ΠΑΟΚ: Με το σκουφί του Λουτσέσκου και μέταλλο πρωταθλητή. Ο ΠΑΟΚ στη Λιβαδειά υπέγραψε μια νίκη–δήλωση. Κόντρα στη διαιτησία, αλλά με σκουφί και μέταλλο, έδειξε γιατί παραμένει διεκδικητής τίτλου. Ο Σταύρος Σουντουλίδης γράφει.
Υπάρχουν ποδοσφαιρικά βράδια που δεν θες να τα εξηγήσεις· απλώς τα αφήνεις να σε παρασύρουν. Το Λεβαδειακός – ΠΑΟΚ 2-3 ήταν ένα από αυτά. Ένα παιχνίδι που ανέβασε έντονα υψηλούς παλμούς, δοκίμασε χαρακτήρες — και τελικά έδωσε το δικαίωμα στον ΠΑΟΚ να έχει φύγει από τη Βοιωτία με κάτι παραπάνω από τρεις βαθμούς.
Έφυγε με μια νίκη που μοιάζει με δήλωση: «Είμαι εδώ, και δεν πρόκειται να χαρίσω τίποτα. Και σε κανέναν σας!».
Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά: «Strong mentality». Η εικόνα μιας ομάδας (του Λουτσέσκου) που, παρότι κουρασμένη, παρότι λαβωμένη, παρότι ακόμη παλεύει με τις απουσίες, όπως αυτή του Γιάννη Κωνσταντέλια, έδειξε πως έχει μέσα της αυτό που ψάχνει κάθε προπονητής τέτοια εποχή — μέταλλο.
Και ναι, δεν γινόταν να χάσει ο ΠΑΟΚ το πρώτο παιχνίδι στη σεζόν στο οποίο ο Ραζβάν Λουτσέσκου εμφανίστηκε με το αγαπημένο του σκουφί. Ποδόσφαιρο παίζουμε, άνθρωποι είμαστε, οι «προλήψεις» του Ρουμάνου είναι μέρος του μύθου του. Από το 2019 και το νταμπλ, από το σκουφί που έγινε «talk of the town» και κατέληξε μέχρι και… σε τούρτα, από το σκουφί που πωλούνταν στη μπουτίκ και εξαφανίστηκε σε χρόνο μηδέν.
Ο Λουτσέσκου έχει αποδείξει ότι μερικές φορές οι λεπτομέρειες παίζουν ρόλο. Κι αν ο ίδιος φοράει τα γούρια του, ξέρεις πως έχει έρθει για πόλεμο.
Πάμε στο ματς. Ο ΠΑΟΚ πήρε τη μεγαλύτερη νίκη της σεζόν — μέχρι την επόμενη. Μια νίκη που στέλνει μήνυμα. Ότι αυτή η ομάδα είναι αποφασισμένη να πεθάνει στο γήπεδο για το πρωτάθλημα. Κι αυτό δεν γράφεται εύκολα, πρέπει να στο δείξει το παιχνίδι για να το πεις.
Και το έδειξε. Με έναν Λεβαδειακό που έπαιξε σαν ομάδα έτοιμη για ευρωπαϊκές διοργανώσεις, με ποιότητα που δεν βλέπεις συχνά στα ελληνικά γήπεδα. Με έναν ΠΑΟΚ, όμως, από ατσάλι, που κατάλαβε από το πρώτο λεπτό ότι το ματς αυτό ίσως να ήταν πιο σημαντικό κι από αυτό της Πέμπτης με τη Μπραν. Αν ήταν να μη πάρει και τα δύο, τουλάχιστον κέρδισε το σωστό.
Ο Δικέφαλος δεν βρήκε απέναντί του μόνο έναν εκπληκτικό Λεβαδειακό, μια ομάδα άριστη με τη μπάλα κάτω. Βρήκε και τον Σιδηρόπουλο. Έναν διαιτητή που, ειδικά στο τελευταίο κομμάτι του αγώνα, έδειξε αποφασισμένος να βγάλει τους «ασπρόμαυρους» από τα ρούχα τους. «Δεν μας σεβάστηκε», έλεγαν οι ασπρόμαυροι στο περιθώριο του ματς. Η επιμονή του στην αποβολή του Μεϊτέ — παρά τη διαφορετική άποψη του Φωτιά στο VAR — και οι συνεχείς αποφάσεις του έφεραν ένταση που δεν χρειαζόταν. Με τους ανθρώπους του ΠΑΟΚ να θυμούνται πως για παρόμοιο μαρκάρισμα στον Κωνσταντέλια, ο Σιώπης δεν είδε ούτε κίτρινη στη Λεωφόρο.
