Η αντίδραση, ο Τζόλης, ο φοβισμένος βοηθός και ο Κούγιας Η επικαιρότητα άρχισε να αποκτά ρυθμό και ο μπαξές έχει τα πάντα πλέον. Ποδόσφαιρο, διαιτησία, Κούγιας, ακαδημίες, τα πάντα. Γράφει ο Σταύρος Κόλκας
Ο ΠΑΟΚ κέρδισε τον ΟΦΗ, αφού μας έβγαλε τη ψυχή βέβαια ως είθισται στη φετινή σεζόν.
Του ΣΤΑΥΡΟΥ ΚΟΛΚΑ
Κλασικά ένα πεταμένο ημίχρονο με τους Κρητικούς να είναι εξαιρετικοί στη κυκλοφορία της μπάλας και να φτάνουν μέχρι και το 64% κατοχής στο πρώτο ημίχρονο, όμως όλα αυτά μέχρι το 40΄. Όπως συνέβη και στο Χαριλάου. Απλά χθες, οι φάσεις του Καντουρί και του Άκπομ που δεν χάνονται, χάθηκαν.
Το γκολ του Νέιρα πάγωσε ακόμα περισσότερο την παγωμένη Τούμπα και εδώ κάπου θα πρέπει να σκεφτεί ο Αλέξανδρος Πασχαλάκης το γιατί φέτος προσφέρει τόσο απλόχερα μεγάλα λάθη. Ο ίδιος πρέπει να αναζητήσει τους λόγους, ο ίδιος πρέπει να θυμηθεί πως έπαιξε καταλυτικό ρόλο για το περυσινό νταμπλ του ΠΑΟΚ, άρα δεν είναι θέμα ικανοτήτων. Είναι θέμα συγκέντρωσης.
Και κάπου εκεί ο ΠΑΟΚ έβγαλε αντίδραση γνωρίζοντας πως μία ήττα, όχι μόνο του στερεί βαθμούς για την 2η θέση, αλλά τον σκοτώνει ψυχολογικά. Αν το θεωρητικά πιο εύκολο παιχνίδι δεν μπορείς να το κερδίσεις, δεν μπορείς κανένα. Αυτή θα ήταν η ψυχολογία της ομάδας σε περίπτωση μη νίκης.
Ένα καλό πρέσινγκ του Γιαννούλη στον Βαζ, μία εξαιρετική του σέντρα, ένα άψογο τελείωμα του Τζόλη και ο ΠΑΟΚ φέρνει άμεσα το παιχνίδι στα ίσια. Και έχει χρόνο να το πάρει.
Το πέναλτι του Νάστου ήταν και δεν χωρά συζήτηση. Το ότι ο Νάστος δέχεται μπούλινγκ από υπαλλήλους του μεγαλομετόχου του Ολυμπιακού, αναμενόμενο. Το ότι πχ ο Μάνταλος κάνει μεγαλύτερη βλακεία χθες, δεν μπαίνει στη κουβέντα. Αυτό που συμβαίνει λοιπόν είναι η προσαρμογή στην εποχή του VAR. Όταν έχεις μάθει δέκα χρόνια να παίζεις με κράτημα, ήρθε η ώρα να παίξεις χωρίς. Δεν είναι εύκολο. Υπάρχουν σίγουρα στιγμές που θα το χάσεις.
Του ΣΤΑΥΡΟΥ ΚΟΛΚΑ
Κλασικά ένα πεταμένο ημίχρονο με τους Κρητικούς να είναι εξαιρετικοί στη κυκλοφορία της μπάλας και να φτάνουν μέχρι και το 64% κατοχής στο πρώτο ημίχρονο, όμως όλα αυτά μέχρι το 40΄. Όπως συνέβη και στο Χαριλάου. Απλά χθες, οι φάσεις του Καντουρί και του Άκπομ που δεν χάνονται, χάθηκαν.
