ΠΑΟΚ: Το «Παλατάκι» και η Τούμπα σημεία αναφοράς της περήφανης προσφυγιάς! Τρελό πανηγύρι… στο πάρτι του… τρελού Ιταλού, με τον παρορμητικό οικοδεσπότη πρόεδρο να δίνει τα ρέστα του, σε μια βραδιά μεγαλείου και αποθέωσης των πρωταγωνιστών από 9.000 (!) παραληρούντες οπαδούς του λαοφιλέστατου συλλόγου.Δημήτρης Μπούζας
Οι οποίοι δημιούργησαν ατμόσφαιρα Τούμπας στη μάχη της πρόκρισης για τα ημιτελικά ευρωπαϊκής διοργάνωσης. «Παλατάκι»… και Τούμπα λοιπόν. Ο ορθόδοξος ΠΑΟΚτσής και ιδιαίτερα οι παλαιότεροι, σε τέτοιες στιγμές φέρνουν στην θύμηση τους εκείνους που εμπνεύστηκαν και πέτυχαν το λεγόμενο θαύμα της προσφυγιάς, όπως πολύ εύστοχα έχει διατυπωθεί η απόκτηση από μια προσφυγική ομάδα δύο ιδιόκτητων γηπέδων (ένα στο ποδόσφαιρο και ένα στο μπάσκετ). Αυτοί που δεν είχαν στον ήλιο μοίρα όταν έφτασαν κυνηγημένοι και παντελώς κατεστραμμένοι, μπόρεσαν να σηκώσουν κεφάλι και να πετύχουν πράγματα, που κάποιοι τα θεωρούσαν απλησίαστα και ακατόρθωτα. Η προσφυγιά της Θεσσαλονίκης με φωτισμένους γενάρχες και ηγέτες, πέρασε μπροστά και έγινε το παράδειγμα και ο πήχης που ανέβηκε πολύ ψηλά.
Δεν γνωρίζω αν και κατά πόσο οι νεότερες γενιές των ΠΑΟΚτσήδων είναι γνώστες των συνθηκών, πολύ περισσότερο και των ονομάτων των πρωταγωνιστών του συγκεκριμένου θαύματος. Θα τολμήσω για αυτό μια υπενθύμιση, με την ελπίδα να γίνουν γνωστοί όλοι όσοι είναι άρρηκτα συνδεδεμένοι με τα δύο ιδιόκτητα γήπεδα του ΠΑΟΚ της προσφυγιάς. Η Τούμπα φέρει την υπογραφή του αποκαλούμενου «πατριάρχη» του Δικέφαλου Γιώργου Χαραλαμπίδη και του αποκαλούμενου επίσης «σιδηρού προέδρου», Δημήτρη Δημάδη. Το συγκεκριμένο δίδυμο που αντιμετώπισε σωρεία προβλημάτων από μια σκληρή και αυτοκαταστροφική αντιπολίτευση, κατάφερε να περάσει μέσα από 40 κύματα την αγορά του πολύτιμου οικοπέδου και στη συνέχεια να εξασφαλίσει την ολοκλήρωση ενός γηπέδου, που έμελλε να χαρακτηριστεί ως μια από τις κορυφαίες και θρυλικές έδρες της Ευρώπης. Το ότι βέβαια δεν υπάρχουν οι προτομές των δύο μεγάλων αυτών ανδρών στο γήπεδο που οι ίδιοι έστησαν, είναι θέμα που αφορά όλες τις διοικήσεις που πέρασαν μέχρι σήμερα και ιδιαίτερα την τελευταία, η οποία ενώ είχε την ευκαιρία με την επέτειο των 95 χρόνων να το κάνει, αδιαφόρησε παντελώς.
Περνώντας στο «Παλατάκι», στεκόμαστε με σεβασμό στη μνήμη των αδερφών Δεδέογλου (Γιάννη και Θανάση), παιδιά του Κωνσταντινοπολίτη πρόσφυγα Γιώργο Δεδέογλου, τα οποία δώρισαν στην καρδιά σχεδόν της πόλης 14 υπερπολύτιμα στρέμματα, για να ξεκινήσει η ανέγερση του γηπέδου μπάσκετ, που φάνταζε σαν όνειρο απλησίαστο και ανεκπλήρωτο. Αξίζει να τονιστεί πως για την ολοκλήρωση του συγκεκριμένου εντυπωσιακού έργου, δούλεψαν πολύ σκληρά ο Νίκος Βεζυρτζής, ο Λάκης Οικονομίδης και ο Θανάσης Κατσαρής.
Επιστρέφοντας ωστόσο στον τίτλο του σημερινού μας σημειώματος, απλά επιβεβαιώνουμε την εμπεδωμένη πλέον άποψη, πως οι προκομένοι ΠΑΟΚτσήδες πρόσφυγες της πόλης, αποδείχθηκαν διαχρονικά να εμφορούνται από υψηλόφρονα αισθήματα λατρείας και θυσίας για την αγαπημένη τους ομάδα. Είναι αλήθεια πως οι τελευταίοι δεν χάνουν την ευκαιρία να δακτυλοδείχνουν τα δύο ιδιόκτητα γήπεδα τους. Όσο για την μεγάλη βραδιά με τον Μάσιμο Καντσελιέρι, τον Θανάση Χατζόπουλο και τους 9.000 ΠΑΟΚτσήδες, σίγουρα θα καταγραφεί στην ιστορία του ΠΑΟΚτσήδικου μπάσκετ. Το οποίο αγωνίζεται φιλότιμα να ξαναβρεί το δρόμο που το είχε οδηγήσει σε μεγάλες ευρωπαϊκές διακρίσεις. Τέλος, ελπίζουμε και ευχόμαστε η πρόσκληση του Θανάση Χατζόπουλου στο επόμενο ευρωπαϊκό ραντεβού, να βρει την ίδια απήχηση.
