Καρέτσας: H επιλογή ζωής (είναι δική του), η Ελλάδα και ο ΠΑΟΚ. Ο Σταύρος Σουντουλίδης επιστρέφει στο περασμένο καλοκαίρι στη συνάντηση που είχε με τον Κωνσταντίνο Καρέτσα στην Ολλανδία και γράφει για το πάθος που έχει ο μικρός για την Ελλάδα, τον ΠΑΟΚ και τον Κωνσταντέλια!

Ο Μάκης Γκαγκάτσης, αλήθεια είναι, εμπνεύστηκε το «σχέδιο Καρέτσας» και ορθώς άφησε τον Ιβάν Γιοβάνοβιτς να το φέρει εις πέρας, εξάλλου ο ομοσπονδιακός προπονητής συνεχίζει να πετυχαίνει μεγάλες νίκες εντός και εκτός των γραμμών, καθώς ο 17χρονος Κωνσταντίνος Καρέτσας είναι ένα από τα κορυφαία ταλέντα της Ευρώπης και ως «νίκη» μπορεί να χαρακτηριστεί η απόφασή του να ντυθεί τις προσεχείς εβδομάδας στα «γαλανόλευκα» και να αγωνιστεί με το εθνόσημο στο στήθος.

• Ο Κωνσταντίνος Καρέτσας λατρεύει τον ΠΑΟΚ και τον Κωνσταντέλια (vid)

Ο μικρός προτού καλά-καλά σκάσει απ’ το αυγό του, το θυμάμαι πολύ καλά, απασχολούσε τον νέο πρόεδρο της ΕΠΟ, ο οποίος λίγες ημέρες αφότου ανέλαβε τα ηνία της μεγαλύτερης αθλητικής ομοσπονδίας της χώρας, έβαλε ως προτεραιότητα τη συμμετοχή παιδιών με διπλή υπηκοότητα (Ζαφείρης, Ράλλης, Τζέιμς, Καρέτσας) στην εθνική Ελλάδας. Η επιτυχία, λοιπόν, είναι και δική του κι ας ξέρω ότι αυτό που αναφέρω τον ενοχλεί, δε το θέλει…

Η συζήτηση Καρέτσας και Εθνική σέρνεται από τον περασμένο Αύγουστο, όταν τον ρώτησα τον Ιούλιο στην Ολλανδία, μετά από ένα φιλικό προετοιμασίας ανάμεσα στον ΠΑΟΚ και την Γκενκ, αν είχε αποφασίσει Ελλάδα ή Βέλγο, έδειξε να ξαφνιάζεται και να μην το έχει καλοσκεφτεί, «δεν ξέρω ακόμα, έχω χρόνο μπροστά μου», ψέλλισε. Τώρα, βγαίνει ο Φεβρουάριος κι ευτυχώς δεν ευρισκόμαστε πρακτικά στο ίδιο σημείο, ούτε η τελική επιλογή του ήταν συνδεδεμένη με το τι θέλει να κάνει στο συλλογικό πεδίο.

Αυτό που αντιλήφθηκα συνομιλώντας μαζί του σκάρτα πέντε λεπτά είναι πως ο Κωνσταντίνος έχει πάρει τον σωστό δρόμο, προς τα δικαιολογημένα όνειρά του. Σιγά σιγά, με τα 17 χρόνια του κλεισμένα απ' το περασμένο Νοέμβριο, η ωριμότητα (η διαδικασία, αν θέλετε, του αγοριού που γίνεται άνδρας) επέρχεται. Το σίγουρο είναι ότι έφτασε ο καιρός για τις σημαντικές αποφάσεις του. Και οι επιλογές είναι, ολότελα, δικές του. Γιατί, απλούστατα, πρόκειται για τη δική του ζωή. Ευτυχώς για όλους εμάς και το ελληνικό ποδόσφαιρο ο μικρός άκουσε την καρδιά του, «χτυπάει μόνο για την Ελλάδα», όπως είπε στη γαλανόλευκη αποστολή, που επιστρέφει από το Βέλγιο κουβαλώντας στις αποσκευές το πολυπόθητο «ναι» του 17χρονου μεσοεπιθετικού της Γκενκ.

