Τα άλλα μάτια. Μου έχει πέσει πολύ βαρύ το γεγονός πως παίζουμε με τον Άρη δύο φορές σε τέσσερις μέρες. Αν είναι εύκολο να απαγορευτεί κάτι τέτοιο. Γράφει ο Σταύρος Κόλκας...

 Τα παιχνίδια με τον Άρη δεν τα βλέπω εδώ και χρόνια ως ντέρμπι, αλλά ως αναγκαίο κακό. Είναι τόση η εγκεφαλική φθορά που βιώνεις όντας υποχρεωμένος λόγω επαγγέλματος να επικοινωνήσεις μαζί τους, που δεν αξίζει τον κόπο.

Είσαι υποχρεωμένος να μπεις σε έναν διάλογο, όταν όλα αυτά που ακούς, φαίνονται παρανοϊκά.

Πραγματικά, το ποδόσφαιρο, προσφέρει τόσο έντονα συναισθήματα που καμιά φορά βλέπεις κάτι άλλο από αυτό που πραγματικά συμβαίνει.

Σε κουβέντες μου με φίλους  και συναδέλφους μου αριανούς, άκουσα πως

«Δεν είναι πέναλτι στον Βολιάκο γιατί τραβάνε και οι δύο»

«Δεν είναι οφσάιντ το γκολ που ακυρώθηκε γιατί ο Γιένσεν συμμετέχει πολύ πριν»

«Ο Μπάμπα κάνει φάουλ στον Πέρεθ και ο τελευταίος δεν βουτάει»

Όλα αυτά βέβαια που άκουγα, δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα, αλλά τι να περιμένεις από έναν οργανισμό που έβγαλε ανακοίνωση κατά του Varίστα, επειδή διόρθωνε σωστά τον διαιτητή.

Είναι θέμα εκπαίδευσης; Είναι θέμα νοοτροπίας; Είναι θέμα αδυναμίας; Είναι ο φόβος για το μέλλον; Ουδείς γνωρίζει. Αλλά πραγματικά σε κάνει να αναρωτιέσαι πως είναι δυνατόν δύο άνθρωποι να βλέπουν το ίδιο πράγμα και να μη συμφωνούν σε αυτό που βλέπουν. Και αναφέρομαι σε ξεκάθαρες φάσεις.

Μέχρι προχθές, είχαμε την ΑΕΚ να φωνάζει δια αντιπροσώπων για το μονοπώλιο των Γερμανών διαιτητών στο πρωτάθλημα και δεν φέρνει ελίτ από άλλες λίγκες. Ο Λανουά, έφερε τον Σέρβο Γιοβάνοβιτς που είναι ελίτ και έβγαλε ανακοίνωση ο Άρης γιατί είναι Σέρβος αλλά κυρίως γιατί υποστηρίζει την Παρτιζάν.

Το υποστηρίζει την Παρτιζάν, με το πέρας του χρόνου έγινε οργανωμένος της Παρτιζάν και μετά θα μας αναλύσουν τα ντου που συμμετείχε στις φάπες με τον Ερυθρό Αστέρα.

Το πόρισμα λοιπόν είναι απλό. Παρτιζάν, οργανωμένος, αδερφοποιημένος με τον ΠΑΟΚ, θα παίξει σαν τον Χασάπη 4 από τη Μενεμένη.

Βέβαια, οι Γερμανοί που θέλουμε εκεί στην Αλκμήνης, δεν έχουμε αναζητήσει αν υποστηρίζουν την Ντόρντμουντ. Και αυτοί αδερφοποιημένοι είναι με τον Άρη μας.

Εντωμεταξύ, αν ψάξεις στιγμές που αδικήθηκαν οι δύο ομάδες τα τελευταία δέκα χρόνια, θα καταλήξεις πως ο Άρης έχει και τις διαιτησίες στα μεταξύ μας.

Το γκολ του Βέλεθ στη Τούμπα την χρονιά του νταμπλ που ήταν οφσάιντ; Το πέναλτι φάντασμα του Νιλχάουζ στο Βικελίδης; Η διαιτησία του Γκρίνφελντ στον τελικό των τελικών;

Η αλήθεια είναι πως οι διαιτητές είναι ανεκτικοί σε αυτό που κάνει ο Άρης. Στη διάθεσή του να μη παίξει. Να χαλάσει τον ρυθμό, να μπει σε μία λογική του να κλέψει.

Ο ΠΑΟΚ που έχει μοτίβο παιχνιδιού, που θέλει ρυθμό, που δεν μπορεί να προσαρμοστεί στο μη παιχνίδι του Άρη, χρειάζεται την προστασία των διαιτητών.

Μέχρι στιγμής, αυτό δεν έχει συμβεί ποτέ. Κανένας δεν ήταν ικανός να βοηθήσει το παιχνίδι. Γιατί στο τέλος της ημέρας, το ζητούμενο είναι αυτό και τίποτα άλλο… 

https://www.sdna.gr/podosfairo/1377312_ta-alla-matia