Το γκολ του Νέιρα πάγωσε ακόμα περισσότερο την παγωμένη Τούμπα και εδώ κάπου θα πρέπει να σκεφτεί ο Αλέξανδρος Πασχαλάκης το γιατί φέτος προσφέρει τόσο απλόχερα μεγάλα λάθη. Ο ίδιος πρέπει να αναζητήσει τους λόγους, ο ίδιος πρέπει να θυμηθεί πως έπαιξε καταλυτικό ρόλο για το περυσινό νταμπλ του ΠΑΟΚ, άρα δεν είναι θέμα ικανοτήτων. Είναι θέμα συγκέντρωσης.
Και κάπου εκεί ο ΠΑΟΚ έβγαλε αντίδραση γνωρίζοντας πως μία ήττα, όχι μόνο του στερεί βαθμούς για την 2η θέση, αλλά τον σκοτώνει ψυχολογικά. Αν το θεωρητικά πιο εύκολο παιχνίδι δεν μπορείς να το κερδίσεις, δεν μπορείς κανένα. Αυτή θα ήταν η ψυχολογία της ομάδας σε περίπτωση μη νίκης.
Ένα καλό πρέσινγκ του Γιαννούλη στον Βαζ, μία εξαιρετική του σέντρα, ένα άψογο τελείωμα του Τζόλη και ο ΠΑΟΚ φέρνει άμεσα το παιχνίδι στα ίσια. Και έχει χρόνο να το πάρει.
Το πέναλτι του Νάστου ήταν και δεν χωρά συζήτηση. Το ότι ο Νάστος δέχεται μπούλινγκ από υπαλλήλους του μεγαλομετόχου του Ολυμπιακού, αναμενόμενο. Το ότι πχ ο Μάνταλος κάνει μεγαλύτερη βλακεία χθες, δεν μπαίνει στη κουβέντα. Αυτό που συμβαίνει λοιπόν είναι η προσαρμογή στην εποχή του VAR. Όταν έχεις μάθει δέκα χρόνια να παίζεις με κράτημα, ήρθε η ώρα να παίξεις χωρίς. Δεν είναι εύκολο. Υπάρχουν σίγουρα στιγμές που θα το χάσεις.
Το παιχνίδι κλείνει με το γκολ του Ελ Καντουρί, κορυφαίου του ΠΑΟΚ πάλι σαν 8άρι. Μία καλή επαφή του Στοχ που βγάζει τον Τζόλη στον χώρο, μία έξοχη πάσα του μικρού στον Σφιντέρσκι, ένα πλασέ που δεν γίνεται γκολ, ένα ριμπάουντ στο 99΄από τον Καντουρί που είχε προλάβει να πατήσει περιοχή και να σκοράρει εν τέλει.
Τι κρατάμε; Τη νίκη, την ουσία του Τζόλη, την καλή εμφάνιση του Εσίτι, την εξαιρετικά σοφτ τριάδα πίσω από τον Άκπομ που αν εξαιρέσουμε μία καλή μπαλιά του Λάμπρου στον Μάτος δεν προσέφερε τίποτα, το ότι ο τελευταίος πήρε όλη την πλευρά και το ότι ο ΠΑΟΚ χωρίς Πέλκα – Βιεϊρίνια, δυσκολεύεται να παίξει γρήγορα. Εννοείται πως όσο έχει υγεία ο Καντουρί και παίζει στη θέση του, είναι ένα κεφάλαιο μόνος του.
Για να συνδέσω το παιχνίδι του ΠΑΟΚ με το ΑΕΚ – Άρης, θα σταθώ στις συμπεριφορές των διαιτητών. Στο γκολ του Τζόλη, ενώ ο μικρός καλύπτεται μίνιμουμ δύο μέτρα και ο βοηθός έχει καλή θέση, είναι τόσο χεσμένος που σηκώνει σημαία για να σιγουρευτεί πως δεν έκανε λάθος.