 

Από σήμερα και για τα επόμενα χρόνια αναδύεται μια χρυσή γενιά για το ελληνικό ποδόσφαιρο - με τον Καρέτσα ως το κεράσι της τούρτας. Το που θα βασιστεί η δόμηση της νέας Εθνικής (σε ποιον πυρήνα και σε ποιες προσθήκες πολυτελείας), αυτό αναδεικνύεται τώρα το υπ' αριθμόν ένα ερώτημα. Το καλό νέο είναι ότι, στην όλη θολούρα του τοπίου ξεπροβάλλουν τούτη τη στιγμή καθαρές απαντήσεις-εγγυήσεις. Τυχαία η σειρά: Καρέτσας, Τζίμας, Κουλιεράκης, Μουζακίτης, Κωστούλας, Τζολάκης, Κωνσταντελιάς, Ζαφείρης, Τζόλης,- όλοι μαζί με έναν ισχυρό πυρήνα από λίγο μεγαλύτερους σε ηλικία, αλλά επίσης ταλαντούχους παίκτες (Μαυροπάνος, Γιαννούλης, Τσιμίκας, Βαγιαννίδης, Παυλίδης, Ιωαννίδης, Ρότα, Ρέτσος κ.α.)

• Ελλάδα είσαι έτοιμη; Η Εθνική του μέλλοντος... τρομάζει!

Ας μη φοβόμαστε, λοιπόν, την Εθνική τα επόμενα χρόνια. Θα προχωρήσει σε ασφαλή χέρια. Ας κοιτάξουμε πώς θα τη συντηρήσουμε, στο κομμάτι της νοοτροπίας και της λειτουργίας, ενόψει των νέων προκλήσεων. Για να γίνει αυτό που ήταν πριν από μια εικοσαετία η ομάδα-πρότυπο της χώρας. Εξάλλου, η ομορφιά του ποδοσφαίρου είναι το πόσο γρήγορα μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα. Περιμένω μεγάλα πράγματα από αυτή τη γενιά - δυνητικά ακόμα καλύτερα από την πρωταθλήτρια Ευρώπης του 2004, αν και η αντιστοίχιση των επιτευγμάτων μοιάζει πάντοτε πιο εύκολο να λέγεται παρά να γίνεται.

Η νέα Εθνική χρειάζεται να 'χει, από κληρονομικότητα, τα χαρακτηριστικά των προγόνων της. Εκείνο που δεν χρειάζεται, είναι να 'ναι κλώνος των προγόνων της. Χρειάζεται να αναπτύξει τη δική της προσωπικότητα και να διανύσει τη δική της διαδρομή. Οι αναφορές στο παρελθόν, αυτό είναι ανάγκη. Ο εγκλωβισμός στο παρελθόν, αυτό όχι. Αλλο η έμπνευση, άλλο η προσκόλληση.

Ο… ΠΑΟΚτσής Καρέτσας που λατρεύει τον Κωνσταντέλια

Ο Κωνσταντίνος Καρέτσας με τον Σταύρο Σουντουλίδη τον περασμένο Ιούλιο στην Ολλανδία

Τον περασμένο Ιούλιο για πρώτη φορά είδα από κοντά τον Καρέτσα στην περίπου μια ώρα που είχε παίξει στο φιλικό του ΠΑΟΚ εναντίον της Γκενκ στο προπονητικό κέντρο στην Ολλανδία. Μέχρι τότε είχα ακούσει και είχα διαβάσει για ένα Ελληνόπουλο, που γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Βέλγιο, ξεκίνησε να παίζει εκεί ποδόσφαιρο, καταφέρνοντας να εξελιχθεί σ’ ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα και να θεωρείται το «next big thing» της Γκενκ, αλλά και του βελγικού ποδοσφαίρου.

Ο πατέρας του, Βάιος, επίσης ποδοσφαιριστής, απουσίαζε από το Χορστ και δεν είδε τον κανακάρη του να παίζει αντίπαλος της αγαπημένης ομάδας, Ο Κωνσταντίνος είχε εξελιχθεί με έντονα τα ερεθίσματα από τη χώρα μας, επισκέπτεται την Ελλάδα, υποστηρίζει φανατικά τον ΠΑΟΚ και βλέπει όλα τα παιχνίδια του αγαπημένου του ποδοσφαιριστή, που δεν είναι άλλος από τον Γιάννη Κωνσταντέλια. Γι’ αυτό το πρώτο πράγμα που έκανε φτάνοντας με το λεωφορείο της αποστολής της Γκενκ ήταν να πάει στα αποδυτήρια του «Δικεφάλου» και να πιάσει κουβέντα με τον «Ντέλια», φεύγοντας από το γήπεδο με σουβενίρ τη φανέλα του.

