Από εκεί που το έβαλε ο Νινούα…

 Ο Δημήτρης Τσορμπατζόγλου γράφει για την αύρα που έφερε νίκη στον ΠΑΟΚ σε έναν ακόμη αγώνα που ήταν καλύτερος του αντιπάλου, ενώ μπαίνει σε λεπτομέρειες για το γκολ του Νινούα που έδωσε τη νίκη στην ομάδα του.

Ακόμη και χθες ο ΠΑΟΚ έφθασε κοντά στο να μην κερδίσει ΚΑΙ ΠΑΛΙ έναν αγώνα όπου…

• Ήταν πολύ-πολύ καλύτερος του αντιπάλου
• Κυριάρχησε στο 80% του παιχνιδιού
• Ήταν η μόνη ομάδα που δημιουργούσε ευκαιρίες
• Εκείνος είχε 15 τελικές και 3-4 μεγάλες ευκαιρίες, ενώ ο Παναιτωλικός δεν πάτησε στην περιοχή του παρά μόνο μία φορά όταν και κέρδισε το πέναλτι!

ΟΚ! Αυτό είναι το ποδόσφαιρο, αλλά κάπου… φθάνει με τον ΠΑΟΚ μόνιμο θύμα του παιχνιδιού και των ιδιαιτεροτήτων του. (Ο ΠΑΟΚ βέβαια είναι υποχρεωμένος να ψάξει βαθειά αυτό το επαναλαμβανόμενο φαινόμενο και πώς εμφανίζεται κάθε εβδομάδα…).

Κόντεψε να φέρει ισοπαλία 1-1 ο ΠΑΟΚ, σε αγώνα όπου ΔΕΝ δέχθηκε ούτε μία φάση! Και όλα αυτά μέσα στη σεζόν όπου κάθε Κυριακή και κάθε Πέμπτη είναι ανώτερος των αντιπάλων, αλλά εκείνος βάζει ένα γκολ σε 15 τελικές και οι άλλοι σκοράρουν απέναντί του με… μισή ή μία φάση!

Ε πώς θα γίνει δηλαδή; Πόσο θα πάει ακόμη αυτή η κατάσταση;  

Όχι! Δεν αποτελεί μεγάλη επιτυχία μία νίκη του ΠΑΟΚ επί του Παναιτωλικού.  Λίγο ή πολύ είναι αυτονόητο ότι ο ΠΑΟΚ θα μπει στο γήπεδο και θα είναι ανώτερος της ομάδας του Αγρινίου. Ακόμη και οι τελικές που έφθασαν στις 5 με 15 ή τα 0-9 κόρνερ δεν αποτελούν έκπληξη.

Εκείνο που πλέον… κουράζει είναι το να βλέπεις τον ΠΑΟΚ σε ΟΛΑ τα ματς που δίνει να είναι εμφανώς ανώτερος, αλλά να δυσκολεύεται τόσο πολύ να πάρει αυτό που του αξίζει.

Αν το πάμε… μεταφυσικά, η αύρα της αλλαγής προπονητή και ειδικότερα η αύρα του Γκαρσία, βοήθησε χθες ώστε ο ΠΑΟΚ στο τέλος να κερδίσει –επιτέλους- το 

τρίποντο που τόσο πολύ δικαιούνταν.  

Ο Ουρουγουανός προπονητής άλλαξε σχηματισμό και επέλεξε να δώσει περισσότερο χρόνο σε παίκτες που δεν προέρχονταν από τραυματισμό και είχαν περισσότερη ενέργεια μετά την μεγάλη προσπάθεια στη Γρανάδα. Η βασική λειτουργία δεν άλλαξε τόσο πολύ με τον ΠΑΟΚ να… γέρνει και πάλι στα αριστερά, με την ομάδα να περιμένει κυρίως τις εμπνεύσεις ή τις συνεργασίες που θα έβγαζε από εκεί ο Γιαννούλης.

Ένας ΠΑΟΚ που ξεκίνησε και τελείωσε δυνατά το ματς, έχοντας ένα κακό διάστημα μεταξύ 30΄-50΄.

