Η κιβωτός του ΠΑΟΚ και το success story. Σταύρος Σουντουλίδης .
Ο Σταύρος Σουντουλίδης έχει ζήσει από κοντά και γράφει από πρώτο χέρι, για το θαύμα των «ασπρόμαυρων» ακαδημιών που σαρώνουν τους τίτλους τα τελευταία χρόνια και βγάζουν ατόφια ταλέντα.
Ο δρόμος της δουλειάς με είχε οδηγήσει τα προηγούμενα χρόνια πολλές φορές στα γήπεδα, όπου μικρά παιδιά ζούσαν το όνειρό τους, στην προσπάθεια τους να γίνουν ποδοσφαιριστές. Η ζωή με έχει διδάξει πως είναι σοφό, στα πράγματα που γίνονται, να δίνεις τον κατάλληλο χρόνο για να γίνουν.
Μες στη βαθύτατα τοξική ατμόσφαιρα των ελληνικών πρωταθλημάτων, οι ακαδημίες του ΠΑΟΚ είναι ένα success story, όχι μόνο ποδοσφαιρικό. Ένα success story της αληθινής ζωής.
Δεν είναι λίγοι όσοι υποστηρίζουν πως σ' αυτές τις ηλικίες δεν μετράνε τα πρωταθλήματα και οι νίκες. Αλλά πως να παραβλέψουμε το γεγονός της επιτυχίας; Τη χαρά και την ικανοποίηση, που δίνει η οποιαδήποτε αγωνιστική επιτυχία. «1,2… 4! Στη σειρά!», όπως εύστοχα έγραψαν οι «ασπρόμαυροι» στα social media τους, μετά την κατάκτηση του τέταρτου στη σειρά πρωταθλήματος από την Κ19, σε μια άκρως περίεργη χρονιά, με την πανδημία να έχει φέρει τα πάνω-κάτω, σε συνδυασμό με την «επιστράτευση» του Πάμπλο Γκαρσία στην πρώτη ομάδα και την αλλαγή προπονητή μεσούσης της χρονιάς.
Οι…. «Young Invincibles» του ΠΑΟΚ, εδώ και 83 παιχνίδια, είναι αήττητοι! Νίκησαν σχεδόν όλους, σχεδόν παντού. Όχι πως οι μικρότερες ηλικίες πάνε χειρότερα. Απαριθμώντας τους τίτλους, που κατέκτησαν στις τρεις κατηγορίες (Κ19, Κ17, Κ15), από το 2012 μέχρι σήμερα θα δούμε τρεις διαφορετικές ηλικιακά ομάδες έφεραν τίτλους στην Τούμπα:
Κ19: Πέντε φορές πρωταθλητές Ελλάδας (2014, 2018, 2019, 2020, 2021).
Κ17: Τρεις φορές πρωταθλητές Ελλάδας (2013, 2016, 2020).
Κ15: Τρεις φορές πρωταθλητές Ελλάδας (2015, 2017, 2019).
Συνολικά 11 πρωταθλήματα. Από ομάδες που συμπλήρωνε η μία την άλλη, με τον «Δικέφαλο» να βάζει κατά ένα και δύο χρόνια μικρότερα παιδιά να παίζουν για να «ψηθούν». Μόνο ο Ολυμπιακός έχει αντίστοιχο αριθμό (11) τίτλων το ίδιο διάστημα στις συγκεκριμένες κατηγορίες. Γι' αυτό και οι γνώστες του χώρου επιμένουν να λένε πως αυτές οι δύο ομάδες διαθέτουν ότι καλύτερο υπάρχει στην Ελλάδα!
Η βάση, η δομή και η φιλοσοφία
Πού μπορεί ν’ αποδώσει κανείς το θαύμα του ΠΑΟΚ; Στο ακλόνητο σκαρί. Το σκαρί των «ασπρόμαυρων» τμημάτων υποδομής και ανάπτυξης, όπως «βαπτίστηκαν» εδώ και πολλά χρόνια, δεν είν’ άλλο απ’ την ποδοσφαιρική βάση τους. Τη δομή τους. Τη φιλοσοφία τους για το άθλημα. Οπουδήποτε θεμέλιο είναι το ποδόσφαιρο, το αληθινό ποδόσφαιρο, οι πάσης φύσεως κλυδωνισμοί γύρω-γύρω αντέχονται. Το ποδόσφαιρο είναι η κιβωτός των ακαδημιών του ΠΑΟΚ. Όσοι πρόεδροι να έλθουν, να παρέλθουν και να επανέλθουν, όσο στο γρασίδι θα μπαίνουν οι σωστές βάσεις, τότε δεν υπάρχει κάτι να μη αντιμετωπίζεται και οι επιτυχίες θα συνεχίσουν να έρχονται και να γεμίζουν την τροπαιοθήκη της Τούμπας.
Όλα ξεκίνησαν πριν από μια δεκαετία (και βάλε) όταν ο Θόδωρος Ζαγοράκης τοποθέτησε τα θεμέλια. Θυμάμαι, σαν τώρα, να λέει πως ο ΠΑΟΚ οφείλει να βγάλει παίκτες από τα σπλάχνα του. Δεν ήθελε να συμβιβαστεί με την ιδέα πως μια ομάδα δημιουργείται μόνο από μεταγραφές. Ασχολήθηκε πολύ με τις ακαδημίες και παρέα με τον Βαγγέλη Πουρλιοτόπουλο κατόρθωσαν να επανατοποθετήσουν τον ΠΑΟΚ στο χάρτη και στο δύσκολο «κόσμο» των ακαδημιών. Το τι έχουν ακούσει, ειδικά ο δεύτερος, όλα αυτά τα χρόνια, δε λέγεται. Ωστόσο και οι δύο αποδείχθηκαν συνεπείς. Μάζεψαν θάρρος, δεν πρόδωσαν την ιδέα τους για το παιγνίδι και τα παιδιά. Ο πρώτος μέχρι που αποχώρησε από την προεδρική καρέκλα, ο δεύτερος συνεχίζει τον ίδιο δρόμο δίχως να παρεκκλίνει εκατοστό.
Ο «Ζαγόρ» κι ο «Πούρλιο», συμπαίκτες και φίλοι από τις αρχές της δεκαετίας του ’90, είχαν ακριβώς την ίδια οπτική γύρω από το συγκεκριμένο κομμάτι. Ήθελαν να βλέπουν την εξέλιξη, μέσα από τα σωστά βήματα, των παιδιών που θα έχουν ανδρωθεί στα «ασπρόμαυρα», θα νιώθουν στο πετσί τους τι εστί ΠΑΟΚ και θα έχουν την Τούμπα για δεύτερο σπίτι τους. Τι, δεύτερο, για πρώτο την είχαν για πολλά χρόνια δεκάδες πιτσιρικάδες μικροί ζώντας στους ξενώνες, που είχαν δημιουργηθεί κάτω από τη θύρα 2 του γηπέδου.
Το παιδομάζωμα και ο αληθινός στόχος
Το αποκαλούμενο «παιδομάζωμα του Ζαγοράκη» απέδωσε καρπούς τα επόμενα χρόνια πολλά παιδιά (Πέλκας, Σταφυλίδης, Κάτσε, Κουλούρης, Κίτσιου, Κωνσταντινίδης, Πούγγουρας κ.α.) έφτασαν να παίξουν στην πρώτη ομάδα και να κάνουν καριέρα. Μέχρι που στην Τούμπα εμφανίστηκε ο Ιβάν Σαββίδης. Από το 2012 και μετά, άλλαξαν όλα. Τοποθέτησαν καλύτερα «μπετά» στα θεμέλια του οικοδομήματος, η αλήθεια είναι πως «έπεσε» πολύ χρήμα, μια ματιά να ρίξει κάποιος στο οργανόγραμμα και δει πόσοι άνθρωποι και πόσοι ειδικοί του χώρου εργάζονται, είναι καθημερινά δίπλα στα παιδιά, θα καταλάβει πολλά και δε θα χρειαστεί άλλες ερωτήσεις για το τι κρύβεται πίσω από το υψηλό επίπεδο των ακαδημιών του ΠΑΟΚ.
