Μια πρώτη εικόνα ενός εναλλακτικού ΠΑΟΚ. Ο Νίκος Μοσχοβίτης γράφει για την ομάδα που θέλει να «χτίσει» ο Καντσελιέρι

Βάζοντας τα πράγματα στη θέση τους από την αρχή, για να μην παρεξηγούμαστε στη συνέχεια, αν έρχεται κάποιος σε αυτήν εδώ τη γωνία, για να διαβάσει «ανάθεμα» και κρίσεις, αρχές Σεπτέμβρη για το ποιος είναι ο πιο αδύναμος και ο πιο δυνατός, να του πούμε ότι υπάρχουν άλλες διαθέσιμες επιλογές για να περάσει την ώρα του. Καταλαβαίνω ότι στο φαστφουντάδικο των social media, πολλοί είναι αυτοί που θρέφονται από τέτοιου είδους κρίσεις, αλλά εδώ δεν είμαστε social media, αφήστε που προτιμάμε και το μαμαδίστικο φαγητό…

Με αυτά ως βάση, πάμε να δούμε τι συμπεράσματα μπορεί να βγαίνουν αυτήν την εποχή για μια καινούργια ομάδα, με νέο προπονητή, με διαφορετική φιλοσοφία από αυτές που έχουμε συνηθίσει στην Ελλάδα, με διάφορα νέα πρόσωπα εντός της και με τη συνθήκη της πρόωρης έναρξης της σεζόν, με παιχνίδια στόχων από πάρα πολύ νωρίς, στα προκριματικά του BCL στην Αττάλεια.

Εικόνα είχαμε από τη νίκη με 109-70 επί της TFT Σκοπίων στο Παλατάκι και από τις δύο ήττες στο τουρνουά του Κάλιαρι, αρχικά στο 83-70 από τη Σάσαρι και χθες, στο 70-78 από τη Γκραν Κανάρια. Θα ήταν πιο χρήσιμο αν είχαμε εικόνα και από τους δύο αγώνες με Μαρούσι (ήττα με 95-77) και με Λαύριο (νίκη με 56-82) στην Αθήνα, κάτι τέτοιο όμως δεν ήταν δυνατό, οπότε εμείς κρατάμε ένα δείγμα τριών αγώνων, ο Μάσιμο Καντσελιέρι και οι συνεργάτες του, έχουν δείγμα επτά αγώνων.

Το επίπεδο της ομάδας των Σκοπίων ήταν τέτοιο, που δε μπορούμε να μένουμε και πολύ σε όσα είδαμε εκεί, με τον ίδιο τον Ιταλό κόουτς πάντως, να εκφράζει την έκπληξη του για το ενεργητικό των 109 πόντων από τους παίκτες του. Βέβαια, μετά από εκείνο το φιλικό, είχε αναφέρει και πως… «αν παίξουμε στο μισό γήπεδο, δε θα κερδίσουμε πολλά παιχνίδια», ατάκα που είχε ακουστεί κάπως τρομακτική, αν και φαίνεται ρεαλιστική…

Όσον αφορά αυτά που είδαμε στην Ιταλία, υπάρχουν δύο πρόσωπα. Το κακό, στην ήττα από τη Σάσαρι και το σαφώς καλύτερο στην ήττα από τη Γκραν Κανάρια. Ομάδες με σαφώς μεγαλύτερο μπάτζετ και ποιότητα, ειδικά οι Ισπανοί που μπαίνουν στη σεζόν ως ένα από τα φαβορί για την κατάκτηση του Eurocup και με φιλοδοξίες, στο εγχώριο πρωτάθλημα και Κύπελλο.

