Η ισορροπία του τρόμου. Και πλέον έχουμε εικόνα για το ότι θα δούμε πάλι ένα πρωτάθλημα με κομμένη την ανάσα. Εμείς οφείλουμε να αναδείξουμε τους πραγματικούς πρωταγωνιστές. Γράφει ο Σταύρος Κόλκας.

 

Η αλήθεια είναι πως υπάρχει μία σχετική ηρεμία στον ψυχισμό μου, αν εξαιρέσουμε κάτι αναλαμπές εκνευρισμού γιατί έχω βαρεθεί λίγο να ζω στην υποκρισία. 

Η βάση της ηρεμίας αυτής, προέρχεται από διάφορα πράγματα που συμβαίνουν στη ζωή μου. Η οικογένειά μου και τα δύο παιδάκια μου είναι μια χαρά, η δουλειά μου είναι και χόμπι μου, συνεχώς δημιουργούνται νέα πρότζεκτ που μου κινούν το ενδιαφέρον, οι φίλοι μου είναι όλοι βλαμμένοι άρα έχω ένα αποκούμπι για στιγμές χαλάρωσης και είμαι σε ένα οικονομικό στάτους που δεν κοιτάω τις τιμές στο σούπερ μάρκετ. Μέχρι εκεί. 

Αφού ανέλαβα την διεύθυνση του Flash 99,4 της Θεσσαλονίκης, προέκυψε και η εκπομπή 11 αυτοί, 11 εμείς, που είναι ένα τηλεοπτικό ερωτηματικό. Πως είναι δυνατόν να συζητάνε παράλληλα και με πολιτισμό έντεκα ισχυρές προσωπικότητες; Κι όμως, ξέχωρα απ όσα χωρίζουν τον έναν από τον άλλον όσον αφορά στις θέσεις του, υπάρχει ένας υπόγειος σεβασμός για την πορεία του καθενός που δίνει μία ισορροπία. Και για αυτό είμαι αισιόδοξος πως αυτή η εκπομπή θα τραβήξει. 

Χθες σκεφτόμουν, την ώρα της εκπομπής μάλιστα, πως ισορροπία υπάρχει και στον παραγοντικό χάρτη. Μία ισορροπία που είναι στα όρια του τρόμου, αλλά αποτελεσματική όσον αφορά στον ανταγωνισμό. Στον πρωταθλητή ΠΑΟΚ υπάρχει ένας Σαββίδης που παρότι δεν μπορεί να μεταφέρει κεφάλαια λόγω του πολέμου, κατέκτησε τον τίτλο, στον Ολυμπιακό ο Μαρινάκης δεν είναι ένας εγχώριος παίκτης και η δύναμή του είναι δεδομένη, ο Αλαφούζος πολύ δυνατός στο Μαξίμου και με λεφτά, ο Ηλιόπουλος νέος στη δουλειά αλλά με τον ενθουσιασμό του πρωτάρη και με πολλά λεφτά, συνθέτουν μία τετράδα που ισορροπεί. Ο Καρυπιδης με τις γρηγοράδες του κρατάει τον Άρη σε ένα καλό επίπεδο, οι εκφραστές του old school παραγοντισμού Κομπότης – Μπέος, τα οικονομικά βουνά Μπάκος – Καημενάκης που τρέχουν τον Αστέρα Τρίπολης, ο Σπανός με το εκτόπισμα που έχει έτσι κι αλλιώς, ο Μπούσης που στο πρόσωπο του Λυσσάνδρου έχει βρει έναν άνθρωπο που να του διασφαλίσει την επένδυση σε όλα τα επίπεδα. Κακά τα ψέματα, είναι η πρώτη φορά που η Σούπερ Λίγκα έχει την ευκαιρία να συνθέσει ένα προϊόν εντυπωσιακά ισχυρό αρκεί να το σεβαστεί πρώτα η ίδια, δηλαδή οι εταίροι της. 

