Της Πόλης τα παιδιά τα παινεμένα...Ο Ανέστης Μύθου είναι το τελευταίο πετράδι στο στέμμα των ακαδημιών του ΠΑΟΚ, που παράγουν ακατάπαυστα παίκτες και δίνουν ξεχωριστό ηχόχρωμα και ύφος στον ΠΑΟΚ.
Μοιάζει με μία άτυπη τελετή μύησης. Μία μυσταγωγική ταυτοτική διαδικασία, που υπενθυμίζει σε όλους ποιος ήρθε απόψε εδώ. Ένα τετράστιχο που προσδιορίζει το "εμείς" από το "εσείς".
Αλήθεια, όμως ποιοι είμαστε εμείς;
Είμαστε εμείς της Πόλης τα παιδιά τα παινεμένα
που παίζουμε την μπάλα ξακουσμένα.
Έχουμε περίσσεια χάρη
που καμία ομάς δεν έχει άλλη.
Ο αρχηγός στην μέση ενός κύκλου, που σχηματίζεται από 10 σφιχτές αγκαλιές. Η φωνή του να δίνει τον τόνο και οι υπόλοιποι να επαναλαμβάνουν τους στίχους από τον πρώτο ύμνο του ΠΑΟΚ, που γράφτηκε το 1927, με αφορμή τις πρώτες επιτυχίες του Δικεφάλου και ο οποίος σταδιακά άρχισε να τραγουδιέται παντού.
Ένα προσφυγικό μήνυμα αυτοπροσδιορισμού με νόημα που εξακολουθεί να παραμένει ισχυρό, διεισδυτικό, επίκαιρο ακόμα και μετά από 99 χρόνια.
Δεν φτιάχνει απλώς ποδοσφαιριστές. Εκπαιδεύει...
Είναι μία διαδικασία που σε κάποια στιγμή της ποδοσφαιρικής τους εκπαίδευσης, την βίωσαν όλα τα παιδιά που φοίτησαν και φοιτούν στην ακαδημία του ΠΑΟΚ.
Ίσως για αυτό και να έχουν μία τέτοια ιδιαίτερα ευγένεια, όσοι κατάφεραν να διαβούν την πόρτα της μεγάλης ομάδας. Πόδια γερά γειωμένα στο έδαφος, χαμηλωμένο βλέμμα, σεβασμός και μία σπάνια συστολή, προϊόν μιας πολυετούς προσπάθειας, που δεν περιλαμβάνει μόνο ξερό ποδόσφαιρο, δεν έχει μόνο μπάλα.
Είναι μία πολυπαραγοντική, πολύπλοκη διαδικασία που επιτρέπει στον ΠΑΟΚ να λέει ότι δεν φτιάχνει απλώς ποδοσφαιριστές. Διαπλάθει χαρακτήρες. Διαμορφώνει προσωπικότητες. Εκπαιδεύει. Συνολικά.
Την ώρα που ο Ανέστης Μύθου με ένα μαεστρικό χτύπημα έστειλε την μπάλα στο απέναντι πλαϊνό δίχτυ και έζησε το δικό παιδικό του όνειρο μπροστά στο πέταλο της Θύρας 4, δεκάδες, εκατοντάδες καρδιές σκίρτησαν μαζί του.
Πάντα έτσι συμβαίνει, όταν ένας νεοσσός, καταφέρνει να ανοίξει τα φτερά του και μπορεί πια να πετάξει μόνος του. Ο Μύθου είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα συνέπειας, προσήλωσης, δουλειάς.
Μπήκε στην ακαδημία ως κεντρικός αμυντικός, εκπαιδεύτηκε ως μέσος, μα καθιερώθηκε και αναδείχθηκε ως επιθετικός. Μία διαδικασία συνεχούς αξιολόγησης, εκμάθησης και αναζήτησης της πιο ταιριαστής λύσης για όλους.
