Άγιοι Εννέα Μάρτυρες εν Κυζίκω - Όσιος Μέμνων ο Θαυματουργός - Διήγηση θαύματος που έγινε στην Καρθαγένη της Αφρικής

Βιογραφία

Εἰκὼν ἀΰλων Ταγμάτων τῶν ἐννέα,
Οἱ τὰς κάρας τμηθέντες ἄνδρες ἐννέα.
Εἰκάδι ὀγδοάτῃ βιότου λυγροῦ ἐννὲ᾽ ἀπῆραν.

Οι Άγιοι εννέα μάρτυρες της Κυζίκου δηλ. ο Θεόγνις, ο Ρούφος, ο Αντίπατρος, ο Θεόστιχος, ο Αρτεμάς, ο Μάγνος, ο Θεόδουλος, ο Θαυμάσιος και ο Φιλήμονας καταγόταν από διάφορους τόπους. Συνελήφθησαν όμως όλοι μαζί στη Κύζικο την περίοδο των διωγμών. Όταν οδηγήθηκαν μπροστά στον τοπικό άρχοντα επέδειξαν θαυμαστή γενναιότητα και υπερασπίσθηκαν με παρρησία και θάρρος την πίστη τους. για το λόγο αυτό και για να καμφθεί το σθένος τους ρίχθηκαν στη φυλακή. Εκεί χωρίς νερό και ψωμί προσευχόταν και δοξολογούσαν τον Κύριό τους ο οποίος τούς αξίωσε να υποφέρουν για Εκείνον και ο ένας έδινε θάρρος στον άλλον. Όταν ο άρχοντας από τη φυλακή τους ρώτησε για τελευταία φορά αν επιμένουν να πιστεύουν στο Χριστό όλοι «εν ενί στόματι και μία καρδία» του απάντησαν ότι προτιμούν το μαρτύριο από το να αρνηθούν τον Πλάστη και Δημιουργό και Σωτήρα του κόσμου. Έξαλλος από οργή ο άρχοντας διέταξε αμέσως τον αποκεφαλισμό τους χαρίζοντάς τους την ουράνια δόξα.

Όσιος Μέμνων ο Θαυματουργός

Βιογραφία

Ὑπνοῖ τι μικρόν, ἁρπαγὴν τὴν ἐσχάτην,
Τὴν εἰς ἀπαντὴν τοῦ Θεοῦ, Μέμνων μένων.

Ο Όσιος Μέμνων από νεαρή ηλικία εγκατέλειψε τον κόσμο και αφιέρωσε τον εαυτό του στον Θεό. Εκάρη μοναχός και με τους ασκητικούς του αγώνες υπέταξε τη σάρκα στο πνεύμα. Η θεία χάρη, αντάμειψε την αρετή του Οσίου Μέμνων και τον αξίωσε να θαυματουργεί.

Συνέβη κάποτε να κατακλύσουν τους αγρούς των χωρικών σμήνη ακριδών. Αυτοί χωρίς να μπορούν να κάνουν τίποτα, κλαίγοντας έβλεπαν την καταστρεπτική αυτή μάστιγα. Ο Όσιος Μέμνων λυπήθηκε τους οικογενειάρχες εκείνους και ένοιωσε την απόγνωση τους. Προσευχήθηκε λοιπόν θερμά στο Θεό και πέτυχε την απαλλαγή του τόπου από τα ολέθρια σμήνη. Και όσες φορές οι γεωργικοί πληθυσμοί της περιοχής του έπεφταν σε μεγάλη στενοχώρια, ο Μέμνων τους πήγαινε βοήθεια από τις οικονομίες του μοναστηριού, του οποίου αναδείχτηκε και ηγούμενος. Πήγαινε μάλιστα και σ' άλλες πόλεις που μάζευε συνδρομές, με τις οποίες συμπλήρωνε την ανακούφιση των πασχόντων.

Κατά το θάνατο του, άνδρες, γυναίκες και παιδιά, έτρεξαν και συνόδευσαν την κηδεία του, με τα θερμότερα δάκρυα και τις εγκαρδιότερες ευχές.

Σε μερικούς συναξαριστές η μνήμη του Οσίου επαναλαμβάνεται και στις 19 Μαΐου.

Διήγηση θαύματος που έγινε στην Καρθαγένη της Αφρικής

Βιογραφία

Ἔκστηθι λάγνε, ὧδε μοιχείας βλέπων,
Τὴν ἐκδίκησιν, καὶ μακρὰν ταύτης γίνου.