Ο Κωνσταντίνος Καρέτσας με τον Ντιέγκο Μπίσεσβαρ στην προετοιμασία του ΠΑΟΚ το 2017

Το παιδί, γερό να είναι και την υγειά του να έχει, διαθέτει όλα τα στοιχεία για να παίξει σε υψηλό επίπεδο. Μας το έδειξε εκείνο το απόγευμα με τις κινήσεις του, τον τρόπο που πατούσε στο χορτάρι αν και ήταν μόλις 16,5 ετών. Ξεκίνησε την σεζόν μπαίνοντας στο βασικό ροτέισον της Γκενκ και έφτασε να μετράει 27 συμμετοχές με 2 γκολ και 4 ασίστ.

Από την άλλη πλευρά, στο Βέλγιο γνωρίζουν πολύ καλά ότι η απώλεια του Καρέτσα είναι ένα ακόμα «χτύπημα». Αυτή την εποχή, η διατήρηση ταλέντων με διπλή υπηκοότητα δεν είναι εύκολη υπόθεση. Έχουν περάσει ανεπιστρεπτί οι εποχές που χώρες, όπως το Βέλγιο, δεν χρειαζόταν καν να πείσουν τους νεαρούς ποδοσφαιριστές για το ποια εθνική θα επέλεγαν, οι πολλές επιτυχίες των «κόκκινων διαβόλων» είχαν λειτουργήσει θετικά για εκείνους, τώρα ώρα όμως τα πράγματα έχουν αλλάξει και έπρεπε να το ανακαλύψουν με τον δύσκολο τρόπο.

Ο Σεμσντίν Ταλμπί, συμπαίκτης του Χρήστου Τζόλη στην Κλαμπ Μπριζ, ίσως είναι ο επόμενος που θα αποφασίσει να παίξει με άλλη εθνική (Μαρόκο) απ’ αυτή που έχει αγωνιστεί στις μικρότερες ηλικιακά ομάδες (K17 και 19 Βελγίου), αφήστε που ο Νγκαλάελ Μουκό της Λιλ έφτασε στον προθάλαμο της εθνικής Βελγίου, όμως επέλεξε να αγωνιστεί με τη φανέλα του Κονγκό. Ο Τζόρθι Μοκιό έγινε πριν από λίγες ημέρες ο 2ος νεότερος που ξεκίνησε ποτέ βασικός με τον Άγιαξ στην Eredivisie, επίσης, αμφιταλαντεύεται, αν και οι περισσότεροι πιστεύουν ότι θα παραμείνει πιστός στο Βέλγιο.

Ο Κωνσταντίνος Καρέτσας στα «ασπρόμαυρα»

Το σίγουρο είναι πως η ΕΠΟ κινήθηκε πολύ πιο γρήγορα, ίσως και να «έπιασε στον ύπνο» τη βελγική ομοσπονδία. Ο Καρέτσας μαζί με τον Ελ Κανούς θεωρούνται τα μεγαλύτερα ταλέντα και όπως σημειώνεται σήμερα στον Τύπο της χώρας «δε θα έπρεπε να τους αφήσουμε να ξεγλιστρήσουν». Όμως έτσι είναι το ποδόσφαιρο. Άλλοτε κερδίζεις και άλλοτε χάνει. Οι Ντοκού, Ονανά, Μανγκαλά, Ντουρανβίλ, Οπεντά, Λουκεμπάκιο, Μπακαγιόκο, Σάμπρι, Φοφανά, επέλεξαν Βέλγιο. Ο Καρέτσας όχι.

Κι όπως καταγράφηκε πρόσφατα είναι δύσκολο να υπολογιστεί ποσοτικά και αριθμητικά, καθώς πολλές χώρες δεν σταματούν ποτέ να παράγουν, αλλά ο 17χρονος είναι 100% ένα από τα πιο συναρπαστικά πρότζεκτ στο διεθνές ποδόσφαιρο.

https://www.gazzetta.gr/football/2423406/karetsas-h-epilogi-zois-einai-diki-toy-i-ellada-kai-o-paok