Αγάπα τον πλησίον σου…Ο φετινός ΠΑΟΚ σχεδόν σε κάθε ταξίδι του θυμίζει -μέρες που είναι- την παραβολή του καλού Σαμαρείτη. Γράφει ο Σωτήρης Μήλιος...

Το ημερολόγιο έδειχνε 15 Νοεμβρίου και η κίνηση του έμοιαζε με ένα τελευταίο χαρτί. Μία απέλπιδα προσπάθεια να σώσει ένα καράβι που πήγαινε ολοταχώς προς τα βράχια, με τον καπετάνιο του αναγκασμένο να παρακολουθεί από απόσταση λόγω τιμωρίας.

Είπε πολλά. Μα το πιο σημαντικό ζήτημα το όποιο έθιξε ως τακτική ανορθογραφία αυτού του γκρουπ   ήταν τούτο: «Σε θέματα τακτικής η ομάδα δεν είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει το να χάνει την μπάλα και να μην βλέπει τον αντίπαλο να φτάνει στην περιοχή της.

Δεν διαχειριζόμαστε καλά το τρανζίσιον και μας δημιουργεί εκνευρισμό, κινδυνεύει η εστία μας. Πρέπει να βελτιώσουμε αυτό το κομμάτι. Δεν είναι θέμα προσώπων, είναι συνολικό πρόβλημα. Έχει να κάνει με την αυτοπεποίθηση και την αποφασιστικότητα της ομάδας μέσα στο γήπεδο».

Ακριβώς πέντε μήνες μετά, με το ρολόι στο ΟΑΚΑ να σημαδεύει το 41ο λεπτό, ο ΠΑΟΚ κερδίζει φάουλ σε καλή θέση, τόσο για απευθείας εκτέλεση, όσο και για σέντρα.

Ο Ζίβκοβιτς σκέφτεται την συρτή παράλληλη πάσα, μοιάζει με κομπίνα που έχει δοκιμαστεί με επιτυχία σε κάποια προπόνηση. Το σχέδιο όμως πάει στραβά. Το σουτ του Κωνσταντέλια εξοστρακίζεται στα κορμιά και 18 δευτερόλεπτα αργότερα, η μπάλα αναπαύεται για δεύτερη φορά στα δίχτυα του Κοτάρσκι, το ματς με τον Παναθηναϊκό έχει ουσιαστικά τελειώσει.

Από την στιγμή που χάθηκε η κατοχή, ο Σιώπης διανύει το μισό γήπεδο ανενόχλητος. Κανείς δεν λερώθηκε, κανείς δεν σκέφτηκε να κάνει μαρκάρισμα καθυστέρησης, ένα επαγγελματικό φάουλ, κάτι.

Αυτά τα 18 δευτερόλεπτα είναι μία «φωτογραφία» της φετινής αμυντικής συμπεριφοράς του ΠΑΟΚ. Μιας λειτουργίας που δεν βελτιώθηκε ποτέ κατά την διάρκεια της σεζόν, όσα σχήματα κι αν άλλαξαν, όσα πρόσωπα κι αν χρησιμοποιήθηκαν.

Σε μία αποστροφή του λόγου του, ο Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ είπε πως ένα από τα μυστικά για την κατάκτηση του τίτλου ήταν πως «δεν δωρίσαμε τίποτα σε κανέναν αντίπαλο». 

Την ίδια στιγμή, ο φετινός ΠΑΟΚ θυμίζει -μέρες που είναι- την παραβολή του καλού Σαμαρείτη, ο οποίος κάνει ότι μπορεί για να βοηθήσει τον εκάστοτε πλησίον του.

«Δώρα» παντού. «Δώρα» σε όλους. 

Μόνο σε αυτό το μίνι πρωτάθλημα των πλέι-οφ, οι παίκτες του πέτυχαν δύο αυτογκόλ σε προσπάθειες είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν κατέληγαν στα δίχτυα υπό άλλες συνθήκες.

