Mady… Christmas! Τα φετινά καθοριστικά γκολ του Μαντί Καμαρά έχουν προσφέρει Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά και Ανάσταση στον ΠΑΟΚ!

Στην δική του κοσμοθεωρία, δεν επιλέγεις. Επιλέγεσαι. Το μοιράστηκε δημόσια λίγο μετά τον ερχομό της κόρης του, την οποία ευχαρίστησε που τον… επέλεξε για πατέρα της.

Στην δική του κοσμοθεωρία, τα πάντα είναι δώρα του Δημιουργού. Είναι η ανταμοιβή για την πίστη, την αφοσίωση, τον ενάρετο βίο.

Αυτός είναι ο λόγος που δεν θα τον δει ποτέ κανείς να αγχώνεται, να σκάει, να μαζεύει πράγματα μέσα του. Ό,τι είναι να ‘ρθει, θε να ‘ρθει. 

Όλα γίνονται για κάποιο λόγο. Όλα υπηρετούν ένα πλάνο. Το δικό Του πλάνο. God’s plan. 

Υπάρχει ένας λόγος που όταν τα πράγματα στραβώνουν, όσο δεν πάει άλλο, αυτός βρίσκεται εκεί ως από μηχανής Θεός.

Δεν υπήρξε ποτέ σκόρερ. Δεν υπήρξε ποτέ καθοριστικός σκόρερ. Στα 5,5 χρόνια στον Ολυμπιακό είχε σκοράρει μόλις μία φορά με το κεφάλι. 

Και σε μισή σεζόν με τα ασπρόμαυρα, μετρά ήδη τρία buzzer beater. 

Όλα εκτός έδρας: Περιστέρι, Λιβαδιά, Αγρίνιο!

Όλα με το κεφάλι! 

Όλα μετά το 85ο λεπτό! 

Θέλεις κι άλλη σύμπτωση; Σε όλα αυτά τα παιχνίδια, ο αντίπαλος του ΠΑΟΚ είχε κερδίσει νωρίτερα ένα πέναλτι, στις δύο από τις τρεις φορές λειτούργησε ο φόβος του εκτελεστή μπροστά στην φιγούρα του Ντόμινικ Κοτάρσκι.

Αυτός ο άνιωθος παίκτης, αυτός ο μποέμ τύπος, όταν ο κόσμος όλος χανόταν, ανέβηκε στην αντίπαλη περιοχή κι απλώς… έκανε του κεφαλιού του.

Ίσως να υπάρχει ένας λόγος, που αυτός έχει επιλεγεί να τα κάνει όλα αυτά. Ίσως να είναι το ξεπλήρωμα από παλιά γραμμάτια.

Το απελπιστικά άστοχο χαμένο πέναλτι στον περσινό αποκλεισμό του Ολυμπιακού στο κύπελλο από τον αιώνιο αντίπαλο. Την αμφισβήτηση, την απομόνωση, την απαξίωση που βίωσε από εκείνη την ημέρα και μετά στο λιμάνι. Την στραβή στον μοιραίο επαναληπτικό με την Μάλμε. 

Ίσως επιλέχθηκε να δοκιμαστεί τόσο σκληρά, για να λυτρωθεί στην πορεία και μαζί του να λυτρώσει την ομάδα που τον ήθελε πιο πολύ από όλες, την ομάδα που τον κυνήγησε όσο καμία και εντέλει τον «έψησε».

Το χέρι στην καρδιά και το φιλί στο σήμα, ήρθε πολύ πιο σύντομα από ότι θα περίμενε κανείς. Κι ο Μαντί ό,τι κάνει το εννοεί, του είναι αδύνατον να προσποιηθεί κάτι.

Ο Αφρικανός μέσος ενσαρκώνει με τον καλύτερο τρόπο στο γήπεδο τον αγαπημένο στίχο στο στόμα κάθε οπαδού του ΠΑΟΚ: «και ποτέ να μην τα παρατάς». Ο μόνος παίκτης -μαζί με τον βιονικό Κεντζιόρα- που εξαιρούνται από τους άγραφους νόμους του rotation: δύο ρομπότ, δύο μηχανές.

Ο ΠΑΟΚ -ποδοσφαιρικά- δεν θα έπρεπε να κερδίσει στο Αγρίνιο. 

Έκανε υποχρεωτικό σαρωτικό rotation που δεν του βγήκε. 

Στήθηκε στα 11 βήματα από ένα ακόμα επιπόλαιο λάθος του Μιχαηλίδη, ο οποίος άλλοτε με soft μαρκαρίσματα, άλλοτε με κακές εκτιμήσεις φάσεων κι άλλοτε με πουλήματα μπάλας σε καυτές ζώνες είναι μέσα σε διαδοχικές αρνητικές στιγμές (αποβολή με Αιγάλεω, γκολ Τρίπολης, γκολ Πανσερραϊκού, δοκάρι Φερεντσβάρος, πέναλτι Παναιτωλικού).

Χρειάστηκε δύο ακόμα επεμβάσεις παγκόσμιας κλάσης από τον φύλακα-άγγελό του για να μείνει ζωντανός.

Και στο τέλος ήρθε ο Καμαρά για να του ευχηθεί πρόωρα Mady Christmas και να φέρει το 11ο (!) διπλό μέσα στην σεζόν!

Ο ΠΑΟΚ σε πολλές, σε πάμπολλες στιγμές μέσα στην σεζόν βρέθηκε με την πλάτη στον τοίχο, στο χείλος του γκρεμού. Κάθε φορά, προκύπτει ένας μαγικός τρόπος για να την σκαπουλάρει, να μένει ζωντανός, μέσα σε όλα.

Όποιου του μέλλει να πνιγεί ποτέ του δεν πεθαίνει.

Ο Δικέφαλος αρχίζει να θυμίζει όλο και περισσότερα μια ομάδα του πεπρωμένου, αυτή που το ποδόσφαιρο την κρατάει ζωντανή, όρθια, ακμαία, διότι κάπου θέλει να την οδηγήσει.

Με κάποιον που έχει… επιλεγεί για να της δίνει κάθε φορά το φιλί της ζωής…

https://www.sdna.gr/podosfairo/1264848_mady-christmas