Ατομικά είναι φανερό ότι ο Βαρέλα έχει σταθεροποιηθεί σε πολύ ψηλά στάνταρ απόδοσης, ο Γιαννούλης δεν σταματάει να τρέχει με απίστευτη ένταση αλλά και ποιότητα στην πλευρά του, ο Ελ Καντουρί δίνει άλλη οντότητα στο κέντρο αλλά εξακολουθεί να αποτελεί θέμα το πώς αμύνεται σε συνδυασμό με τον Σβαμπ, ενώ η ομάδα θέλει πολλή δουλειά μεσοεπιθετικά, ειδικά τώρα που εφόσον αλλάζει σχηματισμό, θα πρέπει να ποντάρει σε παίκτες-εξτρέμ που θα παίξουν στη γραμμή. Το θέμα υπήρχε από το καλοκαίρι και αλίμονο αν ο ΠΑΟΚ έκανε επιλογές μόνο για το 3-4-2-1. Δεν το πιστεύω. Όπως και να έχει, ο Γκαρσία προφανώς θα εύχεται να επιστρέψει υγιής ο Ζαμπά, ενώ μην ξεχνάμε ότι σε λίγες ημέρες, εκεί θα μπορεί να αξιοποιήσει και τον Βιεϊρίνια.  Σε κάθε περίπτωση το υλικό το γνωρίζει και θα προσπαθήσει να το αξιοποιήσει όσο καλύτερα γίνεται, βάζοντας σταδιακά μέσα στην καθημερινότητα, στις προπονήσεις και μετά στους αγώνες το μαχητικό πνεύμα που αποτελεί κύριο μέλημά του.

* Και πάμε στο βασικό ερώτημα για το φάουλ του Νινούα στο… γάμα και στο πλαϊνό δίχτυ της εστίας του Παναιτωλικού. Ο Τσιάρτας σχολίασε με ποδοσφαιρικό τρόπο όσα έγιναν, αλλά και όσα ειπώθηκαν στην περιγραφή. Σεβαστή η άποψη ενός ειδικού σε εκτελέσεις φάουλ, αλλά πολύ φοβάμαι ότι το θέμα ΔΕΝ είναι τόσο ποδοσφαιρικό και δεν έχει να κάνει με το πόσα 

ξέρουν ή πόσα… νιώθουν  όσοι είναι απέξω και σχολιάζουν. Το ζήτημα είναι πολύ πιο βαθύ και σχετίζεται άμεσα με την συμπεριφορά των Μέσων και των δημοσιογράφων ανάλογα με το τι καλύπτουν και σχολιάζουν.  

Στην εποχή που οι γνωστοί ερυθρόλευκοι κύκλοι (και οι φίλοι τους σε όλη την Ελλάδα) κάνουν μεγάλη προσπάθεια για να επιβάλουν το κλίμα τοξικότητας που τους βολεύει, τα Μέσα δεν μπορούν να δίνουν πατήματα και να χρησιμοποιούνται με τέτοιο τρόπο.   

Είναι η πολλοστή φορά που επιχειρείται να μειωθεί μία νίκη του ΠΑΟΚ με αιχμές που κανείς δεν θα τολμούσε να αφήσει αν στη θέση του Δικεφάλου ήταν άλλη ομάδα. Όλο αυτό το σκηνικό βέβαια έπρεπε ήδη να έχει απασχολήσει πολύ την ΠΑΕ ΠΑΟΚ.  

Για παράδειγμα αυτοί που σήμερα έγραψαν ότι «κοιμήθηκε» ο Κνετ σε φύλλο… κιτρινόμαυρης απόχρωσης, γιατί δεν σχολίασαν με τον ίδιο τρόπο το πώς βγήκε ο τερματοφύλακας του ΟΦΗ στο 1-1; Ξέρουν όλοι ότι αν μπούμε σε αυτή τη διαδικασία, δεν θα υπάρχει στιγμή στο ποδόσφαιρο που δεν θα προκύπτει υπόνοια περίεργης κίνησης;  

Ή μήπως και στον τελικό του 2018 ο Μπάρκας έκανε κάτι… περίεργο με την κίνηση προς τα δεξιά περιμένοντας εκτέλεση πάνω από το τείχος, για το οποίο βέβαια κανείς δεν άφησε αιχμές; (Πόσες και πόσες τέτοιες φάσεις κάθε μέρα…).



Αλλά ας μην κάνουμε το ίδιο με όλους αυτούς τους περίεργους που εσκεμμένα ή μη  «λερώνουν» το παιχνίδι.

Από εκεί και πέρα για τον Νινούα και το… πώς, αλλά και από… πού εκτέλεσε και που έστειλε την μπάλα…  Ο Γεωργιανός σούταρε από σημείο κοντά στο… σπίτι παράγοντα που το έπαιξε στο στοίχημα του περσινού αγώνα Ξάνθη-ΠΑΟΚ!

https://www.gazzetta.gr/football/superleague/article/1529353/apo-ekei-poy-evale-o-ninoya