Ψάχνοντας τον διακόπτη. Ο ΠΑΟΚ είναι σε σοκ, αλλά σχετικά ελεγχόμενο. Είναι σε μία φάση που έχει ξαναπεράσει και ξέρει πως θα βγει. Το θέμα είναι πότε. Γράφει ο Σταύρος Κόλκας.

Κακά τα ψέματα, η ήττα από τη Στεάουα, είναι η επιβεβαίωση μίας κρίσης για τους πρωταθλητές Ελλάδος. Κρίση που στα δικά μου μάτια είναι περισσότερο πνευματική παρά ποδοσφαιρική. Ο τρόπος που χάνει το μυαλό της η ομάδα όταν το παιχνίδια στραβώνει, δεν δικαιολογείται από ένα γκρουπ που λίγους μήνες πριν κατέκτησε το πρωτάθλημα με τέσσερις νίκες σερί σε ντέρμπι. 

Ο ΠΑΟΚ και με τη Στεάουα ήταν καλός στο πρώτο ημίχρονο. Απόλυτος έλεγχος του αγώνα, πέντε καθαρές φάσεις, μηδέν απειλή μέχρι το όγδοο λεπτό των καθυστερήσεων, εκεί όπου ο Γιάννης Μιχαηλίδης λειτούργησε με αφέλεια σε μία συνθήκη ένας με έναν. 

Μετά ο ΠΑΟΚ έπρεπε να αντιμετωπίσει εκτός από το χαλασμένο του μυαλό, μία ομάδα που λειτούργησε με τρόπο που η Προοδευτική του Σούλη Παπαδόπουλου θα ντρεπόταν, αλλά και πάλι. Με παίκτη παραπάνω, μηδέν αντίδραση. Χαλασμένο μυαλό. 

Γίνεται κουβέντα για τις γιόμες, αλλά δεν είναι εκεί το πρόβλημα. Προφανώς όταν δέκα πάνε πίσω από τη μπάλα και κάνουν ότι καραγκιοζλίκι έχει ανακαλυφθεί, θα αναγκαστείς και να γεμίσεις. Το πρόβλημα υπήρχε από πριν. 

Κακή ποιότητα εκτέλεσης απ όλους τους μεσοεπιθετικούς, μηδενική συμμετοχή των φορ στο παιχνίδι, σωματική κόπωση αυτών που πήραν όλα τα παιχνίδια. Και σε αυτό φέρει ευθύνη ο Λουτσέσκου. Η επιμονή στους Τάισον – Μπάμπα, στοίχησε σε αυτό το κακό σερί. Εγώ επιμένω πως ο Σορετίρε, είναι πολύ πιο έτοιμος απ όσο νομίζουν όλοι, ακόμη και για φρεσκάρισμα του Ντέλια που αν μετρήσουμε τα χιλιόμετρα που έκανε στα τελευταία τρία παιχνίδια και τις εντάσεις που έβγαλε, θα του δώσουμε μόνοι μας έναν μήνα ρεπό. 

Ο ΠΑΟΚ είναι σε ένα μυστήριο φεγγάρι. Είναι σα να μπήκε σε ένα σκοτεινό δωμάτιο και να αναζητά τον διακόπτη, απλά ακόμα δεν τον έχει βρει. Όταν τον βρει, που ξέρουμε όλοι πως θα συμβεί, όλα θα κυλήσουν ομαλά. Απομένει όμως το πότε. 

Η κουβέντα για τους φορ, προφανώς και έχει βάση. Ο Σαμάτα έρχεται αν συνεχιστεί η εικόνα των Τσάλοφ – Τισουντάλι. Η απουσία του Μπράντον ήρθε στη χειρότερη στιγμή, γιατί κακά τα ψέματα, ο Λουτσέσκου δίνει στον φορ ρόλο χαμάλη και ο Ισπανός το κάνει με χαρά. Το έκανε και ο Σαμάτα όταν κατάλαβε πως το γκολ είναι κάτι άγνωστο για αυτόν. Οι δύο νέοι, μάλλον δεν το έχουν πάρει χαμπάρι ακόμα και αυτό έχει αντίκτυπο στη συνολική απόδοση της μεσοεπιθετικής γραμμής. 

Και η απουσία του Κόλεϊ ήρθε σε κακή στιγμή γιατί ο Μιχαηλίδης είναι ξεκάθαρα ντεφορμέ. Ακόμα και στο κομμάτι του μπινλτ απ που είναι δυνατός, κινείται κάτω του μετρίου. Και είναι κρίμα για τον ίδιο το ότι με την αποχώρηση του Κουλιεράκη, δεν είναι πειστικός.

Υπάρχουν και θετικά βέβαια. Η εικόνα του Οζντόεφ είναι εξαιρετική. Ο Καμαρά ανεβαίνει παιχνίδι με παιχνίδι. Ο ΠΑΟΚ δείχνει γεμάτος λύσεις στον χώρο που πέρυσι υπέφερε. 

Ακολουθεί ο αγώνας στη Λειβαδιά, απέναντι στον όχι και τόσο φιλικό Κομπότη. Ο τρόπος που διαχειρίστηκε το θέμα κόσμου, σου δίνει να καταλάβεις πως είναι απέναντι. Προφανώς και είναι δικαίωμά του, αλλά σου δίνει να καταλάβεις πως σε έχει στοχοποιήσει και ο Παναθηναϊκός.

Αυτό βέβαια το καταλαβαίνεις και από συγκεκριμένα ΜΜΕ του Αλαφούζου. Διάβαζα σε ένα τις προάλλες, μπηχτές για τον ορισμό του Βεργέτη στη Λειβαδιά. Επειδή πάει για δεύτερη φορά φέτος σε παιχνίδι του ΠΑΟΚ.  

Να υπενθυμίσουμε λοιπόν στους καλούς συναδέλφους, πως ο Βεργέτης στη Τούμπα δεν έδωσε καθαρό πέναλτι υπέρ του ΠΑΟΚ με το μπλονζόν του Μπουζούκη να βρίσκει χέρι πριν αυτό ακουμπήσει έδαφος. Που σημαίνει πως δεν μπορεί να είναι χέρι στήριξης, εκτός αν είναι ο Σούπερμαν. 

Αυτά λοιπόν και με το κουραστικό κλίμα επιρροής των διαιτητών και της κοινής γνώμης που κατά την ταπεινή μου άποψη ανήκει στο παρελθόν. 

https://www.sdna.gr/podosfairo/1241271_psahnontas-ton-diakopti