Όταν ξεπερνάς τις κόκκινες γραμμές. Η διαιτησία πάντα θα αποτελεί ένα πεδίο αντιπαράθεσης, αλλά και μία κουβέντα που θα χρησιμοποιείται για να κρυφτούν οι κακογραφίες. Γράφει ο Σταύρος Κόλκας.

Το θέμα διαιτησία με έχει κουράσει είναι η αλήθεια και θα προσπαθήσω να το πιάσω από ένα διαφορετικό πρίσμα. Αφορμή προφανώς και αποτελεί η απόφαση του Τάσου Σιδηρόπουλου στο χθεσινό ΑΕΚ – Άρη.

Για εμένα αυτή η φάση είναι από αυτές που κατανοείς πως ο διαιτητής έχει κατεύθυνση. Και στη προκειμένη περίπτωση, είναι από τις στιγμές που σε στιγματίζουν. Όταν ο Τάσος Σιδηρόπουλος σταματήσει τη διαιτησία, αυτή η απόφαση θα είναι καταλυτική στο να αποτραπεί η εμπλοκή του στη ΚΕΔ.

Ως ποδοσφαιρική κοινωνία έχουμε κατάλοιπα από την εποχή της Παράγκας και δεν μπορούμε να τα ξεπεράσουμε. Προσωπικά το παλεύω, γιατί έχω διαπιστώσει πως η εποχή που η διαιτησία μετρούσε περισσότερο από τη δυναμική μίας ομάδας, έχει ξεπεραστεί. Η ποδοσφαιρική προσέγγιση είναι αυτή που φέρνει το αποτέλεσμα. Το παρασκήνιο – όταν ποντάρεις περισσότερο απ όσο πρέπει σε αυτό – σε οδηγεί στην ήττα. Η περυσινή σεζόν θα έπρεπε να είναι διδακτική, κυρίως για αυτούς που νόμιζαν πως ελέγχουν το παρασκήνιο.

Τον Μάκη Γκαγκάτση τον γνωρίζω από τότε που εμφανίστηκε στον ΠΑΟΚ. Ξέρω την πορεία του, τις φιλοδοξίες του, ξέρω το σκεπτικό του. Η δουλειά του στον ΠΑΟΚ του Ιβάν κυρίως, ήταν δέκα φορές πιο δύσκολη από αυτή που έχει σήμερα. Είναι σα να πήρες πτυχίο πανεπιστημίου και να επέστρεψες στα νήπια.

Προφανώς και θα χρειαστεί χρόνο για να πείσει όσους έμαθαν από την ανάποδη τη δουλειά. Οι πιέσεις που θα δεχτεί θα είναι μεγάλες, όμως ποντάρει στην κεντρική κατεύθυνση που έχει δώσει στους διαιτητές, μέσω του Λανουά.

Με τους τελευταίους, υπάρχει μία ξεκάθαρη σχέση. Μικρή λίστα, άρα μεγαλύτερα έσοδα, όμως αν αποδεχτεί πως υπάρχει διαφορετική κατεύθυνση από αυτή που έχει δώσει ο αρχιδιαιτητής, πας σπιτάκι σου. Κάνεις αυτό που πρέπει θα τελειώσεις τη σεζόν με τα διπλάσια – τριπλάσια λεφτά που πήρες πέρυσι, δεν κάνεις αυτό που πρέπει, παίρνεις μηδέν. Δίκαιο…

Ο Τσέτσιλας με τον Ζαμπαλά για αυτά που έκαναν στο Αγρίνιο είναι σε δυσμένεια. Το ίδιο και ο Σιδηρόπουλος μετά τα χθεσινά. Είπαμε υπάρχουν στιγμές που σε εκθέτουν αν έχεις δεύτερες σκέψεις.

Ο Τσέτσιλας στο Αγρίνιο, είχε την ευκαιρία να το σώσει μη δίνοντας το πέναλτι. Το τερμάτισε, άρα τελείωσε κιόλας. Ο Σιδηρόπουλος έγινε προσπάθεια από τον Φωτιά να σωθεί. Επέλεξε να μη το κάνει, δίνοντας το δικαίωμα σε όλους μας να πιστέψουμε πως κάτι συνέβη.

Κόκκινες γραμμές στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Επειδή αναρωτιούνται πολλοί γιατί τα έσπασε ο ΠΑΟΚ με την ΑΕΚ. Το οριστικό τέλος ήταν εκείνη τη μέρα που κράτησε η ανάπαυλα 26 λεπτά στο Κλεάνθης Βικελίδης. Ήταν και η μέρα που αποφασίστηκε το 1-4 στα πλέι οφς, ξέχωρα που ο Καρυπίδης απάντησε ποδοσφαιρικά και έχει τις πιθανότητές του.

Κόκκινη γραμμή ήταν και ο Παπάς στη Τούμπα σε εκείνο τον αγώνα κυπέλλου με τον Ολυμπιακό. Ήταν το τέλος της παρασκηνιακής κυριαρχίας των Πειραιωτών.

Ο Γκαγκάτσης τα έχει ζήσει έντονα όλα αυτά και κατανοεί την ιστορία του πρόσφατου επαγγελματικού ποδοσφαίρου.

Σήμερα, βιώνουμε ένα πρωτάθλημα με τον Άρη πρώτο, τον 6ο ΟΦΗ τέσσερις βαθμούς από την κορυφή, την ΑΕΚ των 70 εκατ ευρώ μπάτζετ να έχει χάσει δέκα βαθμούς από «μικρούς» και τον Παναθηναϊκό κάτω από τον Παναιτωλικό.

Με την μέχρι σήμερα πολιτική της ΕΠΟ και τα μηνύματα που έχει περάσει, το πιθανότερο σενάριο είναι κάτι τέτοιο να το βλέπουμε μέχρι το τέλος της σεζόν. Ίσως όχι με την ίδια μορφή, αλλά με αρκετές ομοιότητες.

Όποιος το καταλάβει νωρίς, θα επικεντρωθεί στη δική του βελτίωση. Όποιος εθελοτυφλεί, θα ξυπνήσει ένα πρωί και θα καταλάβει πως πέταξε κάτι δεκάδες εκατ ευρώ στο πουθενά. 

https://www.sdna.gr/podosfairo/1250142_otan-xepernas-tis-kokkines-grammes