Ο θιγμένος εγωισμός, βάση αντεπίθεσης για τον ΠΑΟΚ, αλλά θα χρειαστεί και άλλα όπλα. Κώστας Πετρωτός

Θα ήταν ποδοσφαιρική αδικία αν ο χθεσινός ΠΑΟΚ δεν περνούσε με διπλό από την Τρίπολη. Ήταν κατά πολύ ανώτερος του Αστέρα AKTOR και μόνο με δικά του… αυτογκόλ θα μπορούσε να απειληθεί. Εκανε ένα, από την κακή επιλογή του Κοτάρσκι στην πρώτη πάσα προς τον Μιχαηλίδη και μία τσαπατσούλικη δεύτερη από τον Γιαννιτσιώτη στόπερ. Εν τέλει, αυτό το λάθος ίσως ήταν εκείνο που τσίγκλησε τον εγωισμό των παικτών και του Λουτσέσκου για να ανεβάσουν στροφές και να γυρίσουν το ματς. Το έκαναν με εμφατικό τρόπο: από το 65’ μέχρι το φιινάλε του ματς, με τις αλλαγές και το συνολικό κοουτσάρισμα του Ρουμάνου τεχνικού να παίζουν καταλυτικό ρόλο.

Μπορεί ο ΠΑΟΚ στα πρώτα 30, 35 λεπτά του παιχνιδιού να είχε μία μονότονη ανάπτυξη και να μην μπορούσε να βρει διαδρόμους προς την εστία του Τσιντώτα, φάνηκε, όμως στην συνέχεια ότι είχε δουλέψει πολύ στην διακοπή, τόσο γι’ αυτό το ματς, όσο και συνολικά. Το συνδυαστικό ποδόσφαιρο στις φάσεις των δύο γκολ, είναι απόρροια δουλειάς, πόσο μάλλον όταν και στις δύο φάσεις, έπαιξε κομβικό ρόλο ο Τσάλοφ. Πρώτη πάσα στον Ντέλια στην φάση του 1-1, ασίστ στον Μπάμπα στο 1-2. 

Advertisement

Ο Ρώσος για πρώτη φορά έδειξε να μπολιάζει τόσο πολύ με το υπόλοιπο σύνολο που θύμισε επιτέλους ΠΑΟΚ. Με σωστή ομαδική λειτουργία, διάθεση να δουλέψει ο ένας παίκτης για τον άλλο για να πάρουν το αποτέλεσμα, έχοντας την κατάλληλη υποστήριξη με κινήσεις που έγιναν από τον πάγκο από το 64’ και μετά.

Ο χθεσινός ήταν σίγουρα ένας ΠΑΟΚ που θύμισε σε μεγάλο βαθμό τον περσινό πρωταθλητή και ας είχε εκτός αποστολής τον τραυματία Τάισον, στον πάγκο αρχικά (γιατί πρέπει να ακολουθεί πρόγραμμα συντήρησης και να παίζει τόσο-όσο) τον Μπάμπα, τον Σβαμπ, τον Κόλεϊ και τον τραυματία Μπακαγιόκο και έδειξε ότι χωρίς αυτούς τους παίκτες χάνει αρκετή από την ισχύ του.

Αρκεί, όμως, μόνο ένα δείγμα γραφής ανάλογο του περσινού;

Το ερώτημα, όμως, προκύπτει αβίαστα για τον μέσο φίλαθλο όταν βλέπει την ομάδα του να έχει κενά και να προσπαθεί να τα καλύψει με την συνολική ομαδική λειτουργία; Αρκεί από μόνο του το ομαδικό πνεύμα ή πρέπει να συνδυαστεί και με άλλα στοιχεία; Για να γίνω πιο συγκεκριμένος: Μπορεί η καλή νοοτροπία να καλύψει κενά σε άλλους τομείς; Πώς μπορεί να μείνει ανεπηρέαστη η πορεία μιας ομάδας, όταν κάνει αβίαστα λάθη στην άμυνα και χάνει γκολ που δεν χάνονται στην επίθεση;

Είναι προφανές ότι αν ο ΠΑΟΚ θέλει να πετύχει κάτι μεγάλο θα πρέπει να μην δίνει γκολ δώρα όπως το χθεσινό στους αντιπάλους και να παράλληλα να εκμεταλλεύεται ευκαιρίες σαν αυτή του Τισουντάλι και του Τσάλοφ χθες.

Ειδικά για τον Ρώσο, χθες η δήλωσή του ότι θα πετύχει πολλά γκολ γιατί είναι μέσα στις φάσεις, μπορεί να ενόχλησε πολλούς, προσωπικά όμως την αντιμετώπισα ως κάτι θετικό. Γιατί δείχνει ότι και ο ίδιος ο παίκτης νιώθει τι απασχολεί το περιβάλλον γύρω από εκείνον και δεν επιχειρεί να κρύψει μία αδυναμία κάτω από το χαλάκι. Και εφόσον ασχολείται και ο ίδιος να το λύσει, θα έχει σίγουρα αποτέλεσμα.

https://www.metrosport.gr/o-thigmenos-egoismos-vasi-antepithesis-gia-ton-paok-alla-tha-chreiastei-kai-alla-opla-1084802