Πάτρικ Μπέβερλι: Ο άνθρωπος που έκανε την ένταση επάγγελμα (vids). Τι μπορεί να δώσει στον ΠΑΟΚ εντός κι εκτός παρκέ ο 37χρονος γκαρντ με 11ετή καριέρα και 750+ ματς στο ΝΒΑ

 Αν μπορούσε κάποιος να συνοψίσει σε μια φράση την σπουδαία καριέρα του Πάτρικ Μπέβερλι, ποια θα ήταν πιο ταιριαστή από το «μικρός στο μάτι, μεγάλος στο γήπεδο»; Ο 37χρονος πόιντ γκαρντ, ο οποίος συμφώνησε να ενταχθεί στο πρότζεκτ του ΠΑΟΚ, είναι ο ορισμός αυτού που οι Αμερικανοί αποκαλούν «underrated» κι εμείς «υποτιμημένος». Άλλοι με τα παράσημα που κέρδισε μέσα στο γήπεδο θα απολάμβαναν πολύ μεγαλύτερης εκτίμησης απ’ όση αυτός. Αλλά η γκλαμουριά δεν ήταν ποτέ προσόν του.

Ο Πάτρικ Μπέβερλι μεγάλωσε στο Σικάγο, σε μια πόλη που δεν χαρίζεται και δεν συγχωρεί αδυναμίες, και το μπάσκετ ήταν από τα παιδικά του χρόνια ένας τρόπος να σταθεί όρθιος, όχι ένα ευχάριστο χόμπι. Στις γειτονιές της South Side έμαθε ότι τίποτα δεν σου δίνεται αν δεν το διεκδικήσεις, ότι για να ακουστείς πρέπει να φωνάξεις και για να σε σεβαστούν πρέπει πρώτα να αντέξεις. Αυτό το υπόβαθρο δεν τον εγκατέλειψε ποτέ. Αντίθετα, έγινε η ταυτότητά του, το καύσιμο για μια καριέρα που χτίστηκε πάνω στην ένταση.

Στο γυμνάσιο Τζον Μάρσαλ δεν ήταν καν ο ηγέτης, κάτι που έχουμε γράψει για τόσους και τόσους παίκτες που έχουν περάσει από την πατρίδα μας και ξεχώρισαν στα εφηβικά τους χρόνια. Ήταν όμως αυτός που κυνηγούσε κάθε μπάλα, που έμπαινε πρώτος στο παρκέ και έφευγε τελευταίος. Αυτή η εικόνα τον ακολούθησε στο κολέγιο του Άρκανσο, όπου βρέθηκε σε ένα περιβάλλον υψηλών απαιτήσεων και μεγάλου ανταγωνισμού, αλλά χωρίς προοπτική να γίνει ο σταρ.

Στο κολέγιο ο Μπέβερλι έδειξε από νωρίς ότι μπορούσε να σταθεί στο κορυφαίο επίπεδο του NCAA. Την πρώτη του χρονιά είχε 13,9 πόντους, αγωνίστηκε και με την εθνική ομάδα των ΗΠΑ Κ19 στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα που έγινε στη Σερβία. Αλλά η πορεία του δεν ήταν ευθύγραμμη.

Μια πειθαρχική υπόθεση  στην αρχή της τρίτης του χρονιάς οδήγησε στην απομάκρυνσή του από την ομάδα και, ουσιαστικά, στο τέλος του κολεγιακού του κεφαλαίου. Το παραδέχτηκε και ο ίδιος: Κατέθεσε για δική του μια εργασία που είχε φτιάξει άλλος. Για πολλούς αυτό θα ήταν το τέλος. Για τον Μπέβερλι ήταν η αρχή μιας άλλης διαδρομής. Χωρίς ντραφτ, χωρίς εγγυήσεις, χωρίς δίχτυ ασφαλείας, πήρε την απόφαση που παίρνουν όσοι δεν έχουν άλλη επιλογή: έφυγε για την Ευρώπη.

Η ουκρανική Ντνίπρο ήταν ο πρώτος σταθμός. Δύσκολη η προσαρμογή, αλλά δεν άργησε να ξεχωρίσει για την ενέργεια και την επιθετικότητά του στην άμυνα. Τον Ιούνιο συνέβη το αναπάντεχο, παρ’ ότι αγωνιζόταν στο εξωτερικό συμπεριλήφθηκε στο ντραφτ (Νο42 από τους Λέικερς, οι οποίοι το ίδιο βράδυ έδωσαν τα δικαιώματά του στο Μαϊάμι). Εκείνη τη στιγμή το γκλαμουράτο πρωτάθλημα των ΗΠΑ έμοιαζε με κάτι μακρινό. Έτσι πέρασε τη χρονιά του στον Ολυμπιακό, όπου έφτασε στον τελικό τόσο της Euroleague, όσο και του ελληνικού πρωταθλήματος, και κατέκτησε το κύπελλο.

