Η σεζόν της τρέλας και των ανατροπών. Μία από τις πιο ενδιαφέρουσες σεζόν ολοκληρώθηκε κατά το πρώτο μέρος της. Η φετινή Volley League είχε αποτελέσματα πιο απρόσμενα από κάθε άλλη χρονιά ωστόσο στο φινάλε της regular season κατάφεραν οι ίδιοι τέσσερις να πάρουν το εισιτήριο για τα ημιτελικά με την ίδια σειρά όπως πέρυσι αφήνοντας Κηφισιά και Φοίνικα εκτός στο… παρά πέντε.

Η τελευταία αγωνιστική της Volley League είχε ενδιαφέρον σε όλα τα μέτωπα. Στο κομμάτι της τετράδας, στις θέσεις 5-7 που οδηγούν σε ευρωπαϊκό εισιτήριο αλλά παράλληλα και στα πλέι άουτ και τον υποβιβασμό. Με τους πρωτοπόρους, Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό, να είναι πλήρως αδιάφοροι τα πράγματα έμπλεξαν λίγο παραπάνω ωστόσο ούτε η νίκη του Φλοίσβου αλλά ούτε του Φοίνικα άλλαξαν ριζικά τα δεδομένα.

Το πιο αξιοσημείωτο της τελευταίας αγωνιστικής ήταν ο «τελικός» στην Πυλαία που οδήγησε τον ΠΑΟΚ στα ημιτελικά. Πριν από λίγες εβδομάδες η εικόνα του ΠΑΟΚ και τα στοιχεία αποσύνθεσης που παρουσίαζε όχι μόνο δεν έδειχναν ομάδα που μπορεί να μπει στην τετράδα αλλά δημιουργούσαν ακόμα μεγαλύτερους πονοκεφάλους. Όπως αποδείχθηκε εκ του αποτελέσματος η επιστροφή του Γαλιώτου ήταν μια κίνηση που άλλαξε τα δεδομένα περισσότερο και από τις αλλαγές στους ακραίους και τους κεντρικούς. Σε ένα παιχνίδι τόσο μεγάλης σημασίας ο Γαλιώτος ήταν ένας ενορχηστρωτής που έκανε την ομάδα του καλύτερη γιατί πέρα από την ποιότητά του διαθέτει και εμπειρία σε κρίσιμα παιχνίδια. Η Κηφισιά έκανε μια πολύ καλή σεζόν, βελτιώθηκε άρδην σε σχέση με πέρυσι αλλά έχασε βαθμούς σε παιχνίδια που δεν έπρεπε κάτι που πλήρωσε. Ήττες όπως αυτή κόντρα στον Φλοίσβο και ακόμα περισσότερο αυτή με τον Πήγασο γκρέμισαν ότι χτίζονταν για μία ολόκληρη σεζόν και ουσιαστικά έδωσαν στον ΠΑΟΚ την ευκαιρία του την οποία και άρπαξε.

Κάτι παρόμοιο συνέβη και με τον Φοίνικα ο οποίος ωστόσο είχε χάσει τον πιο σημαντικό «τελικό» του την 16^η αγωνιστική. Όταν είχε προηγηθεί με 0-2 του ΠΑΟΚ αλλά τελικά έχασε με 3-2 από τη μία πέταξε το πλεονέκτημά του και από την άλλη έβαλε τον ΠΑΟΚ στο παιχνίδι. Η μεγάλη εικόνα λέει πως ο Φοίνικας που πέρυσι έκανε μια απογοητευτική σεζόν και σώθηκε πραγματικά στο τελευταίο παιχνίδι έφτασε να διεκδικεί φέτος στο τελευταίο παιχνίδι την είσοδο στα ημιτελικά. Αυτό σίγουρα αξίζει να πιστωθεί στους παίκτες, τον προπονητή και όλο τον οργανισμό του Φοίνικα αλλά σίγουρα αφήνει μια έντονη πικρία γιατί παρά τις πολλές καλές εμφανίσεις δεν έγινε η υπέρβαση.

Στα… χαμηλά ο Φλοίσβος μπορεί να εντυπωσίασε στο δεύτερο μισό αλλά αυτό δεν μπόρεσε να του αλλάξει ριζικά τη μοίρα. Μπορεί να απέφυγε τα χειρότερα αλλά ακόμα και έτσι θα βρεθεί στα πλέι άουτ απέναντι στον Πήγασο. Το εντυπωσιακό της υπόθεσης είναι πως κατάφερε να κερδίσει τον Παναθηναϊκό, τον Ολυμπιακό, δύο φορές τον ΠΑΟΚ και την Κηφισιά και να πάρει βαθμό από τον Μίλωνα. Ουσιαστικά θα μιλούσαμε για πορεία τετράδας αν δεν είχε ξεκινήσει με τόσο άσχημο τρόπο τη σεζόν. Είναι ξεκάθαρο πως η παρουσία του Μιχαϊλοβιτς, ο ερχομός των Έγκλενσκανς και Βιλιμάνοβιτς αλλά και το εντυπωσιακό step up του Τόρρες άλλαξαν πλήρως τα δεδομένα αλλά όλα αυτά έγιναν σε συνδυασμό με την ανάληψη του πάγκου από τον Αρσενιάδη. Είναι λογικό μια ομάδα που πρωτοεμφανίζεται στη μεγάλη κατηγορία να ψάχνεται και να αργεί να βρει πατήματα αλλά ήταν εμφανές ότι το πραγματικό ταβάνι του Φλοίσβου θα μπορούσε να είναι υψηλότερο.

Ο ΟΦΗ, με τη σειρά του, είχε εξαρχής ένα μεγάλο πλεονέκτημα και αυτό ήταν ο προπονητής του. Μπορεί να μην είχε μπάτζετ άλλων ομάδων αλλά διέθετε έναν από τους πιο ικανούς προπονητές. Ο ΟΦΗ ήταν ξεκάθαρα μια ομάδα Καλμαζίδη που μπορεί να είχε το δικό της ταβάνι αλλά ήταν μόνιμα κοντά σε αυτό. Και για αυτό άλλωστε κατάφερε να σώσει την παρτίδα και με τον έναν ή τον άλλο τρόπο να βρίσκεται στη συζήτηση περί Ευρώπης.

Είναι σαφές πως ο ΠΑΟΚ ήταν ο μεγάλος κερδισμένος της τελευταίας αγωνιστικής και αυτό το κατάφερε ο ίδιος. Μάλιστα, το κατάφερε όχι την τελευταία αγωνιστική αλλά τις τρεις τελευταίες αφού με την πλάτη στον τοίχο κέρδισε δύσκολα και απαιτητικά παιχνίδια. Αυτό από τη μία δείχνει τον χαρακτήρα και το μέταλλο που έδειξε η ομάδα αλλά και την πίστη στον προπονητή. Παρά τα λάθη και τις ατυχίες ο Μιλενκόσκι κατάφερε να χαρίσει στην ομάδα του ηρεμία, να καλλιεργήσει χημεία έστω και αργά και να κάνει ξεκάθαρο πως μπορεί να διορθώσει όλα τα στραβά και ανάποδα καθώς και τις ατυχίες μιας ολόκληρης σεζόν.

https://www.sdna.gr/bolei/1289564_i-sezon-tis-trelas-kai-ton-anatropon