Αν ο ΠΑΟΚ έπαιζε μόνος, ναι, συνήλθε, αλλά παίζει και η ποιότητα του αντίπαλου. Στέλιος Γρηγοριάδης
Μόλις στο έκτο φετινό επίσημο ματς είδαμε έναν ΠΑΟΚ σχετικά καλό. Η εικόνα του κόντρα στη Σάμροκ Ρόβερς ήταν πολύ καλύτερη από αυτή που εμφανίστηκε με Μπόρατς, με Μάλμε και με Πανσερραϊκό. Οι Ιρλανοί δεν απείλησαν ποτέ και ο Κοτάρσκι ήταν θεατής του αγώνα, σχεδόν θεατές ήταν και ο Κουλιεράκης με τον Κεντζιόρα. Ευκαιρίες δημιουργήθηκαν και χάθηκαν αρκετές, χάθηκε ένα πέναλτι, επιτεύχθηκαν τέσσερα γκολ και δεν “μέτρησε” ένα ακόμη, πεντακάθαρο, επειδή προφανώς ο Ιταλός VARίστας και ο (αστείος) Αλβανός διαιτητής είχαν κάποιο ψυχολογικό πρόβλημα.
Η πρόκριση είναι κατά 99,99% εξασφαλισμένη, εξασφαλισμένα είναι και 4,5 εκατομμύρια από την είσοδο στους ομίλους του Γιουρόπα Λιγκ και... έχει ο Θεός για την παραπέρα πορεία στην Ευρώπη. Μόνο που ο ΠΑΟΚ… δεν έχει. Δεν έχει πολλά ακόμη και πρέπει πάση θυσία να τα αποκτήσει διότι ούτε Μπάνια Λούκα, ούτε Σάμροκ Ρόβερς, ούτε και Πανσερραϊκός θα είναι οι ομάδες που θα αντιμετωπίσει στο Γιουρόπα Λιγκ, ακόμη και στις ελληνικές διοργανώσεις.
Για να πει κανείς ότι ο ΠΑΟΚ έκανε πρόοδο μετά τα παιχνίδια με τη Μάλμε και τον Πανσερραϊκό, πρέπει να συνυπολογίσει τη χαμηλή δυναμικότητα της Σάμροκ και το γεγονός ότι το 2-0 έγινε 4-0 αφού έμεινε με 10 παίκτες. Ναι, είδαμε έναν καλύτερο ΠΑΟΚ, αλλά είδαμε και τον χειρότερο από τους αντιπάλους που βρέθηκαν μπροστά του μέχρι τώρα. Χειρότερο και από την Μπόρατς.
Το ποδόσφαιρο δεν είναι πυρηνική φυσική, είναι κάτι πολύ πιο απλό. Σου παίζει τριγωνάκια και σεντρούλες η Μάλμε και δεν μπορείς να αντιδράσεις. Ούτε να τους πάρεις την μπάλα, ούτε να την κυκλοφορήσεις εσύ έτσι όπως ξέρεις. Είναι οι της Μάλμε πιο ταχείς, είναι πιο οργανωμένοι και μεθοδικοί, είναι πιο έτοιμοι, είναι και πιο ψύχραιμοι και σου παίρνουν την πρόκριση, έστω και με την τύχη που τους βοήθησε στη φάση του 3-3. Αλλωστε, αν δεν έμπαιναν τρεις γκολάρες με τα φοβερά σουτ του Τάισον, του Κουλιεράκη και του Ζίβκοβιτς, θα ήταν αδύνατο για τον ΠΑΟΚ ακόμη και να διεκδικήσει αυτή την πρόκριση.
Αντίθετα, έρχεται η Σάμροκ Ρόβερς και δεν μπορεί να κάνει τίποτε από αυτά που έκανε η Μάλμε. Ηταν κι αυτή πιο έτοιμη από τον ΠΑΟΚ. Και από τη Μάλμε πιο έτοιμη. Αλλά υστερεί πολύ σε ποιότητα. Παίκτες χαμηλού επιπέδου, που δεν μπορούν να αναπτυχθούν, που δεν μπορούν ούτε καν με σέντρες να απειλήσουν, πάρα μόνο δύο φορές με άγαρμπες κεφαλιές από κόρνερ και συνάμα παίκτες που όταν πιέζονται χάνουν τα αυγά και τα πασχάλια στην άμυνα. Μοιραία οι του ΠΑΟΚ κρατούν την μπάλα, την κυκλοφορούν κυρίως από τα πλάγια, βγάζουν φάσεις, δημιουργούν ευκαιρίες, σκοράρουν, δεν ανησυχούν καθόλου πίσω και έτσι η τελική εικόνα είναι πολύ καλύτερη.
Τέλος πάντων. Ο χρόνος που κυλάει είναι σύμμαχος. Κάθε μέρα που περνάει η ομάδα θα μοντάρεται καλύτερα και το πιο πιθανό είναι να δούμε σύντομα τον περσινό ΠΑΟΚ. Αλλά είναι μεγάλη αδικία να μην μπορεί ακόμη να βασιστεί σε παίκτες που ήρθαν για να καλύψουν κάποιες από τις αδυναμίες του περσινού ρόστερ και σε παίκτες που… ακόμη δεν ήρθαν για να καλύψουν και τις υπόλοιπες. Προς Θεού, κάθε καλοκαίρι το ίδιο έργο βλέπουμε. Και κάθε καλοκαίρι, εκτός από το περσινό, ο ΠΑΟΚ πληρώνει την ολιγωρία και την καθυστέρηση στις μεταγραφές. Ας είναι αυτό το καλοκαίρι το τελευταίο. Και, βέβαια, ας είναι αληθινά ποιοτικές οι προσθήκες που θα γίνουν από εδώ και πέρα.
ΥΓ 1. Ο ΠΑΟΚ άδειασε τη θέση του Σαμάτα και, μέχρι στιγμής, αυτός που την πήρε, ο Τσάλοφ, παλεύει με τη δυσκολία της προσαρμογής του, αλλά και με την κακοδιαμονία που θυμίζει Σαμάτα. Δεν τον θέλει με τίποτε η μπάλα. Μακάρι να μην επηρεαστεί και να μην αγχωθεί. Οπως είπε και ο Λουτσέσκου, αν στρεσαριστεί για να σκοράρει σώνει και καλά επειγόντως, θα μπει σε ένα λούκι από το οποίο κανείς δεν βγαίνει εύκολα.
ΥΓ 2. Χαιρόσουν να τον βλέπεις πάλι τον Κωνσταντέλια με τη Σάμροκ. Αν μη τι άλλο, δείχνει να καλύπτει σιγά-σιγά το χαμένος έδαφος από την προετοιμασία στην οποία μπήκε καθυστερημένα, όπως και ο Ζίβκοβιτς βέβαια. Κακά τα ψέματα: No Konstantelias - No Taison - No Zivkovic, No Party…
YΓ 3. Ο παλίκαρος αποθεώθηκε όπως του άξιζε. Το “αντίο” στον Κουλιεράκη ήταν συγκινητικό. Το τραγούδι, όμως, με το όνομά του δεν ήταν απλά ένας αποχαιρετισμός. Ηταν και ένα μήνημα προς τον Ιβάν: “Τα δικά μας παιδιά, όταν αξίζουν και προσφέρουν πολλά, θέλουμε να τα βλέπουμε περισσότερα χρόνια στον ΠΑΟΚ”...
Reviewed by GEORGE GEOPONOS
on
Αυγούστου 23, 2024
Rating:
