Τα Χριστούγεννα του Μιχαηλίδη, του Βιτόρια και του Νίκου Παπαδόπουλου. Ο Βασίλης Βέργης γράφει για τους πρωταγωνιστές της Κυριακής και τη σπουδαία νίκη των αληθινών κατά της τοξικών.
Θα ήταν πολύ πιο όμορφη η ζωή όλων αν αυτό που συνέβη το βράδυ της Κυριακής στην Τούμπα γινόταν κανόνας και όχι εξαίρεση στην καθημερινότητα. Αν, δηλαδή, οι κανονικοί άνθρωποι νικούσαν τους… διαδικτυακούς. Αν τους ανάγκαζαν μαζί με τη μιζέρια τους να βιώσουν την ήττα και να αποσυρθούν αγκαλιά με την τοξικότητα στην ψεύτικη «ζωή του πληκτρολογίου» ως ένα αδιάφορο αγκαθάκι που πλέον δεν μπορεί να πληγώσει κανένα.
Για κάθε ψεύτικο προφίλ, για κάθε ψευδώνυμο, για κάθε «κρυμμένο» ψευτοπαλικαράκι που βρίζει τον Μιχαηλίδη στο διαδίκτυο υπήρχαν χθες ένας ποδοσφαιριστής του ΠΑΟΚ και χιλιάδες οπαδοί που έγιναν ασπίδα του Γιάννη και κάθε Γιάννη. Αυτό το «βγες μπροστά» και το χειροκρότημα, δίνει όση δύναμη δεν μπορούν να δώσουν εκατομμύρια… likes, followers και όλες αυτές οι σύγχρονες αρλούμπες που έχουν μετατρέψει τις ζωές πολλών σε ψεύτικες «γκόμενες» μιας χαλασμένης πασαρέλας.
Τη βραδιά που ο Μιχαηλίδης έκανε πέναλτι και αν ευστοχούσε ο Ουάρντα ο Ατρόμητος μπορούσε να μπει ξανά στο ματς, η Τούμπα του χάρισε αποθέωση σα να είναι σκοράρει αυτός και τα τρία γκολ, σα να ήταν εκείνος ο Κοτάρσκι που πιάνει το ένα μετά το άλλο πέναλτι λες και είναι στραγάλια.
Πολύ τη γούσταρα αυτή τη σφαλιάρα των αληθινών στους ψεύτικους. Είμαι βέβαιος ότι η συγκεκριμένη συμπεριφορά χάρισε στον Γιάννη Μιχαηλίδη Χριστούγεννα που θα του μείνουν χαραγμένα στη μνήμη. Όσο εκείνος συνεχίζει να παλεύει κατάλαβε πως δεν είναι μόνος. Το αντίθετο…
Ωραίες γιορτές θα κάνει και ο προπονητής που ΑΛΛΑΞΕ τον Παναθηναϊκό, με δουλειά και ρεαλισμό. Ο Ρούι Βιτόρια παρέλαβε ένα κάτι σαν ομάδα και με υπομονή και επιμονή το έβαλε ξανά στις ράγες των στόχων. Μέσα στην Ευρώπη, μέσα και στο πρωτάθλημα. Με το «ταπεινό» 1-0 να σημαδεύει πολλές φορές το τελικό σκορ στο ταμπλό, αλλά τον Παναθηναϊκό του να μαθαίνει να διαχειρίζεται συναισθήματα και να προσπερνά δυσκολίες.
Όχι πολύ καιρό πριν, παιχνίδια όπως αυτό με την Καλλιθέα θα τον έριχνε στα βράχια. Θα κολλούσε πρώτα ψυχολογικά και μετά θα τράκαρε βαθμολογικά. Είτε απέναντι σε 10 είτε σε 11. Στο αντίστοιχο ματς του πρώτου γύρου στη Λεωφόρο, η Καλλιθέα έκανε τόσες φάσεις που ούτε η… Μπαρτσελόνα δεν θα δημιουργούσε.
Όμως το βράδυ της Κυριακής ο Παναθηναϊκός είχε στον πάγκο του τον Ρούι Βιτόρια όχι τον Ντιέγκο Αλόνσο. Και με πλάνο, υπομονή, ρεαλισμό και αυτοπεποίθηση βρήκε έστω κι αργά, αλλά το βρήκε ξανά, εκείνο που έψαχνε. Με την ασίστ του Μαντσίνι και το γκολ του Γερεμέγεφ (ξανά!) δύο παικτών που ο προπονητής έφερε από τον πάγκο.
Ο Παναθηναϊκός μαθαίνει να νικάει και τις δυσκολίες που βρίσκει μπροστά του, ειδικά από πολύ κλειστές άμυνες όπως εκείνη της Καλλιθέας των 10 παικτών. Εχει πλέον και την ψυχολογική σιγουριά να το κάνει.
Χρειάζεται ενίσχυση, άμεσα, στη θέση του αριστερού μπακ καθώς ο Μλαντένοβιτς παίζει ασταμάτητα και θα κλατάρει. Όμως το βέβαιο είναι ότι βρήκε πάλι έναν προπονητή πάνω στον οποίο μπορεί να ακουμπήσει με σιγουριά. Κι αυτό είναι σπουδαιότερο από κάθε μεταγραφή.
Πριν από λίγες ημέρες σε μια συζήτηση με συναδέλφους συμφωνούσαμε ότι ο Νίκος Παπαδόπουλος είναι εξαιρετικός προπονητής. Το αποδεικνύει διαρκώς με τον Λεβαδειακό. Θέλει η ομάδα του να παίζει ποδόσφαιρο, αλλά μπορεί σαν χαμαιλέοντας να την προσαρμόζει (με 5 στην άμυνα) όταν χρειάζεται και ανασταλτικά. Στην Opap Arena ο Λεβαδειακός έφτασε μια ανάσα από το «διπλό», ενώ έχει παράπονα για ενδεχόμενο φάουλ του σκόρερ Μήτογλου στο 1-1, όπου ο var προφανώς έκρινε ότι ο σκόρερ συγκρούστηκε δυναμικά πάνω στη φάση και δεν έσπρωξε σκόπιμα τον αμυνόμενο. Έχει ενδιαφέρον τι θα πει και ο Λανουά.
Σίγουρα πάντως η ΑΕΚ που στο πρώτο ημίχρονο έφτιαξε φάσεις, στο β΄ εγκλωβίστηκε από την τακτική του Παπαδόπουλου και με εξαίρεση το δοκάρι του Μάνταλου δεν απείλησε.
Σε ένα πρωτάθλημα όπου οι γκέλες των «μεγάλων» είναι στην ημερήσια διάταξη σε αρκετούς δεν κάνει εντύπωση ότι ο Λεβαδειακός μετά το Φάληρο σόκαρε και την Opap Arena. Το θέμα είναι ο τρόπος. Και αυτόν ο Παπαδόπουλος έχει δείξει ότι τον υπερασπίζεται μέσα από ποδόσφαιρο, όχι από «αντί»…
Reviewed by GEORGE GEOPONOS
on
Δεκεμβρίου 23, 2024
Rating:
