Άγιος Αντίπας Επίσκοπος Περγάμου - Όσιος Βαρσανούφιος επίσκοπος Τβερ και Καζάν - Οσίες Τρυφαίνη και Ματρώνα - Όσιοι Ευθύμιος και Χαρίτων

Βιογραφία

Ταύρῳ παλαίεις, καλλιμάρτυς, Ἀντίπα,
Ὃς σε φλογίζειν, οὐ κερατίζειν ἔχει.
Χάλκεον ἑνδεκάτῃ βληθεὶς φλέγῃ, Ἀντίπα, εἰς βοῦν.

Ο Άγιος Ιερομάρτυρας Αντίπας έζησε κατά τους χρόνους του αυτοκράτορα Διομιτιανού (81 - 96 μ.Χ.). Ήταν σύγχρονος των Αγίων Αποστόλων, οι οποίοι και τον χειροτόνησαν Επίσκοπο της Εκκλησίας της Περγάμου, όταν ο Θεολόγος και Ευαγγελιστής Ιωάννης ήταν εξόριστος στην Πάτμο. Στην Αποκάλυψη ο Άγιος Αντίπας αποκαλείται από τον Απόστολο Ιωάννη πιστός ιερέας και μάρτυρας (Αποκάλυψη Ιωάννου, β' 13).

Ως αρχιερέας της Εκκλησίας της Περγάμου, ποίμανε το λογικό του ποίμνιο με κάθε ευσέβεια και αρετή. Όντας Επίσκοπος Περγάμου και ενώ ήταν πολύ γέρος, συνελήφθη από τους ειδωλολάτρες, όταν οι δαίμονες παρουσιάσθηκαν σε αυτούς και τους είπαν ότι δεν μπορούν να κατοικούν στον τόπο εκείνο εξαιτίας του Αντίπα. Γι' αυτό οδηγήθηκε στον ηγεμόνα και εξαναγκάστηκε με βία να αρνηθεί τον Χριστό και να θυσιάσει στα είδωλα. Εκείνος (ο ηγεμόνας) κατέβαλε κάθε προσπάθεια να πείσει τον Άγιο να αρνηθεί τον Χριστό, λέγοντάς του ότι τα παλαιότερα είναι πολυτιμότερα, ενώ εκείνα που εμφανίζονται πρόσφατα δεν έχουν καμία αξία. Του είπε δηλαδή ότι η θρησκεία των εθνικών, η ειδωλολατρία, είναι παλαιά, αυξήθηκε διά μέσου των αιώνων και έχει πολλούς οπαδούς, γι' αυτό και είναι πολύ σπουδαιότερη από την πίστη των Χριστιανών, που εμφανίσθηκε τελευταία και έχει πολύ λίγους πιστούς. Στο επιχείρημα αυτό του ηγεμόνος ο Άγιος απάντησε με την ιστορία του Κάιν. Είπε δηλαδή σε αυτόν, ότι η αδελφοκτονία του Κάιν, αν και αυτός είναι πολύ αρχαιότερος, προκάλεσε και προκαλεί τον αποτροπιασμό σε άπειρα πλήθη ανθρώπων και ουδείς ευσεβής άνθρωπος τη ζηλεύει. Ο ηγεμόνας εξοργίσθηκε πάρα πολύ από την απάντηση του Αντίπα και τότε έδωσε εντολή να τον ρίξουν σε ένα πυρωμένο χάλκινο ομοίωμα βοδιού, όπου τελειώθηκε ο βίος του, το έτος 92 μ.Χ.

Το ιερό λείψανό του ενταφιάσθηκε στην Εκκλησία της Περγάμου και αναβλύζει αενάως μύρο και ιάσεις, η δε Σύναξή του ετελείτο στο πάνσεπτο Αποστολείο του Αγίου και πανευφήμου Αποστόλου Ιωάννου του Θεολόγου, κοντά στην Μεγάλη Εκκλησία.

Ναός του Αγίου Αντίπα υπήρχε κατά τον 9ο αιώνα μ.Χ. στην Κωνσταντινούπολη και έτερος, επίσης, κείμενος μεταξύ των χωρίων Αγίου Στεφάνου και Ρηγίου (Κιουτσούκ - Τσεκμετζέ).

 

Όσιος Βαρσανούφιος επίσκοπος Τβερ και Καζάν

Βιογραφία

Ο Όσιος Βαρσανούφιος, κατά κόσμον Βασίλειος, γεννήθηκε το έτος 1495 μ.Χ. στο Σέρπουχωφ της Ρωσίας και καταγόταν από ιερατική οικογένεια. Ενώ ήταν νέος, αιχμαλωτίσθηκε από τους Τατάρους της Κριμαίας. Δεχόμενος αυτό το γεγονός ως θέλημα του Θεού, ταπεινά υποτασσόταν στους κυρίους του και με προθυμία εκπλήρωνε κάθε εργασία που του ανέθεταν. Μετά από τρία χρόνια όμως, ο πατέρας του κατάφερε να τον εξαγοράσει και να τον πάρει πίσω.

