Αξίζει εκατό-μηδέν, μια δοκιμή στο Γιουρόπα Λιγκ. Ο Αλέξης Σπυρόπουλος γράφει για τον αποκλεισμό του ΠΑΟΚ από τη Μάλμε και την ευκαιρία του Γιουρόπα Λιγκ.

Οι συγχρονισμοί. Αποδείχθηκε, το σημείο-κλειδί της παρτίδας. Η Μάλμε στο πρώτο μισό του Αυγούστου, φάνηκε πιο συγχρονισμένη ομάδα από τον ΠΑΟΚ του πρώτου μισού του Αυγούστου. Ο,τι είχαν να κάνουν, το έκαναν πιο φυσικά. Πιο αβίαστα, θα έλεγε κανείς. Σε μια ομαλή ροή. Και αυτό δεν ήταν κάτι που φάνηκε, στο τελευταίο εικοσάλεπτο ή στην παράταση. Φάνηκε, ότι ένιωθαν άνετα με τον εαυτό τους και με το πλάνο, από το πρώτο λεπτό.

Το παρανοϊκό φινάλε της προηγούμενης χρονιάς στην Ελλάδα, άφησε στον ΠΑΟΚ προίκα μία ανυπολόγιστη (συλλογική) πνευματική δύναμη. "Δεν βλέπουν" εμπόδια, δυσκολίες, αναποδιές. Πιστεύουν. Ξέρουν βιωματικά, τι μπορούν. Τώρα, ήρθε η αμήχανη στιγμή να ζήσουν κάτι το οποίο ήταν εν τέλει αδύνατον να το πατσίσουν και να το προσπεράσουν. Η Μάλμε μπήκε στο γήπεδο, κι άρχισε να παίζει. Ο ΠΑΟΚ μπήκε στο γήπεδο, κι άρχισε να παίζει μετά το 15'. Αν λες "παιγνίδι" τέλος πάντων, σποραδικές εκλάμψεις του Τάισον και του Ζίβκοβιτς.

Δεν βγαίνει νόημα, εκ των υστέρων να απομονώνουμε στιγμές και να δείχνουμε με το δάχτυλο. Ο Καμαρά δεν έκανε λάθος στο 90'+6', έκανε (πολλά περισσότερα) λάθη, για παράδειγμα το δύο-δύο είναι δική του χαμένη, μία από αρκετές, εύκολη μπάλα. Με τον Οζντόιεφ έμοιαζαν, όχι οι δύο χαφ της ομάδας, οι...δυο ξένοι της ομάδας. Το ανώφελο φάουλ του Ντεσπόντοφ δίπλα στην πλάγια γραμμή, δεν ήταν το μοναδικό. Μας έμεινε, επειδή ήταν το μοναδικό ζημιογόνο.

Ο Κοτάρσκι στο μηδέν-ένα, όφειλε να βγει και να το μαζέψει. Μικρή περιοχή, ήταν. Και το δύο-δύο, σε μεγάλο βαθμό "δικό του" είναι. Η ευθύνη, βολικά μετατέθηκε στον Σάστρε. Στις αποφάσεις του κλάσματος δευτερολέπτου εννοείται, πάντοτε θα γίνονται λάθη. Πιο επιβαρυντικό για τον Κοτάρσκι αν θέλετε, είναι οι εν στάσει (δίχως πίεση από αντίπαλο) 5/5 μπαλιές απευθείας στις πινακίδες. Οι 3/3 στο πρώτο δεκαπεντάλεπτο, οι 2/2 στο πρώτο δεκάλεπτο του δεύτερου ημιχρόνου.

Στο πρώτο μισό του Αυγούστου, το ίδιο όσο και νωρίτερα, τον Ιούλιο, το πιο δύσκολο πράγμα που απαιτείται από ποδοσφαιριστή δεν είναι να βάλεις τον Κουλιεράκη να ξανακάνει το γκολ που έκανε. Θα το κάνει. Το έχει. Δεν είναι, να βάλεις τον Τάισον να ξανακάνει το γκολ που έκανε. Θα το κάνει. 'Η τον Ζίβκοβιτς. Το έχει ξανακάνει. 'Η τον Κοτάρσκι, να μεταφέρει σωστά μια μπάλα σε μεγάλη απόσταση. Μπορεί. Το πιο δύσκολο για να ζητήσεις από ποδοσφαιριστή κατακαλόκαιρο, είναι το focus. Focus, ενενήντα λεπτά στα ενενήντα. Η αδιάλειπτη συγκέντρωση, ενός μυαλού που ακόμη είναι...παραλιακό. Σκόρπιο. Εξ ου τα, αυτές τις εβδομάδες αμέτρητα εδώ κι εκεί, μπλούπερ.

Ο Ζέτερστρεμ, εύκολα θα μπορούσε να έχει αφίσα τον Κουλιεράκη. Ο Μπουζανέλο να εύχεται, όταν μεγαλώσει, να γίνει Μπάμπα. Ο Μπόλιν, να ζητήσει το αυτόγραφο του Ζίβκοβιτς. Ο Νάνασι, μία σέλφι με τον Τάισον. Προκρίθηκαν όμως, εκείνοι. Εις βάρος των ημετέρων. Υπάρχει λόγος, που συνέβη. Το ποδόσφαιρο δεν είναι άθροισμα. Κομματιών. Είναι γινόμενο. Αθροισμα κομματιών, επί κάτι.

Ο ΠΑΟΚ έφερε το έργο παρά ταύτα, εκεί που ήθελε. Στο +1 γκολ. Είναι παγκόσμιας εφαρμογής νόμος στο ποδόσφαιρο, το(ν) προτείνω και στους τζογαδόρους της παρέας, όταν ένα ημίχρονο κλείνει στο δύο-δύο ή στο τρία-δύο, έπειτα το δεύτερο ημίχρονο να έχει "μηδέν έως ένα" γκολ. Επαληθεύεται, εννέα φορές στις δέκα. Η Τούμπα την Τρίτη, ήταν μία από τις εννέα. Δεν έφτασε ο ΠΑΟΚ στο 4-2, έπαιξε για το 3-2, έφτασε η Μάλμε στο 3-3. Ενα δοκάρι, μία σπόντα, αυτό είναι, τέλος. Ισως χειρότερο κι από το κρύο ντους του 90'+6', ήταν ότι ύστερα ο ΠΑΟΚ έπρεπε να παίξει το υπόλοιπο δίχως Τάισον, Ζίβκοβιτς, Κωνσταντέλια. Η σημασία, με ποιους αρχίζεις ή με ποιους τελειώνεις.

Ολα λοιπόν, ή σχεδόν όλα, είναι timing. Οχι, με ποιον παίζεις. Αλλά, πότε παίζεις. Αυτό το καλοκαίρι, αν κανείς το παρατηρήσει, θα νομίσει πως οι ομάδες της Σουηδίας είναι ομάδες...Πρέμιερ Λιγκ. Γράφουν 7/7 προκρίσεις, για την ώρα έχουν βάλει 45 γκολ, αύριο βράδι το 7/7 ευρίσκονται σε πλεονεκτική θέση να το κάνουν 9/9, παίρνουν κεφάλια. Οχι ακριβώς ανεξήγητο. 

Αντιλαμβάνομαι ότι το Τσάμπιονς Λιγκ για τον ΠΑΟΚ, είναι...το Κύπελλο Ελλάδος για τον Αρη. Ενα ανικανοποίητο, παρά τις επανειλημμένες προσπάθειες, απωθημένο. Τα περί "χρυσής ευκαιρίας εφέτος" ωστόσο, επιτρέψτε μου να μη τα ακούω. Και να γαντζωνόταν κάπως στο τρία-δύο ο ΠΑΟΚ, τίποτα δεν δηλοί ότι εν συνεχεία η Σπάρτα θα έμοιαζε σαν...χρυσή ευκαιρία. Την περασμένη εβδομάδα οι πρωταθλητές Τσεχίας έφεραν στην Πράγα ένα-ένα με τη Στέαουα, κι αμέσως είπα στον γιο μου "μη τρελαίνεσαι, θα πάνε στο Βουκουρέστι και τους έχω για να βάζουν τέσσερα γκολ εκεί μέσα". Τρία-μηδέν, ημίχρονο. 

Εν πάση περιπτώσει τώρα, μπροστά δεν είναι ούτε η Σπάρτα ούτε η Στέαουα. Η "χρυσή ευκαιρία" είναι, το Γιουρόπα Λιγκ. Ο ΠΑΟΚ, μία κλασική ομάδα Κόνφερενς Λιγκ στα τελευταία χρόνια, ονειρεύτηκε το μεθεπόμενο ύψος...πριν το επόμενο. Μπορεί να γίνεται, στο επί κοντώ. Είσαι στα 5μ.40, αφήνεις τα 5μ.50, πηγαίνεις στα 5μ.60. Καμιά φορά, πιάνει. Στο ποδόσφαιρο, σπάνια. Στην πραγματικότητα, καμία ομάδα Σούπερ Λιγκ δεν "έχει το ύψος" του Τσάμπιονς Λιγκ. Στο ποδόσφαιρο, αληθινά μακάριοι είναι όσοι συναντιούνται με το πραγματικό επίπεδό τους και διαγωνίζονται σε αυτό. Ο ΠΑΟΚ αξίζει εκατό-μηδέν να επιχειρήσει, να ανεβεί για να δοκιμάσει το επίπεδό του στο Γιουρόπα Λιγκ. 

Να μεταπηδήσει κανείς από Κόνφερενς σε Γιουρόπα, δεν είναι κάτι το ολίγον. Δύο στις τρεις θερινές προκρίσεις, θα είναι καλή επιτυχία. Αλλη μία συμμετοχή στο Κόνφερενς Λιγκ, πράγματι δεν αντέχει να την περιφέρεις ως επίτευγμα. Συγχρόνως ο ΠΑΟΚ, ας είμαστε ακριβοδίκαιοι, δεν διαθέτει συσσωρευμένο οπλισμό για να τα βγάλει πέρα, από τον Σεπτέμβριο ως και τον Ιανουάριο, σε Τσάμπιονς Λιγκ. Αν πάλι θέλει ντε και καλά (ο όποιος ΠΑΟΚ) να παίζει Ευρώπη για να μαζεύει ξύλο, απ' αυτό και στο Γιουρόπα Λιγκ έχει...άφθονο. Ως πέρυσι δε, ένας λόγος για να το αντέξεις ήταν η σκέψη "θα φάω όσες φάω αλλά μπορεί να συνεχίσω στο Κόνφερενς". Ο Ολυμπιακός ήταν ο τελευταίος που πρόλαβε. Πλέον αυτά, η συγκοινωνία των δοχείων από Τσάμπιονς σε Γιουρόπα κι από Γιουρόπα σε Κόνφερενς, από το league stage και πέρα τελείωσαν. 

Κι αν είναι να μαζέψεις ξύλο, εδώ δεν έχεις καν την επιλογή της Ιταλίδας που έφυγε από το ρινγκ στα 45 δευτερόλεπτα... 

https://www.sdna.gr/podosfairo/1225747_axizei-ekato-miden-mia-dokimi-sto-gioyropa-ligk