Εννοείται βέβαια πως ο Παπαπέτρου που αναγκάστηκε να δώσει το πέναλτι κατά της ΑΕΚ λόγω της ασυναίσθητης πράξης του Μάνταλου, έπρεπε να το ισοφαρίσει. Αλλά μιλάμε για άλλο έναν βαθμό δωράκι στην Ένωση που φασούλι το φασούλι γεμίζει το σακούλι, την στιγμή που εμάς αδειάζει σε κάθε ευκαιρία.
Πάμε σε κάτι ποδοσφαιρικό με αφορμή την παρουσία του Τζόλη και γενικά στα παιδιά των ακαδημιών. Ο ΠΑΟΚ αυτή τη στιγμή έχει παιδιά που μπορούν να παίξουν στη πρώτη ομάδα και να πρωταγωνιστήσουν. Όμως υπάρχουν βήματα που πρέπει να συμβούν και να είναι ξεκάθαρα.
Πρώτα απ όλα, η απόφαση του κλαμπ. Θα πρέπει να ενημερώσει ο τεχνικός διευθυντής τον προπονητή, πως το κλαμπ θέλει να εντάξει τα τοπ ταλέντα του στη πρώτη ομάδα και πως θα είναι ανεκτικό σε περίπτωση απωλειών μέχρι να βρεθεί ο ρυθμός και ο ρόλος στο παιδί.
Ο προπονητής θα πρέπει να έχει στοχεύσει στο πως θα χρησιμοποιήσει το παιδί, το πως θα τον βάλει εκμεταλλευόμενος τα βασικά του χαρακτηριστικά και όχι να τον βάλει για να τον βάλει.
Τα Media, θα πρέπει να είναι προσεκτικά, να μην υπερβάλλουν και να μην «αρρωστήσουν» το παιδί, άρα θα πρέπει να έχει γίνει δουλειά πάνω στο πως τα διαχειρίζεται.
Ο κόσμος που ενθουσιάζεται και απογοητεύεται με το παραμικρό, θα πρέπει να αντιληφθεί πως χρειάζεται χρόνος. Ο Βαρέλα χρειάστηκε μία σεζόν για να πατήσει καλά, ο Σάκχοφ μας πήρε είκοσι παιχνίδια να καταλάβουμε αν είναι ποδοσφαιριστής. Ο Εσίτι πάτησε καλά στο γήπεδο μετά από έντεκα μήνες. Την ανάλογη υπομονή θα πρέπει να έχουμε με όλους.
Ο ΠΑΟΚ έχει μικρούς που είναι τοπ ταλέντα. Ο νούμερο ένα είναι ο Κούτσιας που πρέπει να παίξει από τα 16 του στη πρώτη ομάδα. Ο δεύτερος είναι ο Τζόλης. Ακολουθούν μεγαλύτερα παιδιά που μπορούν να έχουν ρόλο. Ο Τσιγγάρας, ο Χατζηστραβός που έσπασε πλάκα στη πρώτη του επαγγελματική σεζόν, ο Διαμαντής με τον Μπαλογιάννη και ο Μιχαηλίδης. Ίσως ο τελευταίος να χρειάζεται έναν χρόνο δανεισμού για να πάρει ρυθμό. Όμως οι υπόλοιποι είναι έτοιμοι να γίνουν πρότζεκτ.
Τέλος, για τον Κούγια δεν έγραψα κάτι, απλά τον ανέφερα στον τίτλο και την εισαγωγή. Ήθελα να διαβάσει το κείμενο μου, να απασχοληθεί πέντε λεπτά, μήπως και γλιτώσουμε καμία ανοιχτή επιστολή του ή γραπτή του δήλωση.
Η αντίδραση, ο Τζόλης, ο φοβισμένος βοηθός και ο Κούγιας Η επικαιρότητα άρχισε να αποκτά ρυθμό και ο μπαξές έχει τα πάντα πλέον. Ποδόσφαιρο, διαιτησία, Κούγιας, ακαδημίες, τα πάντα. Γράφει ο Σταύρος Κόλκας
Reviewed by GEORGE GEOPONOS
on
Ιουνίου 21, 2020
Rating: