Εορτάζοντες την 31ην του μηνός Ιανουαρίου ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΚΥΡΟΣ και ΙΩΑΝΝΗΣ οι Ανάργυροι, και ή ΑΓΙΑ ΑΘΑΝΑΣΙΑ με τις τρεις θυγατέρες της ΘΕΟΔΟΤΗ, ΘΕΟΚΤΙΣΤΗ και ΕΥΔΟΞΙΑ ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΟΥΪΚΤΩΡΙΝΟΣ, ΟΥΪΚΤΩΡ, ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ, ΚΛΑΥΔΙΟΣ, ΔΙΟΔΩΡΟΣ, ΣΑΡΑΠΙΝΟΣ και ΠΑΠΠΙΑΣ Η ΑΓΙΑ ΤΡΥΦΑ1ΝΗ Ο ΑΓΙΟΣ ΗΛΙΑΣ ο Αρδουνης Ο ΟΣΙΟΣ ΑΡΣΕΝΙΟΣ ο Νέος εν Πάρω

ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΚΥΡΟΣ και ΙΩΑΝΝΗΣ οι Ανάργυροι, και ή ΑΓΙΑ ΑΘΑΝΑΣΙΑ με τις τρεις θυγατέρες της ΘΕΟΔΟΤΗ, ΘΕΟΚΤΙΣΤΗ και ΕΥΔΟΞΙΑ Ό Άγιος Κύρος, πού καταγόταν από την Αλεξάνδρεια και έζησε στο χρόνια του Διοκλητιανού (292), πήγε σε μοναστήρι πού ήταν στον Αραβικό κόλπο. Ή φήμη δε της θαυματουργικής χάριτος με την οποία ήταν προικισμένος, έφερε σ' αυτόν συμμοναστή τον Ιωάννη (πού καταγόταν από την 'Έδεσσα της Μεσοποταμίας), στολισμένο επίσης με πολλά πνευματικά χαρίσματα. ΟΙ δύο Άγιοι, με τη δύναμη της πίστης ατό Σωτήρα Χριστό, γιάτρευαν θαυματουργικά κάθε πάσχοντα πού πήγαινε στο έρήμητήριό τους. Αυτό δεν είναι παράξενο, διότι ο ίδιος ο Κύριος υποσχέθηκε: 'Αμήν λέγω ύμίν, ο πιοτεύων εις εμε, τα έργα α εγώ ποιώ κακείνος ποιήσει, και μείζονα τούτων ποιήσει"1. Δηλαδή, αλήθεια σας λέω, ότι εκείνος πού πιστεύει σε μένα, τα υπερφυσικά έργα πού κάνω εγώ θα τα κάνει και εκείνος, και μάλιστα μεγαλύτερα κι από αυτά. Όμως, ο Κύρος και ο Ιωάννης δεν ήταν αποκλειστικά κλεισμένοι στα κελιά τους. Έμαθαν ότι σε κάποια πόλη οι ειδωλολάτρες έπιασαν μια χήρα γυναίκα, την Αθανασία, με τίς τρεις νεαρές θυγατέρες της, Θεοδότη, Θεοκτίστη και Ευδοξία, και είχαν σκοπό να τίς βασανίσουν. Τότε, οι δύο Άγιοι άφοβα πήγαν στον τόπο του μαρτυρίου και με τα λόγια τους ενδυνάμωσαν και παρακίνησαν τίς τέσσερις γυναίκες στον αγώνα του μαρτυρίου. Έξ' αιτίας όμως αυτού, οι ειδωλολάτρες, μαζί με τίς γυναίκες αποκεφάλισαν και τους δύο Άγιους. 1. Ευαγγέλιο Ιωάννου, ιδ' 12. Απολυτίκιο. Ήχος δ'. ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.Ως Αθλοφόροι ευκλεείς του Σωτήρος, και ίατήρες τών ψυχών και σωμάτων, Ανάργυροι εκλάμπετε εν πάση τη γη, νόσων μεν ίώμενοι, άνωδύνως τά βάρη, χάριν δε πορίζαντες, τοίς βοώαιν άπαύστως χαίρετε κρήναι θείων δωρεών, Κύρε θεόΦρον, και Ιωάννη ένδοξε. ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΟΥΪΚΤΩΡΙΝΟΣ, ΟΥΪΚΤΩΡ, ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ, ΚΛΑΥΔΙΟΣ, ΔΙΟΔΩΡΟΣ, ΣΑΡΑΠΙΝΟΣ και ΠΑΠΠΙΑΣ Ήταν όλοι Κορίνθιοι και έζησαν στα χρόνια του βασιλιά Δεκίου(249-251 μ.Χ.). Διατάχθηκαν ν' αρνηθούν τον Χριστό, άλλ' αυτοί τον ομολόγησαν γενναία. Τότε ο ανθύπατος Τέρτιος τους υπέβαλε σε φρικτά μαρτύρια, πού μπροστά τους οι Άγιοι έμειναν άφοβοι και αμετακίνητοι, άξιοι του αποστόλου Παύλου, του θεμελιωτή της Εκκλησίας τους. Και πέθαναν με τη σειρά, κάτω από τον ωραίο ουρανό της πατρίδας τους, χωρίς να λυπηθούν καθόλου. Αντίθετα μάλιστα, χαίρονταν διότι ο θάνατος αυτός θα τους έφερνε, εκεί οπού λάμπει ο ανέσπερος Ήλιος και απλώνονται τα ανέκφραστα και άπειρα και αθάνατα κάλλη και θέλγητρα της θείας βασιλείας. Έτσι οι μεν Ουϊκτωρίνος, Ούΐκτωρ και Νικηφόρος πέθαναν, αφού τους συνέτριψαν τα μέλη, ο Κλαύδιος πέθανε αφού