Κατά τους χρόνους του αυτοκράτορα Ηρακλείου (610-641 μ.Χ.) και όταν έξαρχος Αφρικής ήταν ο πατρίκιος Νικήτας, έγινε εκεί ένα περίεργο θαύμα. Στην Καρθαγένη ζούσε κάποιος άνθρωπος, ο οποίος, όταν έπεσε στην πόλη αυτή η επιδημία, έφυγε από εκεί με την σύζυγό του. Πήγαν στην εξοχική τους κατοικία, όπου και διέμεναν για να μην ασθενήσουν. Αλλά ο φθονερός και ανθρωποκτόνος διάβολος παρέσυρε αυτό τον άνθρωπο στην αμαρτία και τον οδήγησε στο να διαπράξει μοιχεία με τη σύζυγο του γεωργού, ο οποίος του καλλιεργούσε τα κτήματα. Στην συνέχεια ασθένησε και πέθανε.

Ύστερα όμως από τρεις ώρες αφότου τον ενταφίασαν, άρχισε να φωνάζει μέσα από τον τάφο και να λέγει: «Ελεήστε με, ελεήστε με». Αφού άνοιξαν λοιπόν τον τάφο, τον βρήκαν ζωντανό, χωρίς όμως να μπορεί να μιλήσει. Ο παρευρισκόμενος δε εκεί Επίσκοπος Αφρικής Θαλάσσιος τον ενίσχυσε με λόγια παραμυθητικά.

Όταν πέρασαν τέσσερις ημέρες, ο άνθρωπος αυτός άρχισε να ομιλεί και διηγήθηκε τα ακόλουθα: «Την στιγμή που έβγαινε η ψυχή μου από το σώμα μου, έβλεπα τους δαίμονες, σαν Αιθίοπες, να βρίσκονται πλησίον μου και να έχουν όψη που προκαλούσε τον τρόμο και την φρίκη. Στην συνέχεια είδα δύο Αγγέλους με την μορφή ωραίων νέων, οι οποίοι με πλησίασαν και με την παρουσία τους χάρηκε η ψυχή μου. Οι Άγγελοι με πήραν μαζί τους, καθώς ανέβαιναν στον ουρανό. Τότε οι δαίμονες εξέταζαν κάθε αμαρτία μου. Και συγκεκριμένα, άλλος δαίμονας εξέταζε το ψεύδος, άλλος τον φθόνο και άλλος την πλεονεξία. Στις αμαρτίες μου δε αυτές, που εξέταζαν τα δαιμόνια, οι Άγγελοι αντέτασσαν τις αγαθές μου πράξεις.

Όταν φθάσαμε στην πύλη του ουρανού, μας συνάντησε το τάγμα των διαβόλων που εξετάζει το αμάρτημα της πορνείας και αποκάλυψε τη μοιχεία που είχα διαπράξει πριν από λίγες ημέρες. Οι δαίμονες δε του τάγματος της πορνείας νίκησαν και με τράβηξαν στα έγκατα της γης, όπου κολάζονται οι ψυχές των αμετανοήτων. Και το τι συμβαίνει εκεί δεν είναι δυνατόν να το περιγράψει ανθρώπινη γλώσσα.

Ενώ λοιπόν θρηνούσα για το κατάντημά μου, εμφανίσθηκαν οι δύο Άγγελοι, στους οποίους κλαίγοντας είπα: «Σπλαχνισθείτε με και βοηθήστε με να μετανοήσω». Τότε με πήραν και με έβαλαν στον τάφο. Εκεί βρήκα το σώμα μου σαν λάσπη και βόρβορο και δεν ήθελα να εισέλθω σε αυτό. Εκείνοι όμως μου είπαν ότι δεν είναι δυνατόν να μετανοήσω με άλλο τρόπο, παρά μαζί με το σώμα μου, με το οποίο διέπραξα την αμαρτία. Τότε λοιπόν εισήλθα στο σώμα μου και, αφού ενώθηκε πάλι η ψυχή με αυτό, άρχισα να φωνάζω».

Αυτά διηγήθηκε εκείνος ο άνθρωπος και, αφού έζησε χωρίς τροφή επί σαράντα ημέρες κλαίγοντας και οδυρόμενος για τις αμαρτίες του, πέθανε.

https://www.saint.gr/04/28/index.aspx