Όταν όλοι ψάχνουν αυτό που έχει ο ΠΑΟΚ.Το πρώτο περίπου 1/3 του ελληνικού πρωταθλήματος είναι διδακτικό και σίγουρα αντιπροσωπευτικό του τι θα δούμε στη συνέχεια. Γράφει ο Κώστας Βασιλόπουλος.

Τόσο για τον ΠΑΟΚ, όσο και για τις υπόλοιπες ομάδες. Επειδή ως λαός έχουμε μια τάση να μένουμε στα στραβά, στην μικροπολιτική και την άσκηση πιέσεων, καλό είναι να υπογραμμίζουμε που και που τα καλά, για να μην τα προσπερνάμε ως αυτονόητα.

Πρώτα απ' όλα, αυτό που αποτελεί παραδοσιακά την αγαπημένη κουβέντα του Έλληνα φιλάθλου, είναι το παρασκήνιο και -κυρίως- η διαιτησία. Μέχρι στιγμής είναι πανθομολογούμενο ότι δεν μπορείς να καταλάβεις από τις διαιτησίες στα ελληνικά παιχνίδια, ότι υπάρχει κατεύθυνση. Ότι όλα γίνονται για να αποκτήσει προβάδισμα μια ομάδα, έναντι του ανταγωνισμού. Προσοχή, δεν λέω ότι έχουμε δει καλές διαιτησίες, αλλά ότι τα λάθη είναι προς όλους μοιρασμένα. Οι τιμωρίες σε φυσικά πρόσωπα και έδρες είναι οι αναμενόμενες, έστω κι αν τον Λουτσέσκου τον χρησιμοποίησαν ως... Ιφιγένεια για να ικανοποιήσουν την μόνιμη αλλεργία της ΑΕΚ απέναντι στην πραγματικότητα. Αλλά ας το προσπεράσουμε και αυτό.

Ο ανταγωνισμός δεν είναι απλώς το ίδιο ισχυρός με πρόπερσι και πέρυσι, αλλά στην εξίσωση έχει μπει δυναμικά και ο Άρης, που με σοβαρές κινήσεις και διαχείριση του μικρού αριθμητικά, αλλά πολύ ποιοτικού του ρόστερ, κάνει όνειρα υπέρβασης. Τα παιχνίδια ξεκινούν και τα σημεία του...1,05 έχουν εκλείψει, με αποτέλεσμα το ενδιαφέρον των φιλάθλων να διευρύνεται και εκτός από τα ματς των ομάδων τους, να καίγονται να μάθουν τα αποτελέσματα των ανταγωνιστών.

Τα ρόστερ έχουν βελτιωθεί, τόσο στην κορυφή, όσο και στις ομάδες κάτω από την πρώτη 5άδα. Καλοί προπονητές παρουσιάζουν έργο και ιδέες σε αρκετές ομάδες. Γενικά, αν κάποιος το δει απ' έξω, το ελληνικό ποδόσφαιρο βρίσκεται σε έναν...οργασμό.

Για να είμαστε όμως ρεαλιστές, δίκαιοι και αυστηροί, ο ανταγωνισμός σήμερα είναι έντονος, επειδή οι "μεγάλοι" ψάχνονται. Κανείς από το παραδοσιακό big4 δεν έχει φτάσει σε καλό επίπεδο απόδοσης, κοντινό έστω στην αξία των ρόστερ τους. Θα σταθώ παρακάτω περισσότερο στον ΠΑΟΚ, απλά αναφέρω ότι η ΑΕΚ έχει ένα ρόστερ, που με τον Λουτσέσκου στον πάγκο, θα έπαιρνε το πρωτάθλημα από τον... Σεπτέμβριο (και το κακό είναι ότι ακόμη κι εκείνοι που τον μισούν το ξέρουν), ο Ολυμπιακός έναν προπονητή με δυο ευρωπαϊκούς τίτλους, ο Παναθηναϊκός την ελληνική εκδοχή των... Galacticos και ο ΠΑΟΚ την πρωταθληματική ομάδα και τον προπονητή, συν ποιοτικές πινελιές αναβάθμισης. Όλα αυτά όμως στα χαρτιά! Στο γήπεδο κανείς δεν δικαιώνει την αξία του ρόστερ του για διαφορετικούς λόγους.

