι είναι ομάδα. Με όλη τη σημασία της λέξης. Επίτευγμα του Ηλία Χαραλάμπους.

Ενα σύνολο ισορροπημένο, που κανένα μέλος του δεν έχει την αίσθηση υπεροχής έναντι άλλου, που απουσιάζει ο παίκτης – σταρ. Μια ομάδα που ήξερε να συσπειρωθεί και να αμυνθεί στο 11 vs 10, να αντεπιτεθεί στο 10 vs 11 και να παίξει με το μυαλό του ΠΑΟΚ, όποτε τον έκρινε ευάλωτο. Έτσι ξεκίνησε και το χθεσινό παιχνίδι. Ο νωχελικός ΠΑΟΚ είχε απέναντι του έναν αντίπαλο που δεν άφησε τίποτα στην τύχη. Από την αρχή αποφασισμένος για την πρόκριση, την ώρα που οι παίκτες του Λουτσέσκου μάλωναν μεταξύ τους στο γήπεδο. Δυνατά μαρκαρίσματα, φάουλ, τα περισσότερα στο όριο της κάρτας. Τεχνητές εντάσεις με τους παίκτες της αντίπαλης ομάδας, ακόμη και σε ανύποπτες στιγμές. Όπως στο κόρνερ και τον αναπτήρα που πετάχτηκε στον Ζίβκοβιτς. Η συμπεριφορά του Κρέτσου τα λέει όλα. Τα παραπάνω μας δίνουν την εικόνα, για το πως εξελίχθηκε το παιχνίδι.

Ας μην κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας. Οποιοσδήποτε θα ένιωθε την ποδοσφαιρική…τάβλα, βλέποντας την ομάδα του να έχει την προσέγγιση της FCSB. Όμοια κέρδισε ο ΠΑΟΚ την Άιντραχτ πέρυσι. Δυο φορές. Μια πολύ ανώτερη -ποιοτικά- ομάδα, που όμως, δεν ήταν έτοιμη να αντιμετωπίσει το πνευματικό επίπεδο του Δικεφάλου. Αυτό συνέβη και στα τρία παιχνίδια με την Στεάουα, από την ανάποδη. «Ready to fight, to suffer», έλεγε πέρυσι διαρκώς ο Λουτσέσκου και ακολουθούσαν οι παίκτες. Φέτος η ομάδα του λυγίζει πολύ εύκολα, σε αρκετές περιπτώσεις χωρίς καν να παλέψει. Η Στεάουα ήταν προετοιμασμένη να διαχειριστεί οτιδήποτε της συνέβαινε στη διάρκεια των αγώνων.

Αποδόθηκε δικαιοσύνη. Το ποδόσφαιρο, σε βάθος χρόνου είναι δίκαιο. Μπορεί να μην είναι στη μια βραδιά, στις δυο. Είναι στον συνολικό απολογισμό. Ο ΠΑΟΚ τιμωρείται από όσα δεν διασφάλισε ως συνέχεια, μετά την τεράστια επιτυχία της περσινής σεζόν. Συζητούσαμε για το μοντέλο της Κλαμπ Μπριζ, που φέτος είναι στους 16 του Champions League. Σύγχρονο, ευρωπαϊκό μοντέλο παιχνιδιού, με χαμηλό μέσο όρο ηλικίας, με πρόσθετους, έμπειρους, ενορχηστρωτές παίκτες, σε υψηλές εντάσεις και επίπεδα αθλητικότητας. Δεν είναι στα ίδια κυβικά η FCSB. Ούτε όμως και ο ΠΑΟΚ, που το καλοκαίρι γέμισε το ρόστερ του με βαριά κορμιά, σε προχωρημένη ηλικία. Συν, βέβαια, η καθίζηση της απόδοσης από περσινούς παίκτες – κλειδιά.

