Τα καλύτερα θα ‘ρθουν, μάτια μου δεν ανησυχώ. Ο Νίκος Μοσχοβίτης δίνει credits και βλέπει τα μελλούμενα

 Άραγε να ήταν μια πρώτη εικόνα από τα προσεχώς, ένα υπέροχο, «φλεγόμενο» και ανανεωμένο Παλατάκι, γεμάτο από κόσμο με την ομάδα να κερδίζει ένα ντέρμπι; Μπορεί… Και μπορεί τα προσεχώς να είναι πολύ πιο συναρπαστικά, μπορεί ο ΠΑΟΚ να φτάσει ξανά στο σημείο να διεκδικεί κορυφές. Ένα σημείο που νομοτελειακά θα ξαναφτάσει, γιατί όσοι μας διαβάζετε εδώ και τόσα χρόνια, θα ξέρετε και τη θεωρία μας, για τους κύκλους που κάνει η ζωή σε συλλόγους με τόση μεγάλη δυναμική.

Μπορούμε να βρούμε 100 και παραπάνω λόγους να διαφωνήσουμε σε διάφορους επικοινωνιακούς χειρισμούς, από όλες τις πλευρές, αλλά από τη στιγμή που ένας επιχειρηματίας του βεληνεκούς του Τέλη Μυστακίδη, έχει πάρει την απόφαση να κάνει δική του την ΚΑΕ ΠΑΟΚ, είναι θέμα χρόνου όλα αυτά να ξεχαστούν και να επικεντρωθούμε όλοι στην επόμενη μέρα που έρχεται. Και αυτό που είναι δεδομένο για την επόμενη μέρα μέρα ενός τμήματος που έχει ταλαιπωρηθεί ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ (και μόνο αυτοί που το έχουν ζήσει από μέσα μπορούν να το καταλάβουν), είναι πως θα είναι διαφορετική.

Το όλο θέμα μπαίνει στην τελική του ευθεία και η εβδομάδα που έρχεται ίσως να αποδειχθεί και ιστορική, για την αλλαγή σελίδας στο ιδιοκτησιακό της ΚΑΕ. Μπορεί να έχουν συμβεί πολλά το προηγούμενο διάστημα (ο καθένας έχει τη δική του οπτική και λογική για να τα κρίνει όπως θέλει) στο σύλλογο γενικότερα, αλλά στο σημείο που έχουμε φτάσει όσον αφορά το μπάσκετ, επιτρέψτε μας να πιστεύουμε ότι αυτά που… έρχονται, θα είναι πολύ πιο ενδιαφέροντα και πιο ουσιαστικά.

Σε αυτήν εδώ τη γωνία, επιλέγουμε να επικεντρωθούμε σε αυτά, έχοντας στο δικό μας μυαλό, ότι δε θα αργήσει η στιγμή που δε θα μιλάμε πια για την «πλευρά τάδε» και την «πλευρά δείνα», αλλά για τον ΠΑΟΚ και μόνο αυτόν. Ίσως και να είναι λίγο ρομαντικό αυτό το σκεπτικό, τη δεδομένη χρονική στιγμή, αλλά το πόσο ρευστά μπορεί να είναι κάποια πράγματα, το δείχνει μόνο η ίδια η ζωή. Όλα δείχνουν ότι δε θα χρειαστεί πολλή υπομονή ακόμα για μια αλλαγή στην ΚΑΕ, που δυνητικά και σε βάθος χρόνου, μπορεί να αλλάξει τα δεδομένα στο ελληνικό και το ευρωπαϊκό μπάσκετ.

Υπάρχουν όμως και αυτά που έχουν γίνει. Και αυτοί που έχουν δώσει την ψυχή τους γι’ αυτά που έχουν γίνει. Παρότι είναι της (σοσιαλμιντιακής) μόδας να απαξιώνονται οι πάντες, το μεγαλύτερο κομμάτι των φίλων του ΠΑΟΚ ξέρει. Βλέπει. Αναγνωρίζει. Το Παλατάκι γεμίζει, γιατί ο κόσμος είδε πέρσι μια ομάδα να φτάνει να διεκδικεί ευρωπαϊκό τίτλο και φέτος, ο ενθουσιασμός γι’ αυτά που έρχονται, με την επικείμενη διοικητική αλλαγή, δεν κρύβεται.