Ο Άγιος έγινε μοναχός το 1515 μ.Χ. στη μονή του Σωτήρος, του Αγίου Ανδρονίκου της Μόσχας και διακόνησε ως ιεροδιάκονος στην Επισκοπή του Τβερ. Τα χαρίσματά του και ο θεοφιλής βίος του οδήγησαν τον Μητροπολίτη Μόσχας Μακάριο να τον τοποθετήσει στη μονή του Αγίου Νικολάου της Πέσνα, κοντά στην Μόσχα. Αργότερα πήγε στο Καζάν και ίδρυσε ένα μοναστήρι αφιερωμένο στη Μεταμόρφωση του Σωτήρος. Ενώ βρισκόταν στο Καζάν, ο Αρχιμανδρίτης Βαρσανούφιος βοηθούσε τον Αγίο Γουρία (τιμάται 15 Δεκεμβρίου) στην διάδοση της Χριστιανικής πίστεως στους Μουσουλμάνους και στους ειδωλολάτρες. Η γνώση της ταταρικής γλώσσας αποδείχθηκε ότι ήταν πολύ χρήσιμη για την ιεραποστολική του δράση.

Το έτος 1567 μ.Χ. ο Άγιος Βαρσανούφιος εξελέγη Επίσκοπος Τβερ και Καζάν. Όταν έφθασε σε μεγάλη ηλικία, επέστρεψε στο Καζάν και στο μοναστήρι της Μεταμορφώσεως, το οποίο και είχε ιδρύσει. Εκεί έλαβε το Μέγα Αγγελικό Σχήμα και κοιμήθηκε με ειρήνη, το έτος 1576 μ.Χ.

Τα ιερά λείψανα των Αγίων Γουρίου και Βαρσανουφίου ανακαλύφθηκαν στις 4 Οκτωβρίου του έτους 1596 μ.Χ. και τοποθετήθηκαν σε λειψανοθήκες στο παρεκκλήσι του ναού, σύμφωνα με τις οδηγίες του Πατριάρχου Ιώβ. Στις 20 Ιουνίου του έτους 1630 μ.Χ., τα χαριτόβρυτα λείψανά τους μεταφέρθηκαν από το μοναστήρι της Μεταμορφώσεως στον καθεδρικό ναό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου.

Οσίες Τρυφαίνη και Ματρώνα

Βιογραφία

Χωρίζεται Τρύφαινα σαρκὸς πηλίνης,
Ἡ πηλὸν αὐτῆς τὰς τρυφὰς ἡγουμένη.

Στους Συναξαριστές αναφέρεται μόνο η μνήμη της Τρυφαίνης της εν Κυζίκω. Στον Λαυριωτικό όμως κώδικα 170 μνημονεύονται και οι δύο.

Οι Οσίες Τρυφαίνη και Ματρώνα κατάγονταν από την πόλη της Κυζίκου και από νεαρή ηλικία επιπόθησαν τον Χριστό, γι' αυτό και ακολούθησαν τον μοναχικό βίο. Έφθασαν δε σε τέτοιο βαθμό ασκήσεως και νηστείας, ώστε να φαίνονται οι συνθέσεις των οστέων τους. Δεν είχαν κελί, αλλά περιβεβλημένες με ένα μικρό ένδυμα προσεύχονταν συνεχώς στον Θεό νύχτα και ημέρα και ξεκουράζονταν λίγο στην γη. Λίγο πρις το οσιακό τέλος τους, το οποίο προείδαν, έκαναν το σημείο του σταυρού και παρέδωσαν τις ψυχές τους στα χέρια του Θεού. Μετά την οσιακή κοίμησή τους, επιτέλεσαν πολλά θαύματα.

Όσιοι Ευθύμιος και Χαρίτων

Βιογραφία

Ο Όσιος Ευθύμιος έζησε μεταξύ του 15ου και 16ου αιώνα μ.Χ. στη Ρωσία. Γεννήθηκε στην πόλη Μπολογκντά και από νεαρή ηλικία αγάπησε τον μοναχικό βίο. Σύντομα έγινε μοναχός στο μοναστήρι Σπασο-Καμένσκιυ κοντά στην λίμνη Κουμπενσόε. Λίγο αργότερα όμως έφυγε από το μοναστήρι, για να ζήσει ως ερημίτης στον ποταμό Κουμπένκα, δύο χιλιόμετρα απόσταση από τη λίμνη.

Ο πόθος του για μεγαλύτερη ησυχία τον οδήγησε στην περιοχή του ποταμού Σγιανζέμα, όπου συναντήθηκε με τον Όσιο Χαρίτωνα. Και οι δύο μαζί ίδρυσαν τη μονή της Αναλήψεως του Σωτήρος στη Μπολογκντά. Κατασκεύασαν τη μοναδική Εκκλησία που υπήρχε σε αυτή την περιοχή και καλλιεργούσαν χόρτα για την ελάχιστη τροφή τους.

Ο Όσιος Ευθύμιος κοιμήθηκε με ειρήνη περί το έτος 1465 μ.Χ., ενώ ο Όσιος Χαρίτων, που τον διαδέχθηκε στην καθοδήγηση της μονής, κοιμήθηκε το έτος 1509 μ.Χ. Και οι δύο ενταφιάσθηκαν στο ναό της μονής, ο οποίος αργότερα έγινε ενοριακός.

https://www.saint.gr/04/11/index.aspx