Η συνέχεια τον βρήκε στη Ρωσία, στη Σπαρτάκ Αγίας Πετρούπολης, όπου οι εμφανίσεις του στην Ευρωλίγκα και στο EuroCup τον έβαλαν ξανά στον χάρτη. Εκεί διαμορφώθηκε πλήρως ο «Pat Bev» που θα γνώριζε αργότερα το ΝΒΑ: ο γκαρντ που δεν αφήνει τον αντίπαλο να αναπνεύσει.

Ο ίδιος έχει πει πολλές φορές ότι η Ευρώπη τον «έφτιαξε» ως επαγγελματία, ότι εκεί έμαθε πειθαρχία, τακτική και υπομονή. Και όταν το 2012 ήρθε επιτέλους το τηλεφώνημα από το ΝΒΑ, δεν έμοιαζε με όνειρο, αλλά με δικαίωση.

Στους Χιούστον Ρόκερτς βρήκε έναν ρόλο κομμένο και ραμμένο πάνω του. Δεν χρειαζόταν να σκοράρει 20 πόντους. Χρειαζόταν να μαρκάρει τον καλύτερο γκαρντ του αντιπάλου, να ανεβάζει τον ρυθμό, να αλλάζει την ατμόσφαιρα. Εκεί καθιερώθηκε ως ένας από τους κορυφαίους αμυντικούς περιφερειακούς της λίγκας, με συμμετοχές σε All-Defensive Teams και με τη φήμη του παίκτη που κανείς δεν θέλει απέναντί του.

Η μετέπειτα θητεία του στους Los Angeles Clippers ενίσχυσε αυτή την εικόνα. Δίπλα σε σταρ, ο Μπέβερλι έγινε ο καταλύτης, ο παίκτης που «κάνει τη βρώμικη δουλειά». Κάποιοι τον λάτρεψαν κι άλλοι τον μίσησαν. Ο ίδιος έχει εξηγήσει ότι ο ρόλος του δεν είναι να χαϊδεύει αυτιά, αλλά να κερδίζει πλεονεκτήματα για την ομάδα του, ακόμη κι αν αυτό σημαίνει να γίνει ο «κακός» της υπόθεσης.

Ακολούθησαν σταθμοί σε Μινεσότα, Σικάγο, Φιλαδέλφια, Μιλγουόκι και τελικά στους Λέικερς, οι οποίοι τον είχαν επιλέξει πρώτοι. Ο ρόλος ίδιος στο παρκέ, ένταση και εμπειρία, αλλά πλέον και ηγεσία στα αποδυτήρια. Προπονητές και συμπαίκτες μιλούσαν συχνά για το πώς αλλάζει την καθημερινότητα μιας ομάδας, για το πώς ανεβάζει την προπόνηση.

Όταν ο κύκλος του στο ΝΒΑ άρχισε να κλείνει, η επιστροφή στην Ευρώπη έμοιαζε σχεδόν φυσική. Το 2024 αποφάσισε να ξαναπεράσει τον Ατλαντικό, επιλέγοντας ένα περιβάλλον όπου η ένταση και ο χαρακτήρας του είχαν πάντα αξία. Το πρότζεκτ της Χάποελ Τελ Αβίβ ήταν κάτι που ήθελε να υπηρετήσει.

Τι περίμενε η Χάποελ απ’ αυτόν; Είχε 21,6 λεπτά μέσο όρο, με 9,4 πόντους, 3,3 ριμπάουντ και 3,4 ασίστ. Προσπάθησε να λειτουργήσει σαν μια σταθερά, όπως έκανε πάντα, κι όχι ως το πρώτο βιολί. Μετά από μια αναπάντεχη ήττα από τη Χάποελ Μπιρ Σέβα, το συμβόλαιό του λύθηκε.

Και τώρα… ο ΠΑΟΚ. Ένα άλλο πρότζεκτ, σε μια χώρα όπου του έδωσε μπασκετικές εμπειρίες τα χρόνια της υπομονής. Μ’ αυτό το βιογραφικό, αυτοί που δεν έχουν παρακολουθήσει την καριέρα του ενδεχομένως να περιμένουν έναν διαστημικό σούπερ σταρ, που βάζει καλάθια με όλους τους τρόπους, αν και όχι στην πρώτη του νιότη. Δεν είναι έτσι. Ο Μπέβερλι μπορεί να δώσει άλλα πράγματα: Από εμπειρία και καθαρό μυαλό σε δύσκολες καταστάσεις μέχρι και… επαγγελματική «εκπαίδευση» σε νεότερους και πιο άπειρους. Αυτά έκανε τόσα χρόνια και κέρδισε το παντεσπάνι του. Ούτως ή άλλως, στα 37 του πια τα λεφτά δεν είναι τόσο μεγάλη προτεραιότητα.

https://www.sdna.gr/mpasket/1381387_patrik-mpeberli-o-anthropos-poy-ekane-tin-entasi-epaggelma-vids