Με την συνδρομή του πανίσχυρου οικονομικά ιδιοκτήτη του, ο «Δικέφαλος» άνοιξε τα φτερά του. Έφτασε να είναι πρώτη δύναμη στη Βόρεια Ελλάδα. Να έχει δημιουργήσει ένα δίκτυο συνεργαζόμενων ακαδημιών σ’ ολόκληρη την επικράτεια. Να έχει περάσει τα σύνορα και να συνεργάζεται με ομάδες στην Κύπρο, στη Γερμανία, μέχρι τον Καναδά και την Αυστραλία.
Ο Βαγγέλης Πουρλιοτόπουλος, που από το 2010 μέχρι σήμερα ηγείται αυτής της τιτάνιας προσπάθειας πίσω από την ταμπέλα του «Γενικού Διευθυντή των Τμημάτων Υποδομής και Ανάπτυξης», έχει ένα δίκιο όταν λέει ότι δεν είναι ο ΠΑΟΚ που κάνει παιδομάζωμα. Είναι ο κόσμος που παρακαλεί, παιδιά του να καταλήξουν στον ΠΑΟΚ. Και δεν είναι υπερβολή, είναι η πραγματικότητα. Όλοι οι γονείς θέλουν τα παιδιά τους να δοκιμάσουν την τύχη τους στις «ασπρόμαυρες» ακαδημίες. Έστω κι αν ξέρουν ότι οι πιθανότητες να φτάσουν στον προθάλαμο του επαγγελματικού ποδοσφαίρου και της πρώτης ομάδας δεν είναι με το μέρος τους.
Γνωρίζω, επί προσωπικού δεκάδες περιπτώσεις τέτοιων παιδιών που άφησαν τις ομάδες τους, ακόμα και αυτές που η οικογενειακή γαλούχηση τους έμαθε να αγαπούν, για να παίξουν στον ΠΑΟΚ.
Όποιος πατέρας περιδιαβαίνει ποδοσφαιρικές ακαδημίες, καταλαβαίνει αυτό που γράφω. Ιδιοκτήτες ακαδημιών, βετεράνοι ποδοσφαιριστές και μεγάλα ονόματα του χώρου, ένα όνειρο έχουν. Να στείλουν κάποτε, ένα παιδί στην Τούμπα. Γνωρίζουν ότι τα παιδιά θα μπουν στο σωστό δρόμο. Μπορεί να μη γίνουν ποτέ καλοί παίκτες, σίγουρα όμως θα γίνουν καλοί συμπαίκτες. Όλα αυτά τα χρόνια, δεν είναι και λίγα, ο Βαγγέλης Πουρλιοτόπουλος έχει τη θεωρία του. Απ’ τα εκατοντάδες παιδιά που έχουν περάσει από τις ακαδημίες, όλα παίζουν μπάλα, πολλά ξεχωρίζουν σαν τη μύγα μες το γάλα για το ταλέντο τους, αλλά σου λέει, ανταγωνιστικό ποδόσφαιρο θα παίξουν ένα, ή δύο, άντε τρεις, τέσσερις, πέντε.
Π.χ. οι τρεις «wonderkid» των ακαδημιών: Τζόλης, Κωνσταντέλιας, Κούτσιας. Ο Μιχαηλίδης και ο Τσιγγάρας. Οι περισσότεροι συνυπήρξαν στα ίδια αποδυτήρια, είχαν τις ίδιες αγωνίες, προτού ανοίξει η πόρτα για την πρώτη ομάδα.
Αυτό, όμως, που τον ενδιαφέρει, είναι η σωστή διαπαιδαγώγηση όλων των παιδιών που φόρεσαν και φοράνε την «ασπρόμαυρη» φανέλα. Διότι πέραν του ενός ή των δύο, οι υπόλοιποι 98, 99, με τη σωστή διαπαιδαγώγηση, θα γίνουν χρήσιμοι άνθρωποι. Θεατές που θα πηγαίνουν στο γήπεδο και θ’ αντιλαμβάνονται τι είν’ αυτό που βλέπουν. ‘Η, αύριο-μεθαύριο, στελέχη στα κλαμπ, ικανοί εκπαιδευτές ποδοσφαίρου, επιτυχημένοι αθλητικοί διευθυντές κ.λπ. Μη ξεχνάμε ότι εκτός από ποδοσφαιριστές, οι ακαδημίες του «Δικεφάλου» έφτασαν στο σημείο να παράγουν προπονητές και στελέχη. Όχι ότι κι ότι… Ο Βλάνταν Ίβιτς και ο Πάμπλο Γκαρσία ξεκίνησαν από τα μικρά τμήματα, έφτασαν να φέρουν τα δύο από τα τέσσερα κύπελλα της τελευταίας τετραετίας. Κι ακολουθεί ο Στέλιος Μαλεζάς, που ως rookie προπονητής έφθασε πρώτος στην άκρη του δρόμου.