Ο πανηγυρισμός του είχε μέτρο. Τόσο, όσο. Όπως και το καλοκαίρι, όταν σκόραρε σε ένα φιλικό προετοιμασίας απέναντι στον Άγιαξ. Οι δηλώσεις του, το ίδιο. Καμία αλαζονεία, καμία έπαρση, καμία αμετροέπεια. Δεν είναι μόνο θέμα χαρακτήρα. Είναι και θέμα... δασκάλων.
Ο Μύθου έγινε φέτος ο τρίτος παίκτης της ακαδημίας που εισάγει στον κόσμο των μεγάλων ο Ραζβάν Λουτσέσκου -που τόσο έχει κατηγορηθεί πως τάχα δεν εμπιστεύεται τα νέα παιδιά. Είχαν προηγηθεί δύο Δημήτρηδες. Ο Χατσίδης και ο Μπέρδος. Οι δύο πρώτοι, όταν η μπάλα "έκαιγε", "ζεματούσε". Στον χωρίς αύριο επαναληπτικό της Αυστρίας με την Βόλφσμπεργκερ!
Απευθείας στα βαθιά.
Όλοι τους πήραν την πολύ γερή κρυάδα του 4-1 από τον Λεβαδειακό στο Κύπελλο. Ταχύρρυθμα μαθήματα ποδοσφαίρου, όπου την μία μέρα μπορεί να βρεθείς στην κορυφή του Έβερεστ και την επόμενη στον τάφρο των Μαριανών, με τέτοια ταχύτητα που το σώμα μπορεί να καταρρεύσει από τα "G" της απότομης επιτάχυνσης ή επιβράδυνσης.
50 αποχρώσεις του... ασπρόμαυρου!
Η επίσημη εμφάνιση τους στον κόσμο των μεγάλων στρογγυλοποίησε μία μοναδική για τα ελληνικά δεδομένα συνθήκη. Από την ημέρα που το τιμόνι του ΠΑΟΚ ανέλαβε ο Ιβάν Σαββίδης, ούτε λίγο ούτε πολύ 50 παίκτες (!) που προέρχονται από την ακαδημία του Δικέφαλου "έγραψαν" έστω και ένα λεπτό επαγγελματικής συμμετοχής (οι 42' εξ' αυτών μόνο την τελευταία δεκαετία).
Χωρίς σε αυτούς να υπολογίζονται οι Μπαταούλας, Τσοπούρογλου που έπαιξαν στα καλοκαιρινά φιλικά, όχι όμως σε επίσημη αναμέτρηση -ο Μαχαμαντού Μπάλντε δεν μπορεί να θεωρηθεί παίκτης της ακαδημίας.
Το νούμερο για αυτά τα 13 χρόνια είναι εξωπραγματικό και αποτελεί την πιστή εφαρμογή ενός οράματος που υλοποίησαν πρώτοι ο Θοδωρής Ζαγοράκης, ο Ζήσης Βρύζας, ο Βαγγέλης Πουρλιοτόπουλος και άλλοι άοκνοι εργάτες του ΠΑΟΚ και εξέλιξε, στήριξε, χρηματοδότησε, απογείωσε ο Ιβάν Σαββίδης.
Δεν έγιναν όλοι μεγάλοι και τρανοί ποδοσφαιριστές. Δεν βιοπορίστηκαν όλοι από αυτό. Κάποιοι μάλιστα εγκατέλειψαν νωρίς το ποδόσφαιρο. Ωστόσο, σε όλη αυτή την διαδρομή, ο Δικέφαλος κατάφερε κάτι ανεκτίμητο.
Δημιούργησε το δικό του ποδοσφαιρικό ISO. Μεγάλωσε και έκανε πολύ πιο ελκυστικό το brand του.