Ο Θανάσης Χατζόπουλος, που έχει μάθει πολλά σε αυτά τα πέντε παραγοντικά χρόνια στην ΚΑΕ ΠΑΟΚ (που μπορεί να ισοδυναμούν με… 30 χρόνια σε ανθρακωρυχείο), με τα έσοδα των διαρκείας και κάποια έξτρα έξοδα, που έπρεπε να γίνουν και καλύφθηκαν πάλι, έδωσε μια νέα εικόνα σε ένα γήπεδο που φαινόταν πολύ πιο «γερασμένο» από ότι ήταν στην πραγματικότητα. Και χρειάζονται να γίνουν πολλά ακόμα. Και θα γίνουν γιατί όπως σημειώσαμε στον τίτλο «τα καλύτερα θα ‘ρθουν, ματιά μου δεν ανησυχώ». Ολόκληρη Χαρούλα το έχει πει, ποιοι είμαστε εμείς να την αμφισβητήσουμε;

Για το αγωνιστικό μπορούμε να πούμε πολλά και τίποτα, ταυτόχρονα. Επί της ουσίας, το χθεσινό παιχνίδι με τον Ηρακλή, ήταν το πρώτο κανονικό που έδωσε αυτή η ομάδα. Κύλησε με τέτοιον τρόπο η προετοιμασία της, που ένα χρήσιμο φιλικό δεν έδωσε. Το σημειώναμε από εδώ, το είπε και ο ίδιος ο Γιούρι Ζντοβτς χθες. Πηγαίνοντας στο γήπεδο χθες, πραγματικά δεν ξέραμε τι να περιμένουμε γιατί, δεν είχαμε ούτε ένα ασφαλές δείγμα. Αντιλαμβανόμαστε ότι στο γενικότερο κλίμα, «πουλάει» η απαξίωση, αλλά ρε παιδιά, με τι δείγμα; Και επίσης, με όλα όσα γίνονται, ποιος ξέρει αυτή η ομάδα πως θα είναι 2-3-4 μήνες μετά;

Κάτι δε μας κολλάει σε αυτήν την τριάδα της περιφέρειας, με Μπράουν, Τζάκσον, Ντίμσα και μπορεί οι περισσότεροι να έχουν «πέσει» στο δεύτερο, εμείς μάλλον έχουμε λίγο unpopular opinion για τον Λιθουανό, ο οποίος έχει αδιαμφισβήτητη ποιότητα, αλλά και περιορισμένο ρεπερτόριο στην επίθεση. Σε αυτό το επίπεδο, οι γκαρντ είναι πολύ σημαντικοί και αν κάποιος δε μπορεί να δημιουργήσει-εκτελέσει για τον εαυτό του, αλλά να πρέπει να το κάνει η ομάδα για αυτόν (με 10 καινούργιους παίκτες και νέο προπονητή), χρειάζεται περισσότερος χρόνος. Ας δούμε ποιοι έπαιρναν αποφάσεις με τη μπάλα στον περσινό ΠΑΟΚ. Ρέινολντς, Μπάρτλεϊ, Κατσίβελης, σε αρκετά παιχνίδια ο τέρμα… αχάμπαρος Χέντερσον (και με ψηλούς όπως ο Άπσον, και ο Φόρεστερ που ορμούσαν στο καλάθι στην επίθεση σαν καμικάζι). Φέτος; Ο Μπράουν που έκανε ματσάρα χθες. Ο Κόνιαρης ερχόμενος από τον πάγκο. Μετά; Δύσκολη ερώτηση…

Υ.Γ.: Ο ανταγωνισμός μεγαλώνει και θα μεγαλώνει κι άλλο. Ο Ηρακλής έκανε σούπερ παιχνίδι στην πρεμιέρα με τον Προμηθέα και χθες, ήταν έτοιμος προπονητικά σε συνθήκες δύσκολες για οποιονδήποτε αντίπαλο.

Υ.Γ. 2: Μαυρίλα παντού, σκοτάδι, με τα φώτα να πέφτουν κυρίως στον αγωνιστικό χώρο, μεγάλες σημαίες να κυματίζουν, ένα «πέταλο» που μέσα από το παρκέ φαίνεται σα να… κατηφορίζει να σε «φάει». Μακάρι να παραμείνει αυτή η εικόνα σε κάθε εντός έδρας παιχνίδι του ΠΑΟΚ.

Υ.Γ. 3: Το cube λειτούργησε πιλοτικά χθες, οι νέοι πίνακες δεν έχουν ολοκληρωθεί ακόμα. Στην πορεία θα τα δούμε όλα σε πλήρη λειτουργία, με όλα τα απαραίτητα.

https://www.paok24.com/mpasket/580625/ta-kalytera-tha-rthoyn-matia-moy-den-anisycho