 Κάτι που δεν βλέπουμε εμείς οι γύρω από τον ΠΑΟΚ ωστόσο, είναι πως οι υπόλοιποι τρεις, υποφέρουν αυτήν την περίοδο για να φτάσουν αυτό που έχει ο ΠΑΟΚ, έστω κι αν και ο ίδιος δεν το κάνει καλά. Ποιος είναι αυτό; Να αποκτήσουν σταθερές στην ομάδα τους, λειτουργικότητα, ομοιογένεια, σχέδιο παιχνιδιού. Η ομάδα του Λουτσέσκου ψάχνεται λιγότερο σ' αυτούς τους τομείς και ο μεγάλος αγώνας του Ρουμάνου κόουτς είναι να εντάξει τους νεοφερμένους, που η αλήθεια είναι πως δείχνουν αργή προσαρμογή. Είτε φταίει εκείνος, είτε οι ποδοσφαιριστές, το σίγουρο είναι πως φτάσαμε Νοέμβριο και ακόμη είναι ερωτηματικό ποιοι από αυτούς μπορούν ή όχι να δώσουν λύση σε δεδομένα από πέρυσι προβλήματα της ομάδας.

Ο ανταγωνισμός (εξαιρώ τον Άρη, όχι από ασέβεια, αλλά επειδή είναι μια ξεχωριστή κατηγορία εξέλιξης με την υποδειγματική έως τώρα πορεία στο πρωτάθλημα) είναι σε διαδικασία να βρει τον ιδανικό σχηματισμό, τους ιδανικούς πρωταγωνιστές, να μοιράσει δεύτερους ρόλους και μέσα από αυτή τη διαδικασία να διαμορφώσει και ένα αποτελεσματικό σχέδιο παιχνιδιού. Η ΑΕΚ βλέπει τον Αλμέιδα -δικαίως- πελαγωμένο στη διαχείριση, ο Παναθηναϊκός άλλαξε προπονητή, μπας και βάλει μια τάξη στο χάος του Αλόνσο, ο Μεντιλίμπαρ δεν βλέπει παίκτες να μπορούν να υποστηρίξουν το άμεσο ποδόσφαιρο της μεγάλης μπαλιάς, της μάχης για τις δεύτερες και τις έξυπνες, γρήγορες και αποτελεσματικές μεταβάσεις.

Το μεγαλύτερο ερωτηματικό που με απασχολεί, είναι αν ο ΠΑΟΚ θα βρει γρήγορα (συνήθως το κάνει κάθε Νοέμβριο) τη χημεία και τη δυνατότητα να πάρει πράγματα από τους νέους παίκτες του. Αν το πετύχει αυτό το μήνα, θεωρώ ότι θα αποκτήσει προβάδισμα για τον τίτλο. Μου φαίνεται περισσότερο δύσκολο το έργο του Αλμέιδα, να διατηρήσει με ένα ματς την εβδομάδα το ρόστερ του σε "φλόγα", όπως μου φαίνεται πολύ δύσκολο και ο Μεντιλίμπαρ να καταφέρει να παίξει το ποδόσφαιρο που υπηρετεί πιστά σε όλη του την καριέρα με το σημερινό ρόστερ του Ολυμπιακού. Κι αν το κάνει, θα χρειαστεί περισσότερο χρόνο. Είμαι βέβαιος ότι θα το βρει περισσότερο στα ντέρμπι και στην Ευρώπη, που οι χώροι είναι περισσότεροι και οι ομάδες κυρίως βγαίνουν για να παίξουν για τη νίκη. Ο Παναθηναϊκός παραμένει ερωτηματικό στα μάτια μου, γιατί δεν ξέρω από που πρέπει να ξεκινήσει και βασικά δεν ξέρω αν η επιλογή του δεύτερου προπονητή, ταιριάζει στο ρόστερ που δημιούργησε το καλοκαίρι. Όλοι όμως ακόμη δεν είναι στο σημείο αυτού του -έστω ασθματικού- ΠΑΟΚ, άρα πρέπει να τρέξουν την βελτίωσή τους σε διπλάσιο χρόνο.

Έχω μια συγκρατημένη αισιοδοξία, ότι το μοτίβο θα λειτουργήσει και φέτος και τον Νοέμβριο, η ομάδα του Λουτσέσκου θα πατήσει γκάζι. Από την άλλη δεν μπορώ να σταματήσω να σκέφτομαι ότι ο Δικέφαλος κάθε καλοκαίρι αποφασίζει να βάλει δύσκολα στον εαυτό του, κάνοντας επιλογές για αλλαγές που θέλουν χρόνο να αποδώσουν. Σκέφτομαι επίσης πως αν φτάσουμε στην Ελλάδα στο επίπεδο, να μπορούμε να φέρουμε τους παίκτες και τους προπονητές που θέλουμε, τη στιγμή που τους θέλουμε, στα λεφτά που είναι δίκαιο να πληρώσουμε, σημαίνει ότι θα έχουμε ξυπνήσει ένα πρωί και θα βρισκόμαστε στα τοπ 5 πρωταθλήματα της Ευρώπης, ή στη Σαουδική Αραβία!

Ας πορευτούμε λοιπόν, με αυτά που έχουμε…

https://www.sdna.gr/podosfairo/1251774_otan-oloi-psahnoyn-ayto-poy-ehei-o-paok