Διατήρησε τους συνεκτικούς δεσμούς με την τοπική κοινωνία, το ελληνικό στοιχείο, την ρίζα του. Έγινε ομάδα πρότυπο, παράδειγμα, αντικείμενο μελέτης και αντιγραφής. Δημιούργησε μία τάση.
Γέννησε νέους οπαδούς.
Οι 50 απόφοιτοι της ακαδημίας που έγραψαν έστω και ένα λεπτό με την πρώτη ομάδα στην εποχή του Ιβάν Σαββίδη από το 2012 μέχρι σήμερα είναι οι ακόλουθοι...
* Τα στατιστικά προέρχονται από την ιστοσελίδα Transfermarkt.com
** Στην λίστα δεν περιλαμβάνονται παίκτες όπως ο Στέλιος Μαλεζάς, ο Δημήτρης Γιαννούλης και ο Αστέριος Γιακουμής, που αποκτήθηκαν ως μεταγραφές και δεν αποτελούν απόφοιτους της ακαδημίας του ΠΑΟΚ.
** Ο Νίκος Μπότης (Ιντερ), ο Γιώργος Τζοβάρας (Σλόβαν Μπρατισλάβας) και ο Σπύρος Αγγελίδης (Βέρντερ Βρέμης) παραχωρήθηκαν σε ομάδες του εξωτερικού πριν γράψουν επίσημη συμμετοχή με τα ασπρόμαυρα.
Επένδυσε και... κέρδισε!
Όταν φτιάχνεις, όταν επενδύσεις σε μία ακαδημία, το τελευταίο που θα πρέπει να σκέφτεσαι είναι η χρηματική απόσβεση. Αν έρθει είναι ευπρόσδεκτη, αλλά το σημαντικό είναι άλλο.
Από την ημέρα που ο Ιβάν Σαββίδης ανέλαβε τα ηνία του ΠΑΟΚ υπολογίζεται ότι ξοδεύτηκαν για την ακαδημία ένα ποσό που κυμαίνεται από τα 36 ως τα 40 εκατομμύρια ευρώ!
Χοντρικά, το ετήσιο κόστος αγγίζει τα 3 εκατομμύρια ευρώ, οι ακαδημίες είναι ένα ακριβό σπορ, που απαιτεί κότσια για να το υποστηρίζεις σταθερά, αφού κανείς δεν εγγυάται σίγουρα ανταποδοτικά οφέλη.
Στην περίπτωση του ΠΑΟΚ, όμως, η επένδυση αυτή έφερε και πολλαπλάσια υλικά οφέλη. Εκτός από την αγωνιστική προσφορά τους στο γήπεδο, ο Δικέφαλος έβαλε στα ταμεία του πάνω από 55 εκατομμύρια ευρώ από πωλήσεις παικτών που ο ίδιος δημιούργησε.
Δεν είναι τυχαίο ότι οι τρεις πιο ακριβές πωλήσεις της ιστορίας του (Τζήμας, Κουλιεράκης, Τζόλης) είναι δικά του παιδιά. Τα πιο ακριβά περιουσιακά του στοιχεία στην πρώτη ομάδα είναι και πάλι δικά του παιδιά. Οι σημαντικότερες ελπίδες του για το αύριο είναι και πάλι τα δικά του παιδιά.
Στις τελευταίες κλήσεις των εθνικών ομάδων ελπίδων, νέων και παίδων, ο ΠΑΟΚ είχε συνολικά 19 εκπροσώπους από την ακαδημία του, χωρίς να υπολογίζονται παιδιά που ξεκίνησαν από εκεί την καριέρα τους και πλέον αγωνίζονται σε άλλες ομάδες όπως ο Νίκος Μπότης, ο Γιώργος Κούτσιας, ο Βίκτορ Ρουμιάντσεφ, ο Στέφανος Τζίμας. Το νούμερο είναι εκπληκτικό.
Ένα ποδοσφαιρικό football factory.
Παντού υπάρχει ένας... Μύθου!
