Το ελιξίριο της νιότης.Ο ΠΑΟΚ κατάφερε για ένα βράδυ να εφεύρει την χρονομηχανή και να κάνει ένα νοερό ταξίδι στον κόσμο των αναμνήσεων. Γράφει ο Σωτήρης Μήλιος…

Μπήκε το πρώτο. Μπήκε το δεύτερο. Μπήκε το τρίτο. Μπήκε το τέταρτο. Όταν κάποια στιγμή μπήκε και το πέμπτο -πέντε στα πέντε από τον Μπάρτλεϊ- ήμουν σίγουρος: Τεργέστη! 

Πληκτρολόγησα την κωδική ονομασία στην ομαδική συνομιλία που ενώνει την βάρδια στην δουλειά, γεμάτος σιγουριά πως δεν χρειάζεται άλλη λέξη για να καταλάβουν όλοι τι πάει να συμβεί, όμως το σουτ ήταν σκέτο air-ball!

Με εξαίρεση έναν, όλοι οι υπόλοιποι όχι απλώς δεν έπιασαν το υπονοούμενο. Ήταν αγέννητοι! 

Δεν είχαν δει, δεν είχαν διαβάσει, ίσως κάποιοι είχαν ακούσει κάτι. Ίσως κάποιες σκόρπιες διηγήσεις, ίσως κάπου είχε πάρει το μάτι τους, ότι κάποτε ο ΠΑΟΚ είχε κατακτήσει ένα τρόπαιο με το περίεργο όνομα… Κόρατς.

Ωστόσο, κανείς τους δεν ήξερε τι είχε συμβεί εκείνο το βράδυ της 16ης Μαρτίου του 1994. Λογικό. Πολύ λογικό. Πάνε πάνω από τρεις δεκαετίες!

Κανείς δεν γνώριζε ότι εκείνο το βράδυ στο σπίτι της Στεφανέλ ο Δικέφαλος έπαιξε το τέλειο μπάσκετ.

Σκόραρε 100 πόντους στην έδρα μιας εκπληκτικής ιταλικής ομάδας, έχοντας 63% στο δίποντο, 82% στο τρίποντο και 96% στις βολές!

Το καλάθι της Σολέ έμοιαζε με βαρέλι. Οι παίκτες του ΠΑΟΚ έμοιαζαν σαν να πετούν βότσαλα στην θάλασσα. Μα, όσο κυλούσε το παιχνίδι μία άλλη κωδική ονομασία άρχισε να τριβελίζει το μυαλό: Βιτόρια!

Τότε, που ο ΠΑΟΚ του Μπάνε και του Πέτζα άρχισε να βομβαρδίζει από νωρίς, μα ο τελικός που γινόταν στο σπίτι της οικοδέσποινας Ταουγκρές έπρεπε πάση θυσία να πάει στα χέρια της οικοδέσποινας.

Ο Δικέφαλος αποδεκατίστηκε με 29 φάουλ (!), οι Βασκοι εκτέλεσαν 38 βολές (έναντι 18), ήταν το κύκνειο ευρωπαϊκό άσμα, για μία ομάδα, η οποία για μία εξαετία ήταν η καλύτερη στην Ευρώπη.

Δεν πληκτρολόγησα καν την λέξη Βιτόρια. Ήμουν σίγουρος ότι θα έπρεπε και πάλι να εξηγώ. 

Αργά, αλλά σταθερά, ο ΠΑΟΚ άρχισε να φορτώνεται με φάουλ, τρία ο Σαβάρ Ρέινολντς από τις αρχές του δεύτερου δεκαλέπτου, τρία ο Άπσον, τρία ο Παπαδάκης, τριπλάσιες βολές στο ημίχρονο οι Γάλλοι. Ήταν πια εμφανές προς τα που πάει το πράγματα. Ολοφάνερο.

Στο τέλος, το Σολέ αποδείχθηκε τελικά ένα κράμα από Τεργέστη και Βιτόρια. Περισσότερο όμως από μία χιτσκοκική πρόκριση στον τελικό, όλο αυτό αποδείχθηκε ένα ταξίδι στο χρόνο. 

Μία νοσταλγική διαδρομή στον κόσμο των αναμνήσεων. 

Για ένα βράδυ, ο ΠΑΟΚ έκανε τον κόσμο του να νιώσει και πάλι παιδί. Διότι, ο μέσος μπασκετικός του κόσμος έχει πια γκρίζα, άσπρα ή καθόλου μαλλιά, παίρνει over 0,5 χάπι για να ρυθμίσει κάτι μέσα του που δυσλειτουργεί από τον χρόνο και ζει νοσταλγώντας τα… «μαγικά σου βράδια στο Παλέ».

Όλοι αυτοί -έστω και για ένα βράδυ- έγιναν και πάλι παιδιά, ξανάνιωσαν, θυμήθηκαν πως είναι να μυρμηγκιάζεις ολόκληρος από το άγχος σε κάθε κατεβασιά, πως είναι να τρέμεις πριν το τελευταίο σουτ και πως φτάνεις στην κορύφωση, στον οργασμό μετά ένα νικητήριο καλάθι.

Στην δική τους συνείδηση, ο ΠΑΟΚ είναι ήδη τροπαιούχος, δεν χρειάζονται καν οι τελικοί με την Μπιλμπάο. Αυτό το βράδυ -μετά από τρεις στείρες δεκαετίες- είναι σαν δέκα κύπελλα μαζί. Δεν περιγράφεται. Ούτε εξαργυρώνεται με κάτι χειροπιαστό.

Μία πρόκριση στην έδρα της πρωτοπόρου του γαλλικού πρωταθλήματος (μπροστά από Μονακό και Παρί που παίζουν στην Euroleague), από μία ομάδα που κοστίσει ολόκληρη όσο ένα μηνιάτικο του Κέντρικ Ναν είναι από μόνο του κάτι μυθικό.

Μα, ο ΠΑΟΚ πέτυχε κάτι ακόμα δυσκολότερο. Κάτι αδύνατον. Κατάφερε να εφεύρει μία χρονομηχανή και να ταξιδέψει τον κόσμο του στο παρελθόν.

Κατάφερε να νικήσει την φθορά του χρόνου, να βρει το ελιξίριο της νιότης, που ρούφηξαν πρώτοι ο Θανάσης Χατζόπουλος, ο Αντωνης Τσαλόπουλος και ο Βασίλης Τριλυράκης. 

Έκλαιγαν ενώ γελούσαν!

Γελούσαν, ενώ έκλαιγαν!

Τώρα που το σκέφτομαι καλύτερα δεν είναι ούτε Τεργέστη, ούτε Βιτόρια. Δεν είναι Γενεύη, ούτε Ναντ. 

Είναι μία νέα σελίδα, ένα νέο κεφάλαιο, σε ένα παλιό, σκονισμένο, βιβλίο που είχε καταχωνιαστεί για χρόνια στο χρονοντούλαπο της ιστορίας και το οποίο ξεθάφτηκε με έναν περίεργο, ανεξήγητο, μαγικό τρόπο για να τους ταξιδέψει όλους στα πιο ανέμελα, χαρούμενα και ξέγνοιαστα χρόνια.

Στην νιότη τους...

https://www.sdna.gr/mpasket/1299489_elixirio-tis-niotis