Κόντρα στη Σάσαρι, ο ΠΑΟΚ σχεδόν σε όλο το παιχνίδι υπέφερε. Είχε κάποια ελάχιστα διαστήματα, που μέσα από την άμυνα του, έβρισκε κάποιες λύσεις στην επίθεση, αλλά στο μεγαλύτερο κομμάτι, η περιφερειακή άμυνα θύμιζε… «συγκρουόμενα» και οι Ιταλοί, φυσικά και το εκμεταλλεύτηκαν. Επίσης, εναντίον μιας ομάδας η οποία στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα, τον «εγκλώβισε» στο μισό γήπεδο, ιδέες και συνεργασίες στην επίθεση δεν υπήρχαν, εκτός από κάποιες ελάχιστες εξάρσεις του Μπάρτλεϊ, ο οποίος ήρθε ως η πιο ποιοτική προσθήκη και αυτό φαίνεται από την αρχή, ακόμα κι αν είναι ανέτοιμος.

Κόντρα στη Γκραν Κανάρια, ένα 24ωρο μετά, η εικόνα ήταν διαφορετική. Μιλάμε, βέβαια, για περίοδο προετοιμασίας, η ομάδα του Γιάκα Λάκοβιτς το προηγούμενο βράδυ, είχε αντιμετωπίσει τη Βίρτους Μπολόνια και είναι απόλυτα φυσιολογικό, να υπάρχει επιβάρυνση και στους δύο. Η δοκιμή της ζώνης στο ξεκίνημα ήταν καταστροφή και εγκαταλείφθηκε άμεσα. Σταδιακά, ο ΠΑΟΚ έφερε το παιχνίδι στα μέτρα του, έβαζε σταθερά τα χέρια του στη μπάλα για να χαλάσει επιθέσεις ποιοτικότερων αντιπάλων και έβγαλε και δεύτερο επιθετικό άξονα, πέρα από τον Μπάρτλεϊ. Αυτός ήταν ο Χέντερσον, ο οποίος δείχνει αρκετά αξιόπιστος έξω από τα 6.75 αν και σε αυτό το επίπεδο, τέτοια εποχή, κανείς δε μπορεί να εκφραστεί με σιγουριά. Η ήττα σε ένα τέτοιο παιχνίδι, ελάχιστη σημασία είχε, η εμφάνιση σε σχέση με τη Σάσαρι και η αντίδραση, ήταν, σίγουρα, ενθαρρυντικά στοιχεία.

Προφανώς και για τον κάθε παίκτη του ΠΑΟΚ, αλλά ακόμα και για τον ίδιο τον Καντσελιέρι, αυτός ο πρώτος μήνας, είναι ουσιαστικά μήνας γνωριμίας. Ο Ιταλός δεν έχει συνεργαστεί ξανά με κάποιον από τους παίκτες που έχει φέτος, το μπάσκετ που θέλει να παρουσιάσει, με μεγάλη ένταση στην άμυνα, πολλές κατοχές, ενέργεια και μακρινό σουτ, δε φτιάχνεται από τη μια στιγμή στην άλλη. Ας αποδεχθούμε ότι με όλα αυτά τα δεδομένα, ασφαλή συμπεράσματα, δε βγαίνουν αυτήν την εποχή και το ίδιο ισχύει και για όλους τους άλλους του πρωταθλήματος, αφού στην Ελλάδα, σχεδόν όλες οι ομάδες που φτιάχνονται κάθε χρόνο, είναι μιας χρήσης και η λέξη «κορμός», θυμίζει το γνωστό σοκολατένιο γλυκό (κάποιο το λένε και «μωσαϊκό», κάποιοι άλλοι, χειρότεροι, το λένε… σαλάμι σοκολάτας).

Μένοντας σε κάποιους παίκτες και κυρίως τους ξένους που τώρα γνωρίζουμε όλοι, ο Ρέινολντς που ήρθε για να παίρνει πολλές αποφάσεις με τη μπάλα σε δημιουργία και εκτέλεση, ως τώρα έχει δείξει ότι μπορεί να απειλήσει μόνο από μέση απόσταση, στοιχείο που θα πρέπει να βελτιώσει, αν θέλει να κάνει το βήμα στο επόμενο επίπεδο. Ο Αμερικανός, φαίνεται να είναι (τουλάχιστον) ένα τέμπο κάτω από το μπάσκετ που θέλει να παίξει ο Καντσελιέρι, ο οποίος του ζητάει κάτι διαφορετικό από αυτό που έπαιζε ως τώρα. Του ζητάει και να οργανώνει, εκτός από το να εκτελεί, ένα ακόμα στοιχείο που φαίνεται ότι θέλει το χρόνο προσαρμογής του.

