Η προβληματική διαχείριση της επιτυχίας. Ουδεμία “μαφία” κυνηγάει τον ΠΑΟΚ, τα δικά του λάθη τον κυνηγάνε. Γράφει ο Κώστας Κεφαλογιάννης.

Με τον Μάκη Γκαγκάτση στην προεδρία της ΕΠΟ είναι βεβαίως προβλέψιμοι όσο και γραφικοί εκείνοι που βλέπουν ή προβλέπουν σαν αυτοεκπληρούμενη προφητεία εύνοια του ΠΑΟΚ σε κάθε ματς. Αλλά είναι εξίσου ή περισσότερο γραφικό να βλέπεις κυνήγι από κάποια ποδοσφαιρική "μαφία" που δεν θέλει τον ΠΑΟΚ διεκδικητή του τίτλου.

Με τελευταία εντός έδρας νίκη χαμένη στα βάθη του χρόνου, με γκέλα ακόμα και με την ουραγό Καλλιθέα ενώ προηγήθηκε δύο φορές και με ρόστερ, όχι το καλύτερο της ιστορίας του βέβαια, μα σαφώς χειρότερο από το περσινό, ομολογώ ότι πλέον και σε εμένα θα κάνει εντύπωση αν ο ΠΑΟΚ διεκδικήσει πρωτάθλημα μέχρι τέλους. Πόσο μάλλον αν το πάρει.

Αλλά όχι εξαιτίας του Τζήλου και του Κουμπαράκη. Επειδή βέβαια η συζήτηση θα επικεντρωθεί εκεί, ας γράψω την γνώμη μου για όσα συνέβησαν στο ματς. Από τα δύο πέναλτι που ζητά ο ΠΑΟΚ, το δεύτερο, η ανατροπή του Κωνσταντέλια, είναι τέτοιο -πέναλτι δηλαδή.

Το χέρι του Πασσαλίδη που αρχικά δόθηκε και τελικά ο Τζήλος το πήρε πίσω με υπόδειξη και του VAR Κουμπαράκη, προσωπικά δεν μου φάνηκε πέναλτι. Ο αμυντικός είναι με γυρισμένη πλάτη και το χέρι βρίσκεται σε -οριακά- φυσική θέση.

Επίσης, στις καθυστερήσεις, προφανώς υπάρχει κόκκινη κάρτα εις βάρος του “Ντέλια”, σε φάση που γκρεμίζει τον επιτιθέμενο της Καλλιθέας, ο οποίος υποδεικνύεται λαναθσμένα οφσάιντ. Συνολικά η διαιτησία ήταν μέτρια προς κακή, σίγουρα δεν έπαιξε έδρα (ποια έδρα άλλωστε με 4.000 κόσμο;), το αντίθετο.

Εντούτοις το ξέσπασμα του Λουτσέσκου στην flash interview δεν δικαιολογείται. Και νιώθω ότι περισσότερο οφείλεται στην ανασφάλεια που του προκαλεί η φετινή ομάδα και λιγότερο στην διαιτησία.

Για δεύτερη φορά, μετά το 2019, ο ΠΑΟΚ δυσκολεύεται πολύ να διαχειριστεί την επιτυχία της κατάκτησης του πρωταθλήματος . Ολόκληρος ο οργανισμός και ως εκ τούτου και ο ίδιος ο Ραζβάν. Την προηγούμενη σηκώθηκε κι έφυγε το καλοκαίρι.Τώρα τουλάχιστον είναι εδώ και το παλεύει αλλά με ολοφάνερα θολωμένο μυαλό που επηρεάζει την ομάδα.

Με τέτοια πνευματική τρικυμία, τέτοιες δηλώσεις, τέτοια αμυντικά κενά και τέτοια αγωνιστική νοοτροπία, η χρόνια θα έχει κι άλλες, φοβάμαι πολλές, αρνητικές εκπλήξεις ακόμα.

Θα μου πείτε ότι ο ΠΑΟΚ, μετά από έναν μέτριο πρώτο γυρο, βρίσκεται μόλις τρεις βαθμούς μακριά από την κορυφή. Και όπως έχουμε δει τα προηγούμενα δυο χρόνια, το πρωτάθλημα κρίνεται κυρίως στα πλέι – οφ. Άρα, προφανώς ο “Δικέφαλος” παραμένει στο κόλπο. Μόνο που από το ξεκίνημα της σεζόν έως τώρα, ο ΠΑΟΚ παρουσιάζει σταθερά τις ίδιες παθογένειες. Δεν βελτιώνεται, θα έλεγα χειροτερεύει κιόλας. Και αγωνιστικά μα και πνευματικά. Ακόμα και στις κακές του βραδιές (και είχε κάμποσες) ο ΠΑΟΚ της χρονιάς 2023-2024 έδειχνε προς κάθε κατεύθυνση ότι δεν λυγίζει. Όσες στραβές κι αν του τύχαιναν, έβρισκε τον τρόπο να σταθεί ξανά στα πόδια του. Η τρέχουσα εκδοχή των πρωταθλητών Ελλάδος μοιάζει πιο σοφτ κι από βούτυρο στον ήλιο. Αυτό είναι το βασικό που πρέπει να διορθώσει για να διεκδικήσει όσα περισσότερα μπορεί και φέτος.

Και όχι φυσικά τη “μαφία” που τον κυνηγάει.

Υ.Γ. Η διαχείριση του ρόστερ από τον Λουτσέσκου πέρυσι, υπήρξε υποδειγματική και από τις βασικές αιτίες της κατάκτησης του τίτλου. Φέτος αποτελεί μια από τις βασικές αιτίες του προβλήματος. Παίκτες σκασμένοι και ντεφορμέ παίζουν ξανά και ξανά, άλλοι παίρνουν ελάχιστο χρόνο, επιπλέον, ορισμένοι δείχνουν ξενερωμένοι και στο όριο να “χαθούν” εντελώς από το γκρουπ. Επειδή αυτό, η διαχείριση του υλικού του αγωνιστικά και ανθρώπινα, συνιστά ένα από τα μεγαλύτερα προσόντα του Ραζβάν, θέλω να πιστεύω πώς θα το βρει.

https://www.sdna.gr/podosfairo/1260271_i-problimatiki-diaheirisi-tis-epityhias