Υπέπεσαν σε ένα πέναλτι που προήλθε από λάθος γύρισμα από την μεσαία γραμμή!

Και δέχθηκαν ακόμα δύο τέρματα από φτηνά πουλήματα χωρίς πίεση του Βιετέσκα στην μεσαία γραμμή, που έμοιαζαν με σκέτες ασίστ.

Στο ποδόσφαιρο είναι άλλο πράγμα το αποτέλεσμα και άλλο η εμφάνιση / εικόνα στο γήπεδο. Ο Δικέφαλος κέρδισε διαδοχικά ΑΕΚ και Ολυμπιακό, μα δεν γιάτρεψε ποτέ το αληθινό του πρόβλημα. Νομοτελειακά, η τρίτη ήταν και φαρμακερή.

Δεν ήταν έκπληξη. Ούτε τυχαίο. Αν κοιτάξει κανείς τα πέντε τελευταία παιχνίδια του ΠΑΟΚ εκτός Τούμπας, θα δει ακριβώς το ίδιο πράγμα. 

Στο Βουκουρέστι, η Στεάουα έκανε πάρτι στο ανοιχτό γήπεδο και βρήκε δύο αναπάντητα τέρματα.

Στο «Καραϊσκάκης», ο Ολυμπιακός τιμώρησε τοις μετρητοίς όλα τα αμυντικά λάθη στο 2-1.

Στην «Λεωφόρο Αλεξάνδρας» η Athens Kallithea έστησε ένα μικρό πάρτι στους κενούς χώρους, η εστία του Δικέφαλου παραβιάστηκε «μόλις» δύο φορές ελέω Παβλένκα.

Στην OPAP Arena, κάλλιστα το σκορ στις αρχές της επανάληψης θα μπορούσε να είναι 3-0, αν δεν υπήρχε το παθητικό οφσάιντ στην αρχή της φάσης που ο Μουκουντί σκοράρει λίγο πριν το φινάλε του πρώτου μέρους.

Ο Παναθηναϊκός δεν έκανε τίποτα το τρομερό, απλώς περίμενε για τις στιγμές του. Τις στιγμές που προσφέρει γενναιόδωρα σε κάθε παιχνίδι η αμυντική λειτουργία του ΠΑΟΚ. Ήταν στοιχειωδώς εύστοχος και ξεκλείδωσε ένα πολύπλοκο παιχνίδι πολύ πιο εύκολα από ότι θα περίμενε.

Τα θαύματα λέγονται έτσι, λόγω της σπανιότητας του. Ο Δικέφαλος έκανε ένα στην Νέα Φιλαδέλφεια, δεν μπορεί να ψάχνει σε κάθε εκτός έδρας παιχνίδι του τρία γκολ για να κερδίζει. Δεν γίνεται. Δεν λειτουργεί έτσι το ποδόσφαιρο.

Το αμυντικό φίλτρο είναι κάτι που δεν διδάσκεται. Είτε το έχεις είτε όχι. Το ίδιο και η σκληράδα. Η διάθεση να θυσιάσεις το κορμί σου, να λερωθείς, να πονέσεις.

Από ένα σημείο και μετά το θέμα ξεφεύγει από την ατομική ποιότητα και πάει στην σύνθεση χαρακτηριστικών. Είναι ξεκάθαρο ότι κάτι λείπει, που δεν διορθώνεται ούτε με προπονήσεις, ούτε με την καθμερινή τακτική ανάλυση, ούτε με φωνές, αλλά ούτε με νουθεσίες.  Κάτι που πια πρέπει να αναζητηθεί σε μεταγραφικό επίπεδο.

Κάτι που αν δεν βελτιωθεί, αν δεν λυθεί, ο ΠΑΟΚ δεν έχει καμία τύχη ούτε του χρόνου είτε τερματίσει δεύτερος, τρίτος ή τέταρτος στα φετινά πλέι-οφ…

https://www.sdna.gr/podosfairo/1303012_agapa-ton-plision-soy