Η πρεμιέρα του Ιβάν. Ο Αλέξης Σπυρόπουλος γράφει για το «ντεμπούτο» του Ιβάν Σαββίδη, τον ζεν Λουτσέσκου και τη διαφορά για τον ΠΑΟΚ της εκκίνησης από την ίδια αφετηρία και της εκκίνησης με χάντικαπ.

 Τα ποδοσφαιρικά, "θα τα βρει η υπηρεσία". Ετσι πάντοτε συμβαίνει. Η πρεμιέρα στην Τούμπα, ήταν κάτι άλλο. Μια επίδειξη, ότι σιγά-σιγά όλα τα κομμάτια επανέρχονται στη θέση τους. Εκεί που πρέπει το καθένα να είναι, όπως πρέπει το καθένα να είναι.

     Πρώτο ματς, πρώτο sell-out μες στον Αύγουστο, όχι (το συλλογικό απωθημένο) Τσάμπιονς Λιγκ, μονάχα Γιουρόπα Λιγκ και όχι με famous αντίπαλο. Λίγο πριν το sell-out, 18500-plus κάρτες διαρκείας για γήπεδο 28000-κάτι θέσεων. Σε κατακαλόκαιρο που οι ΠΑΟΚτσήδες, αφού η ομάδα δεν κέρδισε τίποτα την προηγούμενη χρονιά, ύστερα ήρθαν στιγμές που τους έκαναν να νιώσουν ότι μπορεί και να έφευγε ο μεγαλύτερος προπονητής στην ιστορία του κλαμπ, μπορεί και να έφευγε ο ποδοσφαιριστής του ρόστερ με το πιο πλούσιο χάρισμα, έφυγε ο κορυφαίος τερματοφύλακας της τελευταίας τριετίας. Και προς το παρόν "τη βγάζουν" με δύο Βρετανούς μπακ.

     Η, γεμάτη θετικότητα, στάση του Λουτσέσκου. Ζεν. Ο Στρατηγός αισθάνεται κανείς ότι συμπαρασέρνει σε αυτό, ολόκληρο το ασπρόμαυρο σύμπαν. Αλλοτε, μπορούσε να τον πειράξει το παραμικρό. Γιατί πετά μια μύγα, κοντά στο κεφάλι του. Σήμερα, μοιάζει να μη κλονίζει τη θετικότητά του...ούτε είδηση για επερχόμενο τσουνάμι.

     Και βέβαια, ο Ιβάν. Η πρεμιέρα στην Τούμπα, ήταν του Ιβάν και "για τον Ιβάν". Η υποδοχή του κόσμου, περιττεύει το να χρειάζεται μετάφραση. Η Τότεναμ που κατέκτησε το Γιουρόπα Λιγκ, έχει ιδιοκτήτη ένα τύπο που οι οπαδοί της δεν τον έχουν δει ποτέ, τον Τζο Λούις, ζει μόνιμα στις Μπαχάμες, κοντεύει τα ενενήντα. Ο ΠΑΟΚ, δεν είναι Τότεναμ. Ο κόσμος αγαπά τον Ιβάν, πονά τον Ιβάν, θέλει να βλέπει τον Ιβάν. Οχι από φωτογραφίες ή βιντεάκια στο Ροστόφ, όχι στο Μακεδονία Παλλάς, όχι στο Πόρτο Καρράς. 

     Θέλει να τον βλέπει, εκεί. Με τη σάρκα του, με τα οστά του, με τη γενειάδα του. Στο γήπεδο. Τον είδε λοιπόν, μετά από έξι (και πλέον) χρόνια. Παίρνοντας λίγη από την ακλόνητη διάθεση του Ραζβάν για θετική σκέψη, ας πούμε πως αυτή ήταν (η επιστροφή του Ιβάν στο γήπεδο) η μεγαλύτερη θερινή συνεισφορά του Τέλη. Ο Ιβάν είναι, τουλάχιστον σκληροτράχηλος παίκτης. Μια άβολη συγκυρία, δεν τον κάνει άμαχο πληθυσμό...να πεις ότι είναι ευκαιρία να τον φας λάχανο.

     Ο Σαββίδης φυσικά, ούτε τη μπάλα στα δίχτυα βάζει ούτε δημιουργεί τη φάση για να μπει η μπάλα στα δίχτυα. Στο ξενοδοχείο παρακίνησε τους ποδοσφαιριστές να τελειώσουν την παρτίδα με τη Βόλφσμπεργκ "από ημίχρονο", κάτι που (στο ρεαλιστικό περιβάλλον 7ης Αυγούστου) ήταν προσδοκία εκτός πραγματικότητας. Και λίγα να κατανοεί κανείς στο αντικείμενο-ποδόσφαιρο, δεν είναι απαραίτητο το...διδακτορικό, τα λίγα αρκούν. Αυτός ο πρώτος αγώνας, λειτούργησε σαν μια χρήσιμη επιβεβαίωση. Ο ανολοκλήρωτος ΠΑΟΚ, στο πρωτάθλημα θα ζοριζόταν να μπει στα πλέι-οφ 1-4. 

     Για να είναι ολοκληρωμένη η δομή της ομάδας που θα διαγωνιστεί στο πρωτάθλημα, ούτε εδώ απαιτείται διδακτορικό, εκκρεμούν τρεις κεφαλαιώδεις προσθήκες, όλες στον άξονα. Ακόμη ένας σέντερ-μπακ ασφαλείας, διότι είναι άφρον να βασίζεσαι στον Λόβρεν και να πηγαίνεις για ύπνο ήσυχος. Ακόμη ένας κεντρικός χαφ, ικανός για ισότιμη συμμετοχή στο rotation των θέσεων έξι και οκτώ, σαν τον Μακσίμοβιτς ας πούμε, σαν τον Τσέριν, σαν τον Μαρίν, σαν τον Μόντσου. Και (...όχι ακόμη ένας, παρά μόνον) ο βασικός σέντερ-φορ.          

     Να πω την αλήθεια, στο αρτιστίκ σκέλος ο Γιακουμάκης δεν αντιστοιχεί στο ποδοσφαιρικό γούστο μου. Βλέπουμε ότι και στην Εθνική, τόσο που η Εθνική αναβάθμισε το επίπεδο του ποδοσφαίρου της, πλέον το ίδιο το επίπεδο είναι που ώθησε τον Γιακουμάκη στην άκρη. Τουλάχιστον όμως, ένα σίγουρο πράγμα, θα τον καταλαβαίνουν οι αμυντικοί. Θα τρώνε ξύλο! Η δύναμη όταν θα τους πιέζει στον αέρα ή στο γρασίδι, δεν θα 'ναι για να τον πετάνε από πάνω τους σαν άμμο στην παραλία. Ενας Μπράντον των πλουσίων. Πεντέμισι χρόνια έξω, σε Ευρώπη και Αμερική ο Γιακουμάκης έκανε πολλά για να έχει χτίσει ισχυρή, σε σχέση με το πώς ήταν όταν έφυγε, προσωπικότητα. Τώρα που το ξανασκέφτομαι δε, εκείνοι...οι Βρετανοί μπακ δεν αποκλείεται να γίνουν στο παιγνίδι οι άνθρωποί του! 

     Το μηδέν-μηδέν με τους Αυστριακούς, δεν το λες ούτε του παπά. Η εικόνα ήταν, για μηδέν-ένα. Δεν το λες ούτε του παπά, διότι είναι μέρες που αριστερά και δεξιά, στα θερινά προκριματικά των Κυπέλλων Ευρώπης, βλέπουμε να "σφυρίζουν" άφθονα τρίμπαλα και ντόρτια σε κεφάλια ανυποψίαστων. Και διότι επιπλέον, στο νοκ-άουτ ποδόσφαιρο δεν υπάρχει τίποτα πιο δύσκολο από το να πηγαίνεις σε ρεβάνς και να κυνηγάς ανατροπή. Αλλο η εκκίνηση από ίδια αφετηρία, άλλο η εκκίνηση με χάντικαπ.

     Γενικώς, αν θέλουμε να μιλήσουμε σοβαρά, δεν είναι ένα καλό ελληνικό καλοκαίρι. Σοβαρά μιλώντας, είναι ένα καλό κυπριακό καλοκαίρι. Πάφος στο Τσάμπιονς Λιγκ, μία πρόκριση και μία νίκη. ΑΕΚ Λάρνακας στο Γιουρόπα Λιγκ, δύο προκρίσεις και μία νίκη. Ομόνοια στο Κόνφερενς Λιγκ, μία πρόκριση και μία νίκη. Αρης Λεμεσού στο Κόνφερενς Λιγκ, μία πρόκριση και μία ισοπαλία. Μακάρι να είχαμε, τα αποτελέσματά τους! 

     Ενας παραπανίσιος λόγος, με κάθε κόστος ο ΠΑΟΚ να κάνει τη δουλειά στο Κλάγκενφουρτ. Ειδάλλως έπειτα, το αν θα έχει ή δεν θα έχει Ευρώπη από τον Σεπτέμβριο και πέρα, θα το παίξει κορόνα-γράμματα σε δύο βραδιές...με κυπριακή ομάδα.    

https://www.sdna.gr/podosfairo/1337595_i-premiera-toy-iban