Ο Κρούζερ φαίνεται να είναι δέκτης αρκετών παρατηρήσεων από τον Ιταλό τεχνικό και όχι άδικα στις περισσότερες περιπτώσεις. Δείχνει να είναι πολύ κομβικό το σουτ του έξω από τα 6.75 από τη θέση «4» που παίζει και η γενικότερη προσαρμογή του, αφού αν ο συγκεκριμένος βγάλει τα στοιχεία για τα οποία αποκτήθηκε, μπορεί να αποτελέσει επίσης έναν έξτρα πόλο στην επίθεση, ανά διαστήματα. Δεν το έκανε και τόσο πέρσι στο Βέλγιο, έχει ενδιαφέρον αλλά και το προφανές ρίσκο, το αν θα καταφέρει να το κάνει στον ΠΑΟΚ και στο απαιτητικότερο ελληνικό πρωτάθλημα…

Στο «5», μεγάλο μέγεθος δεν υπάρχει με Άπσον και Φόρεστερ, ο πρώτος έδειξε στιγμές που βγάζει την εμπειρία του, αρχίζει να δημιουργείται ένα καλό επίπεδο συνεργασίας, κυρίως με τον Μπάρτλεϊ στο πικ εν ρολ, αμυντικά το ψάχνει. Ο δεύτερος φαίνεται ότι έχει καλή επαφή με το καλάθι, με πρόσωπο και πλάτη, αλλά μέχρι εκεί. Τακτικά, καλείται να βελτιωθεί αρκετά και αμφότεροι δεν έφερναν και μεγάλη ασφάλεια στο ριμπάουντ.

Αυτά. Ούτε φανφάρες, ούτε καταστροφολογίες. Το πρώτο ορόσημο για τον ΠΑΟΚ, έρχεται με το «καλημέρα» της σεζόν στην Αττάλεια, εκεί που πάει ως αουτσάιντερ. Αν καταφέρει να πάρει την πρόκριση στον όμιλο του BCL, παίρνει ώθηση, χτίζει αυτοπεποίθηση. Αν όχι, συνεχίζει στο FIBA Europe Cup. Σε κάθε περίπτωση, φαίνεται ότι το ρόστερ αυτό θα χρειαστεί ενίσχυση. Αλλά ακόμα και μια τέτοια σκέψη, είναι πολύ νωρίς να μετατραπεί σε απόφαση.

Υ.Γ.: Σε καλή μεριά κι ο Βεζένκοφ και ο Φουρνιέ και ο Γιουρτσεβέν και ο Οσμάν. Άντε να δούμε αν και πότε θα πούμε την ίδια ατάκα για το salary cap στο πρωτάθλημα.

Υ.Γ. 2: Το Παλατάκι μπαίνει στο 25ο έτος λειτουργίας του. Άλλες ήταν οι ανάγκες και τα έξοδα το 2000, άλλες οι ανάγκες και τα έξοδα το 2024. Δεδομένο είναι, ότι χρειάζονται διάφορες βελτιώσεις στο γήπεδο. ΟΛΟΙ οι φορείς του ΠΑΟΚ, θα πρέπει να έχουν σταθερά ανοικτό δίαυλο επικοινωνίας για να λύνονται τα όποια προβλήματα προκύπτουν. Και να μπει επιτέλους στην ατζέντα το θέμα της βελτίωσης του. Για να μην πω ανακαίνισης…

Υ.Γ. 3: Όσοι είστε πολύ πρωινοί (και όχι μόνο), περάστε καμία ραδιοφωνική βόλτα από τον Flash 99.4. Πουρνό-πουρνό (06:00-08:00) τα λέμε καθημερινά από εκεί, κάτι καλό φτιάχνεται.

https://www.paok24.com/mpasket/512072/mia-proti-eikona-enos-enallaktikoy-paok/