Περί Κούτσια ο λόγος…
Ο Γιώργος Κούτσιας, ο οποίος στα 17 του έχει συγκεντρώσει πάνω του όλα τα βλέμματα, είναι ένα ζωντανό παράδειγμα της φιλοσοφίας των ακαδημιών του ΠΑΟΚ. Μόλις τελείωσαν οι υποχρεώσεις του με την πρώτη ομάδα, την επομένη της κατάκτησης του Κυπέλλου Ελλάδας στο ΟΑΚΑ, αντί να πάρει το δρόμο για κάποια παραλία, αυτός ζήτησε να ενταχθεί στην Κ19. Ήθελε να παίξει. Δεν σκέφτηκε να γυρίσει την πλάτη στους συμπαίκτες του. Συνεχίζει να τη νιώθει «ομάδα του», ακόμα και τώρα που είναι μέλος της πρώτης ομάδας. Εδώ θα μου πείτε, το ίδιο ακριβώς νιώθει και για την Κ17. Αν, φέτος, γινόταν «final four» για την συγκεκριμένη κατηγορία, θα πήγαινε να παίξει και εκεί! Έστω κι αν είναι ο μοναδικός σέντερ φορ της πρώτης ομάδας (με δεδομένη την απουσία του Κάρολ Σφιντέρσκι λόγω Euro) τον οποίο μπορεί να υπολογίζει ο Ραζβάν Λουτσέσκου.
Ο μικρός από την Αλεξάνδρεια Ημαθίας μπορεί και στην Κ19 να παίζει με αντιπάλους δύο χρόνια μεγαλύτερους του, αλλά είναι σα… να μη τους βλέπει. Μέσα σε 15 μέρες πέτυχε 8 γκολ, το ένα καλύτερο απ’ το άλλο, βοήθησε την ομάδα του Στέλιου Μαλεζά να κατακτήσει το πρωτάθλημα, και τώρα φεύγει για ολιγοήμερες διακοπές προτού κληθεί το ερχόμενο Σάββατο να περάσει από εργομετρικά και να ξεκινήσει από Δευτέρα προετοιμασία με την πρώτη ομάδα!
Ο Κούτσιας παραείναι καλός για το επίπεδο των ακαδημιών, απλώς περιμένει στην πράξη να δει τους προπονητές της «μεγάλης» ομάδας να τον εμπιστεύονται. Ο Γκαρσία τον ξεκίνησε βασικό σ’ ένα παιχνίδι των ομίλων του Europa League απέναντι στη Γρανάδα, αλλά παρότι η χρονιά πήγαινε στραβά, όταν το αποτέλεσμα άρχισε να γίνεται αυτοσκοπός ακόμη και για προπονητές, όπως ο Πάμπλο, που έχουν δουλέψει τέσσερα και πέντε χρόνια στις ακαδημίες, ο μικρός «εξαφανίστηκε» από το χάρτη. Μια δεύτερη ανενεργή χρονιά με τους μεγάλους θα μοιάζει με καταστροφή για ένα ατόφιο ταλέντο που πριν από ένα χρόνο έγινε ένας από τους πλέον ακριβοπληρωμένους πιτσιρικάδες στην Ευρώπη, σαφές δείγμα της πίστης του ΠΑΟΚ στο «project Κούτσιας» και της αγωνιστικής του αξίας.
Παρεμπιπτόντως, ο Πάμπλο Γκαρσία θα αναλάβει τον ΠΑΟΚ Β’. Θαρρώ πως μένουν οι ανακοινώσεις για να επισημοποιηθεί το γεγονός της παραμονής του Ουρουγουανού στην «ασπρόμαυρη» οικογένεια.
https://www.gazzetta.gr/football/superleague/2012702/i-kibotos-toy-paok-kai-success-story