Η πινακοθήκη των δραμάτων. Πέρα από όσα οριακά μεταφυσικά του συμβαίνουν στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ, ο οδυνηρός αποκλεισμός του ΠΑΟΚ έχει και ξεκάθαρες ποδοσφαιρικές αιτίες. Γράφει ο Κώστας Κεφαλογιάννης.

Ο ΠΑΟΚ στα καλοκαιρινά προκριματικά του Τσάμπιονς όχι απλώς επιβεβαιώνει μα ξαναγράφει τους περιβόητους νόμους του Μέρφι. Αν κάτι είναι να πάει στραβά θα πάει και τίποτα δεν έχει πάει τόσο κακά που να μην μπορεί να πάει και χειρότερα.

Η φάση του 95ου λεπτού εμπίπτει στον πρώτο νόμο: όλα όσα ήταν να πάνε στραβά, πήγαν!

Από το κόρνερ στην άλλη άκρη του γηπέδου, όπου ο ΠΑΟΚ κατάφερε να δώσει τη μπάλα στην Μάλμε χωρίς να φάει καθόλου χρόνου, το τακουνάκι (!) του εκτός κλίματος Ντεσπόντοφ, το φάουλ του ίδιου, την αδράνεια της άμυνας αλλά και την γ...νη την τύχη! Τόσες καραμπόλες μέσα στην περιοχή, όλες τελικά κατέληξαν εις βάρος του “Δικεφάλου” και σε ένα freak γκολ που θα θυμόμαστε για πάντα! Φυσικά την τύχη την ορίζεις και μόνος σου, αλλά εδώ μιλάμε για δευτερόλεπτα και για εκατοστά του μέτρου. Ελάχιστα αλλιώς να είχε εξελιχθεί η φάση, σήμερα θα πανηγυρίζαμε και θα ετοιμαζόμασταν για την μαγευτική Πράγα.

Και μετά, επειδή όπως είπαμε τίποτα δεν έχει πάει τόσο στραβά που να μην μπορεί να πάει και χειρότερα, ήρθε ο ανεκδιήγητος Ιταλός διαιτητής στην παράταση να μην δώσει το φάουλ υπέρ του Σβάμπ στο ξεκίνημα του 4ου γκολ των Σουηδων (εγώ λέω ότι δεν έδωσε και πέναλτι στον Κουλιεράκη στην κανονική διάρκεια του αγώνα) ώστε να ολοκληρωθεί με τον πιο σκληρό τρόπο ένα ακόμα αδιανότητο ΠΑΟΚτσήδικο δράμα! Οι φιλοξενούμενοι είχαν ρυθμό, εντάσεις και αυτοπεποίθηση. Ο ΠΑΟΚ τα έχασε όλα στην ισοφάριση του 96ου.

Εντέλει νομίζω πώς τούτο εδώ, μαζί με το κλάμα του Μπάνε στην Ναντ, κερδίζει περίοπτη θέση στην πινακοθήκη των ΠΑΟΚτσήδικων δραμάτων.

Μόνο που αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, ο αποκλεισμός, όσο μεταφυσικός κι αν μοιάζει, έχει πρωτίστως ποδοσφαιρικές αιτίες.

Αποτελεί ευλογία για τον ΠΑΟΚ ότι έχει έναν προπονητή όπως ο Ράζβαν Λουτσέσκου στον πάγκο του.

Όμως η πραγματικότητα είναι ότι ο Λουτσέσκου δυσκολεύεται πολύ τα καλοκαίρια και μαζί του ολόκληρος ο οργανισμός – πιθανότατα όπως τα ζευγάρια που ζουν χρόνια μαζί, ΠΑΟΚ και Ραζβάν μοιάζουν πλέον και στα πλεονεκτήματα και στα κουσούρια.

Ο Ραζβάν πρωτίστως, δυσκολεύεται στις μεταγραφές. Έχει μεγάλες ανασφάλειες και κολλήματα σε βαθμό που πάντα θα προτιμά παίκτες με τους οποίους έχει συνεργαστεί σε σχέση με καινούργιους , ακόμα κι αν πρόκειται για τον Μπίσεσβαρ σε στάδιο παλαίμαχου ή τον Καντουρί που τραυματιζόταν στο ζέσταμα και φυσικά τον Μεϊτέ. Η δική του επιμονή και σίγουρα μια σειρά από άστοχους χειρισμούς, μαζί με την πεποίθηση ότι “εντάξει, καλά είμαστε κι έτσι” έφεραν τον ΠΑΟΚ να παίζει κρισιμότατα ματς, χωρίς τον χαφ που ψάχνει από τον Ιούνιο. Και επειδή όλα εδώ πληρώνονται, όσα καλά έκανε η διοίκηση στις μεταγραφές δεν φάνηκαν καθόλου, ενώ η έλλειψη έβγαλε μάτι και στα δυο παιχνίδια με την Μάλμε.

Επιπλέον, ο Ραζβάν δυσκολεύεται να εντάξει οποιονδήποτε καινούργιο ακόμα κι αν τον έχει από νωρίς μαζί του – ο Μαντί Καμαρά έπαιξε χθες πρώτη φορά βασικός, με καλές και κακές στιγμές αλλά σε κάθε περίπτωση ξεκάθαρα χωρίς να έχει αφομοιώσει το αγωνιστικό στιλ της νέας ομάδας του. Για Τσάλοβ, Τισουντάλι που αλλού πατούσαν και αλλού βρισκόταν, ούτε συζήτηση.

Και γενικά, ξέρουμε καλά πια, το έχουμε εμπεδώσει , ότι οι ομάδες του Λουτσέσκου αρχίζουν να ρολάρουν από τον Οκτώβριο κι έπειτα. Τα καλοκαίρια παίζουν στη βάση, ενδεχομένως και κάτω από αυτή. Ακόμα και πέρυσι, με τις τρεις προκρίσεις, ο ΠΑΟΚ δεν έπαιξε καλά, είχε μαζί του όμως τις λεπτομέρειες , ήταν πνευματικά σκληρός ενώ βρήκε και δυο στους τρεις αντιπάλους χαμηλής δυναμικότητας. Φέτος, εκτός της αγωνιστικής ανετοιμότητας και στο πνευματικό κομμάτι, ο ΠΑΟΚ παρουσιάστηκε χωρίς συγκέντρωση και -νιώθω- χωρίς αυτοπεποίθηση. Στο τελευταίο δεκάλεπτο το άγχος ήταν εμφανές σε όλους. Και τους λύγισε.

Αγαπάμε τον Ραζβάν λοιπόν, μα ο Ραζβάν ξεκάθαρα δεν αγαπά τα καλοκαίρια. Του αρέσει η δουλειά και η προετοιμασία, δεν του αρέσουν όλα τα άλλα (μεταγραφές, αποχωρήσεις, κ.λπ.)

Όσο μάστορας είναι στην διαχείριση μέσα στη χρονιά, τόσο ζορίζεται στο ξεκίνημά της. Το ίδιο, όπως ανέφερα ήδη και ολόκληρος ο οργανισμός, για πολλούς και διάφορους λόγους που έχουν αναλυθεί εκτενώς.

Την Τρίτη, κάθε αλλαγή του Λουτσέσκου έκανε τον ΠΑΟΚ χειρότερο στον αγωνιστικό χώρο (μεγάλη ατυχία ο τραυματισμός του Τάισον, ενδεχομένως και καθοριστικός) ενώ του έλειψαν και ποδοσφαιριστές που θα βοηθούσαν, με πρώτο τον Οτο αφού ο Σάστρε υπέφερε από τους αντιπάλους του (κακός και ο Μπάμπα). Είναι γεγονός, όχι μομφή.

Φτάσαμε στο σημείο να σκεφτόμαστε ότι ο Έκονγκ για να πάρει καμιά κεφαλιά ή ο ...Σαμάτα για να κρατήσει λίγο την μπάλα μπροστά, θα έπρεπε να βρίσκονται στο γήπεδο.

Έστω κι έτσι, ο ΠΑΟΚ ήταν στα πλέι – οφ του Τσάμπιονς Λιγκ μέχρι το 96ο λεπτό, Και χρειαζόταν να κάνει απλώς τα βασικά σωστά στα τελευταία δευτερόλεπτα για να περάσει. Δεν τα έκανε.

Το μέγεθος του στόχου που χάθηκε αυτομάτως κατατάσσει την συγκεκριμένη “αυτοχειρία” στο τοπ των χειρότερων στιγμών στην ιστορία του κλαμπ.

Ενός κλαμπ, βέβαια, που έμαθε να ζει και να μεγαλώνει μέσα από τέτοια απίθανα σοκ. Πιστέψαμε οι αφελείς ότι στην άστοχη κεφαλιά του Ανσαριφάρντ ξορκίσαμε το κακό. Ναι, καλά. ΠΑΟΚ είσαι και θα υποφέρεις. Και θα συνεχίσεις ζεις με το τεράστιο απωθημένο, μια “μουτζούρα” που ολοένα και μεγαλώνει, αυτή την μη συμμετοχής στο Τσάμπιονς Λιγκ!

Ωστόσο, επειδή όπως είπα ήδη, τίποτα δεν έχει πάει τόσο κακά που να μην μπορεί να πάει και χειρότερα, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, άπαντες πρέπει να αντισταθούν στην ισοπέδωση και να συνέλθουν άμεσα. Ένας αποκλεισμός τέτοιου είδους μπορεί να “ναρκοθετήσει” ολόκληρη την χρονιά, αν δεν αντιμετωπιστεί σωστά και με το δυνατόν μεγαλύτερη ψυχραιμία.

Ως προς αυτό, την διαχείριση κρίσεων, ο ΠΑΟΚ όχι μόνο έχει ωριμάσει τα τελευταία χρόνια, αλλά ειδικά πέρυσι πήρε και διδακτορικό!

Ας ελπίσουμε να θυμούνται όλοι πώς το κάνουν και να πάνε γρήγορα παρακάτω διότι η σεζόν δεν τελείωσε, κι ας αισθανόμαστε οι περισσότεροι ήδη εξουθωνεμένοι! Αντιθέτως, μόλις ξεκίνησε. Ο ΠΑΟΚ έχει πολύ καλή ομάδα και οφείλει στον εαυτό του, στους οπαδούς του και στην ιστορία του να δημιουργήσει κι άλλες ευκαιρίες σαν την χθεσινή. Κάποια στιγμή, δεν μπορεί, θα σταματήσει να τις κλωτσάει.

https://www.sdna.gr/podosfairo/1225692_i-pinakothiki-ton-dramaton