Ήδη έχουν στηθεί οι βάσεις, απλά θα πρέπει να εκλείψουν οι παθογένειες. Κυρίως αυτοί οι αστείοι επικοινωνιακοί μηχανισμοί που ψάχνουν τον ρόλο της Μάρθας Βούρτση κάθε εβδομάδα και όταν πάρουν το σφύριγμα, παθαίνουν αμνησία. Δεν έχουν κουράσει απλά. Έχουν ξεπεράσει κάθε όριο καγκουριάς. 

Σε άλλα νέα, πριν από λίγες ημέρες έλαβα ένα εξώδικο από τον πρόεδρο της ένωσης αστυνομικών υπαλλήλων Θεσσαλονίκης, Θόδωρο Τσαϊρίδη, ο οποίος ζητάει αποκατάσταση, εκτιμώντας πως αυτό το άρθρο μου τον στοχοποιεί.

Αν αντιλήφθηκα ορθά, ενοχλήθηκε από την καταγραφή της οπαδικής του ιδιότητας, δηλαδή την πληροφορία που μετέφερα πως υποστηρίζει την ομάδα του Ολυμπιακού, κάτι που προσωπικά δεν θεωρώ μεμπτό μιας και όλοι μας υποστηρίζουμε μία ομάδα. Ο ίδιος με το εξώδικό του το διαψεύδει, οπότε οφείλω να το ανακαλέσω και να μεταφέρω το ότι ο Θόδωρος Τσαϊρίδης δεν είναι Ολυμπιακός.

Από εκεί και πέρα, στο εξώδικο που μου απέστειλε ζητά την αποκατάσταση συναδέλφων του, τους οποίους ουδέποτε έθιξα στο σύνολό τους, ενώ φέρεται να είναι ενοχλημένος από το γεγονός πως κατά τη δική μου κρίση κάνει μικροπολιτική, που δεν έχει επιφέρει βελτίωση στην επαγγελματική ζωή των συναδέλφων του . Ο δημοσιογράφος οφείλει να κρίνει συμπεριφορές, κρίνεται καθημερινά επίσης από το κοινό του και έχει μάθει να ζει με αυτό. Καλό θα ήταν να υιοθετήσουν αυτή τη φιλοσοφία και όσοι ασχολούνται με τα κοινά, συμπεριλαμβανομένου του κ. Τσαϊρίδη.

Η δική μου ένσταση , μέσα από αυτόν τον δημόσιο διάλογο με τον κ. Τσαϊρίδη, είναι πως δεν μπορεί να επιχειρείται  η συλλήβδην δαιμονοποίηση του οπαδού με το γεγονός πως ο ίδιος και οι συνάδελφοί του καλούνται να δουλέψουν σε χώρους που συναθροίζονται χιλιάδες εξ αυτών. Και εννοείται ότι καταδικάζω την αναίτια βία από όπου και αν αυτή προέρχεται, καθώς είναι πολλά τα θύματα διαχρονικά.   

Από τις αναρτήσεις της ένωσης που ηγείται, γίνεται αντιληπτό πως δεν θέλουν να φυλάνε τα γήπεδα, κάτι που με βρίσκει σύμφωνο και εμένα. Όμως, από τη στιγμή που το αίτημα τους έχει πέσει στο κενό, αναρωτιέμαι για τους κινδύνους που επιφέρει αυτό το κλίμα που δημιουργείται, μέσα από τέτοιου είδους ανακοινώσεις.

Όσο για την στοχοποίηση, εγώ θεωρώ καραμπινάτη αυτή προς το πρόσωπό μου από την ανακοίνωση της ένωσης αστυνομικών που επέλεξε ένα κομμάτι του άρθρου μου για να δημιουργήσει εντυπώσεις εναντίον μου και αλλοιώνοντας το νόημα των γραφόμενών μου. Και επιφυλάσσομαι για κάθε νόμιμο δικαίωμά μου.

https://www.sdna.gr/podosfairo/1235719_i-isorropia-toy-tromoy