Μία ακαδημία δεν μπορεί να παράγει συνεχώς generational talents όπως ο Γιάννης Κωνσταντέλιας. Κάποιοι θα φτάσουν στο κατώφλι της πρώτης ομάδας και θα καταφέρουν να μπουν στο rotation. Κάποιοι όμως δεν θα καταφέρουν ποτέ να καθιερωθούν στον ΠΑΟΚ. Είναι φυσιολογικό.
Είναι όμως τέτοιες οι βάσεις που έχουν αποκτήσει, είναι τέτοια η εμπιστοσύνη που υπάρχει στην δουλειά που γίνεται στον Δικέφαλο, που ξέρουν ότι κάπου θα παίξουν μπάλα.
Είτε το πιστεύετε είτε όχι στην φετινή Super League υπάρχουν 20 παίκτες που (απο)φοίτησαν στην ακαδημία του ΠΑΟΚ και αγωνίζονται στην μεγάλη κατηγορία.
Ένας μικρός δεύτερος ΠΑΟΚ, χωρίς να υπολογίζεται ο πραγματικός ΠΑΟΚ Β' που είναι η μόνη από τις δεύτερες ομάδες του Big-4, που δεν υποβιβάστηκε από την Super League 2 και εξακολουθεί να αποτελεί προθάλαμο της πρώτης ομάδας.
Το νούμερο είναι πολύ εντυπωσιακό και πρωτοφανές για τα ελληνικά δεδομένα, αλλά απέχει ακόμα πολύ για να μπορούμε να τοποθετήσουμε την ακαδημία του ΠΑΟΚ, ανάμεσα στις κορυφαίες του πλανήτη.
Για την ακρίβεια δεν μπορεί να μπει ούτε καν στις 50 πιο... παραγωγικές στον κόσμο. Μία πρόσφατη έρευνα του CIES, αποκάλυψε ότι αυτή τη στιγμή υπάρχουν 97 απόφοιτοι της ακαδημίας της Ρίβερ Πλέιτ που αγωνίζονται σε επαγγελματικό επίπεδο πρώτης κατηγορίας, με μέσο όρο συμμετοχής για τον καθένα τα 2.305 λεπτά!
Έπονται αυτές της Μπενφίκα (93), της Ντεφενσόρ Μοντεβιδέο (88), της Μπόκα Τζούνιορς (86), του Άγιαξ (80), του Ερυθρού Αστέρα (79), της Ντινάμο Ζάγκρεμπ (77), της Μπαρτσελόνα (76), της Σπόρτινγκ (76) και της Βέλες Σάρσφιλντ (70) που κλείνει την πρώτη δεκάδα.
Αυτό από μόνο του δείχνει ότι δεν υπάρχει τίποτα καλό που δεν μπορεί να γίνει ακόμα καλύτερος. Ο δρόμος είναι μακρύς και ο αγώνας καθημερινός.
Για το φινάλε μία ατάκα ενός άριστου γνώστη των ακαδημιών, που ζει από μέσα τις πυρετώδεις διαδικασίες: "Aν νομίζει ο κόσμος ότι οι πραγματικές μεταγραφικές μάχες γίνονται στο επίπεδο των μεγάλων, τότε δεν έχει ιδέα για τον χαμό που γίνεται παγκοσμίως στο recruiting για τις υπογραφές παιδιών από 10 έως 14 ετών", ηλικίες που ρίχνουν το βάρος όλες οι τοπ ομάδες στον κόσμο, ψάχνοντας για αγνή, ατόφια, ανόθευτη πρώτη ύλη, την οποία μπορούν να διαμορφώσουν όπως θέλουν...
PhotoCredits: Vaggelis Hantzis
https://www.sdna.gr/podosfairo/1365268_tis-polis-ta-paidia-ta-painemena
Reviewed by GEORGE GEOPONOS
on
Νοεμβρίου 02, 2025
Rating:
