Ο Ολυμπιακός κρίνει το μέλλον του ή μήπως έκλεισε ο κύκλος του Ραζβάν στον ΠΑΟΚ; Ο Βασίλης Βέργης αναρωτιέται... φωναχτά γι' αυτά που πολλοί βλέπουν.
Θα το γράψω ακόμα μία φορά επειδή κάποιοι ξεχνάνε εύκολα: Ο Ραζβάν Λουτσέσκου είναι ο ΠΙΟ ΕΠΙΤΥΧΗΜΕΝΟΣ προπονητής στην 100χρονη ιστορία του ΠΑΟΚ. Είτε αυτό αρέσει είτε όχι. Τον συγκεκριμένο "τίτλο" δεν του χάρισα εγώ ούτε εσύ. Τον κέρδισε ο ίδιος με την πορεία του εδώ και 8 χρόνια, με μία μικρή παρένθεση, στον πάγκο του Δικεφάλου.
Αυτό ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ να αλλάξει παρά μόνο εάν στο μέλλον βρεθεί κάποιος άλλος προπονητής και πετύχει όσα ο Ρουμάνος στον ΠΑΟΚ. Έως τότε ο Λουτσέσκου θα βρίσκεται στην κορυφή. Και μόνο άνθρωποι με εμμονές ή κόμπλεξ δεν θα του το αναγνωρίζουν.
Το ερώτημα όμως άλλο είναι, όχι να αμφισβητήσει καθένας εξ ημών τα δεδομένα - πεπραγμένα. Το ερώτημα είναι αν όπως σχεδόν σε όλα στη ζωή έχει έρθει νομοτελειακά το τέλος τούτης της συναρπαστικής σχέσης. Αν έχει κλείσει ο κύκλος του Ραζβάν Λουτσέσκου στον ΠΑΟΚ. Δεν αναφέρομαι στην αγάπη μεταξύ του κλαμπ και του προπονητή, γιατί αυτή η σχέση θα τους συνδέει παντοτινά. Δεν έχει να κάνει με συναίσθημα αλλά με στυγνή επαγγελματική προσέγγιση το ζήτημα.
Το ερώτημα, λοιπόν, είναι αν ο Λουτσέσκου δεν μπορεί να δώσει πλέον στον Δικέφαλο όσα του έδινε κι αν ο ΠΑΟΚ, από την άλλη πλευρά, δεν μπορεί (και δεν θέλει) πια να περιμένει τον Ραζβάν να πετύχει την ανάκαμψη. Κάτι που έχει ξανακάνει στο παρελθόν με αποκορύφωμα το ΤΡΟΜΕΡΟ πρωτάθλημα -από τα κορυφαία όλων των εποχών- που κατέκτησε πριν από δύο χρόνια.
Τούτη την ώρα θαρρώ ότι η πλειονότητα γνωρίζει την κρισιμότητα που έχει για τον ΠΑΟΚ το ντέρμπι της Κυριακής με τον Ολυμπιακό. Μακριά από τη νίκη εδώ και πέντε αγώνες, με δύο σκληρές ήττες (4-1 στη Λιβαδειά και 3-1 στο Βίγκο όπου στο β΄ημίχρονο "εξαφανίστηκε"), με τρεις ισοπαλίες - μαχαιριές έτσι όπως ήρθαν και μια κατάσταση συνολικά που βάζει τον οργανισμό στα σχοινιά. Το ντέρμπι, ναι, είναι κομβικό. Και ειλικρινά, για να θυμηθούμε τόσο μεγάλη αμφισβήτηση που φτάνει στα όρια του "φινάλε" για τον Λουτσέσκου, πρέπει να γυρίσουμε στην αρχή της προπονητικής του καριέρας στον πάγκο. Τότε που η Τούμπα έβραζε εναντίον του αλλά ο Σαββίδης τον στήριξε και δικαιώθηκε.
Από τότε όμως έχουν περάσει 8 χρόνια. Και έχουν αλλάξει πάρα πολλά. Κάποια εξ αυτών όμως βγαίνουν διαρκώς στην επιφάνεια στις στραβές. Ο τρόπος που είχε πρωτοφύγει από τον ΠΑΟΚ. Ο τρόπος που επέστρεψε ενώ μιλούσε (για κάποιους την "χρησιμοποίησε") με την ΑΕΚ. Οσα συνέβησαν μετά τη λήξη του φετινού πρωταθλήματος όταν η παραμονή ήταν στον αέρα. Το γεγονός πως όποτε υπάρχει πρόβλημα... εμφανίζεται κάποια ομάδα από την Αραβία να του κάνει τεράστια πρόταση, σύμφωνα πάντα με Ρουμανικά ΜΜΕ. Η διαρκής φημολογία ότι "τον θέλει ο Παναθηναϊκός λόγω Παπαδημητρίου".
Αλλά και όσα λάθη ο ΠΑΟΚ έκανε. Μετατρέποντας τον προπονητή Λουτσέσκου (και) σε Λουτσέσκου επικοινωνιολόγο, σε Λουτσέσκου παράγοντα, σε Λουτσέσκου τα πάντα όλα για το κλαμπ.
Διακρίνω -ζώντας 525 χιλιόμετρα μακριά- πως υπάρχει για πρώτη φορά τόσο έντονη η "φθορά" αυτής της μεγάλης σχέσης. Οταν ο ΠΑΟΚ δεν πηγαίνει καλά, όπως τώρα, φταίει σχεδόν αποκλειστικά ο Λουτσέσκου. Οταν νικάει συμβαίνει γιατί έχει και κάποιους παιχταράδες. Ο ίδιος από την άλλη πλευρά αποφεύγει συστηματικά να δώσει ποδοσφαιρικές εξηγήσεις στον κόσμο, να αναλύσει δηλαδή ΓΙΑΤΙ η ομάδα του δεν τραβάει. Για παράδειγμα: Τι θα πει "επηρεάστηκε" επειδή δέχτηκε την ισοφάριση από τη Θέλτα στις καθυστερήσεις του ημιχρόνου; Αυτό δικαιολογεί το γεγονός ότι δεν... βγήκε καθόλου στο β΄ ημίχρονο;
Επιστρέφω στο αρχικό. Προφανώς αν χάσει ο ΠΑΟΚ από τον Ολυμπιακό του Μεντιλίμπαρ θα γίνει κακός χαμός. Και σε αυτές τις περιπτώσεις δεν φεύγουν οι πολλοί αλλά ο ένας.
Όμως ας το δούμε ανάποδα. Ας πούμε ότι ο ΠΑΟΚ κερδίζει τον Ολυμπιακό. Έλυσε μονομιάς τα θέματά του; Ξανάγινε "στρατηγός" ο Ραζβάν; Αν πάλι το ντέρμπι έρθει ισόπαλο τι θα κάνουν; Θα σηκώσουν το χαλάκι και θα τα ρίξουν όλα από κάτω μέχρι την επόμενη γκέλα;
Γι αυτό αναρωτιέμαι... φωναχτά αν το θέμα είναι πολύ βαθύτερο από το αποτέλεσμα ενός ντέρμπι, όσο κομβικό κι αν είναι αυτό. Μήπως δηλαδή ήρθε η ώρα και οι δύο πλευρές να κοιτάξουν κατάματα την πραγματικότητα. Μήπως είναι πολύ πιο κοντά στην ολοκλήρωση αυτού του συναρπαστικού κύκλου τόσων χρόνων, ο οποίος δεν πρόκειται να ξεχαστεί ποτέ από κανένα ΠΑΟΚσή, ούτε φυσικά από τον Σαββίδη και τον Λουτσέσκου.
Στη ζωή πολλά μπορεί να πολεμήσεις. Όχι όμως τη φθορά που νομοτελειακά έρχεται. Πολύ σύντομα θα μάθουμε αν και σε τούτη την περίπτωση συμβαίνει κάτι τέτοιο ή απλώς είναι μια παροδική κρίση που οι δύο πλευρές θα (ξανα)βρουν τον τρόπο να την προσπεράσουν...