Στα του ζευγαριού με τους Ρουμάνους, πέρασε το σύνολο που έδειξε για 180 λεπτά ότι είναι ομάδα. Το έδειξε και στα 90′ του αγώνα για το League Phase. Ενόχλησε ο ιδιαίτερος πανηγυρισμός της FCSB. Ο κύκλος που φτιάχνουν οι παίκτες και «χορεύουν». Δόθηκε και εξήγηση, γιατί θεωρήθηκε προκλητικός. Είναι ο τρόπος να δείξουμε ότι είμαστε πολύ δεμένοι ως σύνολο, ισχυρίζονται, αλλά ακόμα περισσότερο, απέδειξαν οι Ρουμάνοι, εντός αγωνιστικού χώρου.

Προσωπικά, ως άτομο που τα τελευταία χρόνια διαχειρίζεται τα συναισθήματα του για τον ΠΑΟΚ, την ήττα, τον αποκλεισμό και όποια δύσκολη βραδιά, η περίπτωση της Στεάουα θα με δυσκολέψει. Όλη αυτή η συμπεριφορά, που θα επικροτούσα αν την είχε η ομάδα μου, μου τη δίνει. Οι δηλώσεις του Μπεκάλι, η προκλητικότητα του Ενγκεζάνα, το ύφος όλων των συμπαικτών του, σαν να λένε ότι είχαν άλλη μια τυπική μέρα στη δουλειά. Δεν συνάντησαν καμία δυσκολία. Αυτό με χαλάει, αυτό δημιουργεί το ξενέρωμα. Θα περίμενα κάπου εγωισμό από τους παίκτες του ΠΑΟΚ. Την άρνηση να δεχτούν ότι θα χάσουν ξανά και ξανά από αυτήν την ομάδα. Τελικά, στο φινάλε του χθεσινού παιχνιδιού, υπήρξε η άνευ αντίδρασης αποδοχή. Από όλους. Ενοχλητικό.

Ο ΠΑΟΚ πήγε στη Ρουμανία να παίξει έναν «τελικό» ανατροπής – πρόκρισης, αλλά τελικά δεν εμφανίστηκε ποτέ στο γήπεδο. Πνευματικά μετεξεταστέος για ακόμη ένα μεγάλο παιχνίδι στη χρονιά. Έχει δώσει είκοσι. Κέρδισε τα δυο, έφερε ισοπαλία στα έξι και ηττήθηκε στα δώδεκα! Όλα αυτά πρέπει να αναλυθούν. Το ποδόσφαιρο πέρα από δίκαιο, δίνει και μαθήματα. Ο Δικέφαλος έχει πάρει πολλά, σε διαφορετικούς τομείς, τα τελευταία χρόνια. Ας αποφασίσει πως θα δράσει.

Την Κυριακή, ενδεχομένως να κριθεί και η -από εδώ και πέρα- πορεία του ΠΑΟΚ στο πρωτάθλημα. Με τα σκαμπανεβάσματα της σεζόν, την σταθερότητα που ποτέ δεν έχει βγάλει, δεν ξέρω αν μπορεί να γίνει λόγος για διεκδίκηση πρωταθλήματος. Σίγουρα όμως γίνεται και για τις υπόλοιπες θέσεις. Ειδικά την δεύτερη, που δίνει εισιτήριο στα προκριματικά του Champions League. Σε καμία περίπτωση, δεν πρέπει ο ΠΑΟΚ να υποθηκεύσει την επόμενη σεζόν. Μπορεί να μας φαίνεται μακριά, αλλά δεν είναι. Αλλιώς θα ξεκινήσει το καλοκαίρι του, με στόχο το μεγάλο όνειρο της πρόκρισης στο League Phase της κορυφαίας διοργάνωσης, αλλά και τα μαξιλαράκια ασφαλείας σε ενδεχόμενο αποκλεισμό. Αλλιώς, αν συμμετέχει στα προκριματικά του Conference League και παίζει με την πλάτη στον τοίχο και τον φόβο μιας νέας Λέφσκι Σόφιας.

Υπάρχει και η τρίτη θέση που οδηγεί, υπό προϋποθέσεις, στο Europa. Σημαντική κι αυτή! Με το Κύπελλο Ελλάδος, ωστόσο, να έχει το ενδεχόμενο κατάκτησης από μια εκ των Αστέρα και ΟΦΗ, ας μην επεκταθούμε σε περαιτέρω σενάρια.

https://www.paok24.com/podosfairo/544603/apo-tis-dyo-prokrithike-i-omada/