του έκοψαν τα χέρια και τα πόδια, ο Διόδωρος ρίχτηκε στη φωτιά, του Σαραπίνου έκοψαν το κεφάλι και τον Παππία τον έπνιξαν μέσα στη θάλασσα. Η ΑΓΙΑ ΤΡΥΦΑ1ΝΗ Καταγόταν από την Κύζικο και είχε πατέρα Συγκλητικό ονομαζόμενο Αναστάσιο, μητέρα δε την ευσεβή και ενάρετη Σωκρατία, χριστιανή. Έτσι ή κόρη ανατράφηκε με την ενθουσιώδη φλόγα της πίστης και έγινε αληθινή ηρωίδα της Εκκλησίας. Ή γενναιότητα της φάνηκε σ' έναν διωγμό. Για να ενθαρρύνει τους ασθενέστερους και για να απελπίσει τους ειδωλολάτρες, παρουσιάστηκε μόνη της και γνωστοποίησε ότι είναι χριστιανή και κήρυξε τον βέβαιο θρίαμβο της Εκκλησίας. Ή τόλμη της αύτη την οδήγησε στο μαρτύριο. Μετά από πολλές δοκιμασίες, πού υπέμεινε με θαυμαστή υπομονή, ρίχτηκε στα άγρια θηρία. Τότε, ταύρος άγριος όρμησε εναντίον της και τη διέσχισε, χωρίς αυτή να κάνει καμιά κίνηση διαφυγής. Έτσι ένδοξα πήρε το αμάραντο στεφάνι της αιώνιας δόξας. Ο ΑΓΙΟΣ ΗΛΙΑΣ ο Αρδουνης Γεννήθηκε στην Καλαμάτα από γονείς ευσεβείς. Έκανε το επάγγελμα του κουρέα και είχε μεγάλη υπόληψη από τους προεστούς της Καλαμάτας. Μιλώντας κάποτε σ' αυτούς, τους προέτρεψε να ενεργήσουν για να ελαφρυνθούν οι φόροι πού επιβάλλουν οί Τούρκοι ατούς χριστιανούς, διότι αλλιώς κινδυνεύουν να αρνηθούν την πίστη των πατέρων τους. Κατά τη συζήτηση δημιουργήθηκε λογομαχία και ο Αρδούνης παρουσιάστηκε στον κριτή και απαρνήθηκε τη χριστιανική πίστη. Ελεγχόμενος όμως από τη συνείδηση του, πήγε στο Άγιο Όρος, άπου μόνασε για 8 χρόνια, ασκούμενος στην αρετή, την προσευχή και την προετοιμασία για το μαρτύριο. Επανήλθε λοιπόν στην Καλαμάτα, παρουσιάστηκε στον κριτή και ομολόγησε μπροστά του τη χριστιανική πίστη. Παρά τις κολακείες και τα φρικτά βασανιστήρια, ο Ηλίας έμεινε ακλόνητος στην πίστη του. Έτσι στις 31 Ιανουαρίου 1686, τον έκαψαν ζωντανό. Ή τίμια κάρα του νεομάρτυρα αυτού, είναι θησαυρισμένη στην Ιερά Μονή Βουλκάνου της Μεσσηνίας.Ο ΟΣΙΟΣ ΑΡΣΕΝΙΟΣ ο Νέος εν Πάρω Διακρίθηκε στην ευσέβεια σαν μοναχός και τιμάται σήμερα στις Κυκλάδες ως Όσιος. Γεννήθηκε στα Ιωάννινα στις 31 Ιανουαρίου 1800 και το κατά κόσμον όνομα του ήταν Αθανάσιος. Σε ηλικία εννέα ετών πήγε στις Κυδωνιές της Μ. Ασίας, όπου σπούδασε στην εκεί ονομαστή σχολή της πόλης, έχοντας διδάσκαλο τον Γρηγόριο Σαράφη. Το 1815 αναχώρησε για το Άγιο Όρος, μαζί με κάποιο γέροντα από τη Ζαγορά, ονόματι μοναχός Δανιήλ, πού υπήρξε χειραγωγός του κατά την παιδική και εφηβική ηλικία του, και όπου στη συνέχεια έγινε μοναχός. Μετά από έξι χρόνια οι δύο μοναχοί, έφυγαν και ήλθαν στη Μονή Πεντέλης και από κει στις Κυκλάδες. ο Αρσένιος, κυρίως έδρασε στην Πάρο και τη Φολέγανδρο, όπου δίδαξε για κάποιο διάστημα στη σχολή ελληνικών γραμμάτων, πού είχε ιδρυθεί στα τελευταία χρόνια της Τουρκοκρατίας. Το περισσότερο όμως της ζωής του το πέρασε στην Πάρο, αφοσιωμένος σε πνευματικά έργα και ιδίως στην εξομολόγηση. Απεβίωσε, την 31η Ιανουαρίου του 1877 στην εν Πάρω γυναικεία Μονή της Μεταμορφώσεως του Χριστού, όπου διετέλεσε πνευματικός πατήρ. ο λαός, ιδίως της Πάρου, τίμησε, τον Αρσένιο και ζωντανό ως Όσιο, μετά δε τον θάνατο του ανηγέρθη ναΐσκος στην Πάρο, στον όποιο περιλαμβάνεται ο τάφος του. Αναφέρονται δε και θαύματα αυτού.

 http://www.pigizois.net/sinaxaristis/01/31_01.htm