Αν έχουμε τέτοιους διεθνείς, τι να πεις…
Και μέσα σε όλα αυτά, ο ΠΑΟΚ είχε και τα δικά του θέματα. Η αμυντική μετάβαση ήταν προβληματική, το πλήρωσε με δύο γκολ και θα μπορούσε να έχει πληρώσει και τρίτο, αν ο Τσάπρας δεν έπεφτε πάνω στον Παβλένκα. Η αλλαγή του Κεντζιόρα — κίνηση που ο Λουτσέσκου δεν συνηθίζει να κάνει σε στόπερ — έλεγε πολλά. Ο Μιχαηλίδης μπήκε και έβαλε τα πράγματα στη θέση τους. Ο Καμαρά, λογικά ακόμη ανέτοιμος, δυσκολεύτηκε αλλά τουλάχιστον επέστρεψε.
Κι από την άλλη πλευρά, υπήρχαν οι «ήρωες». Ο Τάισον, στα 38 του, που έτρεχε στο 92’ σαν να ξεκινούσε το παιχνίδι. Ο Γιακουμάκης, που πάλεψε, πόνεσε, έβαλε γκολ και έδειξε γιατί ο ΠΑΟΚ τον ήθελε τόσο. Ο Ζίβκοβιτς, που όσο η μπάλα περνάει από τα πόδια του, ο ΠΑΟΚ μοιάζει άλλη ομάδα. Ο Παβλένκα, που έσωσε την ομάδα του σε κρίσιμο τετ-α-τετ. Ο Οζντόεφ, που έδωσε πνοή και δύο γκολ όταν όλα πήγαιναν ανάποδα. Ο Μπιάνκο, παντού στα λεπτά που έπαιξε. Ο Μιχαηλίδης, που καθάρισε φάσεις που με Κεντζιόρα δύσκολα θα είχαν καλό τέλος.
Μπορεί να υπάρχει δρόμος ακόμη. Αλλά για ένα βράδυ, οι παλμοί μπορούν να ξαναγίνουν φυσιολογικοί. Ο ύπνος θα είναι γλυκός, ήρεμος, με την αίσθηση ότι ο ΠΑΟΚ πήρε μια νίκη που δεν δίνει απλώς βαθμούς — δίνει πίστη.
ΥΓ: Νέο συμβόλαιο στον Τάισον χθες. Όχι σήμερα. Χθες. Στα 38 του κάνει τρίτο σερί 90λεπτο και βγάζει μαγική ασίστ στο 92’. Μορφή.
ΥΓ1: Ο Τάισον είναι παιχτάρα. Ο Ζίβκοβιτς το ίδιο. Άντε ρε Ντέλια, γύρνα. Η απουσία σου φωνάζει. Μάλλον την Τετάρτη με Άρη θα τον δούμε.
ΥΓ2: Ομαδάρα ο Λεβαδειακός. Ίσως και να αδικείται από το αποτέλεσμα. Και οι δύο ομάδες αξίζουν επαίνους. Αυτές τις εικόνες χρειάζεται το ελληνικό ποδόσφαιρο — ειδικά όταν η επαρχία παίζει χωρίς τα φώτα των μεγάλων. Η φάση του 2-1, από Λοντίγκιν σε Παλάσιος και Βέρμπιτς, είναι ακριβώς το ποδόσφαιρο που θέλουμε να βλέπουμε στο μέλλον.
ΥΓ3: Για τους... λάτρεις της στατιστικής. Ο ΠΑΟΚ πέρασε από μια δύσκολη έδρα μίας πολύ καλής- φέτος - ομάδας χωρίς να πάρει κόκκινη κάρτα ο αντίπαλος, χωρίς αυτογκόλ, χωρίς πέναλτι, που θα το έδινε (σε άλλο γήπεδο) ο Σιδηρόπουλος στο χέρι του Λιάγκα.
Reviewed by GEORGE GEOPONOS
on
Δεκεμβρίου 01, 2025
Rating:
.webp)
