Δεν είναι ώρα για το… δάχτυλο.Η ήττα από τον Ολυμπιακό, σε συνέχεια της ήττας από την Γιουνάιτεντ στην Αγγλία, βάρυνε το κλίμα στην Τούμπα. Γράφει ο Κώστας Βασιλόπουλος.

Η αδυναμία του ΠΑΟΚ να κερδίσει ντέρμπι, να κερδίσει στο γήπεδο της από τον Αύγουστο και ο διαφαινόμενος αποκλεισμός από την επόμενη φάση του Europa League (μαθηματικά υπάρχουν ελπίδες αλλά αντικειμενικά είναι λίγες), δημιουργούν ένα σκηνικό που μόνο ευχάριστο δεν μπορεί να χαρακτηριστεί.

Αυτό που προβληματίζει πέρα από τις ήττες, είναι η αίσθηση αδυναμίας που έχουν δημιουργήσει ορισμένοι παίκτες, σε σχέση με τις απαιτήσεις της ομάδας. Ο Μπακαγιόκο (παρά τις προβλέψεις που γινόταν από τους υπευθύνους τις πρώτες μέρες του παρουσία του στις προπονήσεις), είναι μια απογοήτευση, ο Μπράντον δεν έχει επανέλθει από τον τραυματισμό του, ο Κόλει δεν έχει πείσει κανέναν ότι μπορεί να αντικαταστήσει επάξια τον Κουλιεράκη, ο Λόβρεν παρά την εμπειρία του, δεν είναι καλύτερος από τον Κεντζιόρα, ο Τάισον μοιάζει άδειος από δυνάμεις και εμπνεύσεις, ο Αντρίγια δεν έχει την περσινή σπιρτάδα, ο Κωνσταντέλιας ψάχνει τον καλό του εαυτό, ο Τσάλοφ θέλει δρόμο για να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα της ποδοσφαιρικής του καριέρας, ο Τισουντάλι έχει δώσει ελπίδες αλλά ακόμα δεν έχει πείσει και ο προπονητής, δεν έχει σχηματοποιήσει στο μυαλό του ένα σταθερό σχήμα που θα μπαίνει στις «μάχες» με την ορμή που το έκανε η ομάδα πέρσι.

Παράλληλα ο Λουτσέσκου, δεν έχει το καθαρό μυαλό που απαιτούν οι περιστάσεις και οι απαιτήσεις, όντας επηρεασμένος από τους χειρισμούς που έγιναν το καλοκαίρι στις μεταγραφές και τις καθυστερήσεις που παρατηρήθηκαν – καταγράφηκαν, στις προσθήκες του ρόστερ.

Μέσα σε όλα αυτά, αν προσθέσει κανείς το διοικητικό κενό (με ότι αυτό συνεπάγεται) που δημιουργήθηκε στον ΠΑΟΚ από την αποχώρηση του Μάκη Γκαγκάτση (που δικαίως θεωρείται το πιο επιτυχημένο στέλεχος στο Ελληνικό ποδόσφαιρο), έχει την πλήρη εικόνα της κατάστασης που επικρατεί στην Τούμπα.

Αυτή είναι η μισή εικόνα. Η άλλη μισή εικόνα μας δείχνει ότι η ομάδα, είναι μόλις ένα πόντο μακριά από την κορυφή. Ναι, θα μπορούσε ο ΠΑΟΚ μόνο με νίκη επί του ΟΦΗ να οδηγεί την κούρσα αλλά δεν κατάφερε να το πετύχει. Με δεδομένο ότι η ομάδα παραμένει (με τις αδυναμίες που ήδη ανέφερα) ζωντανή στις δυο εγχώριες διοργανώσεις, θεωρώ πως δεν είναι η ώρα για να ξεκινήσουμε να δείχνουμε με το δάχτυλο τους υπαίτιους της κατάστασης που έχει δημιουργηθεί.

Η απόδοση ευθυνών (είναι εξίσου μοιρασμένες σε όσους έχουν σχέση με την ΠΑΕ ΠΑΟΚ) είναι η εύκολη λύση και η συνήθεια που –θεωρητικά- τους βγάζει όλους από τη δύσκολη θέση. Δεν προσφέρει όμως καμία λύση και σίγουρα δεν λύνει τα προβλήματα.

Με δεδομένη την διακοπή του πρωταθλήματος, στον ΠΑΟΚ δίδεται η ευκαιρία της ανασύνταξης. Δεν αναφέρομαι στην αγωνιστική ανασύνταξη. Αναφέρομαι σε γενική ανασύνταξη που συμπεριλαμβάνει, όλους όσοι εμπλέκονται στον ασπρόμαυρο ποδοσφαιρικό οργανισμό και ξεκινά από τον μεγαλομέτοχο και ιδιοκτήτη του Δικεφάλου και ολοκληρώνεται με τη συμμετοχή του τελευταίου υπαλλήλου.

Θεωρώ πως δεν είναι ώρα να χρησιμοποιηθούν… δάχτυλα για να δείχνει ο ένας τον άλλο προκειμένου να δικαιολογήσουν τους εαυτούς τους, όπως επίσης δεν έχει νόημα να χρησιμοποιηθούν δάχτυλα για να κρυφτούν κάποιοι πίσω απ΄ αυτά.

Ο κόσμος του ΠΑΟΚ, έχει την αντίληψη που απαιτείται, την εμπειρία και την ευφυία να διαπιστώσει τι συμβαίνει και περιμένει κινήσεις ανασύνταξης που θα είναι εμφανείς το επόμενο χρονικό διάστημα.

Οι διακριτοί ρόλοι εντός ΠΑΕ (και η στελέχωση της), η οργάνωση σε τομείς που υπάρχει ζήτημα, η αποκατάσταση της ψυχολογίας του προπονητή, η αποτελεσματική διαχείριση του έμψυχου υλικού, η αφύπνιση νέων και παλιών παικτών όπου κρίνεται απαραίτητο και τέλος η αποκατάσταση της ποδοσφαιρικής λογικής (που δυστυχώς λείπει από την Τούμπα), είναι οι κινήσεις που απαιτούνται στο επόμενο χρονικό διάστημα, για να ξαναδούμε τον πρωταθλητή ΠΑΟΚ, εντός κι εκτός αγωνιστικών χώρων.

https://www.sdna.gr/podosfairo/1253874_den-einai-ora-gia-dahtylo