Το δικαίωμα του κλειστού κύκλου και ο χαφ δίπλα στον Καμαρά. Ο Σταύρος Σουντουλίδης γράφει για την αξία του «διπλού» στο Αγρίνιο για τον ΠΑΟΚ και τις αποφάσεις που έχουν ληφθεί στη Μικράς Ασίας ενόψει της μεταγραφικής περιόδου του Ιανουαρίου.
Ο καλύτερος φίλος του ΠΑΟΚ, να τον πάρουν μαζί τους αύριο (...και να τον βάλουν σε περίοπτη θέση της business class δίπλα στον Λουτσέσκου) στην πτήση Θεσσαλονίκη - Αθήνα, θα 'ναι η «ορθή ανάγνωση» του 0-1 του Αγρινίου. Ποια είναι η ωφέλιμη ανάγνωση; Οτι επρόκειτο για μία νίκη, και μόνον, η οποία ναι μεν δίνει συνέχεια σε ένα εντυπωσιακό σερί (δώδεκα) νικών, αλλ' επί της ουσίας δεν εξασφαλίζει, εφόσον μείνει «μία νίκη», το παραμικρό. Ούτε την δεύτερη θέση στον βαθμολογικό πίνακα.
Αξία δεν έχει η ιστορία. Αξία έχουν οι αγώνες, αυτοί καθαυτοί. Ο αγώνας του ΠΑΟΚ με τον φετινό Παναιτωλικό του εξαιρετικού Γιάννη Πετράκη ήταν, a priori, πολύ δύσκολος. Οι εύκολοι χαρακτηρισμοί (εάν έμενε το 0-0 ως το τέλος ή εάν, το χειρότερο, ο Παναιτωλικός επιβίωνε κι άρπαζε τη νίκη) ήταν έτοιμοι, στη γωνία. Κι όμως, μπορούσαν να συμβούν. Και το ένα (η ισοπαλία) και το άλλο (η ήττα). Το κέρδος του «Δικεφάλου» με το «χρυσό» γκολ του Μαντί Καμαρά, όπως στο Περιστέρι, όπως στη Λιβαδειά, έτσι και τώρα στο Αγρίνιο, ήταν τεράστιο.
Είναι ο πήχης, για να επανέλθουμε, που βάζει ο Ραζβάν Λουτσέσκου εν όψει Ιανουαρίου. Να τελειώσει το 2024 -με τα δύο ματς εναντίον της ΑΕΚ για το κύπελλο και του Ατρομήτου για το πρωτάθλημα- και να μη βασανίζουν τους παίκτες ή τον προπονητή, οι «δεύτερες σκέψεις» και να πάει στα σίγουρα σ’ ότι αφορά το κομμάτι της ενίσχυσής του.
Για μένα ο ΠΑΟΚ διανύει τη φάση κατά την οποία, σιγά σιγά, εξερευνά και ανακαλύπτει τον καινούργιο εαυτό του. Με όλες αυτές τις πολλές κινήσεις που έγιναν το καλοκαίρι. Με τα προτερήματα, με τα ελαττώματα. Τον διαφορετικό, οπωσδήποτε, εαυτό του. Τι έχει, σ' αυτή τη φάση, ανάγκη; Την πίστη. Οχι το ζιζάνιο της αμφιβολίας και το μικρόβιο της ανασφάλειας. Διότι απέναντι στον Παναιτωλικό όλες αυτές οι μαζεμένες απουσίες και η ανάγκη για να πάρουν ανάσα κομβικοί και άκρως απαραίτητοι ποδοσφαιριστές, έδειξε ότι το ρόστερ χρειάζεται ενίσχυση.
