Δυστυχώς το φινάλε ήταν ανάλογο της ακατανόητης φετινής πορείας των περσινών πρωταθλητών. Οι οποίοι στο παιχνίδι τους με την Καλλιθέα, αποτύπωσαν με τον πλέον ανάγλυφο και κυνικό τρόπο, όλα όσα ασυγχώρητα και καταστροφικά τους συνόδευσαν στις περισσότερες αγωνιστικές τους υποχρεώσεις.
Απλά δηλαδή και με δυο λόγια, η χρονιά κύλησε μέσα σε αρρωστημένες νοοτροπίες, αμφισβητήσεις και σκωτσέζικα ντουζ, τα οποία σε πολλές των περιπτώσεων οδηγούσαν σε εσωστρέφειες, που με την σειρά τους είχαν σαν αποτέλεσμα σφοδρούς κραδασμούς στην λειτουργία του όλου οργανισμού, αλλά και στην ψυχολογία των ηρωικών και υπομονετικών ΠΑΟΚτσήδων οπαδών. Μπροστά λοιπόν στο «ταμείο» σήμερα οι έχοντες την ευθύνη της πορείας της ομάδας. Δυστυχώς δεν είναι σε θέση να δικαιολογήσουν το πως χάθηκε η φετινή μεγάλη ευκαιρία, με τους ανταγωνιστές και διεκδικητές των ίδιων στόχων να μην είναι και στα καλύτερα τους. Μικρή εξαίρεση βέβαια ο πρωτοπόρος, ο οποίος κουτσά - στραβά και με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο, αλλά έχοντας κι έναν σοβαρό προπονητή, βρέθηκε μπροστά από τους υπόλοιπους, διατηρώντας μάλιστα και μια απόσταση ασφαλείας.
«Μείον» λοιπόν το ασπρόμαυρο «ταμείο», με τον μεγαλομέτοχο και τους έμπιστους διοικητικούς συνεργάτες του, αλλά και με τον κόουτς και τους παίκτες του, σαφέστατα υπόλογους για αυτήν την κατάσταση. Μετά το σοκ της Καλλιθέας όπως ήταν επόμενο υπήρξαν αντιδράσεις και ζητήθηκαν εξηγήσεις. Όχι τόσο για τη νέα αγωνιστική ταπείνωση, όσο για την διάρκεια μιας παρατεταμένης αγωνιστικής αφασίας και υπνηλίας, η οποία κάλυψε το μεγαλύτερο μέρος της φετινής αγωνιστικής περιόδου. Διακινήθηκαν παντός είδους σενάρια και ανακυκλώθηκαν αναπάντητα ερωτηματικά που αφορούσαν την ανυπαρξία αντιδράσεων σε εξόφθαλμες αυτοχειρίες και απίστευτες εμμονές. Απαντήσεις δεν δόθηκαν ποτέ βέβαια και από κανέναν. Ούτε από τον ίδιο τον Ιβάν για όσα περίεργα και αξιοθρήνητα συνέβησαν στην μεταγραφική περίοδο από τους συνεργάτες του. Στο ίδιο μήκος κύματος και ο κόουτς, να πετάει επί μονίμου βάσεως την μπάλα στην κερκίδα, για τα όσα ασυγχώρητα τον βαραίνουν. Στην περίπτωση του φετινού ΠΑΟΚ ταιριάζει η… ιστορική ρήση του κωμικού ηθοποιού Ντίνου Ηλιόπουλου «είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα».
Και ο κόσμος; Βαθιά απογοητευμένος (και οργισμένος πολλές φορές) αναζητά μέσα στην γενική αφωνία βελόνα στα άχυρα. Εξηγήσεις δηλαδή για ότι συμβαίνει. Μάλλον δεν θα τις έχει, εκτός εάν αυτές έρθουν με τη μορφή γεγονότων. Όπως επί παραδείγματι μια εξέλιξη στο θέμα προπονητή, ο οποίος με την τελευταία σιβυλλική δήλωση του («φαίνεται ότι κάποιοι κουράστηκαν να συνεργάζονται μαζί μου»), αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο ενός συναινετικού διαζυγίου. Στις ώρες αυτές ωστόσο μπορούν να συμβούν πολλά ή τίποτα. Ο «λόγος» και η ευθύνη πέφτουν στο μεγαλομέτοχο, ο οποίος είναι υποχρεωμένος να βγει μπροστά, να πάρει θέση, να αναλάβει ευθύνες και το κυριότερο, να μας πει αν είναι ευχαριστημένος από αυτούς στους οποίους εμπιστεύτηκε τόσο την εκπροσώπηση του λαοφιλέστατου συλλόγου, όσο και την ευθύνη της λειτουργίας της ομάδας.
Δεν είμαστε από αυτούς που ευλογούν τα γένια τους διαπιστώνοντας ότι επιβεβαιώνονται όσα κατά καιρούς στη διάρκεια της χρονιάς εντοπίζαμε, αναδεικνύαμε και καταγγέλλαμε. Ασφαλώς και δεν ήμασταν μόνον εμείς, γιατί υπήρξαν κι άλλες θαρραλέες φωνές και γραφίδες. Ήταν όμως ελάχιστοι. Απέναντι υπήρχε ένας καλά οργανωμένος στρατός συγκάλυψης. Έτσι η αρρωστημένη κατάσταση πορευόταν επί μονίμου βάσεως αγκαζέ με την προβληματική εικόνα της ομάδας. Κάποια στιγμή είχαμε χαρακτηρίσει τον οργανισμό «αυλή των θαυμάτων», όχι για όσα απίστευτα κυκλοφορούσαν, αλλά για τα όσα υπεύθυνα και αποδεδειγμένα γινόντουσαν στις μεταγραφές, όπως επίσης και σε επίπεδο συμφωνιών. Αυτό το τελευταίο αφορά το τραγικό και ιστορικό λάθος να συμπορευτεί μία ομάδα με αξιακό κώδικα και με αρχές όπως είναι ο ΠΑΟΚ, με μια αντίστοιχη η οποία εφ΄ όρου ζωής, είχε σαν όνειρο την εξόντωση του. Είναι αλήθεια πως η ομάδα πορεύτηκε την φετινή χρονιά με λάθος πυξίδα. Το ίδιο αλήθεια είναι πως μπροστά της απλώνονται ένα σωρό προβλήματα, με βασικότερο το ξεσκαρτάρισμα του μπερδεμένου και απαράδεκτου ρόστερ που διαθέτει. Περιμένοντας τις όποιες εξελίξεις, θεωρούμε υποχρέωση μας να συγχαρούμε τους λίγους (ελάχιστους το επαναλαμβάνουμε) που καθ΄ όλη τη διάρκεια της σεζόν ύψωναν την φωνή τους, επισημαίνοντας τα λάθη και να εκφράσουμε αντίστοιχα τη λύπη μας, για όλους τους άλλους που ήταν η μεγάλη πλειοψηφία, οι οποίοι είχαν αναλάβει (για τους δικούς τους λόγους) την επιχείρηση της μόνιμης συγκάλυψης.
ΥΓ: Δριμύτατη η ανακοίνωση του «Συνδέσμου των Δυτικών Συνοικιών» βγάζει στη σέντρα πολλούς και για πολλά. Όσο για την κλήρωση των πλέι οφ μάλλον δεν απασχόλησε σοβαρά τον κόσμο του ΠΑΟΚ, ο οποίος στην ουσία μετά την απώλεια όλων των φετινών στόχων, δεν έχει παρά να ελπίζει στο ελάχιστο, που δεν είναι άλλο από μια αξιοπρεπή διεκπεραίωση τους.
