Έχασε το κύπελλο, μα μόνο έτσι μπορεί να ξαναπάρει το πρωτάθλημα! Ο ΠΑΟΚ έχασε την πρόκριση, μα θύμισε για πρώτη φορά φέτος την ομάδα που πέρασε πάνω από όλους στα περσινά πλέι-οφ τίτλου. Γράφει ο Σωτήρης Μήλιος…
Ο θεσμός ήταν ο ίδιος. Η εικόνα στο γήπεδο ήταν η ίδια. Ένα σφυροκόπημα, μα η μπάλα να μην μπαίνει.
Το μόνο που άλλαξε, εντέλει, ήταν αυτός που άνοιξε σαμπάνιες μετά το τέλος του πάρτι μασκέ.
Τότε, οι μάσκες με την φιγούρα του Ιβάν Σαββίδη, κρατήθηκαν για τα επινίκια στο τέλος. Αυτές με το πρόσωπο του Ραζβάν Λουτσέσκου εμφανίστηκαν πολύ πριν την σέντρα.
Όλο αυτό το άτυπο τελετουργικό σχεδόν πάντα λειτουργεί συσπειρωτικά για τους ασπρόμαυρους.
Λίγο μετά το τελευταίο σφύριγμα, σχεδόν όλοι οι παίκτες του ΠΑΟΚ έπεσαν… ημιλιπόθυμοι στο χορτάρι. Τα πόδια τους δεν τους κρατούσαν άλλο.
Για 120 λεπτά τέντωσαν. Στράγγιξαν. Έδωσαν ό,τι είχαν και δεν είχαν.
Έτρεξαν σαν να μην υπήρχε αύριο.
Έπεσαν με λυσσαλέα τάκλιν, όπου υπήρχε διεκδικούμενη μπάλα.
Λερώθηκαν, μάτωσαν, λύσσαξαν, όργωσαν το γήπεδο, έφαγαν την μπάλα.
Έπαιξαν όσο πιο αρσενικά μπορούσαν, «τραμπούκισαν» ποδοσφαιρικά τον αντίπαλο, δεν μπορούσαν να κάνουν περισσότερο. Δεν γινόταν να παίξουν καλύτερα.
Περιόρισαν έναν σπουδαίο αντίπαλο σε παθητικό ρόλο -μέχρι το δοκάρι του Πινέδα η ΑΕΚ δεν έχει φάση.
Τον «άνοιξαν» ποδοσφαιρικά, έφεραν τους καλύτερους τους εκτελεστές σε θέση βολής και σε συνθήκες που συνήθως βρίσκουν δίχτυα, όμως στο ποδόσφαιρο υπάρχει και αντίπαλος.
Άλλοτε ένα δάσος από πόδια, άλλοτε ο Μπρινιόλι κι άλλοτε η βιασύνη άφησαν την εξέδρα με το «αχ».
Κέρδισαν τις περισσότερες πρώτες και δεύτερες μπάλες, με την πίεση τους υποχρέωσαν τους κιτρινόμαυρους να πετάξουν την μπάλα πανικόβλητα ουκ ολίγες φορές πλάγιο άουτ, έβγαλαν στο γήπεδο αντίδραση, άρνηση υποταγής, «μαγκιά».
Το ποδόσφαιρο ανταπέδωσε αυτήν την κατάθεση ψυχής με το γκολ του Ζίβκοβιτς στο φινάλε, μα ήταν κι αυτό επεφύλασσε ένα σκληρό, άδοξο φινάλε, με γκολ - πρόκρισης από έναν άγραφο σκόρερ.
Το χειροκρότημα στο τέλος έκρυβε μέσα του πίκρα και έναν κόμπο στον λαιμό, μα το πρόσημο δεν είναι μόνο αρνητικό.
Ο ΠΑΟΚ ήταν για πρώτη φορά φέτος τόσο κυριαρχικός σε ντέρμπι, στην ουσία το κέρδισε στα 90 λεπτά κι ας είναι το τελικό αποτέλεσμα 1-1.
Θύμισε τον περσινό πρωταθληματικό ΠΑΟΚ, την ομάδα που έμπαινε στο γήπεδο και έπιανε τον αντίπαλο από τον λαιμό.
Αν κρατήσει αυτή την προσέγγιση, τότε έχει τύχη για το back to back, δεν υπάρχει λόγος να «αδειάσει» από έναν τέτοιο αποκλεισμό.
Το πρόγραμμα των αντιπάλων του γεμίζει από απαιτητικά ντέρμπι κυπέλλου προημιτελικούς, ημιτελικούς που θα παιχθούν στο όριο, θα φέρουν φθορά, κούραση, απώλειες, απόνερα, χώρια η Ευρώπη.
Ο δικός του ο δρόμος είναι πια λιγότερο ανηφορικός, είναι η δική του σειρά να σπριντάρει για να καλύψει το χαμένο έδαφος.
Αρκεί να βρει λίγη ακόμα ώθηση, λίγο ποιοτικό βάθος, να βάλει ακόμα έναν-δυο τύπους στο πρωταγωνιστικό καστ.
Η ίδια ομάδα με την εικόνα της στο γήπεδο κέρδισε το δικαίωμα για λίγη παραπάνω ενίσχυση.
Στο ποδόσφαιρο δεν μπορείς να κοιτάς πίσω, δεν υπάρχει περιθώριο για υποθετικούς λόγους
Ό,τι είναι, είναι.
Το μόνο που μπορείς να αλλάξεις είναι αυτό που ΘΑ γίνει.
Ο ΠΑΟΚ έχασε το κύπελλο, μα έμαθε απόψε τον μόνο τρόπο που μπορεί να τον κάνει να ξαναπάρει το πρωτάθλημα!