Ωστόσο, εν όψει της αντάμωσης (και) με τον ευρωπαϊκό ανταγωνισμό του… χρόνου ξανά, το ζητούμενο είναι να πάρει και κάνα μάθημα. Οι όποιες νίκες, πολύτιμες στην οικονομία του πρωταθλήματος, δεν θα σημαίνει πως στη Μικράς Ασίας τα έχουν κάνει όλα σωστά. Θα σημαίνει μονάχα πως τα πολλά λάθη τους ήταν κατ' ελάχιστον λιγότερα από τα πολλά λάθη των άλλων…
Ο Λουτσέσκου, για να επανέλθουμε στα του σταθερού κριτηρίου, έχει προαποφασίσει πως με όποιους «έζησε» (και μεγαλούργησε πέρσι), με αυτούς και θα «πεθάνει» φέτος. Το βλέπουμε όσο καλύτερα γίνεται το τελευταίο διάστημα. Η μοναδική «new entry» είσοδος στον κλειστό κύκλο είναι αυτή του Μαντί Καμαρά. Πολύτιμη. Ωστόσο παραμένει, εν τη απουσία του πολύτιμου Μάγκομεντ Οζντόεφ από το τερέν, μόνη στην κομβική θέση των εσωτερικών μέσων. Ούτε που θέλω να σκέφτομαι ότι ο Αφρικανός μέσος θα απουσιάσει, λόγω καρτών, απ’ το κρίσιμο ματς με τη Σλάβια Πράγας.
Εκεί «πονάει» ο ΠΑΟΚ, εκεί σίγουρα θα ενισχυθεί στη χειμερινή μεταγραφική περίοδο. Η απόκτηση ενός χαφ, με εμπειρία, παραστάσεις, που θέλει να έρθει ο προπονητής προκειμένου να είναι έτοιμος για να μπει αμέσως στο γήπεδο, λέγεται πως έχει προχωρήσει και λογικά θα ολοκληρωθεί μέσα στον Ιανουάριο.
Και εδώ αρχίζουν τα… δύσκολα, κυρίως, για τη διοίκηση, που αύριο το πρωί θα προχωρήσει, όπως όλα δείχνουν, σε νέα Αύξηση Μετοχικού Κεφαλαίου για να καλύψει (ξανά) ο Ιβάν Σαββίδης τη «μαύρη τρύπα» και το όποιο έλλειμμα υπάρχει στο ταμείο της ΠΑΕ.
Δεν είναι λίγοι εκείνοι που κρίνουν αναγκαία την περαιτέρω ενίσχυση στη μεσαία γραμμή (με την απόκτηση δεύτερου χαφ) και στη θέση των στόπερ βλέποντας τον Γιάννη Μιχαηλίδη να κάνει ένα μεγάλο λάθος σχεδόν σε κάθε ματς.
Στην περίπτωση του Έλληνα αμυντικού, θέλω να πιστεύω ότι, είναι περισσότερο θέμα ψυχολογίας, παρά ικανοτήτων και προσόντων. Ο Λουτσέσκου συνεχίζει να τον στηρίζει. Χτες στο Αγρίνιο τον κράτησε στο παιγνίδι παρότι είχε πρωταγωνιστήσει στη φάση του απίστευτου πέναλτι, που έτρεξε να δώσει ο Τσακαλίδης (και μαζί του συμφώνησε ο Φωτιάς στο VAR), αλλά και στη φάση με την ευκαιρία του Λαχούντ, αν και στον πάγκο υπήρχε ο Λόβρεν.
Δεν ξέρω αν ο «Δικέφαλος», με δεδομένο ότι υπάρχει και ο Κόλεϊ, που με απόφαση του προπονητή έχει «μπει στην άκρη», θα ενισχυθεί τον Ιανουάριο στη θέση του στόπερ. Σήμερα φαντάζει δύσκολο έως απίθανο να κινηθεί προς τα εκεί, όμως στο ποδόσφαιρο και τις μεταγραφές «ποτέ μη λες ποτέ…».
Reviewed by GEORGE GEOPONOS
on
Δεκεμβρίου 16, 2024
Rating:
